ABC van perversies

Gert hekma



Inleiding

Psychiaters ontwikkelden het begrip perversie aan het einde van de negentiende eeuw als een algemene term voor alle seksuele variaties op de heteronorm. Alle perversies waren volgens hen psychische stoornissen, ook homoseksualiteit. De meeste woorden voor per- verse interesses werden in die tijd uitgevonden: homoseksualiteit met als variaties uranisme en seksuele inversie, sadisme en maso- chisme, pedofilie, fetisjisme, exhibitionisme, voyeurisme, zoöfilie, necrofilie, coprofilie, travestie en vele andere termen die inmiddels helemaal vergeten zijn. Het begrip heteroseksualiteit ontstond ook. De algemene term seksualiteit kreeg zijn huidige betekenis van ge- slachtsleven, erotiek of lust. Voor die tijd verwees hij naar het bio- logische seksesysteem. In de basiswoorden sekse en geslacht zit al een heteronorm – het gaat om een absoluut onderscheid van man en vrouw. Erotiek zou zich afspelen tussen deze twee polen. Zoals we in deze encyclopedie zullen zien is dat vaak niet het geval.

De Latijnse woorden pervertere, perversus en perversitas die omke- ren, slecht en ondeugd betekenen, zijn de wortels van de moderne termen pervers, pervert, perversie en perversiteit. Het ging om de omkering van de heteronorm en dat was slecht. In de negentiende eeuw kregen deze concepten hun moderne seksuele betekenis. Psy- chiaters onder wie Richard von Krafft-Ebing (1886) beschouwden de perversies als een teken of bewijs van mentale stoornissen. Het maakte verschil of mensen die perverse spelletjes speelden, zich er af en toe aan overgaven als voorspel of eraan verslingerd waren en het als seksueel doel zagen. In het eerste geval was het een relatief onschuldig pleziertje dat perversiteit werd genoemd. In het tweede geval, als mensen het afwijkende gedrag als hoogtepunt van de lust zagen en er hun seksuele identiteit aan ophingen, was het een echte

inleiding | 5

perversie. Zo zagen dokters homoseksualiteit als een pathologische perversie wanneer het niet eenmalig was, maar voortkwam uit een diep gevoelde voorkeur voor personen van hetzelfde geslacht. Het was nieuw dat zulke interesses werden gezien als identiteiten. Kerk en Staat waren altijd bezorgd geweest over seksuele handelingen die ze als zonde en misdrijf zagen. Aan het einde van de negentiende eeuw ontdekten artsen de mens achter de daad en richtten hun aan- dacht meer op wie hij was dan wat hij deed (Oosterhuis 2000, Sigusch 2008). Karl Heinrich Ulrichs, de man die wel de ‘eerste homo ter we- reld’ is genoemd, deed deze uitvinding. Voor hem was het ‘uranist’ zijn (het woord dat hij bedacht) belangrijker dan de homoseksuele handeling. Hij kwam met de destijds beroemde uitdrukking dat homoseksuelen vrouwelijke zielen in mannelijke lichamen waren (Si- gusch 2000). Homo zijn ging nu vooraf aan de homoseksuele daad. In deze nieuwe zienswijze kon je dus een masochist zijn zonder ooit echte pijn of vernedering te hebben ondergaan in een sm-relatie. In hun classificaties benoemden psychiaters de perverten als een aparte groep die therapie nodig had om te genezen. Gewone men- sen gingen denken dat ze in een inrichting thuishoorden. Hoewel de meeste perverten niet in een psychiatrisch ziekenhuis of op de bank van een zenuwarts terechtkwamen, kregen ze te maken met een negatief stigma. Gevoelens van schuld en schaamte, uitstoting en zelfmoord waren de gevolgen van de nieuwe opvattingen. Andere perverten lieten zich minder gelegen liggen aan de nieuwe ideologie en begonnen te experimenteren met seksuele variaties en verdedig- den soms zelfs hun verlangens en belangen, onder wie de mannen die in 1897 in Berlijn de allereerste beweging voor homorechten op- richtten (Hingst 1997).

Op die strijd van enkelingen en kleine groepen die het opnamen voor een meer libertijnse moraal bouwt dit boek voort. Hierin gaat het over perversies als fragmenten van seksueel plezier die niet tot het standaardrepertoire horen van coïtaal, oraal en anaal. Het gaat om een erotiek van woorden en dromen, speeltjes en spelletjes voorbij alledaagse praktijken. Aan de seks valt zoveel meer te beleven dan recht op en neer. De kleine genoegens van de lust worden hier in vele lemma’s opgevoerd. Alvorens die uiteen te zetten, komen eerst de obstakels aan de orde die psychiatrie, samenleving en politiek erte-

6 | inleiding

gen hebben opgeworpen door perversies als abnormaal en extreem te benoemen. Dit staat op gespannen voet met het seksuele burger- schapsrecht dat meerderheden niet hun wil opleggen aan minder- heden. Dit gebeurt nog steeds op ruime schaal.

Het afkeuren en afwijzen van perversies gaat tot op heden voort. Al- leen spreken psychologen nu niet meer van perversie, maar zijn ze met een nieuw begrip gekomen: parafilie. Het woord perversie had een te negatieve klank gekregen en begon onacademisch te klinken vanwege de populariteit van de term. Daarom kwamen wetenschap- pers met deze taalkundige innovatie. De term stamt uit het oude Grieks en betekent ‘naast de liefde’. Het belangrijkste verschil tus- sen negentiende-eeuwse perversie en twintigste-eeuwse parafilie is het verdwijnen van homoseksualiteit uit de lijsten, eens een perver- sie maar nu geen parafilie meer. Kennelijk leven homoseksuelen nu in en niet naast de liefde, of anders gezegd: het homoseksuele ver- langen is ook erkend als hoofddoel en wordt niet langer gezien als bijzaak of aberratie. Vandaar dat homo’s en lesbo’s in sommige ver- lichte landen het recht hebben om te trouwen. Andere seksuele va- riaties blijven voorspel of bagatel. Als mensen die toch als erotisch hoogtepunt kiezen, is het voor de psychiaters een parafilie en blijft het naar hun inzichten een psychische stoornis. Hun opvattingen zijn nauwelijks onderbouwd en blijven omstreden. Seksuologen en libertijnen pleiten voor de liberale opvatting dat seksuele variaties geen geestesziektes zijn. Een ander verschil tussen beide begrippen is dat perversie serieus en smerig klinkt en parafilie smakeloos en tam. Desalniettemin dekt ook de laatste term alle seksuele hande- lingen die de meeste mensen met afschuw vervullen, van strontseks en pedofilie tot lustmoord. In feite vallen alle vormen van seksua- liteit eronder die niet rechttoe rechtaan homo- of heteroseksueel zijn. Deze collectie parafilieën mag het opwindendste hoekje van de wetenschap zijn, maar de meeste boeken die erover gaan zijn ofwel porno of de auteurs doen hun uiterste best om serieus te lijken ter- wijl ze negatief blijven over de perversies. Zelden kunnen ze er rus- tig en onbevangen over schrijven. Het is mijn bedoeling om op te winden, ook het plezier op te roepen van het denken over perverse seks. Er is geen enkele reden om negatief te doen over perversies omdat ze in iedereen aanwezig zijn en positief en negatief gebruikt

inleiding | 7

kunnen worden – zoals het geval is met alle sociaal gedrag.

De enige stap voorwaarts die de Amerikaanse psychiaters in 1973 namen was om homoseksuelen uit de ziekenboeg te halen. Het be- sluit dat homoseksualiteit geen psychische stoornis meer was, bete- kende een historische overwinning voor de homobeweging. Helaas gooiden ze de andere perversies niet uit hun Diagnostic Statistic Ma- nual (dsm), het steeds herziene en uitgebreide handboek van psychi- sche stoornissen dat de Amerikaanse Psychiatrische Associatie uit- brengt. De artsen voegden wel een nieuwe categorie toe, egodystone homoseksualiteit, hetgeen betekent dat iemand ongelukkig is met zijn homoseksuele voorkeur en er psychisch onder lijdt. Egodystone heteroseksualiteit kwam niet op de lijst. Later probeerden de psy- chiaters het ziektebeeld neutraler te laten klinken en verbreedden ze het concept uit een wens om politiek correct te zijn naar alle stoor- nissen die te maken hadden met seksuele voorkeur. Daarmee is de dsm nog steeds een wanproduct omdat niemand naar een psychi- ater gaat om van een heteroseksuele voorkeur af te komen. Tegelijk ‘genezen’ christenfundamentalisten met instemming van zielknij- pers homoseksuelen en in feite alle mensen met afwijkende seksu- ele preferenties van hun ‘zondes’. Die heten nu egodystone erotische voorkeur en komen zogenaamd voort uit ‘lage zelfwaardering’. Zo reduceren psychiaters een sociaal probleem (seksuele discriminatie

en heteronorm) tot een individuele psychische stoornis.

Uit verzet tegen deze pathologiserende visie begonnen sommige seksuologen recent een discussie of bijvoorbeeld pedofilie in de dsm thuishoort. Ze keerden zich daartegen omdat de verschillende para- filieën geen stoornissen zijn, hoezeer de maatschappij ze ook moreel verwerpelijk mag vinden. De dsm kent verschillende criteria om te bepalen wat een stoornis is, maar geen daarvan past op alle gevallen van seks van volwassenen met minderjarigen. Green somt de vol- gende criteria op: ‘present distress [...] or disability [...] or a signi- ficantly increased risk of suffering’ waaronder niet valt de pijn ont- staan door een conflict met de samenleving (in Zucker, 2002:407). Niet alle pedofielen vertonen psychische nood of ongemak vanwege hun seksuele voorkeur. Hun lijden is meestal ontstaan door sociale omstandigheden. Er is dus geen medische reden om pedofilie op te nemen onder de psychische stoornissen en hetzelfde geldt voor alle andere parafilieën. Ze horen niet thuis in de dsm. Desondanks

8 | inleiding

staan ze allemaal met veel nieuwe seksuele variaties opgenomen in de laatste editie van de catalogus van gekkigheid.

Perversies zijn op zichzelf geen pathologische fenomenen. Net als homo- en heteroseksualiteit kunnen ze zich ontwikkelen tot psychische stoornissen, bijvoorbeeld door sociale omstandighe- den, maar geen enkele seksuele interesse is per se pathologisch. In de meeste gevallen gaat het om onschuldige pleziertjes die noch misdadig noch gek zijn. Het gemeenschappelijke element van alle perversies is dat hun doel niet als ‘normaal’ wordt gezien. Maar ze zijn niet abnormaal in de zin van gestoord of onredelijk en niet in de zin van afwijkend van een statistisch gemiddelde, omdat er geen seksueel centrum is van waaruit normaal en abnormaal kunnen worden vastgesteld. De perversies zijn vaak beschouwd als moreel verkeerd, maar dat is eerder een uitdrukking van een verkeerde mo- raal die geen respect kent voor seksuele diversiteit. De norm was in het verleden de coïtus en die is nu ruimer geworden. Vroeger was seks voor de voortplanting en mocht seks alleen binnen het huwe- lijk plaatsvinden, vervolgens werd de liefde in het huwelijk de norm en nu draait het om het plezier bij voorkeur in een monogame relatie die niet een huwelijk hoeft te zijn. Morele bezwaren tegen homo- en heteroseks zijn verdwenen en orale en anale seks zijn tot het nor- male repertoire van veel mensen gaan horen. Kussen en intimitei- ten die niet de genitale zone raken, zijn geaccepteerd als voorspel. Ik zie geen reden om verdere variaties als abnormaal, immoreel of pathologisch te verklaren. Ze zijn niet anders dan homo- of hetero- seksuele voorkeuren. Handelingen waarbij een partner geen respect toont voor de ander of voor zichzelf, zijn misschien onbeschaafd, maar geen psychische stoornis. Soms gaan seksuele activiteiten ge- paard met crimineel of pathologisch gedrag, zoals het gebruik van dwang of geweld, maar dat is geen dwingend gevolg van perverse interesses. In zulke gevallen voorziet de wet in straf of de psychia- trie in behandeling. Het heeft weinig zin om seksuele genoegens bij voorbaat te criminaliseren of te pathologiseren omdat ze tot misda- dig of krankzinnig gedrag kunnen leiden. In dit opzicht zijn ze niet anders dan andere sociale handelingen zoals autorijden of kinderen opvoeden, die ook kunnen ontaarden in misbruik en geweld. Er is evenmin veel reden om speciale zedenmisdrijven te benoemen in de wet omdat de betreffende handelingen zoals dwang al strafbaar

inleiding | 9

zijn. De strafwet kent immers ook geen hoofdstuk over de familie. Sommige perversies gaan algemeen door voor abject, zoals pedo- seksuele relaties met kinderen onder een bepaalde leeftijd, bestiali- teit, lustmoord, kannibalisme. Maar ook zulke ‘extreme’ perversies zijn niet intrinsiek pathologisch. De meeste van deze seksuele voor- keuren kunnen worden beleefd in onschuldige vormen. Lustmoord kan als toneelstukje worden opgevoerd, zoals sadomasochisten doen met hun verlangens naar gevangenschap en slavernij. In het gevalvanbestialiteitisgestelddatzoöfielerelatiesliefhebbendkun- nen zijn en niet per se voor misbruik hoeven door te gaan. Seks met dieren is in ieder geval heel wat minder afschuwelijk dan de massale slachtpartijen voor de vleesindustrie. Een maatschappij kan zulke verlangens verwerpen als immoreel, maar dat is geen reden om ze krankzinnig of crimineel te verklaren. Zelfs wanneer mensen hun verlangens naar moord en kannibalisme uitleven, is er geen reden dat strafbaar te stellen want zulke handelingen zijn al bij wet verbo-

den.

Ook pedofiele voorkeuren leiden niet direct tot ongewenste seksu-

ele handelingen. Pedofilie als liefde voor kinderen is niet anders dan homo- of heteroseksuele voorkeuren. De meeste mensen hebben on- geacht hun preferentie het beste voor met beminden en zullen hen geen kwaad berokkenen. Verder liggen de wettelijke leeftijdsgren- zen erg hoog, voorbij het punt dat kinderen zich tot seksuele burgers ontwikkelen. In de meeste landen is seksuele volwassenheid vastge- steld ergens tussen de twaalf en achttien jaar, terwijl wetenschap- pers het vaak houden op de aanvang van de puberteit als beginpunt van seksueel begrip (tien tot veertien jaar). Freudianen en andere psychologen stellen dat de erotische ontwikkeling bij de geboorte inzet. De wettelijke leeftijden voor de entree in het seksuele leven beginnen waar de fysieke versies van erotisch ontwaken eindigen. Het is beter om kinderen op jeugdige leeftijd in te wijden in de sek- suele cultuur. Seksuele burgerschapslessen kunnen hen helpen be- slissingen voor zichzelf te nemen, ook in relaties met ouderen.

Ongelijkheid was tot in het recente verleden de norm voor het sek- suele verkeer. De meeste seksuele relaties vonden plaats tussen mensen van ongelijke sociale, culturele of economische status: man en vrouw, hoer en klant, rijk en arm, oud en jong, meester en slaaf,

10 | inleiding

heer en dienstmeisje, baas en knecht, leraar en leerling, goed en slecht opgeleiden, tussen mensen van verschillende etnische ach- tergrond en ook tussen mannelijke en vrouwelijke mannen zoals tule en nicht en omgekeerd bij vrouwen zoals tussen femme en butch. In die tijd was het idee van gelijkheid tussen seksuele part- ners vrijwel ondenkbaar. Theorieën over seksueel verlangen die werden ontwikkeld rond 1900 namen ongelijkheid of tegengestelde sociale kenmerken als vanzelfsprekend uitgangspunt. De eerder genoemde Ulrichs maakte het tot een centraal punt van zijn theo- rie en stelde dat de ‘vrouwelijke ziel in een mannelijk lichaam’ (de urning of homo) alleen passie kon voelen voor de andere pool, een mannelijke ziel in een dito lichaam (een heteroman). Hij gebruikte het voorbeeld van elektriciteit: tegengestelde polen trekken elkaar aan. Zijn urningen zouden nooit overwegen seks te hebben met hun lotgenoten. Vandaag de dag ligt het omgekeerd en is gelijkheid de norm geworden in seksuele relaties. Weinig mensen realiseren zich wat een radicale ommekeer zich onder onze ogen afspeelt. Aan sek- suele contacten leggen we steeds meer principes van sociale gelijk- heid en seksuele democratie op (Giddens 1992). Het verschil tussen erotische partners zou minimaal moeten zijn, zeker in sociale en economische termen. Deze wending verklaart de afkeer die mensen voelen voor ongelijke verhoudingen zoals die van traditionele hete- rostellen, sadomasochisten, pedofielen, zoöfielen en personen die gebruikmaken van de diensten van hoeren. De meeste verlangens die perversies heten, vallen eronder en komen steeds meer onder vuur te liggen. Aan de andere kant profiteren homo’s en lesbo’s van deze ommekeer, want wat is meer gelijk dan de relatie tussen twee homomannen of lesbische vrouwen? De vooruitgang die zij hebben meegemaakt kan goeddeels worden toegeschreven aan de nieuwe idealen van gelijkheid. Ze zijn zelfs meer gelijk dan heteroparen die nog steeds te maken hebben met een sekseverschil. Het homohuwe- lijk is een logisch gevolg van deze ontwikkeling. Vanzelfsprekend is er geen enkele reden waarom gelijke relaties verkiesbaar zouden zijn boven die waarin verschil centraal staat, zoals in het verleden (zie Sinfield 2004, Hekma 2006). Integendeel, zou ik zeggen, verschillen bevorderen de verrassing en de nieuwsgierigheid die zo bevorderlijk voor de lust zijn. De meeste kinky seks berust op een verschil, op een verkenning van het onverwachte en het onbekende. De ongelijkheid

inleiding | 11

in erotische contacten zoals bij perversies is bovendien meestal een spel en hoogstens een vorm van zachte dwang.

In een discussie over de normaliteit van perversies kunnen we de relatie van norm en perversie net zo goed omdraaien en vaststellen dat alle seksuele genoegens, ook de normale, perverse elementen bevatten. De markies de Sade deed dat heel radicaal en vond alle seks behalve de coïtale seks nastrevenswaardig. Hij bejubelde de sodo- mie, die in de breedste zin stond voor alle buitenhuwelijkse, niet- reproductieve seks. Tegen alles wat Kerk en Staat in zijn tijd zondig en misdadig vonden, leken hem geen overwegende bezwaren te be- staan. Hij verdedigde met hartstocht seksuele specialisatie. Met de dichotomie van homo en hetero heeft de idee postgevat dat het ob- ject van verlangen een bepaalde sekse (gender) heeft, namelijk een man of een vrouw. Maar het begeerde object is altijd meer specifiek dan enkel die gender. Mensen houden niet van vrouwen of mannen in het algemeen, maar van zwarte of witte, oude of jonge, manne- lijke of vrouwelijke, met grote borsten of dikke billen, met bepaalde persoonlijke kenmerken of een specifieke levens- of kledingstijl, in een bepaalde situatie (strand, hoerenbuurt, lift, park, gevangenis, ziekenhuis, legerkamp, slaapkamer, wc, treincoupé) en hebben een voorkeur voor bepaalde handelingen. Soms tonen ze interesse in een bepaalde perversie ongeacht de sekse. Het seksuele verlangen heeft een sterk fetisjistisch karakter en is daarom nooit normaal of gewoon homo dan wel hetero. Misschien hebben mensen in de liefde een sterke voorkeur voor de ene of de andere sekse, maar dit is lang niet altijd het geval met seksuele interesses. Er is geen dwin- gende norm voor seksueel plezier. Als mensen ergens bijzonder in zijn, dan is het in hun erotische voorkeuren. Dat drukte Sade twee eeuwen geleden al heel duidelijk uit.

In homo- en lesbische studies en in het bijzonder in ‘queer the- ory’ (de radicale versie van die studies) is een kritiek ontwikkeld op de ‘heteronorm’ zoals die zich heeft ontwikkeld in westerse cultu- ren. Ondanks een eeuw homobeweging bleef heteroseksualiteit het impliciete en onuitgesproken referentiepunt. De vraag van queer theory is hoe deze regel te doorbreken. Een manier om heteroprefe- renties uit hun dominante positie te krijgen is door hun veelvormig- heid aan te geven. De heteronorm suggereert dat zulke interesses altijd ongeveer dezelfde zijn, terwijl de algemene term een grote ver-

12 | inleiding

scheidenheid van verlangens dekt die weinig met elkaar te maken hebben. Niet anders dan de homowereld bestaat de heterowereld uit tientallen subgroepen als het om seksueel plezier gaat. Er zijn pedo- fiele, sadomasochistische, fetisjistische, exhibitionistische, voyeu- ristische hetero’s. Alle voorkeuren en specialiteiten die in dit boek aan de orde komen bestaan onder zowel homo’s als hetero’s. Mij lijkt heteroseksualiteit een instabiele norm die beter langzamerhand kan uiteenvallen in de samenstellende delen – zodat de normatieve hetero dichter bij zijn of haar verlangens kan komen. Als de hetero- norm doorbroken wordt, kan seksuele variatie de regel worden – wat voor de hand ligt in een differentiërende samenleving. Verschillen en overeenkomsten tussen homo’s en hetero’s en binnen beide groe- pen zullen soms groter, soms kleiner blijken te zijn dan vermoed. Mensen met sm-interesses hebben meer met elkaar gemeen over homo- en heterogrenzen heen dan met anderen binnen die beide werelden. De heteronorm doorbreken betekent dat hetero’s meer hun seksuele fetisjen en interesses leren uitvinden en daarmee gaan experimenteren.

Perversies worden meestal aan mannen toegeschreven, maar vrouwen zijn net zo pervers. Zij worden gehinderd in hun erotische uitingen door een samenleving die hen blijft zien als minder lustge- richt dan mannen. Vrouwen mogen geen sletten zijn terwijl mannen zich juist op de borst kloppen voor sletterig gedrag. Nog steeds sco- ren vrouwen daarom lager dan mannen in vrijwel alle seksuele sta- tistieken. Dit heeft verschillende achtergronden. De belangrijkste is het voortdurende onderscheid dat gemaakt wordt tussen mannen en vrouwen en de eigenschappen die aan hen worden toegedicht. Een gevolg is dat mannen hun seksuele activiteiten overschatten en vrouwen de hunne onderschatten. Deze cijfers maken overigens ook duidelijk dat vrouwen bezig zijn met een inhaalslag. Zo zijn er steeds meer vrouwen die masturberen en ze doen het nu ook vaker. Ze gebruiken meer porno en seksspeeltjes dan vroeger. In het ver- leden was het ondenkbaar dat een vrouwenblad vibrators aanbood, maar de Viva deelde ze gratis uit aan nieuwe abonnees. Wanneer het gaat om seksuele variaties zullen vrouwen de mannen snel bijbenen en bestaande genderverschillen verdwijnen.

Juist de perversies maken duidelijk hoezeer seksuele verlangens cultureel en niet biologisch zijn bepaald. Het is al de vraag wat er

inleiding | 13

natuurlijk of aangeboren is aan homo- en heteroseksuele voorkeu- ren: een homogen wil homogeen maken wat heterogeen is. Met sm, fetisjisme of voyeurisme is zo’n biologische verklaring al helemaal onwaarschijnlijk. De objecten die we aanbidden, komen voort uit een sociale context en zijn afhankelijk van modegrillen. Hoe kan de voorkeur voor bont die een masochist als Leopold von Sacher-Ma- soch een eeuw geleden identiteitsbepalend vond, aangeboren zijn terwijl de huidige sm-liefhebbers juist kiezen voor leer bij hun spel- letjes? Hypoxyfilie (het verlangen naar een tekort aan zuurstof) kon alleen met een plastic zak worden beleefd nadat dit object was uit- gevonden, en dat gebeurde binnen een jaar. De mannelijke liefdes- modellen van mannen zijn sterk veranderd door de geschiedenis. De klassieke Grieken hielden het bij efebes en de nichten van een eeuw geleden zwoeren bij ‘normale’ mannen zoals loopjongens, zeelui, soldaten en bouwvakkers. Nu gaan ze voor gespierde soortgenoten die sportscholen en fitnesscentra bezoeken. Tegelijkertijd verman- nelijkten ze en werden ze van nichten macho’s. Homoseksuele ver- langens zijn specifieker dan een voorkeur voor mannen en het is on- waarschijnlijk dat hun bijzondere interesses in jongensachtigheid, stoere mannelijkheid, namaaksoldaten, voetballers of spierballen een biologische verklaring hebben. Zulke voorkeuren kunnen diep verankerd zijn door een persoonlijke geschiedenis van obsessie en herhaling; er is niet veel aangeborens aan.

Het blijft een interessante vraag waarom perversies in hun geïn- dividualiseerde vorm pas op het wereldtoneel verschenen in het fin- de-siècle van de negentiende eeuw. Een verklaring is een cultuur van zelfreflectie en autobiografische zelfrepresentatie die aan het eind van de achttiende eeuw begon met de postume Bekentenissen (1782/9) van Jean-Jacques Rousseau. De psychiatrische gevalsbeschrijving was een medische toepassing van deze cultuur van introspectie. Zulke ‘casussen’ beschreven de familiale en persoonlijke geschie- denis van de patiënt en eindigden met diagnose en therapie van de dokter. Artsen stonden beter opgeleide cliënten toe hun eigen geval te beschrijven en de psychiater Richard von Krafft-Ebing nam de brieven die hij ontving van perverten op in zijn Psychopathia sexu- alis (1886). De casus begon meestal met de psychische problemen die voorkwamen in de familie van de patiënt, zoals alcoholisme, waanzin, criminaliteit, tegenspoed en ongelukken die de hersenen

14 | inleiding

beschadigden. Zulke familiale geschiedenissen waren essentieel omdat dokters geloofden dat waanzin en perversie erfelijk waren en dat ouders hun degeneraties (psychische vervalverschijnselen) doorgaven aan hun kinderen. Ook trauma’s en ongelukken konden bepaalde ‘ziekten’ verklaren. Bij masochisme en fetisjisme dienden allerlei jeugdervaringen als verklaring voor de specifieke inhoud van de verlangens. Een jongen die een leraar een kameraad klappen had zien geven, kon masochistisch worden of een meisje sadistisch als gevolg van seksueel misbruik. Fetisjisten pikten hun bijzonde- re interesses op door objecten en gebeurtenissen waar ze toevallig tegen aanliepen en die een onuitwisbare indruk nalieten. Vaak be- tekende het dat niet een persoon het object van verlangen was, maar een kledingstuk of situatie de lust opriep. Alfred Binet bijvoorbeeld zag in zijn nog steeds interessante theorie over fetisjisme de perver- sie als een toevallige associatie van ideeën, de verbinding tussen een gevoel van seksuele opwinding en een andere zintuiglijke ervaring, zoals het zien van een afstraffing of nachtmuts. De zelfreflectie die een onderdeel was van sommige medische therapieën of het schrij- ven van een seksuele levensgeschiedenis creëerde de figuren van de verschillende perversies. Introspectie, individualisering en seksu- alisering van de samenleving leidden tot de opkomst en identifica- tie van wat nu seksuele perverten zijn. Ze zijn de herauten van een cultuur die gaat van productie naar consumptie, van arbeid naar plezier. Een treurige kant van de huidige kapitalistische maatschap- pijen is hun onvermogen om erotische arrangementen te faciliteren omdat ze puriteins blijven.

Woorden spelen een essentiële rol in zulke debatten. Normen als he- teroseksualiteit, liefde en monogamie worden nauwelijks kritisch aan de orde gesteld en seksuele variaties gaan door voor extreem of abnormaal. Maar wat de meeste mensen extreem en abnormaal vin- den, geldt elders als leuk en geil. Zogenaamde instrumentele seks mag niet, want seks mag alleen in een liefdesrelatie. Het zou goed zijn de dwang tot heteroseksualiteit die uitgaat van gezinnen, scho- len, kerken, media en politiek te doorbreken zodat aan de democra- tische vrijheden van seksuele burgers recht wordt gedaan. Jonge en oude mensen moeten kunnen kiezen voor extreme en instrumente- le, betaalde of publieke seks. Dat een seksuele norm wordt opgelegd,

inleiding | 15

is uit de tijd. Het zou goed zijn de perversies alle ruimte te geven, zodat mensen kunnen ontdekken hoe diep de heteronorm zit en hoe leuk de echte sekswereld is.

Als het over terminologie gaat, heeft het woord perversie mijn voorkeur. Perversie staat tot parafilie als dwars tot braaf, als besti- aliteit tot zoöfilie. Het begrip staat voor transgressie en ommekeer van opgelegde hetero- en liefdesnormen. De meeste mensen blijven aan het ingekankerde idee vasthouden dat seks en liefde bij elkaar horen en begrijpen niet dat beide gevoelens juist in tegengestelde richting gaan. Seks knalt, liefde groeit. Alle seks is uiteindelijk per- versie, voorbij de liefde, zoals de liefde op haar beurt de seks over- treft. Vrienden turen samen naar de toekomst, minnaars kijken el- kaar diep in de ogen en de ontmoeting van perverten leidt tot een moment van naar binnen gerichte gelukzaligheid. Met de seksuele climax gaan de ogen dicht en raakt de buitenwereld uit het zicht. De blik richt zich naar binnen en vloeistoffen stromen naar buiten.

De aangename ervaring van seksueel plezier is in de moderne sa- menleving belast met smarten en bezwaren vanwege een eenken- nige en puriteinse moraal. Mensen leren niet te spreken over hun seksuele verlangens en ze zijn er vaak niet toe in staat. Ze kennen zichzelf nauwelijks op seksueel gebied en ze hebben geen plekken om heen te gaan om hun seksuele voorkeuren te beleven omdat de samenleving geen rijke seksuele infrastructuur biedt. Ook met in- ternet blijft het vaak behelpen. Psychologische en morele drempels verhinderen de makkelijke toegang tot seksuele ervaringen, zoals het geloof dat goede seks hoort in een liefdesrelatie. Dit is een groot misverstand. Mensen die ervaring hebben met het scheiden van seks en liefde, ervaren die twee emoties op heel verschillende wijze. Seks kan de vervulling en het toppunt van de liefde zijn terwijl het buiten intieme relaties vaak gewoon geil en goed is. Lust is voor het moment en de situatie, liefde voor de lange termijn en een stabiele relatie. Het gaat om verschillende gevoelens en het is een ernstige vergissing om ze op een hoop te gooien.

Dit boek is geschreven als een serie voor een lokaal Amsterdams maandblad, de Gay News. Vanwege de voorkeuren van de lezers en van mezelf was de blik gericht op homothema’s. Voor deze boekver- sie is het spectrum verbreed met heterothema’s. Vanwege mijn grote

16 | inleiding

kennis van homoleven en matige kennis van heteroleven slaat de ba- lans een beetje door naar het eerste. Een bijkomende reden is dat de homoscene een wereld van mannen onder elkaar is die samen mak- kelijker seksuele situaties creëren, zeker in kinky richting. Daarom heeft ze een beter ontwikkelde cultuur van seksueel plezier dan de heterowereld, met cruiseplekken, trash parties, donkere kamers, sauna’s, fetisjen, drag queens, sadomasochisten en pedofielen. He- tero’s zouden op seksgebied beter een voorbeeld kunnen nemen aan homo’s dan omgekeerd. Huwelijk en monogamie zijn minder bevre- digend dan perversie en publieke seks. En wat dit boek betreft – wat geil is voor homo’s vinden hetero’s vaak net zo opwindend met het kleine verschil van gender als overkomelijk obstakel. Soms kan een sekse-omkering tot dubbel plezier leiden, want wat is vernederender voor een masochistische heteroman dan geknecht te worden door een homo? Tekstuele sekse-inversies kan de lezer zelf beproeven.

Homomannen hebben een groot voordeel op seksgebied boven hetero’s: ze hebben niets te maken met het genderverschil dat man- nen en vrouwen plaagt in heterorelaties. Vooral de heterodroom van erotische democratie en de daaruit voortvloeiende afwijzing van seksisme vertroebelt homorelaties veel minder. In veel hetero- contacten is het moeilijk de dunne lijn tussen al dan niet gewenste toenaderingen vast te stellen. Juist kinky variaties vinden traditio- nele feministes vaak seksistisch en abject terwijl die voor anderen bevrijdend en opwindend zijn. Een onderzoek naar heterovrouwen en porno maakte met veel succes gebruik van homoporno omdat vrouwen zich zelden herkennen in heteroporno die hen als object neerzet, maar juist veel beter in homoporno vanwege het ontbreken van vastgelegde sekserollen. Uit dat onderzoek kwam naar voren dat de respondentes allemaal vooroordelen over porno hadden. Zo zou- den zij daar niet van houden omdat het rechttoe rechtaan was, sterk geconcentreerd op seksuele actie en te weinig verhalend. Nadat zij de homoporno hadden gezien, kwamen ze tot de ontdekking dat zij die heel opwindend vonden. Het waren juist de situatie en de instru- mentele seks die ze waardeerden, ondanks de bezwaren die ze vooraf koesterden. Een verhaallijn bleken ze niet te missen (Ramsay 2007). Vrouwvriendelijke porno probeert meestal het eigene van het sek- suele verlangen van vrouwen te benadrukken, maar de verschillen tussen de genders zijn niet zo groot behalve op het punt van stereo-

inleiding | 17

tiepe rolpatronen. Gelukkig valt op internet elke variatie op porno te zien, ook feministische die instrumenteel is en geen verhaaltje kent. Omdat ze de seksuele verschillen tussen mannen en vrouwen die er zijn ingehamerd niet op dezelfde manier in de seks ervaren, kunnen homomannen zonder gevoelens van schuld en schaamte rauwe seks en een ongelijke rolverdeling beter pruimen dan heterovrouwen. Zo kunnen homo’s in hun seksuele leven makkelijker uitingen claimen die in het dagelijks leven ongepast zijn, zoals verkrachting en on- derdanigheid. Zij kunnen makkelijker spel en werkelijkheid schei- den. Dat heeft ook gevolgen voor het schrijven over zulke uitingen. Vanuit een homoperspectief kan ik me zorgelozer opstellen en valt het me moeilijk om me in te leven in de kijk op seks van vooral tradi- tionele heteromannen en van vrouwen die bang voor seks zijn. Het is niet anders.

Hoewel dit een boek is waar slang de voorkeur geniet boven het potjeslatijn van dokters of fantasiewoorden in het Grieks of Frans voor allerlei perversies, worden zulke serieuze termen niet hele- maal vergeten. De tekst is een mengsel van essay en academische benadering, met literaire en biografische zijpaden, persoonlijke er- varingen van anderen en mijzelf. Soms is het puur fantasie, soms duik ik in heel realistische situaties. De encyclopedie is bedoeld als een uitnodiging aan iedereen om kinky genoegens te ontdekken en veilig te beoefenen.

Perversies zijn vaak lastig te realiseren omdat perverten de ruimte missen om het te doen of partners om mee te spelen. Kinky interesses zijn vaak zo specifiek dat ze moeilijk te communiceren zijn. Daarom zijn begrippen als nieuwsgierigheid en overgave interessant omdat ze een uitnodiging vormen om de eigen obsessies te overstijgen en zich in te leven in de andere kinky persoon. Lust gaat eerder over affiniteit dan over een homo- of hetero-identiteit. Perversies vin- den hun aanleiding in een sociale wereld waar ze ook weer opgepikt moeten worden. Op straten, in parken en clubs met nieuwsgierige Aagjes die zich aan elkaar overgeven, waar ze hun identiteit kunnen bijstellen en overstijgen. Seks heeft meer dan identiteiten ruimtes nodig waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en met elkaar kun- nen experimenteren. Geografie is belangrijker dan psychologie. Daarom verdienen seksuele burgers van alle genders, leeftijden,

18 | inleiding

kleuren en interesses een rijke seksuele infrastructuur. Niet alleen op het internet, in de homoscene of de seksindustrie, maar voor ie- dereen fysiek toegankelijk zodat een fijne neus voor fetisjisme en perversie geen uitzondering maar regel wordt. Waar iedereen vrij- blijvend een kijkje kan nemen en verkennen wat men al dan niet op- windend vindt. Zolang die wereld er nog niet echt is, biedt dit boek er een blik op.

inleiding | 19

Anaal

A

Agalmatofilie ú beeldenseks

Agonofilie

De parafilieën lijden erg onder het potjeslatijn van dokters die de gekste en moeilijkste woorden hebben bedacht. Agonofilie is de voorkeur voor erotisch stoeien. Zelf ben ik eens bij een jongen ver- zeild geraakt die een angstaanjagende obsessie had voor worstelen. Ik wist niet goed of zijn gestoei een spelletje dan wel bittere ernst was. Achteraf denk ik er met plezier aan terug, op het moment zelf was de lol dubieuzer. ú worstelen.

Agorafilie

Het omgekeerde van agorafobie of pleinvrees is agorafilie. Het is een term voor een vorm van lust die veel mensen goed kennen. Open- bare seks is er het gewone woord voor. Het Zilverstrand bij Almere was zeer in trek bij homo’s die vervolgens hetero’s op een agorafiel idee brachten, waardoor het er drukker werd en er aparte zones voor de verschillende interesses ontstonden. Zoals zo vaak kwamen er klachten, waarop de politie uitrukte en de vreedzame cohabitatie van homo’s en hetero’s verstoorde. Pleinlust kan op vele plaatsen en manieren bevredigd worden. Homomannen doen het in parken, rond urinoirs, op parkeerplaatsen en stranden terwijl heterokop- pels het in portieken, stille steegjes, verlaten hoekjes, op de achter- bank van een auto beleven. Omdat homomannen een minderheid vormen, gebruiken ze specifieke locaties terwijl hetero’s het overal doen. ú cruisen, exhibitionisme, publieke seks en urinoirs.

Akoestikofilie ú doveseksengeluidseks

Akrofilie ú hoogteseks

Akrotomofilie

De gerichtheid op ontbrekende lichaamsdelen ú ampuseks agalmatofilie | 21

Allofilie

De voorkeur voor partners van een andere etniciteit of een ander ras heet allofilie. De nazi’s verboden seks tussen ‘Ariërs’ en ‘ondermen- sen’ zoals Joden en Slaven. Onder de apartheid was seks tussen blank en zwart verboden. In het verleden wisselden perioden dat koloniale mannen seks met ‘inheemsen’ mochten hebben – als er bijvoorbeeld weinig blanke vrouwen waren – af met andere waarin dat juist streng verboden was. Huwelijken tussen personen van verschillende ras- sen waren in de vs lange tijd verboden en zulke seks was taboe. Heel wat zwarte mannen zijn gelyncht omdat ze het met een blanke vrouw hadden gedaan. Het maakte geen verschil of die vrouw het al dan niet zelf wilde. Zulke verboden maken het juist weer leuker om het wel te doen. Tegenwoordig bestaat er in de vs een hele reeks woorden voor rasoverschrijdende homoseks. ‘Potato queens’ (letterlijk aard- appel, blanke nichten) doen het met ‘dunge’ (letterlijk mest, zwarte nichten) en ‘rice’ queens (letterlijk rijst, Aziatische nichten), op z’n zachtst gezegd niet erg complimenteuze termen. Amerikanen heb- ben de naam meestal heel beleefd te zijn maar zeker niet op dit punt. Een ander probleem van hun allofilie is dat ze vaak erg vastzitten aan

22 | allofilie

een bepaald ras en weinig oog hebben voor individuele variatie. Chi- nese vrienden van me, leuke en intelligente jongemannen, klagen steen en been dat hun New Yorkse partners hen altijd als een speci- men zien en nooit als een persoon. Allofilie lijkt me prima maar niet als het een soort omgekeerd racisme wordt. ú xenofilie

Allorgasmie

Allorgasmie staat voor denken aan een andere partner dan aan de- gene met wie je bent. Het lijkt me eerder regel dan uitzondering. Een psychiater vertelde me eens over een cliënt die ervan droomde door donkere mannen geneukt te worden terwijl hij met zijn vrouw seks had. Zo kun je ondanks homo-anale voorkeuren aan heteroverkeer blijven hangen. De droombeelden hoeven overigens helemaal niet gezocht en gewild te zijn. Misschien dat de fantasieën in de aanzet naar lustbeleving bewust zijn, maar naar het hoogtepunt toe heb- ben mensen de droombeelden steeds minder in de hand. Bij het or- gasme verschijnen voor mijn ogen soms beelden van personen en situaties die ik eerder afschuwelijk dan geil vind en toch blijft een climax niet uit.

Amaurofilie ú blindeseks

Ampuseks

Een interessante voorkeur is de akrotomofilie, de gerichtheid op ontbrekende lichaamsdelen. Ampuseks lijkt me een kernachtige vertaling. Het is een ambitie die veel voorkomt in voormalige oor- logsgebieden. Zoals wel vaker levert een mengsel van afkeer, mede- lijden en lust een seksueel genoegen op. Een bekende surrealistische schilder, de Duitser Henrik Neugeboren (1901-1959), die van 1925 tot zijn dood in Parijs leefde onder de naam Henri Nouveau, heeft dag- boeken, tekeningen en objecten nagelaten die deze voorkeur docu- menteren. De kunsthistoricus Peter Gorsen (1984) noemt hem een ‘homosexuell orientierter Narzisst mit massiv fetischistischen und sadomasochistischen Tendenzen’. Met deze indrukwekkende om- schrijving is zijn interesse voor eenbenige jongens en tweelingen nog niet eens benoemd! In het grote werk van de psychiater Wil- helm Stekel over fetisjisme (1923) komt een man voor die eenzelfde interesse heeft, ook hier geïllustreerd met plaatjes van enkelbenige

allorgasmie | 23

jongemannen op stokken. Bij ‘invalidenseks’ denken we meestal aan betaalde seks van een gehandicapte met een prostitué(e), maar er zijn genoeg mensen die het juist bij voorkeur doen met personen die een zintuig of een lichaamsdeel missen en daar geen geld voor hoe- ven te hebben. In mijn jeugd reed er ’s nachts bij het Amsterdamse Leidseplein een opgewonden jongen in een invalidenwagen rond die met succes dames en heren uitnodigde tot seksuele handelingen.

Anaklitisme ú infantilisme

Anaal

Sommige mensen zien anale seks als een perversie. Anderen denken dat het een voorbehoedmiddel is of gewoon de lekkerste vorm van seks. Het literaire meesterwerk over deze interesse is De 120 dagen van Sodom van de markies de Sade (vele edities in vele talen). Beschei- dener is A. Moonens De anale variant (1983). ú sodomie

Anastemafilie

Grandisme ofwel anastemafilie is de voorkeur voor lange personen. Kun je in Nederland goed beleven, vooral in Noord-Nederland, waar de langste jongens ter wereld vandaan komen. Aziatische meisjes bewonderen Nederlandse jongens omdat ze zo aardig, blond én lang zijn. Misschien zijn de Hollandse lange slungels wel in petitisme − de liefde voor kleine personen − geïnteresseerd.

Andromimetofilie

John Money, de vaardigste van alle dokters als het erop aankomt om nieuwe seksuele variaties te benoemen − we zullen op hem terugko- men − heeft de andromimetofilie bedacht. Dit slaat op mensen die opgewonden raken van vrouwen die zich als mannen gedragen. In de nichtenscene vallen ze eerder op het omgekeerde. Daar was nog geen woord voor, dus hierbij mijn bijdrage aan de seksuele woorden- vloed: gynemimetofiel. Zeg maar gewoon in het Engels drag lover of in het Nederlands travobravo. De volgende stap is meer iets voor mij: een travestiet die zijn jurk heeft uitgetrokken en gewoon weer een jongen is. ú transgender

24 | anaklitisme

Antropofagie

Sommige experts maken een onderscheid tussen antropofagie en kannibalisme: het eerste is de lust om mensen op te eten en het tweede het eten van mensen maar dan zonder de seksuele opwin- ding. Alle rumoer rond de ‘kannibaal van Rothenburg’, een man die een andere man op zijn verzoek doodde en vervolgens op ging eten, maakte duidelijk dat de meeste mensen dat subtiele onderscheid niet kennen, ook de kannibaal zelf niet. Hier geldt net als bij veel andere voorkeuren: droom ervan, doe alsof, maar breng het niet in praktijk. Het gaat hier om interesses die levensgevaarlijk zijn en de ideeën van Sigmund Freud en Georges Bataille over samenhang van dood en seks lijken te illustreren. ú kannibalisme

Asphyxie

Auto-erotische asphyxie, waaronder wurgseks valt, is het belem- meren van de zuurstoftoevoer voor seksuele opwinding. Dat kun je doen door jezelf op te hangen, een plastic zak over je hoofd te trek- ken of door poppers te snuiven. Deze voorkeur komt vaker voor dan de meeste mensen vermoeden. Naar schatting sterven er alleen al in Nederland een twintigtal jonge mannen per jaar door een ongelukje bij wurgseks. Oppassen dus! Doe het liever met anderen dan alleen. ú wurgseks

Assassinofielen

Mensen die houden van moord of bewust het risico lopen slacht- offer te worden van een lustmoord zijn assassinofielen. De laatste groep zouden we ook auto-assassinofielen kunnen noemen omdat ze vooral zelf dood willen, of daarvan dromen. Assassin is een Frans woord voor moordenaar dat lang geleden is afgeleid van een groep Syrische moslimdissidenten die niet alleen hun tegenstan- ders vermoordden, maar ook hasjiesj rookten – vandaar hun naam. Lustmoordenaars maar ook al die mensen die in vroeger tijden naar gladiatorenspelen of publieke executies gingen, bevredigden moorddadige lusten. De Spanjaarden van tegenwoordig gebruiken stieren voor zulke genoegens. Er zijn mensen die het idee van ver- moorden of vermoord worden aantrekkelijk vinden zonder dat ze het willen doen of ondergaan – de stap om eros en thanatos in de werkelijkheid te verbinden, zetten ze zelden. Zulke dingen kun je

antropofagie | 25

naspelen. De voortvluchtige markies de Sade was zo gelukkig dat hij het verhaal van zijn executie kon navertellen; vanwege zijn af- wezigheid verbrandde de beul alleen een afbeelding van hem. Zijn misdrijven waren de vermeende vergiftiging van sekswerksters (hij had ze seksstimulerende middelen gegeven) en sodomie met zijn knecht. Hij schreef over zijn vonnis in De 120 dagen van Sodom: ‘Ieder- een kent het geval van de markies van... die, zodra men hem van zijn vonnis had verwittigd dat hij in effigie [zijn afbeelding] verbrand zou worden, zijn lul uit zijn broek haalde en uitriep: “Neukgod, dat is het ogenblik waarnaar ik heb gestreefd, nu ben ik overladen met de grootste schande, laat me, laat me, ik moet ervan ejaculeren”, en hij deed dat op hetzelfde ogenblik’ (de vertaling van Hans Warren is aangepast). De uiterste vernedering om voor straf verbrand te wor- den maakte de markies supergeil.

In de hoerenscene van Amsterdam lopen oudere homoheren rond die min of meer bewust het risico lopen door een schandknaap te worden vermoord. In de jaren tachtig van de vorige eeuw vonden in deze kleine wereld ongeveer twee moorden per jaar plaats. Altijd waren de klanten het slachtoffer en de hoerenjongens de dader. De politie zag het als roofmoorden. Meestal waren de jongens in deze homocontacten onzeker over hun mannelijke en heteroseksu- ele identiteit, waardoor ze tot geweld overgingen. De diefstal was hooguit een paniekreactie om voor zichzelf het geweld een beetje overtuigend te maken (Van Gemert 1990). Voor de periode na 1990 beschikken we niet meer over cijfers. Het lijkt onwaarschijnlijk dat het aantal moorden sterk is afgenomen. Het is een internatio- naal fenomeen. In landen als Brazilië en Colombia is het schering en inslag. Heel wat bekende homo’s, onder wie Pier Paolo Pasolini en Marc Blitzstein, zijn door een Ganymedes om het leven gebracht. Zoals de Franse filosoof Guy Hocquenghem naar aanleiding van de moord op de eerste zei: niet iedereen kan in zijn bed sterven. Leven in de marge brengt risico’s met zich mee. Aan de heterokant zijn het de vrouwen die het slachtoffer zijn van heteromannen. In de hoeren- wereld bedreigen en vermoorden de klanten de sekswerkers. Maar zoals steeds: wie geil wordt van moorden, kan dit het beste naspelen met betrouwbare partners, hoe meer hoe beter en veiliger.

26 | antropofagie

Auto-assassinofielen

Auto-assassinofielen zijn mensen die bevrediging vinden in een masochistische voorstelling van hun eigen dood. Dit kan gaan om mensen die dromen van een mes in hun buik zoals de Nederlandse schrijver Willem Melchior. Een van zijn fantasieën betreft het op een Grieks slagveld worden gedood, halfnaakt, door een beeldschone te- genstander. Met een zwaard of spies in zijn strakke blote buik. Vooral in zijn eerstelingen De roeping van het vlees (1992) en Kasper Valentijn (1996) speelt dit motief van sterven aan de geilheid. De roman Pa- thologieën (1908) van Jacob Israël de Haan gaat over twee jonge man- nen die verliefd op elkaar zijn. De kunstenaar René drijft de scholier Johan tot zelfmoord en deze laatste geeft zich daar wel erg gemak- kelijk aan over. In Narrow Rooms (1975) van James Purdy leiden de onuitspreekbare liefdes van vier Amerikaanse plattelandsjongens tot een zeer gewelddadig einde. Hier blijft de beweging van liefde naar dood onbewust. Hun onbegrip van de mannenliefde leidt tot een gruwelijk en wat grotesk einde.

De erotische opwinding over vermoord worden kan vele vor- men aannemen: van executies, moorden en zelfmoorden die halve moorden zijn tot kannibalisme en geslacht worden. Alle afbeeldin- gen en verhalen die gaan over dood, seks en liefde zijn er inspira- tiebronnen voor: beelden en schilderijen van Jezus aan het kruis of van andere christelijke martelaren, het drama van de liefde tussen Tristan en Isolde, berichten over wurgseks of de observatie dat man- nen die opgehangen worden, een stijve krijgen. De Japanse schrijver Yukio Mishima liet zich op jonge leeftijd inspireren door een af- beelding van Sint Sebastiaan, aan een boom gebonden en met pijlen doorboord. Het hielp hem in zijn masochisme en hij eindigde zijn leven in stijl met een publieke, rituele zelfmoord (Stokes 1974). Ik zou evenwel adviseren het vooral te houden bij fantaseren en doen alsof, want het is leuker de ervaring te kunnen navertellen en her- halen. Zelfmoord is zo definitief. Overigens zat er bij Mishima en Pasolini ook een levensmoeheid in hun einde. Ze hadden niet meer het lichaam van de jonge goden die ze aanbaden en bij wie ze uit het erotisch vizier raakten. Zoals zoveel homomannen konden ze zich moeilijk neerleggen bij het ouder, gebrekkiger en gerimpelder wor- den.

In zijn atelier de Factory waar de kunst industrie werd, draaide auto-assassinofielen | 27

de Amerikaanse, homoseksuele kunstenaar Andy Warhol de rol- len om. In zijn wereld waren het eerder de vrouwelijke supersterren die zich doodleefden en voortijdig stierven, zoals Edie Sedgwick en Candy Darling. Zij zagen hem als het rolmodel dat hij niet was (Koch 1973). Zijn lesbische bewonderaarster Valerie Solanas raakte geïr- riteerd door zijn sekseloosheid en zag dat als seksisme, een thema waaraan zij een prachtboek had gewijd, het scum Manifesto (1968). scum was de Society for Cutting Up Men, een uiterst kinky organisa- tie. Ze pleegde een moordaanslag op Warhol, niet met een mes maar met een pistool. De disaster-kunstenaar overleefde het en stierf pas veel later een misschien wat vroege, maar heel burgerlijke dood in een ziekenhuis.

Auto-erotische ongelukken

Niet alleen bij wurgseks, maar ook bij andere seksuele handelingen kunnen ongelukken voorkomen. Al voor de introductie van Viagra maakten artsen zich zorgen om mensen die door te grote seksuele opwinding hartproblemen kregen. Het roesmiddel schijnt niet al- leen de opwinding van veel mannen sterk te hebben vergroot, maar ook de kans op een dodelijke afloop van seksueel genot.

Ondeskundigheid bij sm-technieken is een andere oorzaak van ernstige ongelukken. Ondanks alle mogelijke preventieve maatre- gelen kan er nog van alles misgaan. Een Amerikaanse piloot die een heel omslachtige vorm van auto-erotiek had ontwikkeld, kwam door een kleine onoplettendheid om het leven. Een reconstructie van zijn ongeluk leverde de volgende situatieschets op. De man boeide zich- zelf en maakte zich met een ketting aan de bumper van zijn Volks- wagen vast. Hij draaide het stuur van de auto zo dat de wagen in een cirkel over een grasveld zou rijden. Vervolgens zette hij de motor aan en schakelde hij de eerste versnelling in, waarna hij achter zijn auto werd voortgesleept. Door weinig benzine in de tank te doen zorgde hij voor een niet te lange duur van de sekssleepervaring. Eén keer ging het definitief mis toen de sleepketting om de achteras werd opgerold en de piloot tegen zijn eigen auto werd doodgedrukt. Een belangrijke les van zulke ervaringen is dat het verstandiger is om zulke riskante handelingen met anderen te ondernemen, hoewel dat niet altijd de garantie biedt dat er niks mis kan gaan (Hazelwood e.a. 1983). ú wurgseks

28 | auto-erotische ongelukken

Autofellatie

Autofellatie is het kunststukje dat je jezelf bevredigt met je mond. Het gaat hier om een seksuele techniek, niet om een perversie. Au- tofellatiefilie zullen sommigen een perversie noemen: de voyeuris- tische interesse in de lenige meisjes en jongens die in staat zijn au- tofellatie te praktiseren.

autofellatie | 29

Ballonseks

B

Het gaat bij ballonseks om het opblazen van of het oprijen tegen een ballon. Het is een voorkeur die alleen en met partners wordt beleefd en voortkomt uit prettige jeugdervaringen, zoals leuke kinderfeest- jes. Redenen om van ballonnen te houden zijn het latex materiaal, de geur, het geluid van het opblazen en ook van het knallen als ze bre- ken. Net als andere fetisjisten hebben personen met deze voorkeur totaal verschillende gevoelens over het vernielen van hun geliefde objecten, van diepe treurnis tot grote opwinding en soms allebei te- gelijk. Het is een fetisj met vele mogelijkheden. Er zijn mannen die ze gebruiken als namaakborsten. Anderen stoppen allemaal ballon- nen onder ruime kleding om hun wens van grandisme te beleven. Tegenwoordig zijn er opblaaspoppen die iets van een uit de kluiten gegroeide ballon hebben en op mensen lijken – een partner voor eenzame mensen en ook geschikt voor liefhebbers van ballonseks. Soms hebben ballonnen de vorm van een lul of is er een ruimte in uitgespaard waarin mannen hun ding kunnen steken. Er zijn men- sen die het opwindend vinden om in een opgeblazen ballon te zit- ten. Zoals altijd met opwindende jeugdherinneringen bestaat er de onnozele kritiek dat het infantiel gedoe is. Het is een recente fetisj, want ballonnen worden pas op grote schaal voor kinderfeestjes ge- bruikt sinds de jaren vijftig. Ze kan snel weer verdwijnen omdat be- paalde overheden overwegen ballonnen te verbieden. Kinderen zou- den soms stikken als ze aan een ballon sabbelen – zo lekker zijn stof en geur – en hem inslikken. Ook bij simpele fetisjen loeren dodelijke gevaren (Gates 2000). ú infantilisme

Beeldenseks

Agalmatofilie ofwel galateïsme ofwel pygmalionisme ofwel statuo- filie is de seksuele voorkeur voor beelden. In gerechtelijk-genees- kundige handboeken uit de periode rond 1800 staat deze interesse nogal eens genoemd tussen andere ‘zedenmisdrijven’ als sodomie en bestialiteit. Aan het einde van de achttiende eeuw was een her-

Ballonseks

ballonseks | 31

nieuwde belangstelling ontstaan voor klassieke beelden van naakte jonge mannen en vrouwen en dat heeft kennelijk veel museumbe- zoekers en boekenlezers niet onberoerd gelaten. Omdat beelden van naakte schoonheid in die tijd zeldzaam waren, boden ze een goed aanknopingspunt voor het ontwikkelen van seksuele dromen.

Begraafseks

Tafefilie is de wens om begraven te worden. De meeste mensen zijn als de dood om levend in een doodskist onder de grond geschoffeld te worden en sommige nemen zelfs voorzorgsmaatregelen dat hun kist niet dichtgaat voordat volledige zekerheid bestaat dat ze dood zijn. Maar een kleine groep mensen verlekkert zich juist aan de voor- stelling van begraven. Zij zien in een doodskist wat andere maso- chisten in een kooi of cel zien en voegen daar een snuifje hypoxifilie (liefde voor zuurstofgebrek) aan toe. Tafefilie is wurgseks in een kist onder de grond. ú mummificatie en necrofilie

Berenliefde

Berenliefde ofwel de liefde van ‘dikke maatjes’ onder elkaar maakte tien jaar geleden een snelle en sterke opkomst in de homowereld. Er zijn in Nederland minstens twee clubs die deze voorkeur op de agenda hebben geplaatst. In San Francisco was het in 1999 de abso- lute topper onder nichten. Van daaruit verspreidde deze vorm van liefde zich over grote delen van de westerse wereld tot in Turkije toe. Een beer was het ideaal dat het straatbeeld bepaalde en waarvoor wilde feesten werden gehouden. Voor wie zich niet kan voorstellen wat berenliefde is: het gaat om mannen die gezellig dik en stevig behaard zijn en in lust en liefde voor elkaar ontvlammen. Zijn deze kwaliteiten je niet geschonken, dan kun je nog altijd beeraanbidder worden. Behalve de beren zijn er ook berenjongen (cubbies) – jonge mannen die nog moeten groeien in het berendom. Het gaat meer om een meester-gezel relatie dan om iets pedofiels. Naast de fysieke ken- merken die niet iedereen heeft, spelen ook meer psychische eigen- schappen een rol die kunnen variëren van goedmoedig en gezellig tot saai en plomp. Er zijn tegenwoordig heel wat boeken die de zege- ningen van de berenliefde bezingen (zie Les Wright 1997, 2001).

Als beren onder elkaar kun je het hele seksuele repertoire door- nemen, maar wat je vaak ziet en veel mensen zich ook voorstellen,

32 | begraafseks

zijn kussen en omhelzingen (‘hugging’). Het heeft wat braafs en be- legens. Deze homomannen willen doodnormaal zijn en zich in niets onderscheiden van heteromannen. Ze zijn het tegendeel van nich- ten. Daarom hebben ze volgens sommigen weer iets subversiefs – zo normaal en toch homo. Behalve met hun homoseksuele voorkeur bevestigen ze geen enkel vooroordeel. Bij beren stel ik mij worste- laars en gewichtheffers voor, maar die hebben hun haren meestal af- geschoren. Modder- of Turks worstelen is een aparte perversie waar- aan ik denk bij berenliefde, maar waarvan ik nog niet in dat verband heb gehoord.

Bestialiteit

Bestialiteit of zoöfilie kent vele vormen. In de regel betreft het seksu- ele gelegenheidsrelaties tussen mens en dier, zoals bij eenzame her- ders die het met de aan hun zorg toevertrouwde koeien of schapen doen. Voor zulke jongens is het een aardige variatie op de zelfbevre- diging. In de negentiende eeuw veroordeelden militaire rechtban- ken cavaleristen die hun paarden neukten en infanteristen die zich aan schapen vergrepen. Militairen gingen soms op een emmer staan om hun lul in een paard of koe te krijgen. Daarom heet seks met die- ren ook wel emmeren, dat we nog steeds kennen van de zinsnede ‘lig niet zo te emmeren’. Het was vroeger klaarblijkelijk niet heel bijzon- der om de stal op te gaan voor een emmersessie. De soldaten voerden ter verdediging aan dat ze niet genoeg geld verdienden om naar de hoeren te gaan en daarom voor een beest kozen. Voor 1800 zijn veel mannen ter dood veroordeeld wegens sodomie, meestal vanwege anale seks met andere mannen. Maar het kwam ook voor dat ze het met een beest hadden gedaan. In zulke gevallen werd het dier meest- al met de sodomiet verbrand. In die tijd heette zowel dierenseks als anale seks van mannen met mannen en vrouwen sodomie en waren ze één pot nat. Dat is tegenwoordig wel anders.

In veel landen is bestialiteit geen misdrijf meer. De politie kan tot vervolging overgaan wanneer ze van oordeel is dat er sprake is van openbare schennis der eerbaarheid of van dierenmishandeling. Omdat we dieren steeds meer als kinderen zonder stem beschou- wen, gaat bestialiteit steeds meer door voor een vorm van misbruik. Dit heeft er in Nederland maar ook in andere landen toe geleid dat deze vorm van seks weer strafbaar is gesteld. Met de afschaffing

bestialiteit | 33

van de sodomiewet in 1811 was zowel anale seks als bestialiteit niet langer een criminele handeling in Nederland. Het was een gevolg van de inlijving van het koninkrijk Holland bij het Franse keizerrijk van Napoleon, waar zulke seks sinds 1791 niet meer strafbaar was. Andere naties volgden het Franse voorbeeld, vooral katholieke lan- den als Spanje, Italië, Beieren, België en Polen. Rond 1900 betrof de helft van de 500 jaarlijkse gevallen van ‘tegennatuurlijke ontucht’ in Duitsland bestialiteit, de andere helft homoseksualiteit (Dickinson 2007). Tussen 1923 en 1965 veroordeelden Oostenrijkse rechtbanken vijftig personen per jaar, meest boerenjongens. Ze werden meest- al niet gestraft omdat ook rechters het kennelijk een misdrijf van niks vonden (Grassberger 1968). Volgens de statistieken van Kinsey (1948:670-1; 1953:505-6) had 8% van de mannen en 3,5% van de vrou- wen in de vs ooit seks met een dier gehad. De meeste mannen had- den een orgasme en slechts een half procent van de vrouwen.

Twee eeuwen lang is er nooit een beweging ontstaan of een roep geweestombestialiteitweerstrafbaartestellen,maarsindstienjaar voert het ene na het andere land strafwetsartikelen tegen deze sek- suele handeling in en soms ook tegen beestenporno. In Nederland is dat in 2008 gebeurd. Al eerder had de Tweede Kamer minister van Justitie Donner verzocht om deze feiten weer strafbaar te stellen. Alle partijen deden mee in deze demonisering van dierenliefde, van de Lijst Fortuyn tot GroenLinks. De aanleiding was dat een recht- bank een Marokkaanse man die een pony neukte had ontslagen van rechtsvervolging. Hij was betrapt terwijl hij in onderbroek uit de stal vluchtte waar de seks had plaatsgevonden. Omdat het in een stal gebeurde en hij niet in ontklede staat was aangetroffen, was er geen sprake van openbare schennis der eerbaarheid en omdat het dier geen schrammetje vertoonde, was er geen sprake van dierenmis- handeling. Donner vond een dergelijke aanvulling op de strafwet overbodig omdat de wet in de meer ernstige gevallen wel in vervol- ging voorzag en hij voor zulke onnozele feiten niet de noodzaak van nieuwe wetgeving inzag. Een paar jaar later, toen Donner vervangen was door moraalridder Hirsch Ballin, diende het PvdA-kamerlid Waalkens een voorstel van wet in met een verbod op zowel bestia- liteit als dierenporno. Hirsch Ballin stemde er helemaal mee in, net als de voltallige Kamer. De reden was het ‘gesundes Volksempfinden’ van de Nederlanders. Het is bizar dat een meerderheid een minder-

34 | bestialiteit

heid zijn wil oplegt in een zogenaamd vrij land. Want zoals hier- onder duidelijk zal worden is seks met dieren niet per se misbruik. Het argument dat een dier geen instemming kan geven, wordt door dierenliefhebbers bestreden – die zien duidelijk tekenen dat dieren seks met mensen prettig vinden of omgekeerd dat ze zulke seks zelfs actief zoeken, zoals honden die tegen een been op rijden. In Austra- lië werd een vrouw vermorzeld door haar huiskameel toen hij haar besprong uit geiligheid. Of om met Midas Dekkers te spreken: wat merkt een paard er nou van als een man met zo’n klein dingetje in z’n gat zit te wriemelen? Een ander voorbeeld is een vrouw die zich door haar hondje laat likken. Waarom zou ze daarvoor een half jaar in de nor moeten brommen?

Mensen die van hun huisdieren houden, weten wel beter: voor hen is bestialiteit de ware dierenliefde en zeker geen misdrijf. Een expert op het gebied van relaties tussen mensen en dieren vertelde me dat dieren die met mensen opgroeien, zich sterk spiegelen aan menselijk gedrag – dus ook wanneer het om seksuele emoties en gedragingen gaat. De liefde kan van twee kanten komen. Sommige dieren hebben zin in seks met mensen. Dus als er een hond tegen je been op staat te rijden, kan dat twee dingen betekenen. Je moet nodig eens onder de douche of je kleren in de was doen omdat je naar seks ruikt. Anderzijds zou het baasje van het beest wel eens zoöfiel kunnen zijn.

De beroemdste rechtszaak in Nederland rond seks met dieren ging niet over de indertijd niet strafbare bestialiteit, maar over godslastering of blasfemie. Gerard Reve schreef een verhaal waarin hij God voorstelde als een muisgrijze, eenjarige ezel die hij driemaal van achter nam, wel nadat hij zijn achterpoten had omzwachteld om een achterwaartse trap te voorkomen. Na veel rumoer in de pers sprak de Hoge Raad hem uiteindelijk vrij van de aanklacht omdat het iedereen vrijstond zijn eigen godsbeeld te hebben. Misschien gaat Hirsch Ballin de uitgever van Reve nu vervolgen omdat hij pe- dofiel bestiale porno verspreidt. Maar zou hij niet stuklopen op de bescherming van de vrijheid van godsdienst? Overigens kent niet alleen het christendom bestiale (half)goden zoals de ezel van Reve, ook in de zoveel menselijker klassieke religie zijn er goden en godin- nen die als dieren seks met mensen of andere goden hebben, zoals Zeus als adelaar met Ganymedes of als zwaan met Leda. Saters, half

bestialiteit | 35

mens half bok, spelen in de klassieke mythologie een belangrijke rol en worden als geile beesten afgebeeld die steeds met grote stijve lul- len rondlopen en nooit genoeg krijgen van de lust. Op bestialiteit staat net als op sodomie de doodstraf in de bijbel, maar de meeste godsdiensten zijn aanzienlijk toegeeflijker op dit punt.

Naast goden en mensen die het voor de aardigheid eens met een beest doen, zijn er ook dierenliefhebbers die er een voorkeur voor hebben en zoöfiel zijn zoals anderen heterofiel. In het Byzantijnse rijk maakte men er zelfs een beroep van om dieren te leren seksen met mensen. Ze gebruikten daar eenvoudige methodes voor zoals het plaatsen van het favoriete beestenvoedsel op geslachtsdelen. Ook is het mogelijk het vocht van hitsige vrouwtjes op het gat te smeren waarin het mannetje zijn ding moet steken. Verder is het vooral een kwestie van gewenning. Net als mensen leren dieren al doende.

The Horseman. Obsessions of a Zoophile (1995) biedt een fascinerend verhaal van een liefhebber van merries. Het is een klassiek coming- out verhaal dat nu eens niet over homoseksuele, maar over bestiale liefde gaat. Dominee Mark Matthews (pseudoniem), een voorheen keurig getrouwde man met kinderen, ontdekt geleidelijk zijn voor- keur voor paarden en pony’s. Eerst bevredigt hij langs clandestiene weg zijn obsessie, maar langzaamaan komt hij tot de conclusie dat hij zijn voorkeur niet onder stoelen of banken wil steken. Dan doemt de in homokring bekende vraag op: hoe vertel ik het mijn vrouw, kinderen, ouders? Er wordt veel geslikt en geweend, er wordt ge- scheiden maar uiteindelijk volgt de fase van ongemakkelijke accep- tatie.

Het boek van de paardenman eindigt met een paar flinke tranen- trekkers. Vrienden blijven bestialiteit vies vinden, maar van Mark vinden ze het oké. Hij doet veel liefdadigheidswerk door kinderen tegen betaling voor een goed doel op zijn paard te laten rijden. En ten slotte is er eerst het treurige verhaal van het verscheiden en de be- grafenis van de geliefde, en vervolgens van de komst van een nieuwe geliefde die ter bestrijding van de smart direct daarna is gekocht. In sommige opzichten kun je beter zoöfiel zijn dan hetero- of homofiel, want er is geen markt waar je lieve jongens of leuke meisjes kunt kopen die braaf op stal blijven staan. De laatste regels van het boek zijn gewijd aan de seksuele initiatie van de nieuwe pony die lang- zaam tot de seks wordt gebracht en mensenseks snel op prijs gaat

36 | bestialiteit

stellen. Intussen woont Mark op een eenzame boerderij waar hij zich zonder zorgen om buren aan zijn liefde kan overgeven.

Het zijn vooral mannen die interesse in bestialiteit hebben. Ze beleven er plezier aan om te kijken naar seksuele contacten tussen vrouwen en beesten, maar vrouwen delen hun interesse zelden en zijn ver in de minderheid bij deze perversie. Misschien slagen ze er beter in om het bedekt te houden. Waarschijnlijk fantaseren man- nen in de regel over vormen van bestialiteit die vrouwen juist niet praktiseren. Mannen dromen eerder van coïtale seks van een vrouw met een grootgeschapen dier als een ezel, paard of stier, terwijl vrouwen de voorkeur geven aan kleinere huisdieren zoals honden die hen likken. In Mexico werden in bordelen bestiale neukwed- strijden gehouden om de klanten op te hitsen. De prostituee die een ezelslul er het diepst in kreeg, was winnares (Love 1992). Het verhaal vermeldt niet of de mannen het achteraf nog met haar wilden doen. Ik denk van niet, want volgens mij waren de mannen meer in de lul van de ezel dan in de kut van de vrouw geïnteresseerd. Meer homo en zoö dan hetero.

Dierenseks kan nog heel andere vormen aannemen. Een heel gemene vorm is kippenneuken omdat het beestje deze aanslag op zijn ingewanden in de regel niet overleeft. De mannen die het doen, maken het soms nog een graadje erger wanneer ze de kip op het mo- ment suprême wurgen. Daardoor trekken de sluitspieren van het dier samen, hetgeen het neukgenot versterkt. Niet alleen kippen, maar ook ganzen en kalkoenen worden zo misbruikt. In een body- art-film van Otto Mühl valt een uit het leven gegrepen scène van zulke seks met een gans te zien.

Verder zijn er mensen die vissen, slangen en knaagdieren (soms in een zak) in hun openingen stoppen voor seksueel plezier. De glib- berige bewegingen van zulke dieren schijnen zeer stimulerend te zijn maar leveren ook gevaar op, net als een fles. Een andere subsoort van zoöfilie is de formicofilie. Hierbij creëren mensen opwinding door insecten over hun geslachtsdelen te laten lopen. Het gekriebel stimuleert de lust. Door een beetje honing of ander lokaas op de ge- nitaliën te smeren verzekert de formicofiel zich ervan dat de beest- jes blijven prikkelen.

Over een geheel andere boeg gooiden de Romeinse keizers het met de beestenseks. Zij deden alsof zij zelf of hun partners dieren waren.

bestialiteit | 37

Julius Caesar hulde zich in een leeuwenvel en stortte zich zo op de genitaliën van gevangenen. Tiberius liet kleine slaafjes erop trainen dat ze als visjes in zijn lul beten tijdens het zwemmen. Sommige mo- derne masochisten kennen geen groter genoegen dan om als hond te worden behandeld. In het homopornoblad David Boy stond een geil verhaal over jongemannen die als paarden voor een wagen werden gespannen en stevig opgezweept een race moesten lopen. De verlie- zende paardjes kregen ongetwijfeld geweldig op hun donder, maar waaruit zouden de geile genoegens van de winnaar bestaan heb- ben? Het is helaas niet een wedstrijdsport die de Gay Games bieden. Aan de heterokant is er een hele beweging rond ponyseks: mannen of vrouwen die voor een kar worden gespannen en zo vernederd, of als paard of pony worden opgetuigd en vervolgens bereden door hun meester.

Een fraaie studie over beestenseks en homoseks heeft de antro- pologe Marie-Christine Anest geschreven: Zoophilie, homosexua- lité. Rites de passage et initiation masculine dans la Grèce contemporaine (1994). Het blijkt dat Griekse jongens het nog steeds leuk vinden om het met elkaar te doen als entree in het seksuele leven. Daarnaast zijn de lokale ezelinnen niet veilig voor hun seksuele strapatsen. Vaak gaat het om individuele gevallen van schaapherders of solda- ten op eenzame posten die hun lul in een beest of een mierenhoop steken.

Soms zijn het ook groepen jongens, van vijf tot zeventien jaar, die in de zomer rond het middaguur op stap gaan en een geschikt dier zoeken, een koe of een ezelin. Ze binden het beest onder een boom vast, een paar houden haar vast en vervolgens neuken de oudere jon- gens haar om de beurt. Op sommige plaatsen nemen ze vervolgens een duik in zee, waarna ze de bestiale opwinding herbeleven door elkaar af te trekken. Ook gebeurt het dat een van hen een ezel afrukt, voor de Grieken symbool van potentie. Het voorbeeld van een rijke- lijk spuitende ezel zet de jongens ertoe aan elkaars balinhoud te tes- ten.

De Grieken houden er een hele mythologie op na over de voor- en nadelen van de verschillende beesten. Op Cyprus geven jongens de voorkeur aan seks met een ezelin omdat hun lul daarvan zou gaan groeien. Met een zeug is het misschien lekkerder, maar ook gevaar- lijk want als het varken er plezier in krijgt, duwt het terug. Onder het

38 | bestialiteit

gewicht van een zeug is een jongen ooit bijna verpletterd. In de regel moet het absoluut geheim blijven dat de jongens seks met dieren hebben. Maar op sommige plaatsen laten ze de stapeltjes stenen die ze gebruiken om een ezelin te bestijgen liggen als een trotse herin- nering aan hun escapades.

Groepsgewijs hebben de Griekse jongens seks met beesten en met elkaar. Het biedt een veilige en geile situatie om vrijblijvend seksuele mogelijkheden te verkennen die model kan staan voor een soepele beleving van perversies. In een clubje is kinky seks vaak op- windender en relatief ongevaarlijk. Beginners kunnen van de zijlijn toekijken of het hun pakkie an is. Een animator jaagt het spel op en verkent de grenzen ervan. Gekken krijgen minder kans om onheil te stichten dan bij tweerelaties en derden kunnen ongelukken voorko- men die ontstaan bij eenzame exploraties, zoals bij wurgseks. Een club voor elke perversie en een disco met een beestenstal lijkt me ideaal.

Laat ik besluiten met een citaat uit het standaardwerk over bees- tenseks van Midas Dekkers, Lief dier. Over bestialiteit (1992). Er staan veel mooie plaatjes in en er worden behartenswaardige dingen ge- zegd. Dekkers keert zich tegen een psychiatrisering van bestialiteit en meent: ‘Zolang geen van de betrokkenen eronder heeft te lijden, is feitelijk in geen enkele vorm van seks iets zieks, slechts of geks te zien.’ Zo is het maar net. Alhoewel, hoe zit dat met het lijden? (zie Beetz & Podberscek 2005) ú ponyseks

Bezoedeling

Bezoedeling is iets voor de schoonmaakfreaks die heterovrouwen en nichten vaak zijn. Om een spatje van niks op hun kleren kunnen ze radeloos of ook wel woedend worden. Fetisjisten kunnen hele- maal van de kaart zijn wanneer hun geliefde fetisj-kleren een mi- nuscuul gebrek vertonen. Een satijnen broek windt mij het meest op wanneer die er vlekkeloos uitziet. Zonder vuiltjes, losse draadjes of gele plekjes. Maar wanneer mensen zulke bange obsessies hebben, hoort daar vaak ook het omgekeerde bij: ze worden helemaal gek van geilheid wanneer hun geliefde kleren verscheurd of bezoedeld worden. Zodat keurige miepjes en meisjes scheel van geilheid gaan kijken wanneer hun mooiste kleren eraan gaan. Als kleine jongen beschadigde ik eens in een vechtpartij de Beierse Lederhose van een

bestialiteit | 39

buurjongen. Zijn enorme wanhoop om dat ongelukje riep bij mij een even sterke opwinding op, die ik achteraf seksueel zou kunnen duiden. Vechten, vernielen en vernederen waren onze vorm van jon- genserotiek.

Biastofilie ú verkrachting

Bijen

Niemand houdt erg van bijensteken maar sommige mannen doen hun uiterste best om in hun lul gestoken te worden zodat die gaat opzwellen. Het is opletten geblazen, want sommige mensen gaan dood aan zulke giftsteken en ook moet het niet gebeuren in de onbe- dekte kop van je apparaat omdat je de angel er dan moeilijk uit krijgt. De ware liefhebber krijgt verder het advies zijn lul aan de wortel met een riempje af te binden alvorens zich te laten steken, zodat de bloedsomloop wordt beperkt en het gif zijn zegenende werk vooral tot de schacht van het geslacht beperkt. Het is een heel werk want je moet eerst bijen vangen, ze dan een beetje verdoven door hun kooi- tje stevig te schudden zodat je ze makkelijker bij hun vleugels kunt beetpakken, daarna zet je ze aan de zijkant van je lul en geef je ze een duwtje zodat ze gaan steken. Zulke ingewikkelde aanwijzingen zijn bijna een garantie voor mislukking en ongeluk. Het is vooral iets voor experts, zoals door de wol geverfde imkers. Zit het mee, dan is je deel een dag of twee anderhalf maal zo dik.

Bijten

Net als krabben is bijten een wat wrede versie van kussen. Naast de liefdeskus kennen we de liefdesbeet. Zet je tanden in zijn of haar nek, neus, bil, buik of borst en je krijgt een mooie rode afdruk van je liefde op het lichaam van de ander. Wie kent niet die wat onhandige momenten dat je met iemand zit te praten en je opeens de sporen van een liefdesbeet of zuigkus op de nek van je gesprekspartner signa- leert? Je ogen trekken er vervolgens ongewild naar toe, hoe je ook je best doet om er geen aandacht aan te besteden. En de ander kan het bewijs van liefde proberen toe te dekken met een sjaal of door zijn kraag wat op te zetten. Er iets over zeggen kan heel ongepast zijn.

40 | biastofilie

Billen

Pygofilie of billenliefde moeten we nauwkeurig onderscheiden van anale voorkeuren. Je kunt van billen houden en neuktoestanden verafschuwen. De liefde voor het ronde vlees kun je bevredigen door kussen, likken, rijden. Eens stak ik een brandende kaars tussen de billen van een vriend. Zijn mooie ronde billen gloeiden in nog gro- ter schoonheid. Jean-Luc Hennig schreef een Brève histoire des fes- ses (1995), nog hetzelfde jaar vertaald als The Rear View. A Brief and Elegant History of Bottoms Through the Ages. Eén hoofdstuk is gewijd aan de mannen-, de rest aan de vrouwenderrière. De bekendste maar zeker niet de mooiste is van steen: de achterkant van Michelange- lo’s David in Florence. Voor veel nichten is dat het bedevaartsoord van de bipsenliefde. Hele schoolklassen drommen om David heen, zodat de pygofiel zijn marmeren achterkant met de frisse kontjes van gymnasiasten kan vergelijken.

De grootste liefhebbers van billen wonen in Brazilië, waar hetero- mannen meer interesse hebben in een omvangrijk achterste dan grote borsten. Met beide kunnen ze hetzelfde doen: aaien, likken, ruiken, hun hoofd tussen te ruste leggen of hun ding ertussen laten glijden om in vuur en vlam te geraken. Allebei de lichaamsdelen moeten voor- al volumineus zijn. Daarom gebruiken vrouwen en travestieten soms siliconen of hormonen om borsten en billen te laten groeien en aan- trekkelijker te maken. Zelf houd ik het meest van rond en klein en taal ik niet naar dikke billen. Een kleurtje is prettig, want bleke billen zijn niks. Een strakke, liefst glimmende broek die spant om een klein stevig kontje is geweldig. Ik kan me helemaal inleven in mannen en vrouwen die houden van korte jurkjes waaronder soms een lekkere derrière te- voorschijn wipt. In zijn boek met dezelfde titel beschrijft Oek de Jong hoe een snotaap Opwaaiende zomerjurken (1979) als een ultieme vorm van vrijheid en erotiek beleeft. De beroemdste scène is met Marilyn Monroe die zich verlekkert aan het gevoel van haar jurk die opwaait boven een metrorooster. Hierbij gaat het voor de kijker overigens niet per se om het achterste maar vaker om de voorkant die in het zicht komt. De persoon met de jurk kan weer zelfzuchtig genieten van het gevoel van vrijheid of van de luchtstroom die de genitale zone kittelt. Een heel andere groep mensen beleeft zijn billenliefde door klappen te geven op de geliefde bipsen of omgekeerd. Daaruit is een heel specia- lisme van billenkoek gegroeid met eigen clubs en blaadjes. Castigatio

billen | 41

(zo heette een club) ofwel kastijding is vanzelfsprekend niet aan het achterwerk gebonden. Billenkoek kunnen we gerust de zoetste term noemen binnen het spectrum van sadistische voorkeuren.

Biseksualiteit

Biseksualiteit is geen perversie en daarom slaan we die over.

Blik ú kijklust

Blinde seks

Bij amaurofilie, in gewone mensentaal blinde seks, wordt één zin- tuig niet uitgelicht maar uitgeschakeld. Dat gebeurt met behulp van blinddoeken en maskers, zodat de andere zinnen des te sterker werken. Bovendien kunnen tastzin, reuk, gehoor en smaak groten- deels worden gestremd, zodat het alleen bij voelen blijft. Het gevoel van machteloosheid dat het verlies van zintuigen opwekt, bevordert de geilheid voor veel mensen zeer. Variaties als blinde en dove seks zijn met eenvoudige middelen te realiseren.

Bloedsport

Heel gevaarlijk kan bloedsport zijn wanneer bloed in te grote hoe- veelheden verloren gaat of er contaminatie optreedt zodat het ri- sico van hiv-overdracht bestaat. Aan het einde van de negentiende eeuw was er een pedo in Duitsland die niks geiler vond dan jongens met een naald te prikken en een beetje van hun bloed op te zuigen. Omdat de man Joods was, ontstond er veel commotie. Stokoude my- then over vampiers die het bloed opzuigen van onschuldige en in dit geval christelijke kinderen, werden uit de kast gehaald om van een affaire van niks een groot schandaal te maken. De man vluchtte naar Nederland, kwam onder psychiatrische behandeling en bleek een heel beschaafde man met een los draadje te zijn. De Snoo (1894) wilde hem weer ‘bruikbaar maken voor de maatschappelijke sa- menleving’. Volgens mij is het idee van bloedzuigen en vampirisme een beetje op zijn retour, maar misschien doet het opgeld in de Go- thic scene. Vroeger zetten artsen bloedzuigers op hun patiënten als geneesmiddel voor allerlei ziekten. Als medicijn hielp het weinig, maar het kan onbedoeld geile lusten hebben opgewekt waarvan we nu geheel onwetend zijn. Dat is een groot verlies.

42 | biseksualiteit

Blok

Het woord blok roept altijd geile dromen in me op. Een verhoging voor de verkoop van slaven is het toppunt voor exhibitionistische masochisten en voyeuristische sadisten. Een slaaf met een touw om zijn nek op het blok gebracht, rondgedraaid, vertoond, vernederd, etc. Voor pijnliefhebbers biedt brandmerken een extra genoegen. Een slaaf verkopen op een blok, hem bovendien brandmerken als teken dat hij het bezit is van de koper, dat hij als een stuk vee is, min- der dan mens, dat anderen zijn lot en leven bepalen. Billen brand- merken op een blok.

Boeien

Op een blok en dan liefst in boeien geklonken. Je hebt boeienko- ningen en boeiofielen. De laatsten willen zich, heel anders dan een boeienkoning, helemaal niet van hun banden bevrijden. Zij dro- men van stalen of leren boeien, van hals-, pols- en enkelboeien, van spreidstangen en kettingen die de banden verbinden. Van mannen gekluisterd in loodzware boeien of vastgelegd aan ijzeren ballen, van gladiatoren, kettinggangers en galeislaven. Er zijn mannen die handboeien van alle politiekorpsen op de wereld verzamelen en anderen die hun middeleeuwse kerkerboeien bij sm-bedrijven met namen als Funsteel bestellen.

Bondage

Mensen binden kan op vele manieren. De bekendste manier is sym- bolisch. In een huwelijk of relatie geven twee mensen elkaar een ja- woord dat door beiden en ook door de staat als bindend wordt be- schouwd. Voor sommigen is het de geilste vorm van bondage. Het ware bondagewerk gebeurt echter met touwen, riemen, handboei- en. In noodgevallen kan het ook met een katoenen doek of een zijden sjaaltje. Deze materialen zijn overal verkrijgbaar en veel goedkoper dan een huwelijk of geregistreerd partnerschap.

Elke techniek heeft zo zijn voor- en nadelen. Touw schuurt meest- al en dat kan ongewenste pijn veroorzaken. Katoen en zijde scheuren gemakkelijk, hetgeen ontsnappingsgevaar oplevert. Handboeien zitten ongemakkelijk en kunnen leiden tot verstijvingsverschijnse- len. Ze kunnen vast komen te zitten zodat er een betonschaar nodig is om ze weer los te maken. Bordelen krijgen alleen een erotikeur

blok | 43

(kwaliteitsgarantie) wanneer ze in hun martelkamers zo’n schaar klaar hebben liggen.

Touw is leuk voor mensen die op de padvinderij zitten of hebben gezeten. Het is ook het goedkoopste bondagemateriaal. Joost Veer- kamp heeft er in 1988 een sexy tekst- en tekenboek aan gewijd, Het verkennen van jongens. De cultuur van touw knopen biedt vele moge- lijkheden voor geile spelletjes en inpakmanoeuvres die met boeien niet en met riemen lastiger te realiseren zijn. Sommige bondage- praktijken met hennep leveren echte kunstwerken op. Japanners zijn er geweldig goed in. Bij hen zijn ingesnoerde lichamen soms ware kunstwerken.

In leer zijn er kleine en grote riemen, hand-, voet- en halsboeien, hondenriemen, paardentuigen en ook je lul kun je laten inpakken. Het voordeel van leer boven touw en staal is dat het geurt en zach- ter is. Met een leren broekriem kun je bovendien behalve boeien ook meppen en dat kan weer heel hard zijn. Er zijn maskers van leer die soms niet alleen de ogen bedekken, maar ook de oren. Het is moge- lijk de mond met knevels af te sluiten of juist open te sperren. Op het gebied van maskers en pakken ondervindt leer concurrentie van rubber, dat weer heel geschikt is voor variaties met zweet- en pis- seks.

In staal zijn er naast boeien kettingen en stangen die het mogelijk maken de gevangene in spreidstand te zetten of dubbel te vouwen. Staal is koel en hard. Het mist een geur, maar geeft in kettingvorm weer een bijzonder geil geluid. Kettinggangers is een woord dat veel sm’ers doet dromen. Al naar gelang het doel, zijn er veel variaties in staal mogelijk. Stalen banden kunnen aan binnen- en/of buitenkant worden uitgerust met stekels. In de vorige eeuw ontwierp men in de strijd tegen de onanie een soort peniskokers met stekels aan de bin- nenkant die bedoeld waren om een erectie te voorkomen. Sommige mannen laten zulke apparaten opnieuw maken, juist om een stijve te krijgen.

Veel middeleeuwse lijf- en doodstraffen prikkelen de verbeelding van bondagefanaten. In zijn werk schrijft de hogepriester van de ho- mo-sm, Larry Townsend, over spietsen en kruisigen. Hij raadt zijn lezers af zulke technieken uit te proberen. Het christendom heeft in tekst en beeld veel geile voorstellingen van doodstraf gecreëerd. Vanwege schilderijen van Christus genageld aan het kruis of Sint

44 | bondage

Sebastiaan gebonden aan een boom is heel wat zaad vergoten. Spietsen is een vorm van doodstraf, waarbij het slachtoffer met zijn anus op een paal wordt vastgezet. Het is een vernederende straf die tot de dood leidt vanwege interne verwondingen die ontstaan door het binnendringen van de paal. Realistischer voor alledaags gebruik is het schandblok waarvan vele versies bestaan: alleen voor hals en polsen of ook voor enkels, een blok waarin de geblokte vast-

staat of waarmee hij kan lopen.

Een andere middeleeuwse straf is het brandmerken. Het is een bij-

zondere vorm van bondage omdat het geen mechanische beperking van de bewegingsvrijheid oplevert terwijl het ook niet symbolisch genoemd kan worden. Een brandmerk kan net als een slavenband zichtbaar maken dat de drager zonder directe fysieke dwangmidde- len onderworpen is aan een beperking van zijn bewegingsvrijheid.

Niet alleen middeleeuwse strafmethodes maar ook medische be- handelingen uit de negentiende eeuw hebben hun sporen nagelaten in de bondagecultuur. Kuisheidsgordels die tegen de onanie werden gebruikt, krijgen een tweede leven onder bondagespecialisten. Het- zelfde geldt voor de dwangbuis, eens gebruikt om dollen en dwazen te kalmeren, nu voor sommigen het ideale middel niet om de lusten te dempen, maar om ze op te wekken. Weer anderen laten zich het liefst vastbinden op een operatietafel of in een tandartsstoel voor medische tortuur.

Naast oude strafmethodes en geneeswijzen heeft de moderne strafmethode om mensen op te sluiten in een cel heel wat bonda- gisten geïnspireerd. Toen eens een feest werd gehouden in de oude gevangenis aan het Kleine-Gartmanplantsoen, deed het cellencom- plex de harten van vele bezoekers sneller kloppen hoewel de cellen niet voor seksueel plezier beschikbaar waren. Een variatie op cellen bieden kooien en stallen die extra vernederend zijn omdat ze voor dieren bedoeld zijn. Op de kinky markt zijn cellen te koop met inge- bouwde boeien of bondagetafels met kooien eronder.

Voor bondage zijn heel wat technieken en middelen in omloop. Wat en hoe er gebonden wordt, is een thema van verdere speciali- satie. Handen, voeten, hals, lul, ballen, borsten, mond, anus, ogen kunnen allemaal vast- en afgebonden worden. Op tepels kunnen klemmen en knijpers gezet worden. Er zijn duimboeien en -schroe- ven. Er zijn mondknevels met en zonder gat voor orale penetratie.

bondage | 45

Vastgebonden kun je worden aan bomen, martel-, doel- en totem- palen, meubilair, een kruis, een ijzeren bal, achter een paard, voor een wagen, aan andere gevangenen, in cel, kooi, kast, sling. De IJze- ren Maagd is een kooi waar het lichaam precies in past. Zij bestaat in half open en gesloten versies en is aan de binnenkant uitgerust met spijkers. Sommige mensen houden ervan om te hangen en dat kan ook weer op verschillende manieren. Alleen met de tenen op de grond of helemaal zwevend, aan handen, voeten, hals, middel, in een leren harnas of kooi. Bondage kan verbonden zijn met de voor- stelling (krijgs)gevangene, (galei)slaaf, gladiator, patiënt, beest, ding, boef, kruimeldief, hoer, indiaan en cowboy te zijn. Een ken- nis vertelde me eens dat hij in zijn jonge jaren met een vriendje uit fietsen ging, met allebei onder hun korte broek riempjes om de bal- len die weer met een touw aan elkaar vast zaten. De kunst was om zo samen te fietsen dat het touw tussen hun teeldelen niet te strak kwam te staan. Gevaarlijk maar spannend.

Bondage is een basistechniek waar heel wat variaties op mogelijk zijn en verschillende verhalen bij bedacht zijn. Uiteindelijk heeft ie- dereen zijn eigen favoriete voorstelling. De lastige vraag betreft de seksuele communicatie met zulke specialistische praktijken waar iedereen iets anders wil. Samenspel is het beste mogelijk door niet vast te haken aan eigen voorkeuren, maar door nieuwsgierigheid naar andermans fantasie en geilheid.

Waar zit de opwinding van al deze vormen van bondage? Tussen de oren, zoals dat heet. De markies de Sade heeft alweer eeuwen gele- den vastgesteld dat de grootste geilheid juist zit in de diepste verne- dering, in een volledige onderdompeling in pijn en viezigheid. Het opgeven van verantwoordelijkheid maakt een seksueel plezier vrij dat je anders aan overbodige bijgedachten had besteed. Macht geeft zorgen die de lust in de weg staan, onmacht ruimt zorgen uit de weg waardoor de bevrediging zoveel overweldigender wordt.

Toch blijft het een interessante vraag of zulke vernedering niet typisch is gebonden aan onze postchristelijke samenleving, die seks nog steeds niet goed vindt. Waardoor niet de seks, maar de straf geil wordt. Het zit dan niet alleen tussen de oren, maar ook in de cultuur. Bij mijn weten was masochisme bij de oude Grieken en Romeinen, die een soepeler seksuele cultuur kenden en tegelijk zoveel vormen van sociale vernedering, een onbekend verschijnsel. Mogelijk zaten

46 | bondage

geilheid en wreedheid zo in hun cultuur ingebakken dat bondage zich evenmin als homoseksualiteit tot een bijzonder specialisme ontwikkelde.

Voor de liefhebbers van bondage bestaan verschillende tijd- schriften, zoals Bound & Gagged. Internet is tegenwoordig de rijkste bron van bondagemateriaal en voor contacten. De beste bondagete- kenaar is John Willie geweest, een pseudoniem van de Engelsman John Alexander Scott Coutts (1902-1962). Hij tekende vooral dames die dames boeiden en vernederden voor zijn tijdschrift Bizarre (1946- 1959), dat de Keulse uitgeverij Taschenbach heeft herdrukt. De foto’s van een geboeide Betty Page uit de jaren vijftig zijn nog steeds heel charmant. Op homoterrein verdienen de geschriften en pornoboe- ken van Larry Townsend aanbeveling, evenals de ‘autobiographical novel’ That Day at the Quarry (1994) van Tom Shaw (quarry betekent zowel prooi als steengroeve, beide sm-droomwoorden). Zulke pu- blicaties bieden de mogelijkheid om te dromen over dingen die je misschien liever nooit zou meemaken en die toch geil zijn. Voor iedereen zijn er oude historische studies over de geschiedenis van straffen en slavernij die serieus tonen maar stiekem geil bedoeld zijn.

Boomliefde

Over dendrofilie, de liefde voor bomen, hoeven we ook niet lang uit te weiden. Bossen bieden ideale cruiseplaatsen zoals in Den Haag, Parijs en Sitges. Bomen zijn er om elkaar aan vast te binden, tegen aan te rijden of je achter te verstoppen. Aan een stevige tak kun je je partner aan handen of aan voeten ophangen. Zulke takken worden ook wel gebruikt voor wurgseks. Als gezegd: dat kun je beter samen dan alleen doen. Wilgentakken zijn niet om aan te hangen, maar om mee te slaan. Er bestaan grote verschillen in de ruw- en zachtheid van boomschors, wat verschil maakt in het gewenste gebruik. Ruwe schorsen zijn voor de hardere seks. Als jongens bouwden we hutten in bomen: onze eerste donkere kamer. Het past allemaal onder de noemer van dendrofilie.

Brandmerken

In het verleden werden slaven en misdadigers gebrandmerkt om aan te geven wie hun eigenaar was of wat voor misdrijf ze hadden

boomliefde | 47

begaan. De tekenen konden worden aangebracht op het hoofd, waar het moeilijk was om ze te verbergen of op andere plaatsen zoals schouders, armen, de borst, de rug of de billen. In het geval van boe- ven diende het brandmerk als een waarschuwing voor de brave bur- ger en voor de politie als een soort lijfelijk crimineel register. Het brandmerken was meestal een openbaar ritueel op een schavot. Het was bedoeld zowel om de boef te schande te zetten als om de gewone man te waarschuwen tegen het kwade. Hoeveel toeschouwers het opwond, weten we niet. De vernedering was nog groter omdat zulke lijfelijke registratie ook gebeurde met dieren. De crimineel, slaaf of masochist werd erdoor op gelijke voet geplaatst met runderen en schapen. Tegenwoordig is brandmerken de zeldzame maar geile gewoonte van kinky mensen die soortgelijke redenen hebben als de rechters en slavendrijvers uit het verleden: om aan te geven dat een slaaf je bezit is en om hem of haar te vernederen. Het aardigst is het om het lichaam in te branden in een publieke setting, om de mede- sadisten op te winden en de slaven angst aan te jagen. Het is een geil begin voor een avond van seks en misbruik. Wat er in het lichaam van de slaaf wordt gebrand, is de beslissing van de meester: zijn naam, initialen, een S voor slaaf, gewoon een nummer of misschien een teken van eigendom of van de misdragingen waarvoor het ding gestraft moet worden. Een eenvoudiger vorm van brandmerken is het schrijven van teksten of nummers op het lichaam. Daarvoor kun je een bijtende stof of een mes gebruiken. Ook valt er een zendertje of een label aan een oor aan te brengen, zoals bij dieren wel gebeurt. Het spannende van echt brandmerken is de geur van verbrande huid. Het verdient aanbeveling gebruik te maken van de diensten van een specialist, omdat het onoordeelkundig aanbrengen van merktekens ernstige gevolgen kan hebben. Echte brandmerken kunnen nooit meer verwijderd worden en vormen dus een blijvende herinnering aan een gebeurtenis die achteraf misschien met gemengde gevoe- lens wordt herdacht.

Brandnetelseks

Brandnetelseks slaat op een masochistische droom om je rond te wentelen in een brandneteltuin ofwel om er van een geliefde mees- ter met een bos brandnetels van langs te krijgen. ú zweep

48 | brandnetelseks

Broeken en broekzakken

Gefriemel in zakken heet sacofricose en staat voor zelfstimulatie door een gat in de zak van een jongensbroek. In 1792 verscheen de Neder- landse vertaling van een boek gericht tegen onanie, B.C. Fausts Ver- handeling weegens eene noodzakelyke verbeetering der kleeding, waar in betoogd word, dat de oorzaak der zedelyke en ligchaamlyke verbastering des menschdoms in het draagen van broeken gezogt moet worden. Het ging over de gevaren van de broek. Niet alleen waren de broeken meestal te strak, de gulp leverde het bezwaar op dat jongens hun handen moesten gebruiken om hun lul voor het plassen tevoorschijn te halen. En dan waren er zakken met en zonder gaten die het jongens mogelijk maak- ten bij voortduring hun geslachtsdelen stiekem te betasten. Het was veel beter jongens in rokken te laten lopen, zoals bij de Schotten het geval was. Die zaten niet strak, die vereisten geen manuele manipula- tie bij het urineren en die hadden geen zakken. Daarom waren volgens Faust Schotse mannen zoveel gezonder dan Duitse of Nederlandse. Ik denk eigenlijk dat die Schotse ventjes gewoon suffer waren, want ik kan me veel seksueel plezier met jongensrokken voorstellen. Ze bie- den makkelijker toegang tot pik en bips dan de verdoemde broeken en zakken. Om maar niet te spreken over opwaaiende jurken en nieuws- gierige blikken die via spiegels of vanuit lager gelegen posities eronder geworpen kunnen worden. Het geketter tegen de strakke broek heeft nog lang voortgeduurd en verschillende pausen verdoemden strakke broeken omdat ze tot seks zouden leiden – te obsceen voor het open- bare leven vanwege de zichtbare bobbels en te opwindend voor het privéleven vanwege de onanistische mogelijkheden. Bovendien waren ze bang dat zulke strakke kleding te warm was en zo de voortplanting door zaadbederf in gevaar kon brengen, of de ballen beschadigde met eenzelfde dramatisch gevolg. ú zelfbevrediging

Buikdansen

Buikdansen is niet een echte perversie, het is meer een aansporing tot seksueel plezier. Jongens die buikdansen hebben iets onmanne- lijks, slaafs en obsceens en dat maakt het voor sommige vrouwen en homomannen een erg aantrekkelijke opmaat tot pervers plezier. Jonge vrouwen die buikdansen bevestigen voor heteromannen al- leen wat zij van vrouwen verwachten en dat maakt het saai vanwege de voorspelbaarheid.

broeken en broekzakken | 49

Castratie

C

Ballen maken de man. Vooral in het mediterrane gebied drukken veel spreekwoorden de potentie en de kracht uit die mannen en mannetjesdieren door hun teeldelen zouden hebben. Ook het Ne- derlands kent zulke zegswijzen van een man met of zonder ballen. Een man mét is potent, vruchtbaar en sterk. Omdat hij zijn vrouwen onder controle heeft, gaan ze er niet met een andere man vandoor. Een nicht of een man die zijn vrouwen niet onder controle heeft, is in deze macho-ideologie vanzelfsprekend een man zonder ballen. Hij is een kapoentje of een kippetje, geen haan. De controle van de vrou- wen door hun mannen is vooral seksueel: ze mogen er niet met een andere man vandoor gaan en zijn niet overspelig.

Het was niet alle mannen gegund hun edele delen te bewaren. In sommige streken van de aarde was het in oorlogen de gewoonte van overwinnaars de verliezers van hun ballen of geslachtsdeel te bero- ven. In Italië castreerde men arme jongens wanneer ze een mooie stem hadden, zodat hun ijle stemgeluid niet verloren zou gaan voor de opera. In Arabische landen en in China castreerden ze slaven om de functie van haremopzichter te vervullen. Zulke eunuchen wer- den geacht geen seksuele relaties meer te kunnen aangaan, zodat de exclusieve seksuele rechten van man en meester op haremvrouwen geen gevaar liepen. Maar de realiteit was dat ze het wel konden, al- leen konden ze zich niet voortplanten. In India koos een groep man- nen voor castratie uit religieuze en andere overwegingen. Deze hijra’s verdienden vroeger hun geld met het zegenen van huwelijken en baby’s en met muziek maken, tegenwoordig vooral met prosti- tutie. Ossen en kapoentjes zijn respectievelijk gecastreerde stieren en hanen die werden gesneden omdat ze aldus lekkerder slachtvlees opleverden. Ossen dienden ook als trekdieren. Ik zou niet weten of castratie ze sterker of tammer maakte, of misschien wel allebei.

Zo tussen 1930 en 1968, een zwarte tijd voor seksuele vrijheden in heel Europa, zijn veel homomannen en andere ‘zedenmisdadi- gers’ gecastreerd om hen van hun seksuele verlangens af te helpen.

Castratie

castratie | 51

Soms gebeurde het op dringend verzoek van justitie en politie, soms vanwege sociale pressie van familie, arts, priester of dominee. In Nederland zijn ruim 300 mannen op instigatie van rechtbanken gecastreerd en vele honderden op ‘eigen’ verzoek. Ruim de helft zal homoseksueel geweest zijn. De gevolgen van castratie waren zeer vervelend voor de slachtoffers. De operatie leidt tot een algehele ver- vrouwelijking van mannen: hoge stem, borsten, minder lichaams- beharing. De zin in seks neemt echter niet altijd af zodat het doel van de operatie, het verhinderen van seksuele escapades, niet wordt be- reikt. Een ongewenst neveneffect is een versterking van zogenaamd antisociale en criminele neigingen. Om die redenen is de operatie afgeschaft. Een andere, niet veel betere oplossing kwam ervoor in de plaats. Sinds 1970 krijgen ‘zedendelinquenten’ als pedofielen en ver- krachters een hormoonbehandeling die lustgevoelens moet tempe- ren.

Niemand laat zich graag vrijwillig castreren. Sommige perverten die het wel een geil idee vinden maar niet hun edele delen willen ver- liezen, kunnen een pseudocastratie laten uitvoeren. Het mes gaat er niet in, maar glijdt er langs. Zo kunnen ze toch hun droom benade- ren als krijgsgevangene van hun mannelijkheid beroofd te worden of welke andere voorstelling ze er ook bij hebben. De novelle ‘De tere prooi’ (The Delicate Prey) van Paul Bowles biedt een Marokkaanse variatie van het castratieverhaal. Een moordenaar schiet diep in de woestijn een jongeman neer, bindt zijn voeten en handen vast, snijdt zijn edele delen volledig af en berooft hem van zijn laatste eer en zijn leven. Het verhaal heeft een ‘happy end’ want de moordenaar zal kort daarna even wreed aan zijn einde komen, tot de nek ingegra- ven in het zand van een woestijn die ’s nachts steenkoud en overdag snikheet is.

Cel ú claustrofilie,gevangenisenkooi

Chantagegek

De chrematistofiel wordt geil van afpersing. Met het verdwijnen van de chantage van homo’s en overspelige hetero’s is deze liefdesfiguur op zijn retour. Misschien dat zij terugkeert met alle nieuwe sekswet- ten die overheden tegenwoordig introduceren. ú geldseks

52 | cel

Claustrofilie

Het omgekeerde van agorafilie en claustrofobie is claustrofilie: in plaats van een liefde voor de open ruimte of angst om opgesloten te raken staat claustrofilie voor zin in cellen, kooien en liften. Een claustrofiel raakt benauwd op pleinen en haalt opgelucht adem als hij zit opgesloten in een kruipkooi of kippenhok. ú gevangenis en kooi

Choreofilie ú dansliefde

claustrofilie | 53

Coprofilie

Coprofilie ofwel poepseks is van dezelfde strekking als plasseks of gouden douche, alleen is het hier de ultieme vernedering als wc te dienen voor je geliefde. Binnen de sm-gemeenschap is er een kleine groep die zich hiermee bezighoudt en zijn zelfs attributen ontwor- pen deze vorm van seks vorm te geven, zoals doorzichtige perspex toiletpotten die over het hoofd van de (liggende) slaaf of slavin gezet kunnen worden. Een andere versie is het dwingen van een maso- chist om stront te eten. De film Salo (1975) van Pier Paolo Pasolini, die is gebaseerd op de roman De 120 dagen van Sodom van Sade, heeft enkele aantrekkelijke scènes waarin jongens en meisjes gedwongen worden poep te eten. In het boek van Sade komen ook andere vormen van coprofilie voor, zoals mannen die een bad van stront begeren of zich erin rond willen wentelen. Sommige mensen vinden anale seks het lekkerst wanneer de aars gevuld is met een flinke drol. Speciale wensen betreffen de smaak van de uitwerpselen en hoe die met voe- ding te beïnvloeden, of de substantie en de herkomst van de mate- rie. Heeft de pervert liever een stevige drol of slappe diarree? Als het van dieren komt is het bestiale strontseks – het is nog niet bij wet verboden om dierlijke stront te eten. Een zeer milde vorm is de koffie die gemaakt is van bonen die zijn gegeten en uitgepoept door wilde katten en vervolgens zijn gerecycled (Komrij 2006). ú strontseks

Cruisen

De Engelse term cruising komt van het Nederlandse kruisen. Wan- neer in het verleden havens werden geblokkeerd met zeilschepen, voeren die in een kruisvorm voor de kust op en neer. Daarmee ver- hinderden ze komst en vertrek van vijandelijke schepen. De sodo- mieten van weleer (homomannen) die partners zochten in kerken, bij gemakken of op andere ontmoetingsplaatsen liepen net zo op en neer om daar geschikte partners te vinden. Het is een stokoud gebruik dat dateert van ver voor de huidige ontmoetingsplaatsen zoals parken of parkeerplaatsen langs de autoweg. De oude Grieken hadden er hun sportscholen voor waar knapen naakt oefenden en waar de bezoekers erotisch hun slag probeerden te slaan. Ook op de agora (plein) cruiseten ze en schakelden ze over van politieke op ho- moseksuele besognes (kom daar in de Tweede Kamer eens om). De Romeinse badhuizen kregen in het Ottomaanse Rijk de reputatie

54 | coprofilie

ideale plekken voor seksuele ontmoetingen te zijn. Nog steeds zijn er in Istanbul, Budapest en andere steden ouderwetse badhuizen te vinden waar mannen en vrouwen zich afzonderlijk wassen en elkaar soms seksueel weten te vinden – de mannen als altijd beter dan de vrouwen. In de achttiende eeuw liepen sodomieten hun rondjes op de begane grond van het stadhuis op de Dam (nu het koninklijk pa- leis) en in de Nieuwe Kerk te Amsterdam, over het Buitenhof en de Lange Vijverberg in Den Haag, in de binnentuin van het Palais Royal en in de Tuilerieën te Parijs op zoek naar partners. Een eeuw later waren de Berlijnse Tiergarten en het Londense Hyde Park plekken waar militairen in de mooiste uniformen hun schrale loon aanvul- den door homoseksuele diensten te verlenen. Homomannen bega- ven zich bij voorkeur op drukke plekken waar veel ‘normale’ man- nen en jongens kwamen: soldaten, matrozen, knechten, gezellen, loopjongens. Het waren meest knapen en mannen op doortocht of met zwervende beroepen. Havens en treinstations waren ideale plekken om hen op te pikken. In Sovjettijden stonden homo’s voor de poorten van kazernes op rekruten te wachten die niks verdienden en een seksueel buitenkansje niet wilden missen, zeker als er iets tegenover stond. Tegen de tijd dat de Amsterdam Sleep-in ’s avonds de deuren opende voor jongeren die krap bij kas zaten, stonden er homomannen te wachten die aantrekkelijke jongeheren onder hen een gratis slaapplaats aanboden: vervlogen genoegens. Dit gedren- tel gaat in de hele wereld door tot vandaag de dag. In India zijn trein- wagons, stations, parken, schuilhoekjes onder bruggen, rommel- plekken langs rivieren geliefde ontmoetingsplaatsen. Bij gebrek aan homobars of -organisaties zijn homomannen in veel landen aange- wezen op contacten in de openbare ruimte. Dat geldt eveneens voor veel jonge hetero’s die geen eigen slaapkamers hebben en daarom elders hun heil zoeken. In Ethiopië gebruiken ze het brave excuus van een gang naar kerk of moskee om daar contacten te leggen die dan in het struweel rond de gebedsruimte fysiek bevredigd worden. Het is een van de aardige gevallen waarin godsdienst openbare seks op weg helpt. Koranscholen in de islamitische wereld vervullen de- zelfde rol voor homoseksuele contacten van mannen en knapen. Het zijn net als de Griekse sportscholen hogescholen voor liefde en ver- langen. In westerse samenlevingen gebeurt het cruisen tegenwoor- dig vooral in parken, op stranden of in de auto op parkeerplaatsen

cruisen | 55

langs de autoweg, maar ook daar stappen de cruisers meestal uit om een wandeling op zoek naar de seks te maken. Cruisen is hier meestal een homobezigheid, maar tegenwoordig gebruiken hetero’s soms homoplekken, vooral voor buitenechtelijke relaties en soms voor kinky handelingen, net als homomannen. Bij Utrecht was er lange tijd een parkeerplaats waar sm-mannen elkaar ontmoetten. Het Bois de Verrières is na de Frans-Duitse oorlog van 1870 als een onderdeel van de vestingwerken rond Parijs aangelegd en daar gras- duinen nu homo’s. Een deel van het park met de wallen en kazemat- ten is een gewilde plek voor de leermannen die daar hun soldateske verlangens bevredigen. Het is trouwens opvallend hoe het cruisen van homo’s op de mooiste plekken ter wereld plaatsvindt (of plaats- vond), zoals het Vondelpark in Amsterdam, Sonsbeek in Arnhem, Père-Lachaise in Parijs, de stranden van Nice, Rio, Pattaya en Sitges of Independence park in Tel Aviv. (Duyves 1992, Leap 1999 en Proth 2002) ú publieke seks en urinoirs

Cyberseks

Terwijl de chantagelust op z’n retour is, groeit de virtuele compu- terseks zo snel dat het lijkt of ze de actuele seks gaat uitroeien. Het aantal contactadvertenties in de Volkskrant is in rap tempo afgeno- men omdat veel mensen tegenwoordig op internet partners zoeken en vinden. Na de telefoon- en minitelseks is het tijdperk van com- puter- en cyberseks aangebroken (de Franse minitel was een soort eenvoudige voorloper van internet en werd zeer actief voor het leg- gen van seksuele contacten gebruikt). Laatst ontmoette ik een door- gewinterde nicht uit New York die via de internetsite van homo- Amsterdam een jongen uit Noorwegen had ontmoet die nog nooit een stap in een homobar had gezet. Hij kende door een draadje de Amsterdamse homowereld uit het hoofd, maar niet gevoel, geur en kleur van het nichtenleven. Prachtig dat hij in een afgelegen dorp de zegeningen van het stadse leven kon vinden, jammer dat hij er niet fysiek aan kon deelnemen. Net als alle contacten via telefoonlijnen biedt computerseks een groot voordeel dat in het ware leven niet zo gemakkelijk te vinden is: het geeft alle ruimte voor het delen van de stoutste fantasieën met anderen. Een dikke oude man kan zich als een slanke jonge vent voordoen, van tien kun je twintig centimeter maken, van een heteroman een lesbische vrouw, voor vele perversies

56 | cyberseks

kun je websites en partners op internet vinden. De overstap van vir- tueel naar reëel is van de weeromstuit voor sommigen erg moeilijk. Bij de minitel bleef al de helft van de correspondentie in de glasve- zels hangen, bij de computer zal het nog meer zijn. Computers bie- den het vooruitzicht dat seks in de toekomst vooral soloseks zal zijn, op gang gebracht door geile beelden, verhalen en correspondenties op internet. In Engeland schijnen mannen steeds vaker voor opgei- len en bevrediging bij de computer te kiezen dan voor seks met een partner. Dankzij internet vinden steeds meer mensen de seks die ze lekker vinden, maar de vraag is hoe het een goed hulpmiddel en toe- gangskanaal kan worden voor het ware werk.

cyberseks | 57

Dikke vrouwen

D

Met choreofilie komen we in de hoek van de lieve perversies. Het woord verwijst naar dansen. Een van mijn eerste liefdes was ingege- ven door de uitgelaten manier waarop mijn geliefde danste. Wilde dansen winden me op. Van dansen gaat een sterk erotiserende wer- king uit, voor sommigen vanwege de beweging, voor anderen van- wege de luchtige kleding of het lichaam dat zich in het zweet werkt. Een variatie op de choreofilie is de ballettofilie, die in een stad als Amsterdam met zoveel leuke balletjongens en -meisjes wijdver- spreid is.

Dendrofilie ú boomliefde

Dildo

Dildo’s kun je in alle maten en soorten krijgen: krom en recht, dik en dun, lang en kort, van rubber en van staal. Op de Amsterdamse Walletjes bieden seksshops enorme houten modellen aan die meer voor esthetische dan seksuele doelen geschikt zijn. Soms zijn ze in- gebouwd in een strafbroek, martelstoel of fietszadel. Ze zijn vooral voor kut en aarsgat geschikt, voor de mond kun je beter een knevel gebruiken. Met rubber dildo’s is het veilig spelen (tenzij ze te groot zijn), net als met natuurlijke vervangers als bananen en komkom- mers. Flessen zijn uit den boze. Lesbiennes maken gebruik van dub- bele dildo’s. Dat is geen moderne uitvinding; in de antropologische literatuur werd er in de negentiende eeuw al melding van gemaakt. Vibrators zijn met een motor aangedreven dildo’s waar Betty Paerl nog eens een verbazingwekkend college over heeft gegeven op de beeldbuis. Een belangrijk criterium bij de aanschaf van een vibrator was volgens haar het geluid dat de motor produceerde. Te veel herrie leidt de seksuele aandacht af. Overigens schijnen weinig nichten be- langstelling voor vibrators te hebben. In leerwinkels zie je ze zelden. Het is vooral een speeltje voor vrouwen die weinig lol aan hun man beleven. Bij de Viva gaven ze ooit gratis vibrators als je een abonne-

Dansliefde

dansliefde | 59

ment nam. Helaas hebben ze daar niet de persprijs van het jaar voor gegeven.

Didaskalofilie

De kalverliefde van scholieren voor leraren heet didaskalofilie. Wan- neer die liefde wordt beantwoord, zijn tegenwoordig de poppen aan het dansen.

Dikke vrouwen

Naast de berenliefde bestaat er ook een dikke-vrouwenliefde. Het zijn vooral heteromannen die van vrouwen houden die driehon- derdponders zijn – zo dik dat ze nauwelijks meer kunnen bewegen en bij wie door de omvang van het bovenlichaam de kut helemaal uit het zicht is verdwenen. In de porno bestaat een subcategorie met afbeeldingen van die vrouwen. Don Kulick (2005) stelt in een aar- dig artikel over dit specialisme dat het probleem van seksplaatjes is hoe vrouwelijk plezier te tonen. Bij mannen gebeurt het met de ‘cum shot’, bij de vrouw blijft het onzichtbaar. En omdat het hele li- chaam seksueel is en niet alleen de genitale zones, focust deze porno niet daarop maar op de omvang van de vrouwen, en vaak op het feit dat ze aan het eten zijn. In de heteroversie is dat een man die voedt en een vrouw die gevoed wordt of gewoon twee vrouwen die (vaak naakt) samen aan het eten zijn. Hij vond een alweer verdwenen les- bisch blad, Fat Girl, met afbeeldingen van dikke dames die elkaar voeden. Dergelijke bladen met heel dikke mannen bestaan niet. In deze porno zijn zelden seksuele handelingen afgebeeld, alleen bij de lesbiennes is er sprake van enige sm. Het voeden van dikke vrouwen is het erotische. Kulick vraagt zich af waarom juist iets dat abject is zo geil gevonden wordt en stelt vast dat het in de seks veel vaker voorkomt. Wat onze cultuur niet wil zien, slaat in de lust van de weeromstuit met kracht terug. Verbod en taboe zijn gegarandeerde middelen om geilheid op te wekken.

Dingseks

Een nieuw woord voor een nieuwe variatie: dingseks. Het principe is eenvoudig, voor het seksuele plezier maken we van een mens een ding. Enkele voorbeelden kunnen het principe verduidelijken. In Petronius’ boek Satyricon heeft de rijke snob Trimalchio een slaaf

60 | didaskalofilie

met lang haar waaraan zijn gasten hun handen kunnen afdrogen. De jongeman wordt gebruikt als handdoek. De fantasie kan het aantal voorbeelden eindeloos uitbreiden: kapstok, kerstboom, tafelpoot, stoel, deurbel, voetveeg, urinoir, melkmachine, standbeeld, kunst- werk, collectebus, briefpapier, postpakketje.

Stel je voor dat je een leuk sexy feestje wilt geven. Je nodigt een paar masochistische jongens of meisjes uit die wel voor ding willen spelen. Iedereen heeft zijn eigen smaak, maar nichterige winkeljon- gens trekken mij aan. Ze hebben van nature iets dienstbaars, doen hun best er goed uit te zien, hebben het onpersoonlijke dat ze bij uit- stek geschikt maakt voor seksding en zullen flink bang zijn voor be- straffing wanneer ze hun taak niet goed uitvoeren. Misschien is er een noodlijdend clubje dat jonge dames en heren kan leveren in ruil voor een aardige subsidie.

De volgende vraag is hoe je ze aankleedt. Een leren trappelpakje, een voetbaltuniek, een harnas, hoeren- of soldatenkleren, vodden, een jurk, in glimmende kleren of naakt met wat tepelklemmen en piercings. Het is aardig wanneer hun uiterlijk iets obsceens krijgt. De dingen zijn er immers om voor opwinding te zorgen. Een uni- forme uitdossing is ook leuk: dingen dienen uitwisselbaar te zijn. Het is voor henzelf ook leuker als ze zich kunnen voorstellen broer- tjes, zusjes, kameraden, slavinnen, gevangen soldaten onder elkaar of zoiets te zijn. Een leren mondprop met een rode rubber bal geeft de dingen een leuker aanzien en voorkomt dat ze gaan praten of schreeuwen − ze moeten wel dingen blijven. Een knevel met een ope- ning is gewenst wanneer je hun mond en tong ergens anders voor nodig hebt, bijvoorbeeld als pijpenla.

Hun haar houd je kort, behalve bij die ene die als handdoek dienst gaat doen. Verder krijgen ze bij voorkeur een en dezelfde kleurspoe- ling door hun stekeltjes. Als ze naakt zijn, kun je ze nog verven of met smerige teksten beschrijven. Dat is het ding als body art of briefpapier. Of je schrijft er een briefje op voor een vriend. Postzegel op hun neus, adres op hun voorhoofd en daar gaan ze. Nog voordat ik me in de homowereld waagde, droomde ik al van jongens die goed vastgeknoopt als postpakketjes over de wereld werden rondgezon- den.

De volgende stap is om te bedenken welke functies de dingen zul- len krijgen. Het hangt vanzelfsprekend erg van het feestje af: gaat

dingseks | 61

het meer om seks, gezelligheid of lekker eten? In het laatste geval kunnen ze als schalen of tafels dienen. Tafelpoot is ook een grappig idee, alleen heb je dan meer dingen nodig. Van de graad van sadisme hangt af hoe stevig ze worden vastgebonden. Voor de hand ligt dat ze knielen, neus op de vloer en het tafelblad op hun omhoogsteken- de bipsen. Om het geheel wat stabiliteit te geven boei je handen en voeten onder hun buik langs. Hun tongen blijven beschikbaar om je schoenen te likken en hun ruggen voor kleine strafoefeningen als ze te veel onrust zaaien of wilde bewegingen maken.

Een aardige functie is kapstok. Je zet het ding in kruisvorm in een kleerkast, bindt zijn polsen aan de zijkanten en vervolgens zijn de armen beschikbaar om knaapjes aan te hangen. Daarvan moet je wel een stevige variatie gebruiken vanwege die dikke armen. Helaas werken wasknijpers niet zo goed om jassen mee aan de huid op te hangen, tenzij het lichte zomerkleding is. Het knaapje van de eige- naar z’n jas hangt in de mond van de kapstok. Of is dat meer iets voor een paraplu? Je kunt de jassen vanzelfsprekend ook zonder hulp- middelen over het ding heen gooien. Pas op dat het niet stikt, dat geeft zo’n rotzooi in de garderobe. Wil je aardig zijn voor je kapstok, dan bind je zijn armen aan een stok die verticaal in de kleerkast is bevestigd.

Het aantal variaties is onbeperkt. Wat te denken van een he- melbed met jongens- of meisjesdingen vastgebonden aan de vier hoekpalen? Luc Milne heeft in The Milk Farm (1997) het gebruik van mannen als koeien ofwel melkmachine uitputtend beschreven. Daarvoor zijn vrouwen vanzelfsprekend ook heel geschikt. Alleen zijn het verschillende lichaamsdelen waar de melk uit komt. Is dat nu bestialiteit of dingseks? Ook bij het gebruik van dingen als bel bestaan er bestiale variaties: als hond of gans in de tuin. Je bindt han- den en voeten achter de rug langs aan elkaar vast zodat het ding als een echt gansje alleen kan waggelen. En kwaken als er bezoek komt. Het gebruik als bel kan worden gecombineerd met elektroseks. Het ding krijgt een schok van het bellen en moet daarop het afgesproken teken geven, een schreeuw stel ik me zo voor. Probeer je in te denken welk deel van het lichaam belknop is.

Essentieel onderdeel van dingseks is vanzelfsprekend de straf. Als het ding niet voldoet, moet het tot de orde geroepen worden. Met een hiërarchie van dingen zakken ze bij slecht functioneren verder

62 | dingseks

weg naar de laagste plek op de lustlijst zoals kapstok, handdoek of wc-pot. Het hangt erg van de bezitter af wat de straffen zullen zijn en welke vormen van seks aan de dingen worden beleefd.

Dingseks is een toppunt in het tot object maken van mensen. In het sociale leven is dat goed verkeerd, maar veel dat niet deugt in het dagelijkse verkeer is in bed juist opwindend. Slaan, slavernij en mensen tot object maken kunnen absoluut niet, maar in bed of el- ders met welwillende daders en slachtoffers is het des te aardiger. Wordt de samenleving deugdzamer wanneer ondeugden in seksu- eel plezier worden omgezet? Wie het weet mag het zeggen.

Dippoldisme

Het volstrekt tegenovergestelde van didaskalofilie is dippoldisme, het plegen van onvrijwillige sm-handelingen op kinderen. Meneer Dippold leefde rond 1900 en was een Duitse huisleraar die zijn leer- lingen sloeg, vastbond, uithongerde. Omdat ze zouden hebben ge- masturbeerd, kregen ze zulke wrede straffen, die eenmaal tot de dood van een jongen leidden. Misschien is dippoldisme meer een woord voor mensen die uit angst voor seks misdrijven tegen de men- selijkheid begaan. Wie zou dan de bekendste dippoldist zijn?

Discipline

Discipline is een sm-specialiteit en is achter bondage opgenomen in de afkortingenlijst bdsm (soms ook gezien als afkorting van do- minantie). Het hoort bij slavernij en bij legerseks en is een absolute noodzaak bij ding- en schoonmaakseks. Krijgsgevangenen en be- diendes worden aan discipline onderworpen. Uniformen van sol- daten, agenten, verplegers, sporters, butlers drukken het in kleren uit. Tatoeages, boeien en brandmerken, geschoren zijn en naaktheid drukken het uit aan het lichaam. Bij sommige mensen kun je vaak zien dat ze erin geïnteresseerd zijn doordat ze hun huis helemaal op orde hebben. Fameus is het cliché dat vooral de Pruisische geest voorbestemt tot disciplinaire voorkeuren. Het zich voegen in een discipline is geil omdat het een uitdrukking van overgave aan de partner(s) is. Net als bij dominantie moet je het temmen van slaven in de praktijk leren, hoewel er ooit een aardig boek over verscheen: Miss Abernathy’s Concise Slave Training’s Manual (1996). ú leger- en po- litieseks

dippoldisme | 63

Dismorfofilie

Een zusje van ampuseks is dismorfofilie: een voorliefde voor li- chaams ‘gebreken’ zoals een hazenlip, jeugdpuistjes, loensen.

Dokken

Een bijzondere homodorafiele specialisatie is dokken: het rollen van je voorhuid over je partners lul, of andersom, als vorm van vereni- ging. En dan maar wrijven en rijen. Het is de homoseksuele hande- ling die misschien nog het meest op de heteroseksuele gemeenschap lijkt maar die bij mijn weten zeer weinig door nichten in praktijk wordt gebracht. Ik ben het in ieder geval nog nooit bij mijn beder- varingen of in voorlichting over veilig vrijen tegengekomen. Mij lijkt het net iets onveiliger dan pijpen. Je hebt er in ieder geval een voorhuid voor nodig, zodat besneden mannen het slechts eenzijdig kunnen beleven.

Dominantie

Over dominantie en onderwerping ofwel onderdanigheid zullen we het hebben bij masochisme, sadisme en vernedering. De tegenwoor- dige afkorting voor sm is bdsm – dat staat voor bondage, dominan- tie of discipline en s en m kunnen zowel sadisme en masochisme als slaaf en meester betekenen. Domineren is een kunst die weinig mensen in het sm-spel goed beheersen. Het vereist een training die nergens behalve in de praktijk wordt gegeven. Een dominant moet geduld hebben en verricht vaak het meeste werk bij het sm-spel, zeker in het geval van bondage. Hij moet de juiste toon kennen, de nodige technieken beheersen en psychologisch inzicht in de onderdanig- heid van zijn slaven hebben. Hun fysieke mogelijkheden kennen en grenzen kunnen trekken en soms overschrijden. Bij dominantie wordt vaak gedacht aan iemand die dom en hard is, maar er is juist een grote mate van intelligentie, begrip en subtiliteit voor nodig. De persoon in kwestie moet zowel speels als serieus zijn. Allemaal nut- tige kwaliteiten voor sm – en ook in veel maatschappelijke functies. Toch zijn er nergens scholen waar zulke dingen op een praktisch en zeker niet op een erotisch niveau worden geleerd. ú discipline

Donkere kamer

Sinds de jaren vijftig hebben sommige homokroegen donkere ka- 64 | dismorfofilie

Dikke vrouwen

mers – dat zijn kamers of kelders waar de klanten ter plekke seks kunnen hebben, zodat je geen gezeur krijgt waar heen te gaan met je nieuwe partner. Zulke ruimtes waren vooral te vinden in de leer- bars, die een nieuwe toevoeging aan de homowereld waren in die periode. De donkerte van de kamer heeft voor veel mensen een toe-

donkere kamer | 65

gevoegde waarde voor het sekscontact, alhoewel er anderen zijn die graag wat meer licht zouden zien. De ruimtes hebben vaak een wat labyrintische structuur met gangen, trappen, toiletten en hokjes. Het zijn typisch cruiseplekken waar de mannen rondjes draaien tot ze een partner hebben gevonden, net als in sauna’s en parken. Sinds twee decennia hebben gewone homokroegen en -disco’s soms donkere kamers, maar ze missen vaak het viezige karakter en de speelinstallaties die in de leerbars zijn te vinden. Daar kunnen de klanten slings, kooien, kruisen, badkuipen en tandartsstoelen ge- bruiken voor seksspelletjes. In de Parijse seksclub Depot is een hele verdieping voor seksueel plezier gereserveerd waar een paar hon- derd man in kunnen, soms bieden de donkere kamers nog niet eens ruimte voor een dozijn cruisers. Het interessante is dat het op die seksplekken heel discreet en beschaafd toegaat. De communicatie is non-verbaal en mannen maken door blikken en bewegingen dui- delijk wat ze wel en niet willen. Een afwijzing wordt meestal zonder aarzelen geaccepteerd. Het is ook geen groot probleem, want om de hoek staan andere mannen te wachten op seks. Hoewel het er hard kan toegaan in de seks, zijn het overigens zo ongeveer de vredigste seksplekken die er bestaan – ook door de controle die de andere be- zoekers enkel door hun aanwezigheid uitoefenen. Slechts op een punt werkt die wederzijdse oplettendheid niet optimaal en dat is met onveilige seks. Het is een nalatigheid die door de duisternis van de seksruimtes moeilijk op te vangen is, want hoe zie je dat mannen zonder condoom neuken? In sommige bars voeren ze daarom soms controles met zaklampen uit.

Na het uitbreken van de aidsepidemie zijn deze ruimtes op veel plekken gesloten, in het bijzonder in de vs, omdat ze werden gezien als broedplaatsen van aids. In Nederland is dat niet gebeurd omdat homokroegen en -sauna’s met of zonder gelegenheid voor seks ook als plekken werden gezien waar informatie over ziekte, preventie en veilig vrijen aangeboden kon worden. De epidemie was immers niet gebonden aan bepaalde plaatsen, maar aan bepaalde praktijken. Uit onderzoek is intussen naar voren gekomen dat slaapkamers net zulke gevaarlijke plekken voor de overdracht van aids kunnen zijn, omdat veel mensen denken dat het thuis met een vast vriendje vei- liger is dan met een los contact in een leerkroeg. De vraag is evenwel niet zozeer waar het gebeurt maar wat er gebeurt. Recent zijn er wel

66 | donkere kamer

journalisten geweest die meenden dat het homohuwelijk anonieme seksplekken overbodig maakte. Gelukkig zijn nog niet voor iedereen monogaam paar en huwelijk de norm en hoewel bijna alle landen het gezin tot hoeksteen van de samenleving hebben verheven, bestaat er nergens wettelijke dwang om te trouwen.

Intussen zijn er experimenten geweest met donkere kamers voor hetero’s en lesbiennes. Voor de laatsten geldt dat ze geen mannen onder elkaar zijn en dus niet hebben geleerd zich meer seksueel op te stellen. Ook praten ze te veel voor een effectief seksklimaat – dat gedijt het best in stilte, vaak met de wat ruwe geluiden van voetstap- pen en kettingen, van gekraak en gekreun, van zuchten en petsen als achtergrondmuziek. Voor hetero’s spelen de verschillende ver- wachtingen over seks een negatieve rol. De plaatsen die bedoeld waren voor hetero’s zijn vaak weer gesloten omdat er veel meer man- nen kwamen dan vrouwen. Dat maakte geslaagde anonieme seks erg lastig. Ook zijn er gemengde ruimtes geweest waar homo en hetero mixten. Dat werkte evenmin optimaal omdat heteromannen bang blijven voor homomannen die het op hen zouden hebben gemunt of hen ongevraagd zouden bekijken of betasten. Ondanks alle bezwa- ren die er zijn tegen donkere kamers blijven ze beloftes voor de toe- komst, juist voor de wilde seksuele variaties. ú cruisen en publieke seks

Dorafilie

De voorkeuren voor huid, haar of leer zijn samengevat in het woord dorafilie. Houden van kale mannen is dismorfofiele dorafilie. Vrou- wen die aan kanker leiden en vanwege de chemokuren een kale kop hebben, zien er vaak interessant uit. Sommige mensen, zoals de Amerikaan Ed Gein, gaan zo ver in hun dorafilie dat ze aan het moor- den slaan. Gein was een man met transgender-dromen die zich in de huid van zijn vrouwelijke slachtoffers hulde. Azteekse priesters deden bij hun rituelen hetzelfde. Ze hulden zich in de huid van de menselijke offers die ze in hun tempels brachten. De meer algemene vorm is dat mensen bijzonder opgewonden worden van haar. Dat kan zijn van kort en lang haar, van donkere krullen of golvend blond haar, van een rekrutenkopje of van dreadlocks. Stekels van punks hebben hun speciale charme. Er zijn weinig mensen die vinden dat hun haar altijd goed zit, wat leidt tot geweldige investeringen in

dorafilie | 67

de juiste en leukste haardracht. Daarom zitten sommige mensen ook eeuwig aan hun haar te plukken. Aan het haar trekken is een aardige sadistische variatie. Het is lastig om te kiezen tussen veel haar, zodat eraan getrokken kan worden en de handen van de mees- ter eraan afgeveegd kunnen worden, of kort haar, wat de maso’s een soort uniform en daarmee slaafser uiterlijk geeft. Het brengen van de ene in de andere staat – het knippen – wordt vaak gezien als verne- derend. De haren van de bijbelse held Samson werden afgeschoren, waardoor hij zijn enorme kracht verloor en als gevangene afgevoerd kon worden. Toen ze weer waren aangegroeid, doodde hij in een laat- ste daad van wanhoop honderden van zijn tegenstanders omdat ze om zijn eerloze staat smaalden. ú leer

Doktersseks

Dokters begonnen zich in de negentiende eeuw in de seks te verdie- pen. Het kan dus geen verbazing wekken dat er een perversie bestaat die met dokters te maken heeft: doktersseks. Lees een doktersroman en je weet wat doktersseks voor veel heterodames betekent. Daarbij gaat het niet om een perversie maar om een voorkeur voor mannen die rijk zijn en zogenaamd goed doen. Maar homomannen hebben heel andere voorstellingen over doktersseks. Zoals Alfred Kinsey die ervan hield om katheters en tandenborstels in zijn pisbuis in te brengen. Er bestaat een hele traditie van voorkeuren die is verbon- den met operatietafels en tandartsstoelen. De onderwerping van de patiënt aan de chirurg of tandarts heeft veel mensen seksueel geïn- spireerd. Niet alleen patiënten, maar ook dokters die met hun onder narcose gebrachte klanten seks bedreven. Op sommige seksfeesten staat een brancard of operatietafel klaar voor gewillige slachtoffers van medische mishandelingen.

Dove seks

Dove seks is het tweelingzusje van akoestikofilie (liefde voor be- paalde geluiden) en het zusje van amaurofilie ofwel blinde seks. Het afsluiten van een of meer zintuigen kan de seksuele opwinding zeer versterken.

Duoseks

Duoseks is een variatie die nog meer voorkomt dan heteroseks. Hoe- 68 | doktersseks

wel monoseks tegenwoordig misschien vaker wordt gepraktiseerd dan duoseks, nemen de meeste mensen alleen seks met zijn tweeën serieus. Jammer dat ze in hun eenkennigheid eenzelvige genoegens miskennen.

duoseks | 69

Efebofilie

E

Er zijn mannen die van jonge jongens houden en mannen die een voorkeur hebben voor wat oudere knapen die seksueel rijp zijn. De eersten heten pedo-, de laatste efebofielen. De woorden zijn afgeleid van het Grieks: een pais is een jongen en een efebos een knaap. De kna- penleeftijd is deels verboden terrein omdat in Nederland niet seksu- ele rijpheid het criterium voor volwassenheid is, maar de nogal wil- lekeurige leeftijdsgrens van zestien jaar. Efebofilie is een variatie die veel onder homoseksuelen en heterovrouwen voorkomt. Germaine Greer wijdde er een prachtig geïllustreerd boek aan, De jongen (2003), waarin ze overigens een persoonlijke seksuele interesse ontkende. Lees en bekijk het en ontdek het opwindende aan mannelijke adoles- centen, zou ik zeggen. Aan het begin van de twintigste eeuw waren seksuologen als Havelock Ellis en Wilhelm Stekel ervan overtuigd dat relaties tussen ouderen en jongeren meer een zaak van volwas- sen vrouwen waren dan van mannen en dat die vrouwen het vooral met adolescenten deden. Het kon gaan om tantes, sekswerksters, buurvrouwen, onderwijzeressen die de jongens seksueel inwijdden. Restanten van die mooie traditie bestaan nog steeds, vooral buiten de westerse wereld. De huidige jeugdcultus doet heel wat volwas- senen smachten naar een jong bloempje voor erotisch geluk, maar het mag niet meer. Vooral jonge meisjes worden door hun ouders soms opgetuigd tot ware seksbommen, maar tot ontploffing mogen ze niet komen. Ontploffen doen de ouders wanneer iemand aan hun dochter komt en die erotisering serieus neemt. Hoewel jongeren steeds vroeger seksueel rijp worden, gaat gek genoeg de beschermde leeftijd voor seksuele contacten omhoog. Veel jongeren zijn er op hun twaalfde of al eerder klaar voor, maar ze mogen pas op hun zes- tiende. Tussen 1989 en 2001 hield de Nederlandse wet de logischer leeftijdsgrens aan van twaalf jaar. ú jongens- en meisjesliefde, pe- derastie en pedofilie

Efebofilie

efebofilie | 71

Elektroseks

De negentiende-eeuwse voorman van de homobeweging Karl Hein- rich Ulrichs dacht dat seksuele aantrekkingskracht een soort elek- trische stroom was die oversloeg van de ene op de andere partner. Hij geloofde heilig het vuur van de overdracht werkelijk te hebben gezien. We gebruiken nog steeds de metafoor dat we als geëlektri- seerd zijn door de schoonheid van een ander, maar verder speelt elektriciteit vrijwel geen rol in het erotisch woordenboek. Wel vormt elektroseks een onderdeel van sm-spelletjes. Het is een bij- zondere strafvorm die een kleine groep specialisten aanspreekt. Anderen gebruiken het als middel tegen impotentie, zoals Viagra. Het lekkerst schijnt het te zijn om de podes aan te sluiten op de ero- tische zones. Het is oppassen geblazen met de sterkte van de schok- ken, want zoals bekend gebruiken ze in de vs deze methode om de doodstraf uit te voeren. In de agrarische sector zijn stokken die een klein schokje geven te koop. Ze zijn bedoeld om vee mee op te jagen en voldoen in bed ook goed voor mensen die niet de volle laag behoe- ven. Het levert een bijzonder opwindende combi op van bestialiteit en elektroseks. ú machines

Elektroseks – patentaanvraag voor een “seksrobot” (1988)

72 | elektroseks

Eonisme

De term eonisme betekent travestie en is bedacht door de Engelse seksuoloog Havelock Ellis. De Chevalier d’Eon was Frans ambas- sadeur in achttiende-eeuws Londen en had een grote voorkeur voor vrouwenkleren. Er werd zoveel geld ingezet op de vraag tot welke sekse hij werkelijk behoorde, dat zijn leven in gevaar kwam. Nadat een medische expertise had uitgewezen dat hij inderdaad een vrouw was, stond de Franse koning hem toe verder als zodanig door het leven te gaan. Voorwaarde was dat de ridder zijn diplomatieke en mi- litaire functies zou opgeven. Zij deed het met tegenzin. Voor d’Eon had zijn travestie geen seksuele betekenis voor zover wij weten, hij wilde gewoon vrouw zijn. Het is altijd de vraag gebleven wat hij/zij nu werkelijk was want na haar/zijn dood beweerden de lijkafleggers dat d’Eon een man was. (Kates 2001) ú transgender

Épongeurs

Épongeurs zijn mannen die met een spons toiletten en urinoirs be- zoeken en daarmee urine opzuigen om op te drinken. Vooral hete- romannen zijn gearresteerd vanwege deze interesse omdat ze het vrouwentoilet op moesten voor hun specialiteit. Homomannen hoefden de seksebarrière op wc’s niet te doorbreken en vielen zelden in handen van de politie. Homomannen met deze interesse hebben tegenwoordig makkelijker toegang tot hun nectar, want er zijn spe- ciale avonden waarop de gele liefde genoten kan worden. ú gouden regen

Erotografomanie

De obsessie voor het schrijven van liefdesbrieven of het kalken van obscene teksten op muren heet erotografomanie. Teksten kunnen ook op het lichaam van de geliefde geschreven, getatoeëerd en ge- brand worden. Deze perversie is een manie waar ik zwaar aan ver- slaafd ben met dit perverse woordenboek. ú narratofilie

Erotomanie

De erotomanie was het eerste seksuele verschijnsel dat zijn opwach- ting maakte in boeken van psychiaters, rond 1800. Het was indertijd de ziekte van oude vrijsters die ten onrechte dachten dat iemand verliefd op hen was, een soort omgekeerde stalkers. Vanwege hun

eonisme | 73

onvervulde en dwaze dromen belandden ze in de handen van artsen. Als we erotomanie zien als de onvervulde dromen van mensen die niet toekomen aan het seks- en liefdesleven waarnaar ze verlangen, is het een wijdverbreide aandoening. Bij gebrek aan een levendige sekscultuur blijft het bij smachten. Nergens heb ik zoveel smach- tende meisjes gezien als in Marokko. Zij zoeken een jongen voor de liefde maar de jongens willen meisjes voor een nummertje. De laat- sten bedriegen de eersten, die meestal hun liefdesgevoelens moeten doven in een gearrangeerd huwelijk. Velen zullen blijven smachten en dromen van een geliefde die ze nooit krijgen. Tegen hun wil zijn ze tot erotomanen gemaakt. Ze zijn moeders geworden die aan hun dochters en zoons hun onrealistische idealen van de liefde blijven overdragen. ú stalking

Essayeurs

Een andere uitdrukking van de armoede van de seksuele cultuur zijn essayeurs. Dit zijn mannen die in bordelen werken en dingen voordoen die klanten wel zouden willen maar niet durven. De essay- eur is een menselijke en praktische wegwijzer naar genot, een sek- sueel spelleider. We zouden efebofielen tot essayeurs voor scholen kunnen benoemen, zodat de volwassenen van de toekomst beter de weg leren kennen in de seksuele doolhof.

Exhibitionisme

In Pronken met jezelf (1993) staan interviews van auteur Ben van Weel- den met exhibitionisten. Een eeuw lang zijn de mannen die onver- wacht hun geslachtsdeel tevoorschijn haalden voor vrouwen en meisjes die dat niet verwachten, gedemoniseerd: opgepakt door de politie, opgesloten in psychiatrische inrichtingen waar ze vrijwel nooit genazen van hun voorkeuren. Het gaat om de klassieke pot- loodventers die op algemene afkeuring konden rekenen. Onder het exhibitionisme vallen echter ook andere vormen. Sommige vrou- wen dansen graag naakt voor een publiek. Anderen vinden het lek- ker om in een raam op de Walletjes te zitten. Een man wilde dat ook, in zijn kleinst mogelijke slipje. Het mocht niet van de politie, maar uiteindelijk kreeg hij gelijk, want waarom zou een man er niet zo bij mogen zitten en een vrouw wel? Een travestiet tilt zijn jurk op aan de rand van de snelweg waar hij niemand kwaad doet en zelf ook geen

74 | essayeurs

gevaar loopt. Een klassieke potloodventer combineert zijn seksuele obsessie met het gevoel dat hij in alle plaatsen met een treinstation zijn pronkjuweel moet tonen. Ten tijde van het interview had hij Nederland bijna gedaan en moest hij naar de buurlanden uitwijken. Een vrouw gaat ’s avonds naast vrachtwagens rijden, tilt haar rok op en licht haar opening met het dashboardlampje bij. Het gaat haar om het tonen, ze stopt niet op de volgende parkeerplaats voor een ver- volg. Haar seksuele opwinding zit in het pronken, niet in het doen. Voor exhibitionisten zijn er speciale avonden bij de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming (nvsh). Die in Utrecht was tien jaar geleden de leukste volgens Van Weelden. Een vrouw die er eens met haar pronkende man heen ging, knapte er erg van op. Ze begreep haar man beter en ontmoette aardige nieuwe vrienden. Ho- momannen die van pronken houden, vinden meestal voldoening op de gebruikelijke cruiseplaatsen die ze opvrolijken met hun uitda- gende aanwezigheid.

exhibitionisme | 75

Flagellatie

F

De fallus is het symbool van mannelijke macht en dat is heel iets an- ders dan een penis of een lul, veel fysiekere termen. Daarom is fal- lofilie een fout woord voor de voorkeur voor grote geslachtsdelen. Een even lelijk woord is makrogenitalisme. Een gewoon Nederlands en prima woord is grotelullenliefde. Voor deze veel voorkomende interesse van knechten voor paardenmannen en van de laatste voor elkaar bestaat in Amsterdam een club van horsemen and knights. Wie van 16+ (nu eens geen jaren maar centimeters) houdt of dat in huis heeft, is daar te vinden. De liefhebbers van het stevige handwerk kunnen maar beter uitwijken naar Sex on Sunday in de Amsterdamse seksclub de Church, iedere tweede en vierde zondag van de maand. Niet iedereen is overigens even gecharmeerd van een grote maat. Op z’n Amsterdams verdedigen pinkeltjes zich met de zegswijze ‘liever een kleine die steigert dan een grote die weigert’.

Felching

Een zeldzaam en zeer onveilig specialisme is felching: zaad likken uit vagina of anus. Het woord is zo onbekend dat de encyclopedie van ongewone seksgebruiken er zelfs een tweede, heel andere betekenis aan toekent: het inbrengen van dieren zoals vissen of knaagdieren in vagina of anus. Vooral knaagdieren lijken me erg gevaarlijk op die plekken. De dierenbescherming zal er niet veel mee op hebben.

Fetisjisme

Het woord fetisj stamt van het stokoude Portugese woord feitiço dat verwees naar rituele of magische beelden en objecten van Afrika- nen. Voor achttiende-eeuwse filosofen en antropologen verbeeldden deze amuletten de oorsprong van de religie. Voor Afrikanen zou de wereld betoverd zijn en zouden fetisjen de ziel van het leven belicha- men. Van bezielde religieuze beelden naar seksobjecten was voor negentiende-eeuwse psychiaters een kleine stap. Voor hen waren de perverten de primitieven van de moderne wereld. Zoals negers ge-

Fallus

fallus | 77

loofden in fetisjen en niet in God, zo raakten perverten opgewonden van objecten en niet van de vrouw. Karl Marx gebruikte het woord voor de overwaarde van producten, de meerwaarde die het kapita- lisme opeiste over het werk van de arbeiders. Hij duidde daarmee aan dat het kapitalisme ook een soort geloof was en wel in vrijhandel en in uitbuiting van arme mensen. Fetisjisme is de meerwaarde die seks krijgt voor mensen die hun geliefde objecten kennen en weten te gebruiken, niet door exploitatie van derden maar door gedeeld plezier met anderen (Squires 1993; Steele 1996).

De Fransman Alfred Binet, een wetenschappelijke omnivoor en uitvinder van de intelligentietest, was de eerste die het begrip feti- sjisme toepaste op de liefde in zijn Le fétichisme dans l’amour (1888). Aan het eind van de negentiende eeuw begonnen allerlei dokters zoals Krafft-Ebing en Freud over seksuele perversies te schrijven. De meesten van hen zagen seksuele variaties als degeneratieverschijn- selen. De mensen die eraan leden, hadden ze geërfd van hun ouders of opgedaan door een ongeluk in hun kindertijd.

Terwijl de meeste artsen perversies in fysiologische termen ver- klaarden, zocht Binet een psychologische verklaring. Volgens hem ontstonden perversies door een verkeerde associatie van beelden. Hij gebruikte het beroemde geval van een man die seksueel opge- wonden raakte van slaapmutsen om zijn theorie toe te lichten. Toen de man als jongen eens bij zijn grootmoeder in bed lag, had hij de opwinding die hij voelde geassocieerd met het slaapmutsje dat zijn oma op had. De specifieke vorm van de perversie ontstond volgens Binet door de toevallige verbinding die de jongen legde tussen een gevoel van lust en een sterke indruk die hij op hetzelfde moment kreeg. Een toevallige impressie fixeerde zich tot een onwankelbare seksuele voorkeur.

Binets theorie van de ideeënassociatie klinkt nog steeds aardig. Je kunt er nog aan toevoegen dat fixatie vooral daar optreedt waar de fetisjist geen speelruimte heeft om zijn voorkeuren te beleven, waardoor de fetisj geen speeltje maar een obsessie wordt. Binet on- derscheidde drie subvormen: lichaamsdelen, objecten en psychi- sche toestanden. Bij lichaamsdelen valt te denken aan borsten, voe- ten, haren of handen, bij objecten aan kleren, schoenen, stoffen of speeltjes, bij psychische toestanden aan jongens- of meisjesachtig- heid, slavernij of religiositeit. Er zouden nog situaties of plekken aan

78 | fallus

toegevoegd kunnen worden zoals stranden, kazernes, gevangenis- sen, portieken, parken, bordelen, slaapkamers, fietsenhokken, een berenvel voor een open haard. Een ander onderscheid dat hij maakte was tussen klein en groot fetisjisme. Het loopt parallel aan het ver- schil tussen perversiteit en perversie. Alle mensen kennen de kleine variatie, omdat iedereen wel bepaalde handelingen leuk vindt, zoals het gebruik van een zweepje, een beetje bondage, satijnseks of een liefdesbeet. Bij het grote fetisjisme is het thema een leidend principe van het seksuele leven geworden. De persoon in kwestie kan nauwe- lijks meer zonder zijn bijzondere object; het is een obsessie gewor- den.

In de negentiende eeuw had de politie te maken met enkele soorten fetisjistische hardlopers, zoals vlechtensnijders en ondergoeddie- ven. De eersten hadden een sterke hang naar vlechten van vrouwen en knipten die tegen de wil van de betreffende dames af op drukke plekken waar ze daar de kans toe kregen. Dieven haalden dames- ondergoed van de waslijn om zich daaraan te bevredigen. De eerste groep is bij mijn weten uit het bestand van de perversies verdwenen. De liefhebbers van zowel heren- als damesondergoed zijn daaren- tegen nog altijd actief. In Japan bestaat er een levendige handel in ondergoed van meisjes die hun gebruikte slipjes tegen goede prijzen afzetten in pornowinkels, waar ze met winst worden doorverkocht. De tekenaar Dorus, de Nederlandse Tom of Finland, vertelde me dat de klanten die hij voor zijn tekeningen had, soms tegen betaling een greep in zijn vuilewasmand deden. Het lijkt me een handel die een nieuwe impuls verdient.

Iedereen weet wel welke lichaamsdelen worden bewonderd. In de homoscene is een mooi kopje aardig, maar groot geschapen is een kwaliteit die de afkeer van vele jonkies voor oudjes met een lelijke kop gemakkelijk doet overwinnen. Stevige billen, een fraai aarsgat, een lekker mondje, geschoren ballen, beharing of juist geen beha- ring, een stevige borstpartij, gespierde maar ook ongespierde armen en benen, oorlelletjes, handen en voeten, een zachte ofwel een prie- mende blik kunnen allemaal de lust opwekken. Aan de heterokant is het niet anders. Mannen vinden grote borsten en dikke billen vaak lekker en vrouwen gaan voor gespierde kerels. Maar regels zijn er niet voor wat aantrekkelijk gevonden wordt, hoewel psychologen soms beweren dat alle mannen vallen op vrouwen met grote bor-

fallus | 79

sten en brede bekkens. Ik geloof er geen zier van omdat ik genoemde voorbeelden in mijn jeugd eerder afstotend vond maar vooral gezien alle variaties die hier aan de orde komen. Slimmere wetenschappers hebben de meeste van de overtuigingen van die monomane psy- chologen om duizend redenen onderuit gehaald. Het lijkt me een ultieme poging om onder het mom van wetenschap de heteronorm weer eens van stal te halen. Perverten weten heel goed dat soms juist lelijkheid opwindt. Sade had bij gelegenheid liever een vieze oude vrouw die wist wat ze deed dan een mooi jong ding dat geen benul had hoe een lul vast te houden en daaraan te trekken. Bijna iedereen kent wel iets dat het plezier gaande maakt, van het kittelen van een oorlel tot wurgseks, en dat hoeft helemaal niet door een archetypi- sche schoonheid te gebeuren.

Aan de heterokant viert het fetisjisme hoogtij onder vrouwen. Zij investeren veel in hun kleren en uiterlijk. Vaak wordt gedacht dat ze dat doen om mannen te verleiden, maar aangezien de meeste man- nen daar weinig oog voor hebben, moet het iets anders zijn. Het lijkt meer een zaak van elkaar onderling aftroeven of overtreffen. Een jeugdige uitstraling, een gezicht zonder rimpels, een gladde vagina, mooie kleren en sexy ondergoed zijn de fetisjen die ze koesteren. He- teromannen gaan nogal nonchalant om met de inzet van de dames die zich exhibitioneren voor mannen die niet zo voyeuristisch zijn. Het is vooral de objectpositie van heterovrouwen en homomannen die hen ertoe brengt zich op te tutten voor hun vaak niet zo begrip- volle partners, voor heterovrouwen zijn dat heteromannen en voor homomannen andere homo’s. Mensen die zich exclusief zien als seksuele subjecten zijn zich meestal weinig bewust van hun uiter- lijk – ze hebben het gevoel dat ze vanzelf aantrekkelijk zijn. Het is hooguit hun nonchalance over hoe ze eruitzien die hen bekoorlijk maakt, maar niet iedereen trapt daarin. Ik heb wel eens voorgesteld alle blue jeansbroeken en donkere pakken van het saaie mansvolk een paar jaar te verbieden om de straatcultuur wat op te fleuren en die mannen zich bewust te laten worden van hun hopeloze kleding. Helaas zal geen enkele politieke partij daarvoor zijn.

Wiens lichaam weinig te bieden heeft en seksueel wil verras- sen, kan het met kleren of schoeisel proberen. In de eerste plaats zijn er uniformen en beroepskleding waarmee indruk gemaakt kan worden. Hoeren, verpleegsters, modinettes, mannequins, dienst-

80 | fallus

meisjes, soldaten, agenten, matrozen, sporters, cowboys, arbei- dersjongens, dansers, scholieren hebben allemaal hun liefhebbers. Het verschil tussen mannen en vrouwen is dat de eersten voor hun seksuele dromen de sociale ladder meestal afdalen en vrouwen die liever opklimmen. Homomannen en lesbische vrouwen zijn in dit opzicht net als heteromannen. Andere fetisjen lopen van zwart-wit gestreepte gevangeniskleding tot ondergoed, schoenen, sneakers en petjes. Ten tweede zijn er stoffen met een fetisjkarakter zoals leer, rubber, bont, zijde, satijn, kant, corduroy, wol of gewoon ka- toen. Vaak gaat het om een combi van beide, zoals leren chaps, rub- berlaarzen, bontjassen, zijden ondergoed, satijnen broeken. Naast de kleren is er het schoeisel. De pink soldiers liefhebberen met kistjes terwijl travestieten op hoge hakken kicken. Het geklik van noppen van voetbalschoenen op steen bezorgt mij kippenvel.

Wanneer ook situaties en mentale staten fetisjen zijn, is alle seks fetisjisme. We kennen het allemaal wel, die onverklaarbare voorkeur voor parken, barakken, sauna’s, stallen, stranden, slaapkamers, voor slavernij, smerigheid, romantiek, overgave, onderwerping, gelijkheid, spiegeling, broertjes- of zusjesdroom. Voor alle mensen is hun seksuele fantasie een verhaal dat niet in te tomen valt tot aan- duidingen als homo-, hetero- of biseksueel.

Een begrip als fetisjisme is zo aardig omdat het omschrijvingen in termen van een algemene objectkeuze (homo, hetero) in stuk- ken snijdt. Zulke woorden gaan uit van een niet-bestaande gemeen- schappelijkheid. Want de meeste mensen vallen niet op mannen of vrouwen in het algemeen, maar op speciale lichaamsdelen, kwalitei- ten, eigenschappen, stoffen, situaties, sensaties. Ze hebben gewoon hun eigen fetisj. Dat betekent dat mensen in hun seksuele beleving grondig verschillen en moeilijk onder brede noemers te vangen zijn. Specialisatie is de norm van het seksuele leven. Mijn studenten zeg- gen vaak af te willen van het homo-hetero-onderscheid want we zijn toch allemaal mensen. Mij lijkt het geen goed idee, omdat het vooral de heteronorm zal bevestigen en seksuele variatie onzicht- baar maken. Ik stel hen voor niet daarnaar te streven, maar vooral hetero’s uit te nodigen hun speciale seksuele wensen te benoemen. Zodat uiteindelijk niemand meer homo of hetero is, maar iedereen fetisjist.

Helaas hebben de meeste mensen niet ontdekt dat er voorbij de fallus | 81

geslachtsgemeenschap werelden van mogelijkheden open liggen. In de vs heeft zo’n tachtig procent van de mannen en vrouwen een sterke voorkeur voor de coïtus. Ze zouden eens wat dieper in zich- zelf moeten graven en wat verder de wereld in kijken om te ontdek- ken hoeveel variaties er bestaan, alleen al op het thema van de coï- tus. Maar bij gebrek aan fysieke en psychische ruimte voor seksuele spelletjes komen de meeste mensen er niet toe om te doen waar ze zin in hebben. Het is vaak de vraag of ze wel weten wat ze lekker vin- den.

De fetisjisten lijken mij niet de primitieven van de moderne, maar de gidsen van een postmoderne wereld (McCallum 1999). Door hun specialistische aanpak van seks creëren ze ruimte voor het plezier en voorbeelden voor anderen. Sletten, hoeren, liefhebbers van grote borsten, sm’ers, satinisten, rubberfanaten, roze soldaten, paar- denmannen, liefhebbers van bruine stront en gele vloed zijn geen achterlijke dorpsgekken, maar knutselaars van een nieuwe seksuele cultuur. Achterlijk zijn eerder de mensen die uit angst voor eigen verlangens afgeven op anderen die hun fetisjen publiekelijk verto- nen. Fetisjisten bevorderen met hun voorkeuren een levendiger en kleuriger straatcultuur. ú leer, satijn en zijde

Flagellatie (katholiek)

De Groningse godsdienstgeleerde van Belgische komaf Patrick Van- dermeersch heeft een fraaie Franstalige studie, Het vlees van de pas- sie (2002), over flagellatie geschreven. Het begint al bij de voorkant met een afbeelding van Luca Signorelli’s ‘Geseling van Christus’, met drie bijna blote mannen van wie twee de aan een paal gebon- den, stevig gebouwde Zoon Gods er met een zweep van langs geven. Maar wie had gehoopt een boek te vinden over katholieke sm komt een beetje bedrogen uit. Vandermeersch behandelt wel de seksuolo- gische studie van het sadomasochisme en citeert het werk van Ri- chard von Krafft-Ebing, Havelock Ellis en Sigmund Freud, maar de centrale vraag is de plaats van lichaam en passie in het geloof. Het grootste deel van het boek is gewijd aan een historisch overzicht van het geselen in katholieke theologie en praktijk.

De man die de belangrijkste aanzet gaf tot een scherpere veroor- deling van sodomie, Petrus Damianus (1007-1072), was tegelijk in- spirator van het zichzelf geselen als geloofs- en boetetechniek. Hij

82 | flagellatie

had veel succes met de verkettering van sodomie, maar met zijn op- roep tot flagellatie ging het moeizamer. Misschien dat kloosterlin- gen in die tijd elkaar − en niet zichzelf − al geselden, maar pas twee eeuwen later ontstond de eerste grote geselwoede. Dat gebeurde niet om tot erotische opwinding te geraken als alternatief voor de sodomie, want alle seks buiten het huwelijk was verboden. Toch zal lustbeleving een onvermijdelijk bijeffect zijn geweest voor veel be- ginners en enkele geoefenden. Het doel was evenwel boetedoening. De gelovigen moesten in navolging van Christus die, voorafgaand aan zijn kruisiging, naakt was gegeseld, hetzelfde ondergaan. De persoon die zichzelf martelde, deelde lichamelijk in het lijden van Jezus zonder bemiddeling van derden, zoals priesters.

Veel godgeleerden hadden bezwaar tegen Damianus’ opvattin- gen over deze vorm van boetedoening. Zij ervoeren het als hoog- moed Christus te willen imiteren of zelfs overtreffen omdat de geselaars zichzelf aandeden wat Hem was aangedaan door derden. Dit laatste argument weersprak Damianus, want uiteindelijk had Jezus die kastijding en zijn kruisdood zelf gewild. Aan het begin van de vijftiende eeuw verzette de vooraanstaande theoloog Jean Gerson zich tegen de geselmanie omdat God liefde, niet lijden was. Bovendien had zijn zoon zich geofferd voor de zonden van de mensen, zodat het ongepast was in zijn voetspoor te willen treden. Met de overgang van platonisch naar aristotelisch denken in de Middeleeuwen vond er een verschuiving plaats van geest naar li- chaam, van Jezus als vleesgeworden woord naar mens van vlees en bloed. God en mens kwamen dichter bij elkaar. De spirituele liefde eindigde voor mystici als Hadewijch en Ruusbroeck in een vrijwel erotische eenwording met de aanbeden God. Een dergelijke opvat- ting liet meer ruimte voor het lichaam en daarmee voor flagellatie. Voor het eerst in 1349 trokken grote groepen geselaars door Europa, van Hongarije tot Holland. Omdat zij ketterse opvattingen huldig- den zoals de weigering om het gezag van de clerus te erkennen, deed de paus deze sektes in de ban. Toch doken ze daarna onregelmatig weer op. In de zestiende eeuw kreeg de tegenbeweging weer de over- hand in de katholieke kerk. Geselen als boetedoening werd een re- guliere maar hoogst verborgen praktijk van kloosters terwijl daar- naast broederschappen ontstonden waarvan de leden op religieuze feestdagen in optocht zichzelf met de zweep bedienden.

flagellatie | 83

De Franse koning Hendrik III, bekend om de ‘mignons’ (mooie jongens) die hem omringden, richtte in 1585 een ‘Broederschap van de Dood’ op waarvan de leden zich elke vrijdagavond zelf kastijd- den. Hoewel schotschriften zijn pederastische verlangens ruim uitsponnen, legden zijn tegenstanders geen verband tussen geselen en lustbeleving. Zelfkastijding werd in die tijd nog niet gezien als seksueel verlangen van al dan niet sodomitische masochisten.

Tegen geselbroederschappen die in een land als Spanje zeer suc- cesvol waren, ontstonden zo nu en dan bezwaren. Hun processies zouden niet leiden tot bedwinging, maar juist tot bevordering van de lust. Sommige jongemannen probeerden in de gunst van meisjes te komen door zich onder hun raam tot bloedens toe te slaan als be- wijs van hun vroomheid en mannelijkheid. Uitbundig eten en drin- ken waren soms een vervolg op een katholieke processie. Ondanks zulke kritiek en ondanks religieuze en seksuele modernisering be- staat het gebruik tot op heden in Spanje.

Al in het begin van de zeventiende eeuw verscheen het eerste boek dat flagellatie als medicijn voor impotentie voorstelde. Een flinke rospartij zou uitgebluste verlangens weer tot leven wekken. Vanaf de achttiende eeuw gingen de verschillende vormen van kastijding door voor seksuele uitingen. Dat was vooral het geval in Engeland, waar mannen in bordelen de opwinding opnieuw beleefden die bil- lenkoek op de kostschool bij hen had opgeroepen. Allerlei idiote the- orieën deden de ronde waarom klappen op de billen het mannelijke deel overeind hielpen. De meeste verklaringen waren fysiologisch. Krafft-Ebing viel in de negentiende eeuw op die theorievorming terug.

Terwijl kloosterlingen tot ver in de twintigste eeuw doorgingen met religieuze kastijding, zagen de meeste seksuologen en veel pro- testanten het als een seksuele perversie waarvan de verklaring sinds Freud vooral in de psychische ontwikkeling van het kind werd ge- zocht. Vandermeersch legt de nadruk op verschillende vormen en verklaringen van masochisme. In navolging van Freud en met een citaat van Ann Philipps ziet hij het duo sadist-masochist als een onmogelijk paar, want een masochist heeft een soortgenoot nodig die hem zijn genoegen aanbiedt, niet een sadist die zijn eigen plezier vooropstelt en daarvoor zijn masochistische slachtoffer misbruikt.

De freudiaanse omweg heeft Vandermeersch nodig om tot zijn 84 | flagellatie

conclusies te komen, die verschillende kanten opgaan. Zijn voor- naamste pleidooi betreft het lichamelijke aspect van het geloven. In navolging van Aristoteles presenteert hij het lijfelijke als vrolijk en aards. Het lichaam biedt mogelijkheden die er zijn om te gebruiken, niet om te verbieden. Daarom vertelt hij met plezier over zijn bezoe- ken aan de laatste plek in Spanje waar nog religieus gegeseld wordt, San Vicente de la Sonsierra. Zijn theoretische overwegingen, die op het laatst nodeloos abstract worden, dienen om te benadrukken dat geloven (of ongelovig zijn) alleen interessant is wanneer er vrij over kan worden nagedacht en gesproken, zoals hij in dit boek doet. Gelo- ven kan niet zonder een beetje scepsis of ambivalentie. Het is begrip krijgen voor tradities zoals de geselliefde, die tegenwoordig zelfs gelovigen bevreemdt maar die niet alleen in uithoeken van Spanje wordt beleefd, maar op grotere schaal in delen van de islamitische wereld.

Vrijwel gelijktijdig met het boek van Vandermeersch verscheen van een hoogleraar Duits uit Berkeley, Niklaus Largier, een ver- gelijkbaar boek: Lob der Peitsche. Eine Kulturgeschichte der Erregung (2001). Door de ellenlange citaten is het een stuk dikker en er staan plaatjes in die het boek van Vandermeersch mist. Terwijl ik bij de laatste de tamelijk psychoanalytisch-religieuze lijn soms moeilijk te volgen vind, is het bij Largier helemaal een ratjetoe waarin geen lo- gisch of historisch verloop valt te ontdekken. Zijn titel is misschien aardiger voor een masochist, maar Vandermeersch biedt voedsel voor de geest voor alle gezindten en prijst lichamelijke praktijken aan die zich hebben ontwikkeld van middeleeuws en religieus tot postmodern en seksueel. Daarom geef ik de voorkeur aan zijn boek.

Flagellatie (pervers)

Veel ouder dan perversie is flagellatie. In primitieve en klassieke religies, in hindoeïsme, christendom en islam hebben gelovigen zichzelf en elkaar met zwepen geslagen. Een goede rospartij was voor sommigen een uitdrukking van onwankelbaar geloof, een manier om het zondige vlees te doden of een imitatie van het lijden van Christus (zie hiervoor). Voor anderen was het een middel tegen onvruchtbaarheid of impotentie. Van de zeventiende tot de negen- tiende eeuw schreven dokters zweepslagen voor als een methode om lust op te wekken. Anderzijds was het in die tijd een belangrijk

flagellatie | 85

strafmiddel met vele pijnlijke variaties, zoals bastinado waarbij zo- danig op de voetzolen werd geslagen dat het slachtoffer soms nooit meer lopen kon. Op Engelse kostscholen was castigatio zo populair dat bordelen ex-scholieren de mogelijkheid boden de ervaring in een seksuele context op een houten paard, het beroemde ‘Berkeley Horse’, te herhalen. Ian Gibson, de biograaf van Federico Garcia Lorca, heeft een rijke geschiedenis geschreven van de English Vice. Beating, Sex and Shame in Victorian England and After (1978), met illus- traties.

Na een vroege vertaling van Sade’s Mevrouw de Saint-Ange in het boudoir uit 1884 is De geschiedenis en de praktijk van het flagellantisme waarschijnlijk de oudste sm-porno in het Nederlands. Het boek zou geschreven zijn door twee Spaanse dokters Querero en Aléra, maar dat zijn pseudoniemen. Hun namen zijn zeer obscuur. De roman is waarschijnlijk eerder verschenen in het Frans, in die tijd de taal van de flagellatieporno. De titel klinkt tamelijk serieus, maar dat is de decente buitenkant. De tekst en de illustraties zijn misschien niet wat een hedendaagse liefhebber van het geselen zou verwachten, in 1902 was het ongetwijfeld een openbaring. Het verhaal is nogal dun. Twee heren ontmoeten elkaar in Parijs, maken ieder apart een reis rond de wereld en houden bij welke vreemde sm-gebruiken te vin- den zijn in de verschillende landen die ze bezoeken. De roman moet een opsteker geweest zijn voor de Nederlandse sm’ers uit die tijd.

De hedendaagse club Castigatio specialiseert zich in billenkoek. Het slaan kan gebeuren met de blote hand, zweep, bullenpees, rietje, riem, roede, rotting, stok, twijgen, brandnetels. Hoe dunner het in- strument, des te pijnlijker de behandeling. Voor veel mensen zijn de billen de ideale plaats. Met andere, breekbare plekken zoals hoofd, schaamstreek, ellebogen, polsen, handen, knieën en voeten is het oppassen geblazen. Vanzelfsprekend maakt het een groot verschil hoe hardhandig de tuchtiging is en hoe stevig de hand van degene die slaat. De markies de Sade liet zich graag met een zweep behan- delen, waarbij hij het liefst de klappen zelf telde. Het is verbazend dat een strafmethode is omgezet in een lustervaring, dat pijn lust opwekt. Het is een aardige gril van de geschiedenis dat een religieus ritueel tot een opwindend spel is getransformeerd. ú zweep

86 | flagellatie

Fobofilie

Fobofielen zijn mensen die opgewonden raken van de angst van anderen. Het is een voorstelbare, maar in het alledaagse leven een lelijke emotie. Het is de angst in de blik van de ander die de lust op- wekt. Het speelt een belangrijke rol in het sm-spel waarbij de sadist mede opwinding kan ontlenen aan de angst van de masochist die op diens beurt geil maar soms ook bang wordt van de wreedheid van de sadist. Het is die toestand tussen angst en opwinding van de on- derliggende partij die een van de mooiste momenten is bij sm, daar waar aarzeling optreedt tussen pauzeren en een stapje verdergaan, tussen aan de angst toegeven of die zo opvoeren dat de opwinding toeneemt.

Formicofilie ú mieren

Charles Fourier

De Franse ‘utopische socialist’ Fourier (1771-1837) schreef het opmer- kelijke Le nouveau monde amoureux (De nieuwe wereld van de liefde), dat voor het eerst uitkwam in 1967, lang nadat hij stierf. Vooral zijn voorstellen voor communaal leven en de praktische uitvoering daar- van in zijn geboorteland, Engeland en de vs hebben hem beroemd gemaakt. In zijn utopie ruimde hij niet alleen plaats in voor hetero’s maar ook voor sapphisten (lesbiennes) en pederasten (homo’s). Hij was persoonlijk zeer geïnteresseerd in lesbiennes en schreef ook over lesbische liefdes. Hij begreep ook al dat seksuele voorkeuren speci- fiek waren en zat te piekeren hoe mensen met dezelfde voorkeuren elkaar konden ontmoeten – zelfs als er maar honderd waren van een bepaald fetisjisme op de hele wereld. Hij ontwikkelde een nieuwe theorie van meervoudige liefde, wat tegenwoordig wel polyamorie heet. Hij vond het dwaas om je liefde en seks slechts aan één persoon te schenken en om je daarvan te onthouden als je geliefde weg was. Geen hand vol maar een land vol minnaars en sekspartners, had hij kunnen zeggen. Fourier onderstreepte dat de meervoudige liefde meer sociale bindingen creëert omdat zulke minnaars zich niet zul- len opsluiten in een huis, een gezin of het egoïsme van het koppel, zoals hij het noemde. Zij stellen zich open voor andere mensen en ontwikkelen netwerken in plaats van een twee-eenheid. Hoe meer relaties en liefde, hoe meer bindingen en hoe sterker de sociale co-

fobofilie | 87

hesie. Een geweldig idee voor het huidige ‘gezinskabinet’ dat met het geloof in gezinnen het paard achter de wagen spant als het om soci- ale cohesie gaat. Zo’n beleid leidt tot isolement, eenzaamheid en het ongewenste geweld dat daarbij hoort. Het geloof in monogamie dat zich in de tijd van Fourier ontwikkelde, was volgens hem rampzalig voor het samen leven omdat paren zich op hun eilandjes terugtrek- ken en zich daar afsluiten van andere mensen en de wereld. Ze doen zichzelf en de samenleving tekort. De meervoudige liefde is niet al- leen seksueel bevredigend en beter voor de sociale cohesie, maar ook bevorderlijk voor kunst en cultuur, want anders dan Freud een eeuw later vond Fourier dat niet de onderdrukte maar juist de bevredigde liefde daar goed voor is. Intussen weten we dat het paardenken waar hij zo beducht voor was, de wereld aan het veroveren is en dat de meervoudige liefde als slettengedrag nog steeds wordt afgewezen. En helemaal zoals Fourier al dacht, zijn het eerder geilgekken dan brave burgers die kunst en cultuur maken.

Frotteren

Het zich opwrijven tegen een ander of een object heet frotteren. Het kan gebeuren op drukke, anonieme plekken zoals in de metro, een drukke winkelstraat of een disco. In de ondergrondse van Tokio schijnt het veel voor te komen dat mannen tegen vrouwen aanwrij- ven. Maar frotteren of rijden kan ook gewoon een bedtechniek zijn, een variatie op orale en anale seks of het gewone handwerk. Je kunt het met onwillige en welwillende anderen of met jezelf doen. Frot- teren is mijn favoriete techniek in combinatie met zachte stoffen als zijde en satijn. Anderen houden meer van de stugheid van jeans en leer, of willen er helemaal geen kleren bij aan en geven de voorkeur aan een fluwelen huid. Geslachtsdeel tegen geslachtsdeel of langs een ander lichaamsdeel, met of zonder kleren, biedt een aardige va- riatie. Wrijven ging lang door voor een typisch lesbische techniek. Tribadie (van het Griekse tribein voor wrijven, althans dat denken de meeste geleerden) is een ander woord voor sapphisme. Penetre- ren is een typisch mannelijke of actieve techniek: de wereld verove- ren door er je ding in te steken. Frotteren is een minder agressieve techniek die eerder verkennend dan veroverend is, wat meer voor nieuwsgierige meisjes dan voor brutale jongens.

88 | frotteren

Furries

Het Nederlandse woord voor furry zou bontgek kunnen zijn. Het gaat om mensen die zich kleden als dieren en het liefst in namaakbont lopen of soms van harige speelgoedbeesten houden. Het komt uit de wereld van tekenfilms, strips, sciencefiction en manga. Een kleine groep in de furrysubcultuur noemt zichzelf furvert en houdt ervan om seks te hebben in die dierenkleding. Ze kunnen het ook doen met speelgoedbeesten en weer anderen hebben de overstap gemaakt naar liefde voor echte beesten en dan komt het dicht in de buurt van bestialiteit (zie aldaar). In de regel is het een onschuldige variatie zoals berenliefde, maar hier gaat het niet zozeer om het lichamelijke uiterlijk van een beer als wel om beestachtige kleding. Het is heel anders dan het echte bont bij de Wanda’s van Sacher-Masoch, dat een uitdrukking van heerschappij was over een slaaf die dienstig moest zijn en ingeval van ongehoorzaamheid gestraft werd.

Fusionisme

Fusionisme is de wensdroom van een koppel om geheel één te wor- den door gelijktijdig een orgasme te hebben.

Fygefilie ú vluchten

furries | 89

Geluidseks – tekening van een liefhebber

G

Zou gamofobie een perversie zijn? Het is een verschijnsel dat tot voor kort regel was in de homowereld. Nichten en potten keerden zich af van het huwelijk omdat ze niet mochten trouwen. Nu dat wel mogelijk is, kunnen zowel homo’s als hetero’s die een aversie tegen trouwen hebben, hun gamofobie (angst voor of afkeer van het hu- welijk) uitdrukken door zich aan gang bangs en groepsseks over te geven. Of aan polyamorie (meer liefdes naast elkaar koesteren).

Gang bang ú gevangenis

Geilgek

Geilgekte komt in vele vormen. Er zijn mensen die geil worden van de geilheid van anderen of die zich in hun eigen geilheid wentelen. Laten we ons voor de geilgek beperken tot die mensen die een seksu- ele interesse hebben in (mannelijk) zaad. Die interesse is stokoud. Onder de Papoea’s op Nieuw-Guinea hebben ze haar zelfs geïnsti- tutionaliseerd. Daar pijpen prepuberale jongens hun adolescente vriendjes en neefjes op regelmatige basis. Bij de Papoea’s denken ze dat je alleen een man kunt worden als je genoeg sperma hebt inge- slikt of via de bips hebt binnengekregen. Zaad is volgens hen het es- sentiële bouwmiddel voor het mannelijke lichaam en zonder zaad van een ander krijg je geen zaad van jezelf (Herdt 1984). De zedenpo- litie zou daar eens een kijkje moeten nemen. Dan zouden de agenten zien dat jonge jongens echte mannen worden van het slikken van sperma en van oraal- en anaalseksuele gewoontes en daar meestal geen trauma’s aan overhouden.

In de achttiende eeuw trokken mannen zich in een kring af en be- waarden ze hun zaad gek genoeg in een zakdoek. In die tijd dachten ze dat zaad een uiterst kostbare vloeistof was, veertigmaal zo waar- devol als bloed. Dat schreef de arts Tissot tenminste, de dokter die als een van de eersten ageerde tegen zelfbevlekking of onanie zoals het in die tijd heette (zie zelfbevrediging). Misschien hadden de

Gamofobie

gamofobie | 91

sodomieten dezelfde idee en spaarden ze hun zaad daarom in die zakdoek, te kostbaar om weg te gooien. Maar ze hadden geen goede ijskast om het te bewaren, zodat de vraag rijst welke perverse bedoe- ling ze hadden met dit oppotten.

Grappig genoeg hadden Tissot, sodomieten en Papoea’s dezelfde voorstelling van de waarde van sperma. Maar terwijl de één voor- stelde alles goed voor jezelf te bewaren en vooral geen seks te hebben, wilden de anderen zo vroeg mogelijk met seksueel plezier starten en zagen ze het zaad juist als een gift voor anderen. Geef mij maar de homovriendelijke en medemenselijke voorstelling van de Papoea’s. Zowel onaniebestrijders als de zaadsnoepende Papoea’s dachten dat sperma een schaars en kostbaar goed was. Sade wees er al in de tijd van Tissot op dat de natuur het juist overvloedig produceerde en dat het meestal nutteloos verspild werd. Het leek hem helemaal niet erg. Op dit punt heeft Sade volkomen gelijk gekregen in zijn strijd tegen seksuele vooroordelen. Nu de rest van zijn programma nog!

Mensen die gek zijn van geil komen vandaag de dag in minstens drie soorten. De mensen die het in hun kont willen krijgen, zitten met een probleem omdat dit zo ongeveer de onveiligste vorm van seks is. Het proeven van zaad via orale seks is ook al onveilig, zelfs als je het alleen in de mond neemt en daarna weer uitspuwt. Deze dingen doen met een condoom is voor veel geilgekken minder leuk, maar misschien moeten ze het rubbertje met de geliefde inhoud als een trofee boven hun bed hangen, zodat ze het met hun ogen kunnen opeten. De derde vorm, het spuiten en vervolgens uitsmeren van het zaad over het lichaam, heeft ook zijn charmes. Het geeft een mooie schittering aan de huid en is helemaal veilig. Alle drie de gebrui- ken waren bekend bij de Papoea’s, die op dit punt niet voor moderne nichten onderdeden.

Zoveel werk als Luc Milne (1997) in zijn ‘melkboerderij’ maakt van het melken van jongens, is werkelijk verbazingwekkend. Een heel boek gewijd aan de idee van een luxueuze hotelboerderij waar jonge mannen soms onvrijwillig uitgemolken worden door zaadliefheb- bers. Lastige jongens die getemd moeten worden, komen op de boer- derij via politie of gevangenis. De ‘koeien’, geen cowboys maar boy- cows, krijgen een training waarvan het doel is dat ze een grote lul en een overvloedige zaadproductie krijgen. Een goed getraind koetje

92 | gamofobie

kan vier keer per dag worden gemolken. Maar met een beetje moeite en een speciale behandeling door een ervaren melker kan zeven keer worden gehaald. Belangrijk is vanzelfsprekend het dieet dat de bees- ten krijgen, want het sperma moet wel ergens naar smaken. De jon- genskoeien worden gemolken door de klanten, maar moeten die ook weer kunnen melken, want de meeste mannen willen het uitschud- den van zaad van beide kanten ervaren.

Het boek biedt vanuit het perspectief van een kandidaat-koe een panorama van alle standjes die mogelijk zijn, van de stallen waar de jongenskoeien in worden vastgezet, van de soorten diensten die ze moeten bieden en van de straffen die ze krijgen wanneer ze hun werk niet goed doen en niet genoeg melk leveren. Als de koeien uitgemol- ken zijn, verdwijnen ze naar een sm-boerderij waarover verder niks wordt verteld. De hoofdpersoon, die niet geheel onwillig is, wordt door zijn pleegvader aan de melkfabriek aangeboden en ten slotte contractueel overgedaan.

Naast de melkkoetjes zijn er jongens en jongemannen voor speci- ale diensten en bijzondere recepten. Van alle gerechten en drankjes bestaat er een variatie met voorvocht, zaad of nageil. In het hotel zijn jongens die dienstdoen als hoofdkussen of neukdier. De opleiding van de jongenskoeien duurt zes weken, hun levensduur op de boer- derij is hooguit vijf jaar. Daarna zijn ze rijp voor ‘The Last Resort’, maar dat is kennelijk het thema voor een volgend boek. Het rekken van lullen en melken van jongemannen mag allemaal tamelijk sm- achtig klinken, maar voor de liefhebber van harde seks blijft het al- lemaal erg vriendelijk in hotel Melklust met veel grote lullen, het nodige gepomp en gemelk en enig gekontneuk.

Geldseks

Sommige mensen raken opgewonden van het betalen of betaald worden voor seks. Laten we het geldseksmanie noemen. Voor nogal wat hoerenlopers is de climax van het contact het moment dat het papier knispert en het geld wordt overhandigd. Een vriend van me die psychiater is vertelde me dat naar zijn ervaring voor veel man- nen het moment van betalen het hoogtepunt van de prostitutie-er- varing is. Niet de seks, maar het moment dat de prostituee voor een moment je bezit wordt, geeft de bevrediging. Betalen is meer het in eigendom krijgen dan je ding erin duwen. Van de andere kant zijn

geldseks | 93

er ook sekswerkers die het idee om bezit van een ander te zijn geil vinden. In de krant zie je soms advertenties van schandknapen die hun diensten voor twintig euro aanbieden bij de klant thuis, onge- acht waar die woont. Als ze van Amsterdam naar Maastricht moe- ten, nemen ze kennelijk genoegen met het verlies dat ze lijden op hun hoerenwerk. Het zijn geen echte lustknapen, maar liefhebbers van geldseks. Tegen hun prijzen kan geen bordeel of escortservice op. Het is wel de vraag wat voor diensten ze bieden als het geld een- maal is geïnd. Neem je voorzorgsmaatregelen en klem het geld als lokaas tussen je tanden en laat het pas los als die hoer jou en zichzelf grondig heeft bevredigd. Bijvoorbeeld door je lul te likken zodat de geldseksgek tussendoor een blik op de poen kan werpen. Nog ver- der gaat het verlangen om als slaaf verkocht te worden. Het geld gaat van de een naar de ander terwijl de slaaf er part noch deel aan heeft. Die heeft geen wil meer. Het moment van verkocht worden is de kernachtige uitdrukking van het object zijn van anderen die met de koopwaar kunnen doen wat ze willen. In seksuele relaties gaat het altijd om een balans tussen object- en subjectpositie; met sla- vernij en verhandeld worden slaat de weegschaal geheel door naar één kant van overgave en overgeleverd zijn. Een slaaf heeft geen wil en geen geld meer. Hadden de geldgekken van de beurs hun driften maar niet gesublimeerd van zin in seks naar lust voor poen en waren ze maar geldseksgekken geweest, dan had de wereld er een stuk pret- tiger uitgezien. ú chantage en schandknaap

Geluidseks

Bij akoestikofilie gaat het om geluid. Opwinding ontstaat door mu- ziek, geluiden die mensen bij de seks maken zoals geslobber, ge- zucht en gehijg, schuttingwoorden, vieze taal, beledigingen, sek- suele commando’s of ook door het geluid van voeten op de trap die de komst van de geliefde aankondigen. Een herinnering aan muziek die bij een bijzondere seksuele ervaring klonk, kan erotische vervoe- ring teweegbrengen. Soms geeft een taal een sensueel gevoel. Zodra ik Frans hoor spreken, stijgt mijn erotische interesse.

Genufallatie

De moeilijke naam voor knieseks is genufallatie. De lul bestijgt en rijdt op en neer tussen de knieën. Er is een hele serie variaties op te

94 | geluidseks

bedenken: seks in oksels, holtes achter knie en elleboog, achter oren, in neusgaten (echt iets voor pinkeltjes) of tussen tenen.

Geuren

In de seks spelen zintuigen een grote rol, bovenal kijken en voelen. In de perverse seks is ruiken belangrijk. Op de meeste kinky feesten geven ze de voorkeur aan geuren die niks verbergen, zoals die van zweet, pis en stront of van leer en rubber, boven parfums die juist het omgekeerde doel hebben. Bij kleren lopen de meningen uiteen: sommigen houden juist van gebruikssporen en dito geuren, ande- ren krijgen een kick bij de aankoop van ongebruikte spullen en de winkelgeuren die daarbij horen. Sigaren en sigaretten zijn niet al- leen vanwege het vuur dat pijn doet maar ook vanwege de geur van rook geliefd bij perverten. Hetzelfde geldt voor poppers, die wat doen met het lichaam maar ook sterk ruiken. Geuren roepen herin- neringen op, zoals Marcel Proust herhaaldelijk en fijnzinnig heeft beschreven. Beelden, geluiden, gevoelens, geuren en soms de smaak van sterke ervaringen zoals de eerste keer seksen blijven bewust of onbewust lang hangen. De geur van een geliefde, een vuil bed, samen douchen, een rozentuin bij nacht, een kleedkamer na de wed- strijd, een hooiberg in het voorjaar of een zoute zee kunnen allemaal zoete erotische herinneringen oproepen.

Gevangene

Gevangenen zijn niet zozeer bewoners van een gevangenis maar mensen die gevangengenomen zijn. De achtergronden van hun nieu- we status waren velerlei. Een nederlaag in een oorlog, een kaping van een schip, een raid om slaven te vangen, een (vermeende) misdaad, politieke subversiviteit, een schuld. Vrouwen, kinderen en gedien- stigen volgden soms hun man, vader of heer in gevangenschap en konden ook door hem uitgeleverd worden aan derden. Gevangenen waren verliezers. In het verleden was hun lot uiterst onzeker. Ze konden afgeslacht, verkracht, als slaaf verkocht, tot dwangarbeid of gevangenisstraf veroordeeld worden. Nu gaan gevangenen meestal naar een gevangenis en hoewel dit ook lang niet altijd een prettig vooruitzicht is, behoren die andere gruwelijke lotsbestemmingen meestal tot het verleden. Dit idee van uitgeleverd zijn aan anderen, van verlies van het zelfbeschikkingsrecht, van reductie tot niks-

geuren | 95

waardigheid is in de sm-wereld een veelvoorkomende fantasie. Het woord lijfeigene drukt deze wens mooi uit – je lijf is het eigendom van een ander. Het is natuurlijk een wensdroom die vooral niet wer- kelijkheid moet worden, maar de tijdelijke overgave aan een ander die over jou kan beschikken blijft een opwindende gedachte voor masochisten.

Gevangenis

Tijdens de acties tegen de oorlog in Vietnam was Donald Tucker een brave heterojongen die gearresteerd werd bij een demonstratie voor het Witte Huis. In de vs kun je een gang naar de gevangenis vermij- den door borgtocht te betalen. Hij weigerde dat om principiële rede- nen, hoewel de politie er sterk op aandrong. Er dreigde namelijk een opstand in de gevangenis van Washington en de autoriteiten had- den geen zin om jongens als Tucker in zo’n situatie voor de leeuwen te werpen. Hij was evenwel hardnekkig en de politie dacht hem een lesje te leren door hem op de onrustigste afdeling te plaatsen. Mis- schien hoopten ze ook de opstand te voorkomen door de bajesklan- ten een offer aan te bieden. Die nacht werd het onschuldige engeltje het slachtoffer van een ware gang bang. Vijftig gevangenen bevre- digden hun lusten aan hem.

Na zijn vrijlating gaf Tucker een persconferentie en beschuldigde de overheid van laksheid. Maar er was ook een zaadje van verlangen in hem gezaaid. In het artikel dat hij aan deze affaire wijdt in An- thony M. Scacco’s Male Rape (1982), beschrijft hij hoe hij na deze er- varing de sm-wereld in San Francisco opzocht in de zoete hoop op een herhaling. Hij voelde zich er niet thuis omdat het allemaal te vrijblijvend en vrijwillig was. Op zoek naar een repetitie van een bestaan als slaafje, beging hij een misdrijf om zijn dromen in ver- vulling te doen gaan. Het is een fascinerend verhaal, uit het leven gegrepen. Jammer alleen dat het oproepen van het verleden altijd tot mislukken gedoemd is. Wat eens zoet was, zal nooit zo zoet meer zijn. Een kopie kan het origineel nooit vervangen. Je kunt beter zoe- ken naar een nieuwe variatie op een oud en geliefd thema.

Gevangengenomen worden en gevangenschap roepen wilde dro- men op in de masowereld. Het vastklikken van boeien om polsen of enkels laat me nooit onberoerd. De kleine criminelen die de politie afvoert door de Warmoesstraat zien er in geboeide staat dubbel zo

96 | gevangenis

opwindend uit. In mijn jeugd droomde ik van jachtterreinen waar op jongens en mannen gejaagd kon worden. Eenmaal gevangen zou- den de jagers geen deel van hun lichaam sparen. Anderen dromen meer van oorlog en krijgsgevangenschap. De seksuele emancipatie van Nederland is nog niet zover gevorderd dat politieagenten mee- werken aan een goede geile bestraffing van boeven door hen bijvoor- beeld in een leerbar als de Argos of een andere seksclub af te leveren in plaats van naar het bureau te brengen. Of door hun cellenblok open te stellen voor op straffen beluste sadisten. Het lijkt me een aardige straf voor Marokkaanse crimineeltjes, die met zo’n vooruit- zicht zich wel driemaal zullen bedenken voor ze een misdrijf plegen. Ze vinden het stoer om in de nor te zitten, niet om daar voor straf seksueel misbruikt te worden door oude vrouwtjes en opgewonden nichten. (Wooden & Parker 1982, Kunzel 2008) ú kooi

Gewichten

Een interesse die nauw verbonden is met bondage, is liefde voor ge- wichten. Je kunt je beminde zo ophangen dat zijn eigen lichaam het gewicht voor de pijn levert, meer gebruikelijk is het om aan lul- en bal- lenbandjes of tepelklemmen zware objecten te hangen zoals laarzen, gewichten of stalen objecten. Bedenk iets wat geil is. Stomme dingen als een theepot, braadpan of toetsenbord kunnen juist extra opwin- dend zijn. Of de fetisjobjecten van de persoon die zo geplaagd wil zijn.

Gloriegaten

Glory holes, de fraaie Engelse term voor wat we in het Nederlands heel aardig gloriegaten noemen, horen bij een verloren gegane cul- tuur van pisbakken. De glorie van het gat is de lul die erdoorheen steekt. Nichten boorden de gaten meestal in dunne wandjes tussen twee toiletten in. De stalen Amsterdamse versie leende er zich niet zo goed voor en nooit heb ik gehoord van gloriegaten in hoofdste- delijke urinoirs. Tegenwoordig komen ze wel regelmatig voor in sauna’s en donkere kamers. Ergens in mijn huis ligt nog een houten schot met gloriegat uit wijlen de Company, een homoleerbar. Hoe- veel lullen zouden erdoorheen gestoken zijn? Hoeveel mannen zou- den door hun knieën gegaan zijn in aanbidding van een glorieus gat met stijve pik? Het zijn er tegenwoordig waarschijnlijk meer dan er op hun knieën gaan voor de maagd Maria.

gewichten | 97

Gouden regen

Nog mooier dan gloriegat klinkt gouden douche of gouden regen, veel beter dan plasseks of watersport. Hoewel pisseks en golden sho- wer toch niet misselijk klinken als omschrijving. Het is maar of je het vieze of reinigende van urine wilt benadrukken. Deze perver- sie heeft een grootse geschiedenis. De Engelse seksuoloog Havelock Ellis raakte geil van vrouwen die hun jurk optilden en hun urine lie- ten lopen. De Duitse schrijver Hans Henny Jahnn gaf er de voorkeur aan om jongensurine te drinken en verkondigde de theorie dat niets zo gezond is als pis van pubers – vol hormonen die een oude man als hijzelf nieuwe levenskrachten zouden schenken, een soort Viagra. Tegenwoordig is de belangrijkste vorm dat mensen zich laten on- derpissen: op rubberlakens, op toiletten, bij pisbakken of in baden die daartoe speciaal zijn opgesteld in donkere kamers. De Antwerp- se bar Boots is er helemaal op ingericht en in de Eindhovense seks- club Het Vagevuur hadden ze er speciale avonden voor. Wat zouden ze bij zwemclubs denken van de vijftig meter vlinderslag in een pis- sebadje? Andere liefhebbers drinken net als Jahnn het gele vocht liever op dan dat ze het laten lopen. Nog nooit heb ik gelezen over mensen die pisseks en bestialiteit combineerden, maar die moeten er toch zijn. Want hoeveel pils je ook drinkt, een gouden douche als van een paard of koe kan geen mensenblaas bieden. Het biedt ook een diepere vernedering dan een menselijke gouden douche. In het zakdoekenpatroon waarmee seksuele voorkeuren worden aange- geven, is geel de vanzelfsprekende kleur voor alle vormen van deze interesse.

Grandisme ú fallus

Groepsseks

Wat groepsseks is spreekt vanzelf. Rond 1970 was het populair onder homo’s en hetero’s en werd er zelfs een boek aan gewijd. Voor biseks heb je gek genoeg minstens drie mensen nodig en het is dus eigenlijk een vorm van groepsseks. Ze zeggen wel dat homo’s vroeger gemak- kelijker waren met groepsseks in parken en sauna’s en dat ze nu meer op een duetje uit zijn. Ik geloof er niks van. Het zijn vast en zeker van die oudjes die klagen dat ‘vroeger alles leuker en geiler’ was.

98 | gouden regen

Gynemimetofilie

De liefde voor het nadoen van vrouwen ofwel gynemimetofilie slaat niet op travestie, maar op personen die van mannen houden die doen alsof ze een vrouw zijn. Een grappig woord dat recht doet aan de minnaars van travestieten. Want terwijl normaal gesproken de transen alle aandacht opeisen, verdienen hun minnaars meer erkenning. Voor elke variatie in het nadoen van vrouwen is er een woord: van transseksueel tot drag king. Maar voor hun minnaars is er niks behalve dit onuitsprekelijke en veel te omslachtige woord gynemimetofiel. Wie heeft een goede suggestie? Wat ik bedacht, klinkt niet best: tratrol, draglover, pseudovrouwofiel, meisjesjon- gensminnaar, halve vrouwengek.ú transgender

gynemimetofilie | 99

Haarseks – collectie van een verzamelaar

H

Rond haar heb je allerlei variaties met daarbij horende moeilijke woorden zoals trichofilie als algemene term voor liefde voor haar terwijl hirsutofilie betrekking heeft op okselhaar, pubefilie op schaamhaar en tricholagnie (haarpijn) op aan het haar getrokken worden. Er zijn mensen die van baarden houden (zie ook berenliefde) en vroeger had je vlechtensnijders, mannen die vlechten van meis- jesenvrouwenafsnedenenverzamelden.ú dorafilieenscheren

Harpaxofilie ú kleptofilie

Herenliefde

De herenliefde is geen perversie tenzij je het ziet als een voorkeur voor echte heren in streepjespak, die een sigaar roken, Bloemen- daals spreken en een klein buikje hebben omdat ze de genoegens van het leven niet aan zich voorbij kunnen laten gaan. Heren die niet neuken en helemaal niet geneukt willen worden, die van strelen en lieve woorden houden, misschien van wat voorzichtig pijpen. Keu- rige heren kortom. Als hommage aan de chique uitgever Johan Polak zouden we deze variatie polakisme kunnen noemen.

Heteroseks

Heteroseksualiteit betekent liefde voor het andere (geslacht). Het is bedacht als tegenpool van de term homoseksualiteit en ook ge- lijktijdig daarmee, namelijk in 1869 door de Hongaarse schrijver Károly Mária Kertbeny. Zijn brochure waarin gelijke rechten voor homoseksuelen werden verdedigd, was de eerste plek waarin beide begrippen gebruikt werden. Het duurde enige tijd voordat de men- sen begrepen dat heteroseksualiteit geen perversie was – vanwege hun tweelinggeboorte werd dat namelijk eerst gedacht.

Voor nichten is de echtste perversie vanzelfsprekend heteroseks. Voor een onvervalste miep is het onvoorstelbaar om het te doen met een vrouw. Maar met perversies ligt het ingewikkeld. De dingen die

Haarseks

haarseks | 101

het moeilijkst voor te stellen zijn, kunnen juist het geilst zijn. De lust hangt aan elkaar van omkeringen. Vroeger werd vaak gedacht dat homoseks extra geil was omdat het verboden was. Dat verbod kwam van Kerk, Staat en wetenschap. Maar tegenwoordig ontdek- ken we dat voor zulke taboes helemaal geen instituties nodig zijn. De mensen verbieden zichzelf van alles. Ik zou zeggen: probeer eens wat je jezelf verbiedt en je zult ontdekken dat je steeds meer verbo- den zult zoeken om het verlangen verder aan te jagen.

Hiërofilie

Een excellente mogelijkheid om opgewonden te raken door het over- treden van verboden biedt de hiërofilie: de liefde voor heiligen en heilige objecten. Alles wat heilig is, heeft de kerk verboden voor de seks. Maar iemand als Reve herontdekte het geheime mechanisme van religieuze taboes. Het verbod doet de opwinding alleen maar groeien. Zo beschrijft Reve hoe hij zich afrukt voor een Mariabeeld of God neukt in de vorm van een ezel. Anderen hebben er schik in om klaar te komen door een kazuifel aan te trekken of door een hostie in hun kont te stoppen. Hoe zou het heiligste nichtenboontje Bene- dictus xvi de hiërofilie beleven: met een gestadige stroom schattige koorknapen of met stoere Zwitserse gardes die de pausenbips aan- bidden? Het werk van de markies de Sade biedt een grote variatie aan vormen van heiligschennis die de geilheid zeer bevorderen. Welke gezonde Hollandse jongen heeft nooit in een hoekje van een kerk zijn deel of dat van een ander beroerd? In de achttiende eeuw gaven sodomieten de voorkeur aan seksen in kerken, zou het uit heilige overgave zijn geweest? ú sintenseks en sinterklaas

Homofilie

Homofilie lijkt voor de pervert een perversie: te soft. Het woord heeft echter een harde geschiedenis. De term is uitgevonden door Karl Heimsoth (1925), de lijfarts van de SA-leider Ernst Röhm. Hij wilde er mannelijke homo’s mee aanduiden die op hun gelijken, andere manlievende mannetjesputters, vielen terwijl heterofiele homoseksuelen nichten waren die het op echte mannen hielden. Bij een homofiel stel hadden de partners gelijke sekserollen. Een der- gelijk koppel kon ook bestaan uit een mannelijke man en een man- nelijke vrouw. In die tijd geloofde men nog dat seksueel verlangen

102 | hiërofilie

alleen kon ontbranden tussen tegenpolen. Heimsoth wilde dui- delijk maken dat seks tussen gelijken ook geil was. Zijn vorm van rauwe homoseks gedijde juist tussen echte mannen als soldaten en nazi’s. Een butch-butchrelatie zou net zo goed homofiele homoseks zijn, maar dat interesseerde de Duitse arts niet. Zijn betekenis van het woord werd na Hitlers ondergang snel vergeten. Na de oorlog ge- bruikten homomannen de brave omschrijving, waarmee ze wilden aangeven dat het hun meer om de liefde dan de seks ging. Homosek- sualiteit legde te veel nadruk op het seksuele, vandaar de filie van de liefde. De nichten wilden respectabel en normaal zijn. Welwillende artsen namen hun uitleg over en spraken van homofilie als ‘gewoon hetzelfde’. Medemensen waren de homofielen die alleen in bed wat anders verlangden dan de heterofiel.

Homoseksueel

De seksuele variaties kennen vele schwere wörter. Een erg gek woord is homoseksueel, een hybride van Grieks en Latijn, van homoios en sexus, van gelijk en geslacht of gesneden. Waarom het potjeslatijn van Kertbeny nu al 140 jaar standhoudt is mij een raadsel. Het is te bloedeloos, te academisch en te veel getekend door een medische ge- schiedenis. Weg ermee, zou ik zeggen: flikkers, nichten, salaman- ders, sodomieten, pederasten, zelfs homo’s zijn mij liever dan ho- moseksuelen, homofielen en gays.

Hoogte- en diepteseks

Akrofilie is de voorkeur voor hoogte. Van activiteiten zoals berg- klimmen, bungy jumping, parachutespringen en sky diving, waar de meeste mensen vooral duizelig van worden, raken anderen op- gewonden. Er zijn mensen die het willen doen in een vliegtuig en anderen die weer voor een onderzeeër kiezen. Ook zijn er fantasten die ervan dromen om door Marsmannetjes te worden ontvoerd en verkracht. Homomannen die het in een vliegtuig hebben gedaan, behoren daarmee tot de ten miles club.

Hybristofilie

Een moeilijk en raar woord is hybristofilie. Het lijkt echt Grieks, een samenraapsel van hybris ofwel hoogmoed en liefde, en slaat op een voorkeur voor criminelen zoals moordenaars en verkrachters.

homoseksueel | 103

Bekend zijn de vrouwen die liefdesbrieven schrijven aan gevange- nen, hen gaan bezoeken en soms huwen. Bajesklanten vinden dat vanzelfsprekend leuk vanwege het contact met de buitenwereld en een huwelijk verhoogt hun kans op vervroegde vrijlating, omdat ze daarmee bewijzen dat ze hun gedrag sterk verbeterd hebben. Met zulke liefdes stijgen ze ook in de pikorde van de gevangenis. Hybris- tofiele vrouwen doen alles en riskeren veel voor hun liefde. Ze zijn een beetje zoals de echtgenotes die blijven hangen aan mannen die verslaafd zijn aan drugs en alcohol. Erg pervers is het niet en vaak ook niet erg leuk, maar er zijn dingen die mensen doen ook al weten ze dat het hopeloos is. Ze gaan door uit medelijden, uit liefde, van- wege het bijzondere leven van die mannen.

Ook aan homokant zijn er hybristofielen. Lees de Ketchupcancer (1965) van Jac. van Hattum of de romans van Jean Genet en je weet wat daarmee bedoeld wordt. De slagers(jongens), soldaten en boe- ven met bloed aan hun handen wekken de lust van homomannen die houden van liefde op het scherp van de snede. De Franse schrijfster Colette beschreef eens een keurig feestje van nichten waar de ene de andere meneer vraagt wie die leuke butler toch is. Het antwoord wordt gefluisterd: de moordenaar van een homoman. De heren krijgen een brok in de keel van opwinding. In Houston is het niet anders dan in Amsterdam, Brest of Parijs. In Houston was begin jaren zeventig een seriemoordenaar actief die het voorzien had op hoerenjongens. Zijn gevaarlijke nabijheid was zeer bevorderlijk voor de handel van de lokale schandknapen. Het aantal klanten in de betaalde seksscene verdubbelde op slag. Hun perversie was net een slag anders dan die van de boevengek: zij vielen op de potentiële slachtoffers van de moordenaar.

Heteromannen zijn het object van deze vorm van liefde en nou eens niet het subject. Misschien dat we mannen die op heroïnehoer- tjes vallen kunnen zien als hybristofielen. Zullen we hen in navol- ging van de naamgeving voor masochisten ‘oudkerkisten’ noemen, naar de Amsterdamse schuinsmarcheerder en ex-wethouder Oud- kerk die op straat werd gezet omdat hij seks had met zulke sekswerk- sters en daarover ook nog eens ging pochen (echte hoogmoed dus en ook hier kwam die voor de val). De hybris van de pervert die opge- volgd werd door een volgende PvdA’er die even hoogmoedig in zijn puritanisme is. ú assissinofielen

104 | hybristofilie

Hyperfilie

Hyperfilie slaat op veel, en hypofilie op weinig seks en dat zijn geen perversies.

Hypoxyfilie

Een bijzondere variatie is de hypoxyfilie, de liefde voor een tekort aan zuurstof. Daar hebben we een mooi Nederlands woord voor: wurgseks.

hyperfilie | 105

IJsseks – schaatsen in de vrieskou

I

Er zijn mensen die opgewonden raken van vrieskou. Op de Am- sterdamse Oeverlanden heb ik eens een man zien rondlopen in zijn blootje, niet op een mooie zomerse dag maar midden in de winter tussen ijs en sneeuw. Zijn variatie heet op z’n Grieks psychrocis- me: koude daad. Het lijkt heel ijzig maar goed ingesmeerd met olie schijnt het mee te vallen. In Patagonië, het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, woonden vroeger indianen die ondanks de kou naakt rondliepen. Dierlijke vetten waarmee ze hun lichaam insmeerden beschermden hen tegen de kou en al varend in hun kano’s hoefden ze geen kleren aan die, nat geworden, alleen maar tot meer gekleum zouden hebben geleid. Maar zelfs zonder vet valt het te overleven en kan de kou aangenaam aanvoelen.

Je hoeft niet op de winter te wachten om ijsseks te beleven. IJs- klontjes uit de vrieskist of een washandje dat je er een tijd in hebt laten liggen, kunnen het opwindende gevoel van koude ook over- dragen. Een wisselbad van warmte en koude, van kaarsvet en ijs- klont kan de opwinding zeer stimuleren. Het geeft een speciaal gevoel seks te hebben in de vrieskou: warm zaad in koud weer, een door vorst verschrompelde lul die groeit van verlangen. Het kost wat meer moeite maar kan leuke en verrassende resultaten opleve- ren. Een vriend van me had eens seks in een kille winternacht en het sperma bevroor ter plekke aan de boomtakken. Het veranderde van ondoorzichtig wittig vocht in een heldere pegel, beweerde hij.

Incest

Met de nieuwe homogezinnen die ontstaan, krijgt homoseksuele incest een nieuwe kans. Een collega maakte eens een onderscheid tussen twee vormen van seks met kinderen: hetero’s die via gezin- nen toegang hebben tot kinderen, plegen incest en beschouwen pe- dofilie als een exclusief homoseksuele zaak. De pedo is de vieze man die in parken op jongens loert. Dit onderscheid is vanzelfsprekend onzinnig maar drukt wel een traditionele ideologie uit: ouders gaan

IJsseks

ijsseks | 107

zelden in de fout en plegen bij uitzondering incest, homo’s zijn goed verkeerd omdat ze om als groep te overleven nieuwe jongens moe- ten rekruteren door pedofiele contacten. Tegenover de behoorlijk- heid van het heterogezin stond de zonde van de homoverleiding. In die vervlogen tijden kregen homo’s en lesbo’s ook kinderen, net als tegenwoordig, toen in hetero- en nu vooral in homoverband. Zodat incest nu een volledig homoseksuele variatie kan worden zonder tussenkomst van heteropartners van lesbo- of homo-ouders. Over potten als verleidsters van de jeugd gaat het zelden, waarschijnlijk omdat bij vrouwen altijd een stuk minder aan seksuele motieven wordt gedacht. Dat neemt niet weg dat nog steeds op veel plaatsen lesbische moeders hun kinderen kwijtraken bij een echtscheiding, omdat rechtbanken die normaal de kleintjes toewijzen aan de moe- der, in zo’n geval de vader prefereren als opvoeder.

In de jaren zestig van de twintigste eeuw werd incest nog niet overal hoog opgenomen: ‘Dr. Zuithoff merkte op dat in bepaalde gemeenten in de Betuwe een reeks van incestgevallen aan de orde kwam na de aanstelling van een nieuwe veldwachter. Dit luwde ech- ter weldra toen de veldwachter ervaren had dat het er zo bijhoorde’ (Van Daalen 1989: 156). Zo’n zorgeloze houding zou tegenwoordig ondenkbaar zijn en hoewel incest nog niet wordt gedemoniseerd als pedofilie, zouden de rapen nu toch wel gaar zijn voor de seksende vader. Rineke van Daalen beschrijft dat in de jaren zestig eerst kin- dermishandeling aan de orde kwam. Dokters maakten zich druk om het geweld van vaders en moeders tegen zoons en dochters. Tien jaar later verplaatste de discussie zich naar incest en ging het niet meer om fysiek maar om seksueel misbruik onder druk van feministes. Van een sekseneutraal werd het een seksespecifiek thema. Het ging toen om vaders die incest met hun dochters pleegden. Feministi- sche historici stelden vast dat de misbruikende vaders altijd buiten schot waren gebleven en dat het juist aan moeders en dochters zelf geweten was dat vaders incest pleegden. Vervolgens ging de zorg van dokters en feministes over op het algemene publiek, dat nu al- leenstaande mannen de zwarte piet toespeelde. Zij vormen nu de bedreiging voor alle kinderen terwijl ouders zichzelf buiten schot houden.

Lang niet alle incest vindt overigens plaats tussen ouders en kin- deren. Het kan ook gebeuren tussen grootouders en kleinkinderen,

108 | incest

tussen ooms en tantes en hun neefjes en nichtjes, tussen broers en zussen of tussen neven en nichten. Lang werd gedacht dat incest in geval van voortplanting zoals bij huwelijken tussen neef en nicht tot allerlei erfelijke aandoeningen zou leiden. Tegenwoordig zeg- gen dokters dat het wel meevalt met de negatieve gevolgen terwijl er ook positieve resultaten kunnen zijn. Die dokters zijn voor broers en zussen vaak een lichtend voorbeeld bij het doktertje spelen, want de meeste kinderen hebben een neus voor seks. Ze doen het met elkaar, broers met zussen, zussen met broers, broers met broers en zussen met zussen. Zoals met alle seks bestaat zulke incest in alle grada- ties van regelrechte en brute verkrachting tot de intiemste vormen. Broertjes- of zusjesseks is voor sommige mensen het mooiste wat ze ooit hebben beleefd. Voor velen is het in ieder geval de eerste seks die ze hebben ervaren en dat kan vormend zijn voor de rest van het leven. Ze blijven aan dat verlangen hangen, in het abstracte van kinderseks in het algemeen of heel concreet in liefde voor de eigen broer of zus. In Frankrijk kun je ‘pacsen’ (pacs is een soort geregistreerd partner- schap) met je familie. De markies de Sade hield erg van incest, voor- al om de moraalridders van zijn tijd op stang te jagen. Broers en zus- sen die apart zijn opgevoed en elkaar op latere leeftijd ontmoeten, blijken vaak helemaal wild van elkaar te worden. Sommige jongens en meisjes zetten hun eerste stappen op homo- en lesbopad door de seksuele initiatie die ze van broers en zussen kregen en hebben daar zoete herinneringen aan. De afkeer die vaak wordt geuit voor zulke relaties, wordt allerminst gedeeld door de mensen die er ervaring mee hebben. Zoals zo vaak met de perversies maakt onbekend onbe- mind.

Het grootste incesttaboe is seks met je vader. Maar ook hier zijn afwijkende geluiden te horen. De roman van François-Paul Alibert Le fils de Loth (1998, De zoon van Lot, geschreven in de jaren dertig door een goede vriend van André Gide) opent aldus: ‘Twee jonge mannen stoeien op het strand. Zij zijn prachtig, zij hebben elkaar lief. De ene vraagt de ander: “Wie heeft je in de liefde ingewijd?” De ander antwoordt wat ongemakkelijk: “Mijn vader.”’ De roman ver- telt het meeslepende verhaal van de liefde van een vader en van een zoon die zijn vaders lul aanbidt. Voor hen is incest meer een plezier dan een ondeugd. Groot gelijk hebben ze met deze sadeaanse om- kering, want hoe zouden een vader en een zoon elkaar niet kunnen

incest | 109

liefhebben? Veel beter dan het verhaal van een god die zijn zoon laat kruisigen of een vader die zijn zoon slacht, waaraan bepaalde reli- gies de voorkeur geven.

Infantilisme

Een erotische interesse die in de jeugd is opgepikt heet anaklitisme. Dingen die in de kindertijd als opwindend zijn ervaren, worden in de volwassenheid opnieuw gezocht: borstvoeding, zindelijkheids- training, billenkoek, spelletjes van jongens of meisjes onder el- kaar, luiers en andere kledingstukken. Van alle seksuele variaties is wel gezegd dat het infantiel gedrag zou zijn. Homoseksualiteit, fetisjisme, sadomasochisme, travestie, sadisme, pedofilie: allemaal herbelevingen van kinderlijk gedoe. Voor veel moralisten zoals psy- chiaters vormen ze psychische blokkades. De perverse interesses van de jeugd moeten volgens hen overwonnen worden omdat ze een ‘volwassen’ seksualiteit in de weg staan. Daarmee bedoelen ze vast de geslachtsgemeenschap. Ik denk dat de seksuele interesse van de meeste mensen in hun jeugd een grondvorm heeft gekregen waar ze later verder op variëren. Bepaalde vormen van kinderlijk gedrag zijn erg opwindend. Wie droomt er niet van geile spelletjes als kind ge- speeld op zolders, in boomhutten, kelders en tuinen? Van de boxen waarin je opgesloten werd, van de touwen waarmee je werd vastge- legd, van luiers waarin je nog ongegeneerd kon plassen, van verstop- pertje spelen. Een jongen die tijdens de Zeeuwse overstromingsramp van 1953 door een man in rubberen lieslaarzen werd gered, heeft die ervaring herbewerkt tot een levenslange liefde voor zulk schoeisel. Zo heeft de zak van Zwarte Piet allerlei weldadige voorstellingen in mij opgeroepen (zie Sinterklaas). Vervlogen jeugddromen waar niks infantiels aan is en die herbeleefd heel opwindend zijn. Herinne- ringen aan eerste genoegens die je levenslang bijblijven. Kinderen weten meestal prima wat leuk en goed voor hen is. Daarom lopen ze achter de rattenvanger van Hamelen aan die hen met zijn fluit be- tovert en ontvoert, weg van de wetten en regels van hun ouders. Ze dromen ervan dat hun echte ouders koningen en prinsessen zijn die hen ergens anders in de wieg hebben gelegd en eens weer zullen op- halen. Koekoeksjongen voelen ze zich. Gelijk hebben ze dat ze liever ontvoerd worden dan op hun krent blijven zitten, gretiger kinder- lijke perversies omarmen dan volwassen seksnormen.

110 | infantilisme

Insecten

Insecten worden behandeld onder mieren en bijen. Smeer wat ho- ning op een gevoelige plek, ga naast een mierenhoop zitten of op een plaats met veel wespen en bijen, en geniet van het gefriemel op je lijf. Pas wel op met bijen en wespen, want die kunnen lelijk steken. En zelfs van die steken raken mensen opgewonden. Eens zag ik een korte film waarin iemand bij een man een vlieg op zijn ontblote en onbesneden lul zette. Het gekriebel van het insect bezorgde de man een orgasme.

insecten | 111

Jongensliefde – slaaf op draaiend blok

J

Gevangengenomen worden en gevangennemen roepen de wildste dromen op bij sm’ers. Het klikken van boeien om polsen en enkels doet me altijd huiveren van opwinding. De jonge boefjes die de po- litie opbrengt naar het bureau zien er altijd beter uit met de handen geboeid op hun rug. Arresteren en boeien zijn nog spannender wan- neer het gecombineerd wordt met bestialiteit en de slachtoffers niet gezien worden als kleine criminelen maar als jachtwild. In mijn jonge jaren had ik geile dromen van jachtvelden waar op mannen en jongens gejaagd kon worden. Eerst verzamelen de meesters hun slaven of beesten voor de jacht in een varkensstal of kippenren waar nog een eerste inspectie kan plaatsvinden van de staat van de waar. Van daaruit drijven de jagers het wild met de zweep een stevig om- heind bos in. Bedenk hoe de ‘vrijgelaten’ dieren eruitzien, naakt, al dan niet in een obscene kleur geverfd, in een sexy uniform, in geile broekjes of in vodden, kaal geschoren, misschien met honden- of varkensmasker op, geboeid of ongeboeid. Ze moeten vluchten en zich verbergen voor hun achtervolgers die na een uurtje op hen gaan jagen. Dat kan in vele variaties: te paard, met honden, lasso’s, zwe- pen en stokken, met een drijf- of klopjacht. Wordt verzet van het wild beloond of juist bestraft? Het vangen is het hoogtepunt van het spel en zelfs als de slaven zich tam overgeven, is een beetje geweld nodig om het ware gevoel van de jacht op te roepen. Verzet is geiler, het is de peper van het kat- en muisspel. Beesten die zich verzetten, mogen misschien nog een keer ontsnappen zodat het spelletje lustig verder kan gaan. Als het wild is gevangen, zullen de jagers hun vangst ver- nederen, mogelijk eerst aan een boom of aan elkaar vastbinden tot- dat ze de andere dieren hebben gevangen, en daarna samen als ket- tinggangers of aan een touw terugbrengen naar de stal. Misschien hun vangst als paarden voor een wagen spannen of ze achter hun eigen paarden over de grond meeslepen. Eenmaal terug bij de stal zullen de meesters hun prooi tentoonstellen, liggend in een rij op de grond als dode hazen, aan hun voeten opgehangen aan de balken

Jagen

jagen | 113

van de stal of aan palen gebonden als op een veemarkt, hun vodden van het lijf gerukt. De jagers kunnen aan hun jachtfeest beginnen, dronken worden en zich vermaken met de mooie vangst. Het wild fysiek en seksueel misbruiken, geen deel van hun lichaam sparen, vernederen, er met de zweep van langs geven, brandmerken of num- mers op hun huid kladden. Misschien vindt er een verkoop van de slaven plaats aan sadisten of hoerenlopers die niet mee waren op de jacht, zodat meer meesters kunnen genieten van de slettige prooi- dieren. En na een nacht van seksueel misbruik en plezier kan de vol- gende dag een nieuwe jacht beginnen.

Jaloezie

Jaloezie is een uitdrukking van het gevoel van liefde als bezit. Ware liefde is niet een bezitsverhouding, maar veel mensen hebben de vreemde idee dat verliefdheid de beminde tot gevangene van hun wensen en verlangens moet maken. Reve heeft een veel betere uit- drukking van liefde uitgevonden: het revisme ofwel het offeren van jongens aan de geliefde. Niks jaloezie, maar een kwadratuur van op- winding.

Homomannen zijn altijd goed geweest in het scheiden van seks en liefde, hetgeen hun relaties duurzamer en dieper heeft gemaakt. Een eennachtsvlinder bracht de liefde van homoparen geenszins in gevaar, integendeel. Sommige mannen vinden het zelfs opwin- dend dat hun geliefde met een ander gaat of zijn daar trots op. Er zijn ook paren die samen op jacht gaan en hun prooi delen. Seks al- leen beleven met de beminde biedt geen stevig fundament voor de liefde, want seks in vaste relaties gaat snel vervelen en de passie die de liefde startte gaat vlot verloren. Het is een veel beter idee om de liefde te beleven in de kleine genoegens van het dagelijkse samen- zijn zoals slapen, ontbijten, eten, reizen dan die af te laten hangen van de kuren van wispelturige lustgevoelens. Met zoveel seksuele variatie is het onwaarschijnlijk dat de interesses van beide partners in eenzelfde richting gaan. Daarom is het wijzer om bij de liefde te blijven die voor de lange duur is en voort te gaan met de seks die af- hankelijk is van momenten en situaties. Voor geliefden die liefde en seks scheiden is jaloezie het onaangename gevoel van een gebrek aan vertrouwen in de beminde die dat juist verdient. Voor hen ge- tuigt afgunst van te weinig liefde en te veel egoïsme.

114 | jaloezie

Jaloezie stort partners van zogenaamde liefdes in het ongeluk, zoals te lezen valt in de volgende afscheidsbrief (ca. 1880) van een 44-jarige man die een geslaagde zelfmoord pleegde om een 19-jarige jongen die hem verlaten had voor een ander: ‘Ik heb mijn wraak vol- bracht, want [...] terwijl ik je verleden winter te eten heeft gegeven, maar ik was U te oud, maar die Heer van 60 jaar, was uw niet te oud [...] maar aan Uw Gerrit! rust de zelfmoord, mijn hart is te vol, om uw meer te schrijven’ (Hekma 1981, p. 68). ú zelofilie

Jongensliefde

Jongensliefde is een wat moeilijk woord vanwege de brede beteke- nis van het woord jongen. In advertenties zie je mannen van vijftig jaar zich presenteren als ‘jongen’. Noem je in de vs een zwarte man ‘boy’, dan zal hij dat meestal beledigend vinden vanwege de serviele bijsmaak. Met jongensliefde wordt in de regel evenwel een vorm van pedofilie aangeduid: liefde voor mannelijke personen in de leeftijd van kleuter tot jongeman. Maar ook zo blijft het rijkelijk vaag, want een kind van zes kan al een jongen zijn en sommige jongens worden nooit echte jongemannen. Voor anderen telt een jongen alleen als een jongen wanneer hij jongensachtig is. Ik ken mensen van pensi- oengerechtigde leeftijd die dat zijn en heel veel jeugdige personen die dit gezegende stadium nooit zullen bereiken. En dan is er nog de vraag van de verboden leeftijden: wanneer mogen jongens seks heb- ben? In de meeste landen ligt dat moment ergens tussen de twaalf en achttien jaar terwijl tegenwoordig veel jongens net als meisjes vroeger seksueel rijp zijn. Een volgende vraag is of seks slecht is voor kinderen die nog niet seksueel rijp zijn. Er bestaat vandaag de dag een vreemde tendens om te kiezen voor hogere leeftijdsgrenzen (Ne- derland is recent naar zestien en Japan naar achttien jaar gegaan) terwijl samenlevingen alleen maar seksueler worden en kinderen er eerder klaar voor zijn. Over de jongensliefde is het laatste woord nog niet gezegd en we zullen er bij pedofilie uitvoerig op terug komen (Greer 2003).

jongensliefde | 115

Kooi

K

Kaal

Bij kaalkoppen denken we allereerst aan skinheads die aan het eind van de twintigste eeuw opeens populair waren in rechtse en homoseksuele kring maar onder de homomannen tegenwoordig alweer wat minder, want modes komen en gaan, ook in de seks. Ik houd niet zo van kale koppen en geef de voorkeur aan de lange krullen van de Tadzio’s van deze wereld. Een vriend klaagde dat in de donkere kelders van Amster- dam nauwelijks meer mannen aan zijn staartje zitten omdat hij zijn weelderige krullen niet had geofferd aan Koning Skinhead. Toch moet ook ik erkennen dat er een lange traditie bestaat van homomannen met prachtige kale koppen, zoals André Gide of Michel Foucault. Lesbische vrouwen namen het voortouw om hun kale koppen die ze overhielden aan een chemokuur niet onder een pruik te verbergen maar zelfbewust te tonen. Het zag er soms heel goed en ook sexy uit. ú skinheads

Kannibalisme

Lang was kannibalisme een specialisme van de wilden. Europeanen konden bewijzen dat andere culturen moreel inferieur waren omdat ze mensen opaten. Hoe veel kannibalisme werkelijk is voorgekomen, is onduidelijk omdat de meeste ‘primitieven’ geen bronnen hebben nagelaten en de Europeanen de wildste, soms verzonnen verhalen over hen vertelden. We kennen allemaal het stereotiepe verhaal van de blanke zendeling of ontdekkingsreiziger die in de kookpot van de zwartjes gaat en smakelijk opgegeten wordt. Waar ze apenvlees eten, is mensenvlees nauwelijks een stap verder. De Azteken waren berucht om de grote schaal waarop ze overwonnen volkeren slachtofferden voor hun goden, maar bij mijn weten aten ze die mensen of hun har- ten niet op. Wel bestaan er allerlei denkbeelden dat het goed zou zijn voor de potentie om lul en ballen te eten, voor de vruchtbaarheid de vagina en voor de moed het hart. Opnieuw allemaal mythologie. Bij al deze rituelen ging het voor zover wij weten niet om seksuele stimulan- sen, het waren met andere woorden geen perverte handelingen. Wie wel kickte op jongens, hen vermoordde en hun vlees op de markt ver-

kaal | 117

kocht, was Fritz Haarmann, de schrik van Hannover. Kort na de Eerste Wereldoorlog pikte deze politie-informant jongens rond het station op, had seks met hen en vermoordde hen soms. Zijn manier om van de dode lichamen af te komen, was die als vlees aan te bieden op de markt. Heel wat mensen zullen gekokhalsd hebben toen de feiten van Haarmanns moorden bekend werden. Een volgende beruchte serie- moordenaar die zijn slachtoffers opat, was Jeffrey Dahmer. Hij was een witte man die meest gekleurde straatjongens oppikte, seks met hen had, vermoordde en vervolgens in stukken sneed. Bij zijn arres- tatie vond de politie nog verschillende lichaamsdelen in de vrieskist. De politie was in zijn geval niet erg oplettend want ze hadden een jon- gen die bij hem weggelopen was, weer braaf teruggebracht. De jongen kwam niet levend uit het huis van de moordenaar.

Het bekendste geval is intussen de kannibaal van Rothenburg. Op een website gewijd aan kannibalisme hadden twee heren elkaar ont- moet. De ene, Jürgen B., had het seksuele verlangen om gekanniba- liseerd te worden en de andere, Armin Meiwes, had de bijpassende wens om mensenvlees te eten. Eerst sneden ze de lul van het ‘slachtof- fer’ af (ze vonden het geval niet bijster lekker, ze hadden vanzelfspre- kend geen kookboek kunnen raadplegen voor de beste bereidingsme- thode). Daarna had de een de ander gedood met een kannibalistische maaltijd als doel. Dat lukte maar half, want bij de arrestatie van de kannibaal was het lichaam nog lang niet helemaal opgesnoept. Het werd een merkwaardig en sensationeel proces. Justitie worstelde met de vraag waaraan de slachter zich precies had schuldig gemaakt. Het werd doodslag en de ‘dader’ die het met de volle medewerking van het eetobject had gedaan, kreeg een gevangenisstraf van vele jaren opge- legd. Het bleek dat de kannibalismewebsite een paar honderd geïnte- resseerde bezoekers had, van wie de meesten het eerder als fantasie hadden dan dat ze het eten van mensenvlees in de praktijk wilden uit- voeren (Dumas 2004). Ik weet niet of het in Duitsland tot een oproep is gekomen om alle kinderboeken en historische studies die het eten van mensen behandelen, te verbieden. Waarschijnlijk niet, want zulke verhalen over menseneters horen bij de vaste mythologie van de men- selijke samenleving. Zoals we al vaker constateerden: wat de grootste afschuw opwekt, levert soms ook de sterkste verlangens op. Mensen kunnen niet leven zonder zulke mythes, die tegelijk afschrikwekkend en opwindend zijn.

118 | kaal

Katheter

Een katheter is een medisch apparaat dat de meeste mannen angst aanjaagt. Toch is er een kleine groep mannen die ervan houdt kathe- ters in hun pisbuis in te brengen. Je kunt ze in Amsterdam in leerwin- kels kopen, dus zo zeldzaam zal deze voorkeur niet zijn. Katheterofiel Alfred Kinsey, Amerika’s beroemdste seksuoloog, deinsde er niet voor terug behalve katheters ook tandenborstels in te brengen. Bij sommi- ge Australische Aboriginal-stammen verbreedden mannen de pisbuis van jongens, zodat ze hen van voren konden neuken. De liefde voor de bewerking van de lul kent vele variaties.

Katten

‘Mannen en katten’ is de titel van een kort verhaal van Jac. van Hattum. Twee vrijwel naakte mannen vechten met elkaar en hun wapens zijn blazende katten. Een wreed liefdesgevecht met een smerig resultaat. ‘De kerels waren weldra bloedige torso’s; dan raakten ze elkanders gezichten; toen ze blind waren in vier bloedige oogholten wierpen ze de katten tegen de wand en omhelsden elkaar na tastend zoeken. In elkaars armen weenden ze als sentimentele dronkaards en rusteloos streelden hun handen de gekerfde rompen.’ De schrijver mengt zich in het bloederige liefdesspel, smeert zout en peper in de wonden van de stervende mannen en kust hen waar ze nog ongeschonden zijn. Dit verhaal over kattenliefde verscheen in 1947. Het is een specialisme dat we misschien het beste kunnen samenvatten als bestiaal amaurosa- disme (amaurofilie is blinde seks). We zullen Van Hattum de vuigheid ervan vergeven en denken dat het een naklank was van een wrede oor- log.

Keel en kelen

In de beroemde heteropornofilm Deep Throat speelt de keel van de vrouw die de lul van de man ontvangt een grote rol; zij zou de kittelaar in haar keel hebben. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die niet opge- wonden raken van het beeld van een achterovergebogen hoofd, met de mond halfopen en de keel kwetsbaar uitgerekt en optimaal zichtbaar. De keel waarin diep gegraven kan worden met een geslachtsdeel. Maar een keel brengt op het nog hardere idee van kelen. Want wie kent niet filmbeelden van een mes dat op de keel is gezet en het slachtoffer dat met lichte wanhoop de blik richt op de agressor? De mooie held die

katheter | 119

opeens geofferd dreigt te worden. Het is een van de vele voorstellingen die opwindend zijn maar die je beter niet in praktijk kunt brengen. Zoals zo vaak is ook hier het advies: fake it! Zelfs dan is het opletten ge- blazen, omdat een stomp en een scherp mes in opwinding verwisseld kunnen worden en ook met een stomp voorwerp nog lelijke wonden kunnen ontstaan. Een toneelspeler die een zelfmoord speelde, kreeg per ongeluk geen stomp maar een scherp mes ter hand gesteld en overleefde de scène ternauwernood.

Ketens, kettingen

Een ander woord dat de lust van de pervert opwekt is ketting. Gebruikt als bondagemiddel voor gevangenen, slaven, boeven, criminelen, maar vooral voor dwangarbeiders die aan de ketting gaan op weg van gevangenis naar werkplek en terug. Dit valt nog steeds te zien in het zuiden van de vs. In de vroege negentiende eeuw werden in Frankrijk twee gevangenen aan een ketting geslagen wanneer de chain gangs uit Parijs vertrokken naar de havensteden, waar de dwangarbeiders scheep gingen naar de strafkolonies in Nieuw-Caledonië of Guyana. De bewoners van de dorpen waar de kettinggangers doorheen trok- ken, vermaakten zich om de boosdoeners die zo aan elkaar geketend waren en geen kwaad meer konden doen. Deze dwangarbeiders wer- den soms verliefd op elkaar, of hadden seks met elkaar. De Fransen noemden zulke kettinggangers die op elkaar vielen chevaliers de la guirlande, een mooie term voor de afschuwelijke situatie waarin deze boeven zich bevonden. Deze geketende minnaars, ‘deze ridders van de bloemenhulde’, vormden een populair thema in Franse theaters en cabarets van die tijd. De liefde ketent, maar de letterlijke uitdrukking daarvan met deze geliefden aan de ketting gaat veel mensen weer te ver. Maar wat afschrikt, windt vaak ook op en het was met deze geke- tende liefde niet anders. Ze inspireerde toneelschrijvers, cabaretiers en hun publiek in die tijd (Dobelbouwer 2001). Geen gek idee om zulke oude, mooie en geile tradities opnieuw op te pakken, met masochis- tische kettinggangers op kinky parties en in theaters om hun liefde in vernedering op het toneel te vieren.

Kijklust

De lust van het kijken is scopofilie. Eric de Kuyper heeft eens een ele- gant artikel geschreven over de blik die hij wierp op een jongen in blue

120 | ketens, kettingen

jeanspak. Wanneer we zeggen dat de seks tussen de oren zit, hebben we het over de hersenen. We zouden de plek van de lust ook in de ogen kunnen lokaliseren. Wat je ziet, maakt je geil. En vaak is het weer de blik van die ander die de lust opwekt. Sommigen vallen voor onschuld, anderen voor een traan. Ik val als een blok voor jongens met een blik die machteloze woede en peilloze droefheid uitstraalt. Jongens die ik kan troosten en misschien uit hun impasse redden. Een blik van ang- stige verwachting is ook geweldig. Helaas kijken de meeste Hollandse jongens en meisjes tegenwoordig duf uit hun ogen. Ze hebben alles al en willen niks meer, behalve misschien een toffe meid of een leuke vent. Gelukkig zijn er behalve de blonde brave jongens- en meisjeszie- len nog andere opwindender types te vinden.

Kinderliefde

Kinderliefde, kinderseks, knapenliefde, allemaal woorden voor of va- riaties op de jongensliefde die hiervoor aan de orde kwam en die steeds meer negatieve aandacht krijgt. ú meisjesliefde, pederastie, pedofilie en pedoseksualiteit

Alfred C. Kinsey

In 1948 verscheen de lijvige studie Sexual Behavior in the Human Male en vijf jaar later Sexual Behavior in the Human Female. Ze waren van de hand van de bioloog Alfred C. Kinsey (1894-1956) en zijn medewerkers van het Institute for Sex Research’ aan de Universiteit van Indiana te Bloomington, op de rand van Amerika’s ‘Bible Belt’. De boeken ver- oorzaakten een geweldige schok in de puriteinse vs. Het bleek dat de overgrote meerderheid van de Amerikaanse mannen en vrouwen seksuele handelingen verrichtte die bij de wet verboden waren. Zelf- bevrediging, homoseksualiteit, bestialiteit, orale en anale seks, seks voor en buiten huwelijk, prostitutie, het kwam allemaal veelvuldig voor. Van Kinsey stammen de bekende cijfers dat 5% van de mannen homoseksueel zou zijn en 35% homoseksueel gedrag zou vertonen.

De bioloog Kinsey begon als wespenspecialist en eindigde als soci- oloog die de statistiek van seksualiteit op de landkaart zette. Hij heeft altijd beweerd dat hij min of meer toevallig op het thema was gestoten. In 1938 uitgenodigd een bijdrage te leveren aan een ‘huwelijkscursus’ zou hij ontdekt hebben dat er geen betrouwbare gegevens waren over het seksuele leven van de gemiddelde Amerikaan. Volgens Kinsey’s

kinderliefde | 121

biograaf Jones was de werkelijke aanleiding evenwel Kinsey’s seksle- ven, dat was gefrustreerd door Amerikaans puritanisme. Al voor de huwelijkscursus op de agenda kwam, had hij seksuologisch onder- zoek en seksuele voorlichting bepleit.

Kinsey was een getrouwde man met kinderen. Zijn ware seksuele interesses lagen echter niet bij vrouwen, maar bij zichzelf en mannen. Hij legde het aan met studenten en medewerkers. Hij hield van naakt- lopen. Op lange trektochten op zoek naar bijzondere wespensoorten dwong hij zijn studenten om elke dag met hem een bloot en koud bad te nemen. Zijn twee grote liefdes waren heterojongens aan wie hij niet veel plezier beleefde. De ontdekking van zijn seksuele voorkeuren bracht Kinsey ertoe kennis te nemen van de seksuologische literatuur die toen vooral Duits en psychiatrisch was. De pathologiserende voor- stelling van ‘perversies’ zoals homoseksualiteit stond hem tegen en hij miste de ‘feiten’ over het seksuele leven van gewone mensen.

Als wespenkenner had Kinsey enorme hoeveelheden informatie over wespen verzameld en hij besloot voor zijn huwelijkscursus on- bevooroordeelde kennis te verzamelen over het seksleven van Ameri- kanen. Zijn eerste interviews waren met studenten, maar hij vond al spoedig een ingang in de homoscene van Chicago. Hij wierp een blik in een wereld die vrijwel geen wetenschapper kende en die hij als ge- trouwde homo die in de kast zat dolgraag wilde leren kennen. Daar legde hij vele contacten en werd hij een goede vriend van bekende homo’s zoals de schrijver Glenway Wescott en diens geliefde Monroe Wheeler, pornograaf Samuel Steward en psycholoog Clarence Tripp. Als wetenschapper bestudeerde hij cruiseplaatsen, maar veel seksuele contacten heeft hij er niet opgedaan volgens de biografie, die op dit punt weinig duidelijk is.

Kinsey nam het niet alleen op voor homoseks, maar ook voor pedo- seks. Hij kreeg in de loop van zijn onderzoek steeds minder bezwaar tegen pedofielen, die biograaf Jones met grote weerzin omschrijft als ‘child abusers’. Waar Kinsey in zijn queeste naar een vrijere seksuele beleving niks verkeerds zag in seks van en met kinderen en gretig ge- bruik maakte van observaties van pedofielen over prepuberaal seksle- ven, walgt Jones daarvan. Sinds Kinsey is er veel vooruitgang geboekt op seksueel gebied, maar zeker niet met kinderlijke seksualiteit. Te- genwoordig demoniseert vooral rechts Amerika hem als een propa- gandist van seksuele kindermishandeling.

122 | kinderliefde

Kinsey heeft altijd zijn respectabele kant van getrouwde man aan de buitenwereld getoond om zijn onderzoek niet in diskrediet te bren- gen. Hij liet zijn vrouw met wie hij geen seks meer had, vrij op seksueel gebied, waar ze graag gebruik van maakte. Weinig mensen wisten van zijn homoseksuele, nog minder van zijn masochistische voorkeuren. Al in zijn jeugd had hij geëxperimenteerd met strootjes die hij in zijn pisbuis inbracht. Zoals zo vaak ging hij van klein naar groter en hij eindigde met tandenborstels. Bij zijn penismanipulaties bond hij zijn ballen af. Dat schijnt hem zo goed te zijn bevallen dat hij op die tech- niek voortborduurde. Zijn medewerkers wisten te vertellen dat hij zich zelfs aan zijn ballen ophing. Biograaf Jones is nogal onduidelijk over de precieze gang van zaken. Ik meen uit zijn verhaal te mogen op- maken dat Kinsey op een stoel ging staan, een touw over een buis aan het plafond wierp, de uiteinden van het koord om zijn ballen en rech- terhand bond, de stoel omtrapte en zich liet zakken. Het blijft evenwel een raadselachtige handeling die alleen en in detail verteld kan worden door iemand die het zelf heeft gedaan. Volgens Jones moest hij zich na deze actie onder medische behandeling laten stellen. Dit wilde verhaal lijkt me een voorbeeld van de kwade mythologie die altijd ontstaat bij perversies die mensen zo abject vinden dat ze die niet eens willen be- grijpen.

Kinsey bepleitte op grond van zijn seksuele statistiek wetswijzigin- gen en sympathie voor homoseksuelen en andere slachtoffers van de zedenwetten. Het tij zat evenwel niet mee want senator McCarthy, de latere president Nixon, de kastnicht Roy Cohn en anderen waren in het kader van de Koude Oorlog een heksenjacht tegen communisten en homo’s begonnen. De wetten werden in Kinsey’s laatste jaren niet milder, maar juist strenger. Homo’s werden intensiever vervolgd dan ooit tevoren en Kinsey zelf ontsnapte nauwelijks aan de rechtse op- ruimwoede. Voor zijn onderzoek betekende het een langzaam einde, want de subsidiekranen werden dichtgedraaid. Ten slotte stierf de harde werker Kinsey van teleurstelling dat zijn werkdrift werd ge- remd. Het Amerikaanse puritanisme dat hem tot een geweldige en revolutionaire inspanning had geprikkeld, bevorderde eveneens zijn voortijdige einde (Jones 1997).

Kippenseks

Kippenseks is seks van kippen onder elkaar. Gek genoeg is het ook de kippenseks | 123

letterlijke vertaling van een Chinees woord dat homoseksualiteit be- tekent. Toen de Japanners na de verbreking van hun zelfgekozen iso- lement onder westerse invloed antihomoseksuele wetten schiepen, kwam er korte tijd ook een verbodsbepaling tegen onnatuurlijke on- tucht. Men koos evenwel als een goed equivalent voor dat begrip het Chinese woord kippenseks. Niemand heeft me kunnen vertellen in welk opzicht de seks van kippen en homo’s zo sterk overeenkomt dat ze het met hetzelfde woord moesten doen. Ik kan me niet voorstellen dat het is omdat kippen niet twee maar één uitgang hebben voor hun excrementen.

Kietelen

Kietelen is een favoriet tijdverdrijf van kinderen. Voor veel mensen is het een leuk zijpad bij het seksuele spel. Nog nooit gehoord van ie- mand voor wie dit doel en zin van de seks uitmaakte. Dat geldt wel voor het voorzichtig beroeren van bepaalde lichaamsdelen, zoals oorlel of bal. In Amerika kwam ik een pornograaf tegen die een hele video had gewijd aan klapjes op de ballen. Naar zijn zeggen verkocht die prima. Klappen is vanzelfsprekend een streek harder en perverser dan kiete- len.

Kleptofilie

Kleptofilie en harpaxofilie zijn moeilijke woorden voor mensen die geil van diefstal worden. Het gaat om een soort kleptomane seksmani- akken. Het is een van de weinige seksuele perversies die wat oplevert, maar het is wel oppassen geblazen met al die poortjes en winkelwach- ters tegenwoordig. Het is helemaal lastig wanneer je blik vertroebeld is omdat het stelen je geil maakt. Het is weer extra opwindend als de lustdief bovendien seksueel gestimuleerd raakt van de gedachte van arrestatie en opsluiting. Als hij een stijve krijgt van het klikken van de sloten van handboeien, van het dichtslaan van de celdeur. Gek genoeg zijn voor die interesses nog geen goede woorden: boeiengek, claustro- fiel?

Als ik kleren pas en daarbij een stijve krijg, weet ik zeker dat ik die kleren moet kopen. Stelen doe ik dan niet, in mijn opwinding zou ik te snel tegen de lamp lopen. Andere mensen krijgen pas een stijve als ze hun favoriete object zonder betalen uit de winkel halen. Weer anderen worden pas opgewonden nadat ze hebben betaald. Voor mij is de fi-

124 | kietelen

nanciële transactie een vervelende tussenstap in het koopproces, voor sommigen het hoogtepunt. Het verwerven van het geliefde object is voor hen het moment suprême, want onbezeten wekt het de begeerte maar wanneer het eenmaal bezit is, verliest het de toegevoegde waar- de van het begeerd zijn. Voor hen zijn digitale transacties via ebay en marktplaats.nl zo bevredigend omdat daarbij de periode van aanschaf tot aflevering door de post flink opgerekt wordt van een kleine minuut in een winkel naar dagen, soms weken. Voor de kleptofiel is het erin slagen om niet te betalen juist het ultieme verlangen. De kleptoma- sochist streeft ernaar om opgepakt te worden wegens winkeldiefstal en vindt zijn bevrediging in een politiecel, of daarvoor, om in hand- boeien geslagen over straat te worden gevoerd door agenten. Voor de meeste mensen is het type en de gender van de agent vanzelfsprekend van groot belang voor de erotische beleving. In het licht van de erotiek krijgt de draaideurcrimineel een andere, geinige betekenis. ú geld- seks

Klerenseks

Een voorkeur voor seks in of met kleren is endytofilie. Bont, leer, rubber, satijn, broeken, jurken, zwem- en onderbroeken, korsetten, beha’s, uniformen en wat al niet meer kunnen mensen in hoge mate opwinden, sterker dan blote seks. Echt iets voor modegekkinnen en fashion queens. De seks kan plaatsvinden met een ander of met jezelf met de geliefde kleren aan, terwijl sommige endytofielen zich bevre- digen aan de kleren. De een houdt van het bezoedelen en een ander wordt juist scheel van schrik als dat gebeurt en wil de kleren pico bello houden. De beminde zien of betasten in de fetisj-objecten is een ande- re variatie. Als ik een aantrekkelijke jongen tegenkom met bijzondere kleren aan, heb ik soms meer zin in de kleren dan in de jongen en ren ik naar de winkel. Het omgekeerde gebeurt ook: ik zie een jongen in mijn geliefde satijn en krijg dan ongeacht zijn schoonheid zin in hem (of zijn kleren?). ú broeken en broekzakken, fetisjisme, leer, luiers, rubber, satinisme en zijde

Kleurencodes

In de leerscene gebruikte men, meer in het verleden dan nu, kleuren- codes om seksuele voorkeuren aan te duiden. Zakdoeken die uit een kontzak hingen gaven niet alleen actief (links) en passief (rechts) aan,

klerenseks | 125

maar ook andere preferenties. Zwart staat voor sm, geel voor pisseks ofwel gouden regen, bruin voor poep, grijs voor bondage, rood voor vuistneuken en roze voor tepelpijniging. Een bontversie van de ka- toenen of satijnen zakdoeken verwijst naar bestialiteit en een gewone Kleenex naar een voorkeur voor vieze geuren. Bruin satijn verwijst naar mannen die zijn besneden (links) of die daarvan houden (rechts). In handboeken zoals dat van Larry Townsend en H.P. Neune staan lange lijsten met alle kleuren, maar ze worden weinig meer gebruikt. Hetzelfde geldt voor de omvangrijke vragenlijsten die daar in staan en die sm-partners kunnen invullen om elkaars voorkeuren te leren ken- nen. Het internet met alle profielen is een eenvoudiger en minstens zo direct communicatiemiddel geworden voor kinky specialisaties.

Klysma of klisteerspuit

Op de Belgische website www.allesoverseks.be staat het klysma als volgt omschreven: ‘Het gaat om een knijpfles met een lange tuit of om een soort zak met een slang eraan. Sommigen bevestigen een slang aan de douche. Het mondstuk van de slang of fles wordt 2 of 3 centi- meter in de anus geschoven en het water wordt naar binnen gespoten. Het komt in de darmen terecht, waar het oude ontlasting en afvalstof- fen losweekt van de darmwand. Na 5-20 minuten krijg je aandrang om naar het toilet te gaan en komt het naar buiten. Meestal gaat het om een halve of hele liter lichaamswarm water.’ In sommige donkere ka- mers zijn speciale handdouches aangebracht waar de anus gereinigd kan worden voorafgaande aan het kontneuken. Dit schoonspoelen be- tekent zeker niet dat er geen condoom gebruikt hoeft te worden – de seks blijft ondanks de schoonmaakbeurt onveilig. Een klysmabehan- deling na de seks is evenmin een effectief middel om het virus kwijt te raken. Klysmagebruik kan ook een eerste stap zijn bij vuistneuken. Spelen met een klysma is een vorm van medische seks of sm waarbij heel wat variaties te bedenken zijn. Veel mensen hebben hun prefe- rentie ervoor opgedaan in hun jeugd, waarbij het medisch gebruik is omgeslagen in een erotische voorkeur. Het intieme contact, de risico’s, het overgeleverd zijn aan een ander, het prettige gevoel van warm water, soms de zachte dwang en ook de drang achteraf om naar het toilet te gaan om het water te lozen, het kan allemaal bijdragen aan erotische fascinaties. Een variatie is wanneer andere stoffen in de anus worden gebracht zoals alcohol of koffie. Het is oppassen ge-

126 | klysma of klisteerspuit

blazen, want ze werken veel sneller en heftiger via de anus dan via de mond omdat ze direct door de darmen worden opgenomen. Dat geldt ook voor allerlei pilletjes. Alles over klysma, het erotische gebruik en de geschiedenis ervan staat in het prachtboek van Barton-Jay (1982).

Knevel

Het apparaat komt in vele vormen. Het is de gag van sm-seks die de slaaf de mond snoert en het hem of haar onmogelijk maakt om bru- tale onzin uit te slaan. In de bekendste vorm sluit de knevel de mond niet af, maar wordt die juist opengesperd en de tong met een bal of dil- doachtig apparaat naar achteren geduwd, zodat zwetsen onmogelijk blijft. De opengesperde mond maakt de masochist extra stompzinnig. Weer een andere variatie is de knevel die de mond openspert terwijl er een gat openblijft waardoor de meester zijn lul kan steken of waarin hij kan pissen. Sommige knevels die tussen de tanden steken maken het de slaaf onmogelijk in het apparaat van de meester te bijten. Een zusje van de knevel is het bit dat voor paarden en pony’s wordt ge- bruikt. Koppels die stopwoorden gebruiken moeten er bij het gebruik van een knevel die het spreken onmogelijk maakt wel op letten dat stopwoorden dan geen zin meer hebben. Bedenk een ander duidelijk lichamelijk teken, zoals stampvoeten.

Knijpen

Van knijpen en krabben heb ik altijd erg gehouden, maar tot mijn te- leurstelling heb ik moeten ervaren dat de meeste mensen meer zijn gesteld op strelen en kussen. Liever geen blazende en krabbende kat- ten, zoals bij Van Hattum, maar nagelbijtende jongemannen. Ik houd van de nervositeit waarop het nagelbijten wijst, en minder van hun nagels die nog niet eens een schrammetje opleveren bij het knijpen en krabben. Daarom laten sommige vrouwen hun nagels extra lang staan, maar weer niet zo lang dat ze afbreken bij een gezellige stoei- partij. Denk aan lange harde nagels die de tepels bewerken. De nagels kunnen voor een beter effect bijgeslepen worden.

Kooi

Er zijn kooien voor vogels en voor mestkalveren. Ook in dierentuinen en circussen leven beesten daarin. Gekooid worden is een aantrekke- lijk idee voor masochisten die zich maar wat graag laten opsluiten in

knevel | 127

kooien, die tegenwoordig op bestelling leverbaar zijn. Tegenwoordig zijn ze meestal van staal maar er zijn ook houten variaties. Ze komen in alle soorten en maten, maar het meest geliefd zijn de eenpersoons- modellen. Er zijn kooien waar de gevangene in moet staan of liggen en wat kleinere waarin het slachtoffer alleen opgekruld kan liggen. Soms zijn ze wat groter en is er plaats voor meer slaven, die vanzelf- sprekend dicht opeengepropt vastzitten. Sommige moderne kooien hebben boeien zodat een gevangene zelfs niet kan ontvluchten, als hij de deur al open kon krijgen. Ze kunnen met een takel opgehangen worden. Seks met een onwillige slaaf in een kooi is lastig maar geluk- kig zijn ze meestal juist gretig in het zich aanbieden. Een leuke pes- terij is het bewerken van het gevangen beestje met bamboerietjes, waarvoor het moeilijk wegduiken is en die het niet afweren kan als de pootjes op de rug geboeid zijn. Een van de aardigheden van dit speel- tje is de zichtbaarheid van de gevangene, net als van beesten in circus en dierentuin, zodat er een vleugje bestialiteit aan zit. Dat bevredigt exhibitionistische lusten. In kooien kunnen slaven van markt naar markt versleept worden. Niet als kettinggangers voortgedreven wor- den, maar in een boevenwagen ieder in hun eigen cel. Andere kooitjes zijn de ramen in hoerenbuurten – ook heel aardige voorbeelden hoe gevangenschap niet per se antiseksueel hoeft te zijn. Er zijn vast seks- werkers die het zitten in die ramen een prettige exhibitionistische er- varing vinden terwijl de klanten hun voyeurisme kunnen uitleven. De mogelijkheid van het ongestoord kunnen bekijken van gevangenen, hoeren of dieren brengt bij veel perverten lusten op gang rond bezit en bezeten worden, nemen en geven, macht en onmacht. Daarom be- taalden de Amsterdamse burgers in vervlogen tijden graag een stui- ver om de prostituees te bekijken die vastzaten in het Amsterdamse Spinhuis, de eerste vrouwengevangenis ter wereld. Nog steeds biedt de Nederlandse overheid mensen de kans om een te openen gevange- nis te bekijken en soms om er een nacht in een cel door te brengen. Ze zouden het ook moeten doen als gevangenissen in vol bedrijf zijn – zowel dat bekijken voor een kleinigheidje als de mogelijkheid om een nacht in een cel te verblijven. Het is vast haalbaarder wanneer een boer zoiets in zijn stallen aanbiedt met de kisten voor kalveren, de stallen voor koeien en de kooien voor honden. Helemaal toegesneden op de lusten van mensen die gekooid willen worden.

128 | knevel

Koprofilie

Wat tegenwoordig scat heet, noemde men vroeger koprofilie: liefde voor stront. Deze voorkeur kent vele variaties. Sommige neukers wil- len helemaal geen schone kont, met een klysma volledig gereinigd, maar vinden graag een drol achter de sluitspier. Uiterst onveilige seks! Weer anderen eten graag stront, dat zijn de koprofagen. Veel veiliger is de koprografie, het schrijven van schunnige teksten. Het uitspreken van schuttingteksten heet koprolalie. Een goed overzicht van de kop- rofilie in al zijn variaties biedt nog steeds het werk van de markies de Sade. In De 120 dagen van Sodom komt ook koprosadisme voor: jongens en meisjes worden gedwongen stront te eten. Voor de lekkerbek die van stront houdt, is het dieet van de strontleverancier van groot be- lang. Moeten het rode bietjes zijn of heeft de smaak van perziken dan wel rotte vis de voorkeur?

Korset

Sommige sm-winkels hebben zich gespecialiseerd in korsetten – net als bij de Chinese damesschoentjes een manier om het lichaam in te binden, hier niet de voeten maar het middel. Vroeger gebruikten nette dames korsetten om hun lichaam een fraaie vorm te geven, een wes- pentaille, en nu zijn ze in trek bij zowel mannelijke als vrouwelijke perverten. Het is een vorm van lichaamsmanipulatie en een zusje van mummificatie.

Koude seks

Een seksuele voorkeur voor koude of ijs heet psychrocisme (psychros is Grieks voor koud of koel). Je lul op een ijsklont leggen, seks hebben terwijl het vriest of in een sneeuwstorm. Met flinterdunne kleren of he- lemaal naakt de kou trotseren. Eens liep ik geheel in satijn gekleed door een sneeuwstorm en tot mijn verbazing voelde het heel lekker. Wat er nu zo erotisch aan was, zou ik niet na kunnen vertellen. Ik heb de erva- ring niet herhaald en ben geen ijsliefhebber geworden. In het prachti- ge Bilderteil van Magnus Hirschfelds vijfdelige Geschlechtskunde (1930) staan verschillende seksdroomplaatjes van koudefetisjisten, afbeel- dingen van mensen met ijle kleren in een kille harde wind. ú ijsseks

Richard von Krafft-Ebing

Als grondlegger van de seksuele wetenschap geldt jonkheer Richard koprofilie | 129

von Krafft-Ebing (1840-1902). Zijn Psychopathia sexualis, mit besonderer Berücksichtigung der conträren Sexualempfindung (1886) was het eerste handboek van de seksuologie, dat tientallen malen werd herdrukt en in vele talen verscheen. Deze studie gaat, zoals de ondertitel aangeeft, vooral over seksuele inversie (in die tijd zoiets als homoseksualiteit plus transgenderisme), in het werk van Krafft-Ebing de exemplari- sche perversie.

Krafft-Ebing was een van de vele psychiaters die in de tweede helft van de negentiende eeuw interesse kregen voor seksuele variaties. Als hoogleraar in Straatsburg en Graz en als auteur van enige standaard- werken had hij in 1886 zijn sporen verdiend in de (forensische) psychia- trie. Over seksualiteit had hij al enkele artikelen geschreven. Maar de Psychopathia sexualis werd het werk dat hem wereldberoemd maakte. In de Engelstalige wereld, waar zijn boek het langst voortleefde en de laatste druk verscheen in 1998, stond hij in een kwade reuk omdat hij te openlijk en vriendelijk schreef over wat hij zelf ‘stiefkinderen van de natuur’ noemde, de perverten.

Krafft-Ebing legde mede door zijn indeling van seksuele variaties de grondslag voor de seksuologie. Enerzijds onderscheidde hij afwij- kingen naar de periode dat mensen seks hadden (in hun jeugd, op hun oude dag), naar de sterkte van de geslachtsdrift (te veel, te weinig) en ten derde naar het doel dat niet de coïtus was. De norm van zijn tijd was de heterocoïtale geslachtsgemeenschap tussen volwassen perso- nen. In zijn boek ging het vooral om de derde soort variatie, die hij ver- der uitsplitste. Het ‘contraire seksuele gevoel’ betrof vooral mannen die op mannen vielen en daarnaast vrouwen die op vrouwen vielen (homoseksualiteit), mannen die zich vrouw en vrouwen die zich man voelden (androgynie en transgenderisme). Hij bedacht de woorden sadisme en masochisme en besteedde veel aandacht aan fetisjisme. Verder paradeerden in zijn studie exhibitionisten, voyeurs, lustmoor- denaars, pedo-, geronto-, kopro- en statuofielen, en verder zo onge- veer alle variaties die in deze ‘encyclopedie van perversies’ aan de orde komen. Na Sade was Krafft-Ebing de tweede verzamelaar van bijzon- dere seksuele voorkeuren.

Terwijl het bij Sade om het plezier en het denken ging, was Krafft- Ebing een dokter die verklaren en genezen wilde. De tweede onderti- tel van zijn boek luidde ‘Eine klinische und forensische Studie’. Hij was een psychiater die de perverten als psychopaten beschouwde.

130 | richard von krafft-ebing

Maar in de loop van zijn leven veranderde zijn opvatting. Had hij eerst vooral kennisgemaakt met gekken en zedendelinquenten, later leer- de hij meer mannen van zijn eigen klasse kennen die niet in gesticht of gevangenis zaten, maar die zijn particuliere praktijk bezochten of hem naar aanleiding van zijn werk brieven schreven. Ook gegoe- de burgers bleken soms afwijkende voorkeuren te kennen die ze met verve verdedigden. Uit alle delen van de wereld stroomden brieven binnen. Dat waren soms hele traktaten waarin de ‘stiefkinderen van de natuur’ hun seksuele leven uiteenzetten en analyseerden. Al in de eerste druk van zijn boek bedankte Krafft-Ebing Karl Heinrich Ulrichs (1825-1895), grondlegger van de homobeweging en verdediger van de theorie dat het ‘uranisme’ (zijn woord voor homoseksualiteit) natuur- lijk is. In latere drukken van de Psychopathia sexualis komen perverten aan het woord die duidelijk maken dat ze geen gekken of boeven zijn maar gewaardeerde hoogleraren, artsen of juristen.

Met het grotere begrip voor seksuele afwijkingen veranderde Krafft-Ebings houding ten opzichte van seks. Terwijl de seksuele norm lange tijd de voortplanting was geweest en het darwinisme die opvat- ting versterkte, erkende hij de rol van de lust. Met de verschuiving van aandacht van kinderen krijgen naar plezier maken viel er een sterkere nadruk op seksualiteit als een drift van mannen. Harry Oosterhuis, de Amsterdamse auteur van het belangrijkste boek over Krafft-Ebing, legt zelf vooral de nadruk op de ontwikkeling van seksuele identiteit.

Binnen de homogeschiedenis bestaat een discussie over de vraag wanneer ‘de homoseksueel’ als een persoon met een bijzondere iden- titeit werd uitgedokterd. Veel auteurs houden het op het einde van de negentiende eeuw met artsen als Krafft-Ebing en urningen als Ulrichs. Daartegen is verweer gekomen van onderzoekers die vaststelden dat al in de achttiende eeuw werelden van sodomieten bestonden die spe- cifiek, vaak vrouwelijk gedrag vertoonden. Oosterhuis is zeer duide- lijk over deze discussie. Het kolossale succes van psychiaters, juist ook bij de perverten zelf, duidt een fundamentele verandering aan. Mensen die hun seksuele gevoelens nooit hadden kunnen benoemen, ontdekten door zijn boek wie ze waren en dat ze niet als enigen op de wereld bijzondere voorkeuren hadden. Oosterhuis spreekt van self- reflexivity, de bewustwording van en het nadenken over het seksuele leven die in deze periode een kern van de persoonlijke identiteit gaan vormen. Autobiografisch bewustzijn en zelfanalyse komen met de

richard von krafft-ebing | 131

moderne tijd en vinden op seksueel gebied een voorlopig hoogtepunt in de Psychopathia sexualis. Waren ‘casussen’ (gevalsbeschrijvingen) van perverten in 1886 nog een zeldzaamheid, bij de dood van Krafft- Ebing was het een vloed geworden. Bij deze casussen ging het niet meer om vormen van (seksueel) gedrag, maar om identiteiten die het persoonlijke leven bepaalden, soms zonder dat er van seksueel gedrag sprake was. Het onderscheid van homo en hetero werd een levenszaak, bijna zo belangrijk als dat van man en vrouw. Volgens Oosterhuis is de homoseksueel, naast andere perverten, inderdaad aan het einde van de negentiende eeuw uitgedokterd. Daarbij speelden de perverten zelf de eerste viool. Zij fluisterden Krafft-Ebing in wat hij vervolgens wereldkundig maakte. De uitdoktering is meer een zaak geweest van homo’s dan van dokters.

Krafft-Ebing kreeg meer begrip voor homomannen, maar ook voor masochisten en fetisjisten. Hij nam hun verhalen en theorieën soms letterlijk over. Zijn boek bevat niet een afgeronde voorstelling of de laatste waarheid over perversies, het is eerder een encyclopedie van een nieuwe wetenschap in een onstuimige beginfase. Freud zou zich veel meer vastpinnen in een theorie van het al dan niet doorlopen van ontwikkelingsfasen en daaruit volgende stoornissen. Oosterhuis presenteert Krafft-Ebing eerder als psychiater met begrip voor sek- suele variatie dan als kwade genius die verantwoordelijk was voor de pathologisering van seksuele afwijkingen. Dat zijn boek als zodanig is gebruikt, valt hem nauwelijks aan te rekenen – hij was een kind van zijn tijd en had geen invloed op de manier waarop zijn studie gebruikt ging worden.

Over de persoon Krafft-Ebing heeft Oosterhuis niet veel te zeggen. Hij was geen opvallende persoonlijkheid, maar een goed burgerlijke en respectabele geleerde die zijn wetenschappelijke originaliteit in belangrijke mate dankte aan zijn patiënten en correspondenten. Hij was een verzamelaar, die een collectie opmerkelijke seksuele verha- len bundelde. Zijn boek zou hem de wereldfaam bezorgen die zijn patiënten niet kregen. Oosterhuis heeft hen terecht weer de aandacht gegeven waar zij recht op hebben. Misschien is het een teken des tijds: in 1900 sprak de psychiater voor de perverten, nu nemen ze zelf het woord. Een bemoedigend signaal aan het begin van de 21ste eeuw! (Oosterhuis 2000)

132 | richard von krafft-ebing

Kruis

Een kruis is de plek in de broek waar de juwelen van de man hangen. Voor alle lullofielen en paardenmannen is het de plek bij uitstek van het seksuele lichaam. Een kruis heeft nog een andere betekenis, name- lijk van een martelinstrument dat meestal tot doel had de executie van de misdadiger die eraan opgehangen werd. De meest voorkomende vorm is het kruis dat christenen als het symbool voor het lijden van de gekruisigde Christus gebruiken. Soms heeft het apparaat de vorm van een h of een x. Het bevestigen van het slachtoffer aan het kruis gebeurde in het verleden met spijkers of touwen. Er bestaat variatie in de lichaamsdelen waarmee het slachtoffer wordt vastgemaakt aan het kruis: polsen en enkels, hals en borst. Vanzelfsprekend maakt de tech- niek van de kruisiging een groot verschil voor de resultaten. In de tijd dat kruisiging een doodstraf was, ging het meestal om een langzaam en pijnlijk sterven. Toen het Romeinse leger de slavenopstand onder leiding van Spartacus na twee grote nederlagen eindelijk bedwong, werden zesduizend gevangengenomen rebellen langs de Romeinse wegen gekruisigd als afschrikkend voorbeeld. De dood van Christus aan het kruis is duizenden malen afgebeeld. Elke katholieke kerk heeft wel een beeld of schilderij van een gekruisigde Christus. Die zullen vaak sm-gevoelens hebben opgeroepen, maar bij mijn weten is Jezus nooit een idool van de bdsm-wereld geworden zoals Sint Sebastiaan.

Kruisigen is nu alleen nog een specialisme in de wereld van bon- dage. In sm-kelders staan kruisen opgesteld waaraan slaven kun- nen worden gekruisigd, maar dat gebeurt zelden met spijkers maar meestal met leren riempjes en touwen. Soms met een plankje waarop de voeten kunnen worden geplaatst. De bedoeling is pijn en vernede- ring, soms een goede martelscène, niet de dood van de masochist. De slachtoffers kunnen rechtop en ondersteboven gekruisigd worden, maar bij het laatste dient grote voorzichtigheid betracht te worden net als bij kruisen die niet stevig verankerd zijn. Als bij alle knellende bondage dient de meester erop te letten dat de banden en touwen niet bloedstroom en adem afknijpen.

Kussen

Het kussen (mond, kont, lont) verdient een loflied. Maar omdat het in de verste verte geen perversie is, bewaar ik dat voor een andere gele- genheid.

kruis | 133

Lul – in al zijn vormen

L

Leer

Een van de belangrijkste fetisjen in de sm-scene is leer. Na het bont van Sacher-Masoch was het de volgende belangrijke fetisj. De her- komst is de homoseksuele leerscene die na de Tweede Wereldoorlog ontstond. Die mannen hadden hun fetisj opgedaan van soldaten als motorrijders en piloten die in leren kleren hun militaire werk deden en van motorgangs die na die oorlog opereerden en een aura van vrijheid uitstraalden. Filmhelden als Marlon Brando en James Dean die in leren jacks op het filmdoek schitterden, droegen bij aan de ontwikkeling van de fetisj. Tom of Finland gaf met zijn tekeningen van overgespierde mannen met een stevige slang in hun kruis een belangrijke stimulans aan de leerwereld. Zijn grote succes maakte het hem mogelijk om te verhuizen van zijn geboorteland naar de vs, waar in Los Angelos een stichting die zijn naam draagt sm-kunst verzamelt en beheert. Hij was geïnspireerd door de leren kistjes van boerenjongens en de uniformen van Duitse soldaten die hij in Fin- land had bewonderd. Zwarte leren kleren beleefden hun hoogtepunt in de jaren zeventig, na de seksuele revolutie en voor het uitbreken van de aidsepidemie. Hoewel het nog steeds een geliefde fetisj is onder alle kinky groepen, homo en hetero, zijn er tegenwoordig an- dere zoals rubber en sportkleding.

Leer is populair omdat het staat voor mannelijk. De stof sugge- reert hardheid en is toch glad en glimmend. Satijn, dat die laatste twee kenmerken nog meer heeft dan leer, wordt juist als zacht en onmannelijk gezien. Leer representeert ook die mannelijke elemen- ten die hierboven zijn genoemd, zoals van militairen en motorrij- ders. Hoewel er een duidelijke relatie bestaat tussen leer en sm, zijn er veel mannen en vrouwen in het leer die niks met sm hebben en zijn er de nodige sm’ers die niks met leer hebben. Veel mannen ge- bruiken zulke kleding om zichzelf een mannelijke statuur te geven die ze anders niet zouden hebben. Voor hen is het een pose, geen pas- sie. Omdat de nodige homomannen geilen op leren pakken, biedt het aantrekken van zulke kleding een gerede kans op succes bij de

leer | 135

seksuele stoelendans. Maar ze moeten wel weten wat ze precies aan- trekken, want het maakt een groot verschil waar die kleren vandaan komen: uit een roemruchte leerwinkel, een oude boerenschuur of van Karl Lagerfeld. Die laatste zijn voor de ware liefhebber een echte afknapper. (Van Gelder 1987) ú fetisjisme

Legerseks

Vroeger gebruikten homo’s Thebe en Sparta, waar mannelijke ge- liefden dapper naast elkaar streden en in elkaars armen stierven, als een voorbeeld van acceptatie van homoseksualiteit in het oude Griekenland. Die helden leverden het bewijs dat er niks mis was met de mannelijkheid van homomannen. Benedict Friedländer wijdde in 1905 een artikel aan de vraag ‘of het toestaan van homoseks de mi- litaire bekwaamheid van een ras schaadt’. Dat was volgens hem niet het geval, want de beste Japanse generaals en admiraals die kort te- voren de Russen een grote nederlaag hadden bezorgd, kwamen juist uit streken waar pederastie algemeen gebruik was. Tegenwoordig mogen homo’s in het leger, zelfs in Engeland. Niemand twijfelt er meer aan dat zij hun wapens even goed kunnen hanteren als hete- ro’s, misschien wel beter.

Historici hebben onderzoek verricht naar het voorkomen van ho- moseks in homosociale werelden als het leger. Hun conclusies lopen nogal uiteen. Zelf bestudeerde ik archieven van de Haarlemse mili- taire rechtbank uit de negentiende eeuw. Homoseksueel gedrag was toenalleenstrafbaaralshet‘eenschennisderopenbareeerbaarheid’ of een verkrachting betrof. Relatief weinig soldaten zijn wegens zulke misdrijven veroordeeld, maar uit de karige gegevens blijkt dat Nederlandse militairen als ze homoseks zochten, er gemakkelijk aan kwamen en het overal deden. Geweld speelde nauwelijks een rol, voor zover ik kon vaststellen. Verkrachtingen kwamen niet voor en evenmin seksuele pesterijen (Hekma 1991).

Veel soldaten zetten hun seksuele energie heel anders in. Ze ver- dienden rond 1900 geld door zich te prostitueren voor nichten die geilden op echte mannen. Wie Joe Ackerley (1968) over het Londen of Magnus Hirschfeld (1904) over het Berlijn van die tijd leest, vindt bij hen opwindende verhalen over soldatenseks. De militairen waren niet vies van geld en niet van homoseks. Tot voor kort stonden nich- ten in Rusland tijdens het lunchuur op wacht buiten kazernes, want

136 | legerseks

zij hadden anders dan de Russische meisjes geen bezwaar tegen een snel nummertje met een soldaat die in zijn vrije uurtje zin in seks had.

In de vs is homoseksualiteit in het leger een ernstig probleem ge- bleven. De Clinton-politiek ‘Don’t ask, don’t tell’ heeft niet tot een acceptatie van homo’s en lesbo’s geleid. Integendeel, tijdens zijn re- geerperiode is het aantal mannen en vrouwen dat om hun seksuele voorkeur uit leger en marine is gejaagd, verdubbeld. Tegelijk hebben soldaten en matrozen nog steeds veel seks onder elkaar en zijn ze be- langrijke seksuele fetisjen gebleven in Amerika. Lees de boeken van Steven Zeeland, zoals Barrack Buddies and Soldier Lovers (1993), The Masculine Marine (1996), Sailors and Sexual Identity (1995) en Military Trade (1999), of reis naar San Diego, waar langs de rand van de homo- wereld soldatenseks helemaal is ingeburgerd.

Sinds enkele decennia gaat het in Nederland heel anders. Hier waren de rekruten van hoeren tot potenrammers verworden. Marcel Bullinga heeft in Het leger maakt een man van je (1984) veel gevallen van intimidatie en rituelen van seksuele vernedering gedocumen- teerd. Die waren vooral tegen soldaten gericht die geen ‘echte man- nen’ waren. Waarschijnlijk was zulk geweld een negatief gevolg van een grotere openbaarheid rond homoseksualiteit en van een nieuwe zichtbaarheid van homomannen in de jaren zestig terwijl vooroor- delen rond sekse en seksualiteit bleven voortwoekeren. Mannelijk- heid was niet langer vanzelfsprekend en dienstplichtigen moesten bewijzen dat ze geen mietjes waren. Intussen is het leger heterosoci- aal geworden, waardoor de geile en gevaarlijke spanning van man- nen onder elkaar is verbroken.

Tegenwoordig hoef je in Europa niet meer naar een kazerne om uniformen te bewonderen of soldaten aan de haak te slaan. Heel wat mannen lopen in legergroen en camouflagekleuren omdat de mode dat dicteert. Een soldatenplunje geeft hun een mannelijke uitstra- ling. Sommige modeontwerpers, zoals Jean Paul Gaultier, zijn met een nichtenversie van legerkleren en militaire schutskleuren geko- men. Het is een klap in het gezicht van die mannen voor wie soldaten een seksuele fetisj zijn. Uit begeerte lopen zij in legerkleren en zeker niet omdat het modieus is. Zij zoeken andere soldateske mannen en sluiten zich aan bij groepen als Pink Soldiers en Olivengrün. Op ge- heime boerderijen en in verlaten kazernes beleven ze hun legersek-

legerseks | 137

suele gebruiken van discipline, vernedering en gevangenschap, van heerschappij en bevel.

Sommige homomannen die vroeger dienstweigeraars waren, voelen zich helemaal thuis in het homoleger. Anderen ontdekten in hun legertijd dat kazernes en kazematten verlangens opriepen die beter in een pseudobataljon met homo’s dan op een post in Kosovo vallen te beleven. Lees het boek S1 (1995) van Bram van Stolk voor een verhaal dat achteraf geil is maar dat in het echt niet zo leuk was. Over een drilsergeant die zijn rekruten met hun gezicht in de modder duwde omdat ze niet gehoorzaam waren. S5 stond in het verleden voor psychisch ongeschikt voor de militaire dienst en daarmee wer- den homomannen weggezonden uit het leger. Jongemannen met S1 waren mentaal kerngezond en dat was Bram van Stolk. Hij was ape- trots dat hij met S1 soldaat kon worden en het land verdedigen.

Een belangrijk element van soldatenseks is een gevoel van gelijk- heid. Trek een uniform aan, word één met een groep en geile dromen van broertjes en kameraden komen vanzelf. Soldaten hebben het, maar ook agenten, voetballers, arbeiders, krakers, skinheads, leer- jongens en nichten die met gemillimeterde haren, een spijkerbroek en een wit T-shirt hun eigen mannelijke uniform hebben gecreëerd. Als ik mannelijke personen tegenkom met dezelfde fetisjkleren als ik aanheb of begeer, gaat mijn ding opspelen. Veel nichten kunnen aan de droom van ‘mannen onder elkaar’ weinig weerstand bieden. Het heeft altijd gewemeld van ontluikende homootjes die dachten dat een geheide mannenwereld hun roeping was. Ze werden pries- ters, soldaten, matrozen, politieagenten. Soms kozen ze voor het militarisme van rechts om hun mannelijkheid te onderstrepen. Ze kwamen meestal van een koude kermis thuis. De katholieke Kerk doet tegenwoordig na alle pedoschandalen verwoede pogingen mannen met een verkeerde roeping te weren.

In de nichtenscene wekt de mannelijkheidscultus van sommige homomannen soms de lachlust op. Leermannen en homosoldaten willen een kerel lijken, maar onder een masker van machogedrag schuilt een stomme trut. Ze zijn gewoon nichten die hun pretenties niet waar kunnen maken. Een jurk zou hen beter staan dan een uni- form. Het is een wat flauwe kritiek, want de pose van mannelijkheid is bij heteromannen meestal nog minder overtuigend. Hun macho- gedrag is een geloof en een dogma waarover ze niet eens ironisch

138 | legerseks

kunnen doen. Helaas is de afstand tot hun soldateske rol die homo- mannen wel kunnen bewaren, niet bevorderlijk voor de geilheid. In een homoleger is een ijzeren discipline om de lachlust te bedwingen een eerste vereiste voor een bevredigend seksueel resultaat.

Het is een hele vooruitgang dat je niet meer een echte kazerne in hoeft om legerseks te hebben. Dat homomannen onder elkaar plezier kunnen maken zonder afhankelijk te zijn van hoererende rekruten. Dat ijzeren discipline en straffe trainingen geen vervelende arbeid voor de hele week zijn, maar geile pleziertjes van Pink Soldiers die voor een weekend de disco’s met clones (de mannelijke homo’s van de jaren zeventig) links laten liggen ter bevrediging van hun legersek- suele genoegens. ú discipline

Lichaamsmanipulatie

Tegenwoordig is lichaamsmanipulatie behoorlijk populair. Het is een gebruik dat lang was voorbehouden aan puriteinen. Ze besne- den jongens en meisjes om hen aan een repressieve seksuele moraal te onderwerpen. Onregelmatig vindt er in Nederland een discussie plaats of de besnijdenis van jongens niet verboden moet worden, net als van meisjes. De meeste Nederlanders vinden dit echter minder erg dan bijvoorbeeld het pijpen van zelfs veel oudere knapen door volwassenen. Jongensbesnijdenis zelfs van baby’s kan op ruime steun rekenen, een pedoseksueel contact op afschuw zelfs wan- neer het ‘slachtoffer’ niets liever wil. Omdat het verschil tussen de besnijdenis van meisjes en die van jongens niet zo groot is, wekt het verbazing dat de ene aantasting van de lichamelijke integriteit sterk wordt veroordeeld en de andere op brede instemming kan rekenen.

De bewerking van het lichaam is bezig een hoge vlucht te nemen. Tatoeage is voor een jonge generatie vrij vanzelfsprekend. Ook pier- cings zijn de gewoonste zaak van de wereld en niet alleen homo’s, maar ook hetero’s hebben ringen op de leukste plekjes. Het begon bij de oren, nu zitten ze door neuzen, lippen, kinnen, wangen, ton- gen, tepels, navels. Mannen versieren hun lul ermee, vrouwen hun kittelaar. De meeste mensen zien piercings als een versiering of als een fetisj, sommige gebruiken de ring (of laten die gebruiken) om allerlei objecten aan op te hangen. Ook kunnen de ringen bij bonda- ge worden ingezet. Wel eens gedroomd van twee jongemannen aan

lichaamsmanipulatie | 139

elkaar vast geketend via hun piercings? Lul aan tong, om eens iets aardigs te noemen.

Lichaamsmanipulatie gaat nog verder. Er zijn mannen die hun lul laten besnijden omdat ze van besneden pikken houden en er zijn mannen die een besneden ding weer van een voorhuid laten voor- zien omdat ze onbesneden lullen mooier vinden. Anderen zijn eer- der geobsedeerd door grote lullen en betalen een klein vermogen voor een operatie om er een paar centimeter bij te krijgen. Er zijn mannen die er borsten bij willen hebben of hun geslachtsdeel eraf. Andersom zijn er vrouwen die een platte borst verlangen en hun cli- toris liever laten uitvergroten dan weghalen. Volledig transseksuele operaties hebben het ziekenfondspakket gehaald, de andere kun- stige lichaamsbewerkingen niet. Een studente van me ontsnapte aan de strenge regels en ging mee in de transseksuele operatie tot halverwege: wel de borsten en eierstokken, maar niet de vagina ver- wijderd en ook geen penis geconstrueerd. Omdat de operaties van vrouw naar man in verschillende stappen gaan, was dat mogelijk. Bij mannen worden ze daarentegen in één keer gedaan, zodat half- weg meegaan voor vrouwen in de dop onmogelijk is.

De laatste stap is scarring: het enkel en alleen voor het plezier of de liefde laten verwijderen van een lichaamsdeel, zoals een teen of vin- gertop. Al eerder hadden we het over ampuseks: de voorkeur voor mensen die een lichaamsdeel missen. Vroeger was dat in Europa makkelijker te beleven, omdat zoveel mensen in oorlogen of bij hun werk ledematen verloren. Nu moet je daarvoor naar droeve rampge- bieden van de wereld als Cambodja of Angola, maar zulk sekstoe- risme maakt een uitgesproken lelijke indruk. Ik vind het meer recht door zee als je het mes in jezelf laat zetten. Je moet er wat voor over hebben als je zin in scarring hebt. En je moet iemand zien te vin- den die zulke operaties bij je wil uitvoeren. Sommige mensen zijn hun geliefde zo toegewijd dat ze zo’n operatie uit liefde zelf onder- gaan.

Het ziet ernaar uit dat lijfkunst in de toekomst nog verder zal gaan. Met alle mogelijke operaties zullen mannen en vrouwen hun lichaam in een vorm naar eigen wens en inzicht kneden. Tegen die tijd zullen we een onbewerkt lichaam, een facelift of een transsek- suele operatie beschouwen als een primitieve vertoning. Mensen zullen zich punthoofden en dubbele lullen laten aanmeten, een

140 | lichaamsmanipulatie

baarmoeder met ballen of een kont die kan zuigen. Sinds tweehon- derd jaar poetsen we alle oneffenheden van het lichaam weg, in de toekomst zullen er allerlei nieuwe delen aan worden toegevoegd.

Littekenseks

Het Engelse woord voor lichaamsmanipulatie is scarring, letterlijk het creëren van littekens. Piercings en tattoes zijn er een vorm van, maar verder gaat het verwijderen van lichaamsdelen zoals een oor- lel, vingerkootje of teen. Het wegnemen van de voorhuid van de lul is ook een vorm van littekenseks wanneer het vrijwillig gebeurt en niet gedwongen zoals bij kleine baby’s of jongetjes. Hier zie je hoe dezelfde handeling een tegengesteld resultaat kan hebben. Ter- wijl de besnijdenis van jongens een middel is om ze bang te maken (scared) voor seks, is scarring een geile handeling van mensen die er zelf

littekenseks | 141

voor gekozen hebben. Het doel van de handeling kan esthetisch zijn of het zelfgevoel opkrikken. Vaak zijn littekens en tattoes een symbool van liefde en overgave aan een partner, van de liefde als wond.

Luierseks

Mensen die van luiers houden onderscheiden zich van anderen die een voorkeur voor infantilisme hebben – een liefde voor seksuele spelletjes uit de kindertijd. Ook bestaat er geen automatisch verband tussen luier- en plasseks, want mensen die van luiers houden, heb- ben niet altijd een voorkeur voor gouden stromen. Bij luiers bestaat er verder een grote variatie aan soorten, maten en stoffen. Moderne zijn gemaakt van plastic en oude van katoen – en dat geeft weer een onderscheid in de wereld van de liefhebbers. Het plezier bij synthe- tisch materiaal zit in de dikte en de stevigheid en in het kraakgeluid dat het maakt. Het idee dat je ’s nachts niet naar het toilet hoeft en het gewoon in je luier kunt doen en dan het warme vocht tussen je benen voelt lopen, vinden sommigen erg stimulerend. Op www.lui- ers.org werd een onderzoek gedaan naar de redenen waarom men- sen luiers zo geil vinden. De drie belangrijkste antwoorden zijn dat ze lekker voelen, er opwindend uitzien en een veilig, geborgen ge- voel geven. De vraag hoe de geilheid bevredigd kan worden, levert in de meeste gevallen het antwoord op dat het dragen van een luier een soort voorspel is en niet direct tot seksuele handelingen leidt. Niet iedereen onthoudt zich evenwel van de ware luierseks. Een en- keling komt klaar van pure opwinding zonder fysieke handelingen, anderen masturberen door over de luier te wrijven of met rijende be- wegingen terwijl zelfbevrediging met de hand in de luier het meest lijkt voor te komen. De seks kan behalve alleen ook met partners of in speciale clubs worden beleefd. Zo zijn er voor de hardcore lief- hebbers maandelijkse bijeenkomsten in Den Haag. Daar vallen ook adviezen in te winnen waar luiers voor volwassenen te koop zijn – in apotheken en medische winkels, want sommige mensen worden nooit zindelijk of worden weer onzindelijk vanwege gebreken die met de jaren komen. Hoewel baby- en luierseks verschillende voor- keuren zijn, gaan ze soms wel samen. Zo hebben mensen met een interesse voor het laatste ook wel belangstelling voor kleuterdingen als spenen, kinderkleren of speelgoed. Van een kinderbox naar een kooi is geen grote stap en van alle dwang die met de opvoeding ge-

142 | luierseks

paard gaat naar sm ook niet. Zodat zulke variaties onder luierlief- hebbers regelmatig voorkomen. Zie websites als www.diaper-bois. com, www.diapergays.com en www.nappyguy.com, die leden tegen betaling toelaten. ú infantilisme

Lul

De lul is de meest vereerde fetisj in homoland. Daarom zijn er zoveel woorden voor: penis, pik, piemel, pinkje, pinkeltje, potlood, pieper, fallus, jongenstrots, jongeheer, lieveheer, ding, deel, steel, staart, stuk, geslacht, geslachtsdeel, gereedschap, werktuig, apparaat, tamp, bobbel, roede. En dan zijn er vele specificaties, zoals zoutvaat- je en waxinelichtje. ú fallus

Lulband

Het woord lulband zou een Nederlandse vertaling van cockring kun- nen zijn of een ander begrip voor dokken. Die laatste term staat voor de vereniging van twee pikken door de voorhuid van de ene over de andere te halen. Je zou ook twee geslachtsdelen aan elkaar kunnen binden met touwtjes of riempjes. Voor anderen zal het woord lul- band slaan op een wederzijdse interesse in elkaars jongeheren of een gemeenschappelijke belangstelling voor die van anderen. Het is in ieder geval een woord dat vrijwel iedereen doet dromen.

Lustmoord

Lustmoord is geen perversie maar een misdrijf. Het komt hier aan de orde omdat sommige perverten het leuk vinden om na te spelen. Verreweg de meeste mannen en vrouwen zijn heel beschaafd in hun seksuele uitingen, maar niet alle mensen zijn even aardig voor el- kaar wanneer ze in lust ontsteken. Een lustmoord is een moord die gepaard gaat met seksuele motieven of gedragingen. Onduidelijk is hoe geweld en seks zich in zulke gevallen tot elkaar verhouden en wat de achtergronden van zulke misdrijven zijn. In elk geval zijn lust en wreedheid nauw verbonden, zoals Sade, Freud en Bataille hebben aangegeven. Liefde en geilheid kunnen agressie opwekken en wreedheid lustgevoelens. Dit hoeft allerminst te betekenen dat alle seks tot moord en verkrachting leidt of omgekeerd, integendeel. Er zijn echter wel enkele achtergronden aan te geven. Het zijn vooral mannen voor wie lust met moord gepaard gaat. De mannelijke socia-

lul | 143

lisatie leidt tot een actieve rol niet alleen als het gaat om seksualiteit maar ook bij geweld. Zulke moordenaars hebben vaak een beroep (gehad) als politieagent of soldaat. Het aantal vrouwelijke lustmoor- denaars is zeer beperkt. Vrouwen komen tot moorden in het seksue- le genre uit verzet vanwege relatieproblemen of het geweld dat man- nen tegen hen of derden gebruiken. De Hongaarse gravin Elisabeth Bathory is de bekendste vrouwelijke moordenaar die uit seksuele ge- voelens gehandeld zou hebben – wat omstreden is, want het motief was mogelijk meer dat ze het bloed van de slachtoffers gebruikte om te verjongen. Puriteinse motieven leiden tot een soort omgekeerde lustmoorden: de daders willen het kwaad of de zonde met geweld uit de wereld bannen. Andere mensen gaan moorden omdat hun sek- suele leven een knak heeft gekregen door een religieuze opvoeding. Machogevoelens of een krenking daarvan bieden een andere aanlei- ding. Vanzelfsprekend liggen er allerlei psychologische motieven ten grondslag aan zulke daden waarin moeilijk een algemene lijn is te vinden. Zo worden vaak wraakgevoelens genoemd, maar waarom zou de één zich wreken voor dingen waar een ander juist geen pro- bleem mee heeft of zelfs plezier in vindt, zoals seksuele contacten in de jeugd? Zelfhaat is een ander motief – de verstopte homoman die wild om zich heen gaat slaan.

Marc Dutroux gaat tegenwoordig door voor de incarnatie van de seksuele moordenaar. Zelfs bij hem is het de vraag welke rol eco- nomische, seksuele en gewelddadige motieven vergelijkenderwijs speelden. In vergelijking met anderen is hij overigens maar een kleintje. De Amerikaan Henry Lucas Lee, de Rus Andrej Tsjikatilo en de Colombiaan Pedro Alonso López hebben waarschijnlijk tiental- len lustmoorden op hun naam staan. Een ander type zijn de ‘puritei- nen’ die de wereld willen bewaren voor ontucht en zonde en daarom sekswerkers van kant maken. Jack the Ripper hoorde ruim een eeuw geleden mogelijk tot deze soort. In 2001 arresteerde de politie het ‘beest van Harkstede’. Hij werd veroordeeld voor de moord op drie prostituees en verdacht van een paar meer, terwijl hij al eerder was veroordeeld wegens de moord op twee jonge vrouwen. Varkensboer Robert Pickton, die in de buurt van Vancouver woonde, vermoordde naar eigen zeggen 49 prostituees. Ed Gein was een transgender-man die zich hulde in de huid van zijn vrouwelijke slachtoffers. Homo- seksuele lustmoorden heeft Nederland zelden gekend. In de vs

144 | lustmoord

komen ze regelmatig voor. Bekend zijn de namen van Dean Corll, John Wayne Gacy en Jeffrey Dahmer. Ze maakten de straten van res- pectievelijk Houston, Chicago en Milwaukee onveilig met hun jacht op jongens. Corll en Gacy vermoordden beiden tegen de dertig jon- gemannen, Dahmer kwam tot zeventien. De politie-informant Fritz Haarmann vermoordde twee dozijn jongens in Hannover in de jaren twintig. Gilles de Rais, de vijftiende-eeuwse compagnon van Jeanne d’Arc, versloeg hen allen want hij had de dood van zeker 150 jongens op zijn geweten. Laten we er geen doekjes om winden: lustmoord is het verachtelijke gedrag van gekken. Voor wie interesse in die rich- ting heeft: speel het na! (Tithecott 1997, Senelick 1987 over de moor- denaar als erotische held) ú assassinofielen en kannibalisme

lustmoord | 145

Masochisme

M

Over seksmachines bestaat een heel boek, Hoag Levins’ American Sex Machines (1996). Hij behandelt de seksapparaten waarop in de vs pa- tent is aangevraagd. De vroegste hulpmiddelen waren vooral bedoeld om eenzame genoegens te voorkomen, maar dienden evengoed maso- chistische pleziertjes. Veel is geïnvesteerd in apparaten om voortplan- ting en geslachtsziekte te voorkomen. De bevordering van de lust ont- wikkelde zich eveneens tot een levendige industrie. In de negentiende eeuw kwamen kwakzalvers niet alleen met pillen en drankjes tegen mannelijke impotentie, maar ook met lulbanden van ijzer of rubber om een pik stijf te krijgen en te houden. Een volgende generatie kon over pompen beschikken om het ding in staat van opwinding te bren- gen. Stroomstootjes boden een extra stimulans om een slap stuk stijf te krijgen.

Op het gebied van dildo’s documenteert Levins de nodige inventi- viteit, van mengvormen tussen dildo en lulband tot een stalen pseu- dopenis met balletjes aan de buitenkant die al rollend het gepene- treerde lichaamsdeel extra stimuleren. In 1974 kreeg een Sovjetburger als eerste patent op een apparaat dat in de lul werd ingebracht om hem op te wekken. Dat kunnen we tegenwoordig eenvoudiger met een Via- grapil, want een pik kon niet meer helemaal slap worden wanneer zo’n staaf eenmaal was ingeplant.

Op moderne middelen om geslachtsziekten als aids te voorkomen zijn veel meer patenten aangevraagd dan op machines om het plezier te bevorderen. Echt Amerika. Toch zag ik in San Francisco een mevrouw die een gespecialiseerd bedrijf had in elektrische apparaten voor sek- suele stimulansen. In Amsterdam ken ik een man die een diaprojector heeft omgebouwd tot masturbatiemachine; het mechanisme om dia’s te wisselen dient nu voor een regelmatige rukbeweging. Hij had het voor zichzelf gemaakt maar had er net zo goed een bedrijf van kunnen maken, want op het gebied van seksmachines lijkt me een grote markt met een mooie toekomst te liggen. ú elektroseks

Machines

machines | 147

Martelen

Gezien de onbegrensdheid van de menselijke fantasie is het aantal mar- telmethodes- en werktuigen oneindig. Het begint met klappen, zwepen en boeien die knellen. Vooral in de Middeleeuwen zijn veel levensbe- dreigende werktuigen en methodes bedacht en vaak aan de Inquisitie toegeschreven. Maar katholieken, protestanten en moslims deden niet onder voor elkaar als het op martelen aankwam. Brandmerken, ophan- gen met de handen op de rug gebonden of naakt in een kooi waardoor het slachtoffer stierf van honger en dorst, ijzeren banden om de nek al dan niet met stekels die een langzame dood betekenden, verbranden, in een ton net wel of niet verzuipen, kielhalen, radbraken, wurgen, vie- rendelen, de pijnbank waarop verdachten uitgerekt werden, duim- schroeven en wat in het Engels een ‘mouth pear’ heet – een peervormig ijzeren object dat eerst in de mond geplaatst en daarna opengeschroefd werd. Daarnaast zijn er de mentale methodes, waarbij de slachtoffers onder zware druk worden gezet; vooral de moderne martelpolitie is daarin bedreven. Denk aan Guantanamo en Abu Ghraib, waar de Ame- rikanen werkten met muziek en licht om de gevangenen te desoriën- teren, de contacten met de buitenwereld vrijwel totaal blokkeerden en de gevangenen seksueel vernederden. Zulke voorbeelden inspireren de pervert niet om ze na te doen, maar om ze na te spelen. De meeste kin- ky personen zijn vredelievende mensen die niet gauw zulke dingen be- wust zouden doen en ze zouden daar nooit zo naïef foto’s van hebben gemaakt als de gevangenbewaarders in Irak deden.

Masker

In het verleden droegen homo’s een masker. Ze moesten verbergen wie ze waren. Een vroege homoroman van Charley van Heezen heette ook zo, Het masker (1922). Op feesten droegen nichten vaak echte maskers om van het homoleven te kunnen genieten zonder herkend te worden. In de kinky scene gebruikt men ze om dezelfde reden, maar ook als een soort van bondage. Door de ogen te maskeren, wordt het blinde seks. Zoals vaker gezegd, het afsluiten van het ene zintuig verhoogt de ge- voeligheid van het andere. Een bijkomend voordeel met sm is dat ma- sochisten anoniemer worden met maskers op. Het creëert een soort uniformiteit, net als het scheren van het haar of het dragen van de- zelfde kleding. Zo worden ze uitwisselbare slaven. Maskers komen in vele vormen, van de simpele katoenen dingen die mensen met carnaval

148 | martelen

opzetten tot rubberen of leren maskers die het hele hoofd bedekken en soms hermetisch afsluiten. Tegenwoordig zijn er maskers te koop die eruitzien als een honden- of varkenskop, heel geschikt voor sla- ven die als beesten moeten worden behandeld of getraind. De maskers die het hele hoofd bedekken hebben soms gaten voor mond, neus en ogen die vaak ook weer afgesloten kunnen worden. De bijzonderste exemplaren zijn voorzien van dildo’s die naar binnen of naar buiten steken, van slangen voor pisseks, van ringen voor verdere bondage. Gasmaskers zijn heel bruikbaar voor verschillende kinky spelletjes, zoals leger- en modderseks.

Masochisme

Het woord masochisme is ontleend aan de naam van ridder Leopold von Sacher-Masoch (1836-1895). Deze Galicische edelman was afkom- stig uit Lemberg in het noordoosten van het Habsburgse keizerrijk, waar hij in zijn vroege jeugd de Poolse opstanden en de daarmee ge- paard gaande gruwelijkheden meemaakte. In die tijd zou hij zijn voor- keuren voor lijden en bont hebben opgedaan. Na een rechtenstudie in Praag wijdde hij zich met succes aan een literaire carrière. Naast streek- en politiek-filosofische romans schreef hij vooral verhalen over vrouwen die mannen onderwierpen. Zijn beroemdste boek is Venus in bont (1870), dat nog altijd wordt uitgegeven en hem al honderd jaar beroemd houdt. In zijn tijd was hij een populair schrijver wiens vele boeken een gretig lezerspubliek vonden.

Na zijn studie ging Sacher-Masoch werken aan de universiteit van Graz. Daar woonde de toekomstige beroemdheid jonkheer Richard von Krafft-Ebing, auteur van het eerste belangrijke standaardwerk over seksuele perversies. In 1886 publiceerde deze psychiater de Psy- chopathia sexualis, waarvan tot zijn dood bijna elk jaar een vernieuwde en vermeerderde uitgave verscheen. Krafft-Ebing ontdekte en spe- cificeerde steeds meer perversies. Al in de eerste druk van zijn boek behandelde hij seksuele wreedheid en lustmoord, maar in 1890 be- dacht hij er nieuwe woorden voor, sadisme en masochisme. Daarmee maakte hij Sacher-Masoch nog bekender dan hij al was, alleen ver- keerde beroemdheid in beruchtheid. Deze lelijke streek heeft Krafft- Ebing waarschijnlijk niet met opzet geleverd. Sacher-Masoch schijnt er zonder succes tegen geprotesteerd te hebben. Zijn eeuwige roem is het masochisme geworden, dat tegenwoordig populairder is dan het

masochisme | 149

werk van de schrijver die zijn naam aan dit genoegen gaf (Exner 2003, Sacher-Masoch 1962).

Sacher-Masoch schreef nog onbekommerd over wat masochisme zou gaan heten en hij had vrouwen en vriendinnen die, in bont gehuld, hem met de zweep bewerkten. Hij had niet het flauwste benul dat de pijn waar hij zo sterk naar verlangde hem volgens psychiaters tot een krankzinnige maakte. Integendeel, soms gebruikte hij de smoes dat hij de zweep nodig had om van ziektes te genezen. Verschillende vrou- wen stonken erin en rosten hem zonder veel gewetensproblemen af. Wat voor hem een erotisch spel was, werd op gezag van artsen een ge- vaarlijke geestesziekte. Daar zijn we tot op heden niet vanaf gekomen, want in psychiatrische handboeken staat het masochisme nog steeds als een geestelijke afdwaling vermeld.

De ridder was, zoals het een masochist betaamt, niet helemaal een zuivere hetero. In de eerste plaats schreef hij al heel vroeg een homo- seksuele novelle Die Liebe des Plato (1870). Ten tweede verwachtte hij van zijn geliefde ‘belles dames sans merci’ overspel. Hij zette zijn vrouwen aan om hem te bedriegen met ‘Turken’ of ‘Grieken’, waarbij hij zelf de rol wilde spelen van dienstknecht. Een afrossing door een ruwe rivaal behoorde tot zijn stoutste dromen. Helaas had hij de grootste moeite zijn Wanda tot overspel aan te zetten. De uitverkoren mannen hadden op hun beurt de moed niet om hem op zijn verzoek te bedriegen en ervan langs te geven. Deze biseksuele variatie op het revisme zouden we sacherisme kunnen noemen.

Het verlangen naar onderwerping was een raadsel voor psychiaters wanneer het om mannen als Sacher-Masoch ging. Vrouwen waren vol- gens hen van nature masochistisch, maar dat zou allerminst het geval zijn met de heersers der schepping. Vandaar dat dokters, net als bij mannelijke homoseksualiteit, met verklaringen kwamen in termen van vrouwelijkheid of passiviteit bij lijders aan deze pathologie. Freud ontwikkelde een theorie dat het masochisme een specifieke uitwer- king was van een universele doodsdrift. Artsen zochten steeds naar de oorsprong van wat ze als pathologie beschouwden om er een genees- middel of therapie voor te vinden. Ze konden zich moeilijk voorstellen dat het plezier vele vormen kent waarvan het masochisme er één is.

Sinds de jaren zestig heeft zich, vooral in de homowereld, een sub- cultuur ontwikkeld waarvan sadomasochisme deel uitmaakt. In de leercultuur hebben sadisten en masochisten een plaats gevonden. Gek

150 | masochisme

genoeg zijn de fetisjen helemaal anders. Van het bont waarvan Sacher- Masoch en zijn gevoelsgenoten honderd jaar geleden bijzonder hiel- den, valt niks meer terug te vinden. Het is tegenwoordig leer, rubber en legergroen wat de klok slaat en zelden iets anders. Het is een raadsel hoe modes hun weg vinden in het seksuele verlangen en er ook nog in slagen mensen aan hun tirannie te onderwerpen.

Elders zijn de vele vormen behandeld die het masochisme kent. Pa- tiënt, dienstbode, hoer, verpleegster, (krijgs)gevangene, soldaat, ding, slaaf, kwajongen, schooljongen, braaf meisje zijn allemaal figuren uit de rijke wereld van het masochisme. Het verlangen kan gericht zijn op touwen, boeien, cellen, kruisen, brandmerken, onderwerping. Vast- binden, slaan, vernederen, ophangen, verstikken, verkopen horen al- lemaal bij het brede repertoire dat tegen de masochist wordt ingezet. Het instrumentarium om te boeien en te slaan is zeer uitgebreid. Aan de homokant bieden verhalen en romans van Larry Townsend, John Preston en Tom Shaw, foto’s van Tom McGurk, het tijdschrift Bound & Gagged, video’s van Grapik Arts en Bob Jones een leerzaam en geil overzicht van vele vormen van vernedering en pijn. Aan de heterokant zijn er de ‘belles dames sans merci’ uit de negentiende-eeuwse litera- tuur, besproken door Mario Praz in The Romantic Agony (1933). Daarna bieden Georges Bataille met romans, studies en L’érotisme (1957), Pau- line Réage (pseudoniem van Anne Declos) met L’histoire d’O (1954) en Elfriede Jellinek met Lust (1989) literaire werken die het masochisme als thema hebben. Een omvangrijke meer pornografische literatuur bestaat vooral in Frankrijk vanaf de periode rond 1900, toen enkele uit- geverijen zich specialiseerden in heteroromans over flagellatie. Betty Page was de ster van de ondeugende plaatjes in de jaren vijftig waarin een gezonde en speelse dosis bondage voorkwam. In de film zijn voor- al Liliana Cavani’s The Night Porter (1973) en Pier Paolo Pasolini’s Salo (1975) beroemd geworden. De grappigste porno die ik tegenkwam was Forced Womanhood: mannen die met pillen en drillen tot she-male slaves van genadeloze vrouwen worden gemaakt en hun lul niet meer mogen gebruiken of dat niet langer kunnen door kuisheidskluisters.

Volgens Krafft-Ebing is de verlangde pijn eerder psychisch dan fy- siek. Mensen die voor het masochisme pleiten, onderschrijven deze stelling en zeggen dat het helemaal niet om reële pijn gaat maar vooral om psychische vernedering. Een ander middel om het masochisme voor de buitenwereld acceptabel te maken is het verhaal dat het om

masochisme | 151

een vrijwillige relatie gaat en dat de partners stopwoorden gebruiken waarmee de slaaf de meester aangeeft dat hij te ver is gegaan. Zulke codes zouden uitdrukken dat niet de sadist, maar de masochist de touwtjes strak in handen heeft.

Het klinkt mij allemaal wat te braaf vooral ook omdat zulke argu- menten uitlopen op een onderscheid tussen ‘goed’ en ‘fout’ masochis- me. Zulke scheidslijnen zijn er vanzelfsprekend, maar ze lopen niet tussen echte en verbeelde pijn. Het idee dat dergelijke relaties vrijwil- lig zouden zijn, haalt er nu net de spanning uit. De masochist begeeft zich vrijwillig in een situatie die er alleen maar geiler van wordt als de sadist zijn grenzen een beetje oprekt. Het idee van een vrije wil is het belegen stokpaardje van liberalen die niks begrijpen van de inge- sletenheid van sociale dwangvormen of, anderzijds, van de geilheid van seksuele dwang. Zulke ideeën maken het sm-spel eerder saai dan spannend.

Lang heeft de vraag gespeeld of sadisme en masochisme samen- gaan dan wel aparte verschijnselen zijn. Artsen gebruikten het woord sadomasochisme om aan te geven dat sadisme en masochisme niet scherp gescheiden konden worden. Veel sm’ers beginnen hun carrière als masochisten en zetten die na een paar jaar voort als sadisten. De markies de Sade wilde graag geslagen en geneukt worden, maar als zijn partners daar geen lust toe hadden, ging hij hen slaan en seksueel misbruiken. Hij werd uit woede van masochist sadist. Sommige au- teurs hebben daarentegen beweerd dat sadisten en masochisten totaal verschillende figuren zijn. Soms krijg je het idee dat de beste meester voor een masochist een andere masochist is.

Het zal wel zijn zoals meestal met het verlangen: zoveel mensen, zoveel vormen. In romans, films, porno en mode heeft masochisme intussen een belangrijke plaats verworven. Helaas houden de meeste mensen het bij koekeloeren en drooggeilen en willen ze er al helemaal niet over nadenken. Daarmee missen ze een belangrijke lichamelijke en geestelijke sensatie (Deleuze 1967, Weibel 2003). ú sadisme

Massaseks

Ochlofilie of massaseks houdt vaak frotteren in, wat evenwel niet in een massa hoeft te gebeuren. Het is ook weer net iets anders dan een orgie, want seks hebben in een massa hoeft helemaal geen groeps- seks in te houden. In de negentiende eeuw was het een gebruikelijke

152 | massaseks

methode van mannen om zich in de drukte van markten, tijdingzalen (waar kranten hun nieuwsberichten ophingen) en theaters (staan- plaatsen) te begeven en daar tegen andere mensen op te rijden, zoals nu wel in drukke metro’s of trams gebeurt. Het gebruik zal in de wes- terse wereld sterk afgenomen zijn omdat de belaagde partij, anders dan een eeuw geleden, eerder verhaal zal halen.

Meisjesliefde

Meisjesliefde of nymfofilie of Lolita-erotiek is wijdverspreid onder heteromannen. Er bestaat in de filmwereld en ook daarbuiten een hele cultus rond kindsterretjes die worden opgedirkt alsof ze heuse hoer- tjes zijn. Geen wonder dat ze zo populair zijn. James Kincaid wijdde een heel boek aan deze Erotic Innocence (1998), die zo onschuldig niet zou zijn. Lewis Carroll (pseudoniem van Charles Ludwidge Dodgson, 1832-1898), auteur van Alice in Wonderland (1865), maakte foto’s van jonge en ook naakte meisjes. Nu zou hij erom vervolgd zijn, toen ver- oorzaakte het geen rumoer. De markies de Sade wees erop dat jongens zowel als meisjes de geilste gedachten opwekken wanneer ze iets hebben van het andere geslacht, zoals kleren, houding of haardracht – wanneer jongens meisjesachtige engeltjes worden en meisjes jon- gensachtige ondeugden. ú pedofilie

Melkseks

Melkseks is een variatie op geilgekte. Soms een vorm van infanti- lisme waarbij borstvoeding de fetisj is en babyflesjes en spenen de seksspeeltjes. Onder homomannen zal het zelden voorkomen dat ze hiervan genieten of er graag naar kijken, maar onder heteromannen schijnt zulke melkseks regelmatiger voor te komen en kan het weer sa- menhangen met hun preferentie voor borsten. Volgens mij is het niks voor lesbo’s, maar wie weet. ú geilgek en infantilisme

Merken

Sommige fetisjen zijn geconcentreerd rond merken. Skinheads heb- ben een voorkeur voor Lonsdale terwijl sportgekke nichten of sneaker- liefhebbers elkaar in de haren vliegen over de vraag of Nike, Umbro, Adidas dan wel Puma geiler is. Mijn voorkeur gaat uit naar Adidas, niet alleen omdat hun pakken en shorts verleidelijker glimmen, lek- kerder rijden en zachter aanvoelen, maar ook vanwege de drie strepen.

meisjesliefde | 153

Ze doen me denken aan de spijlen van een gevangenisraam. Toen een neefje me vertelde dat jongeren Adidas verklaren als een afkorting van all day I dream about sex (en je kunt natuurlijk variëren met sadisme, sa- tinisme, satanisme, slavernij, sneakers, sportseks), maakte dit merk me alleen maar geiler. Op straat zal ik de herkenningstekens van Adi- das niet snel missen. Helaas zie je in Amsterdam te veel stomme Brit- se hooligans die de lelijkste producten van Adidas dragen. Gelukkig lopen er ook nog jongeren rond die er smakelijk uitzien in de vintage kleren en schoenen met de drie strepen. Kijk op de internetmarkten en vind de laatste modes in merken door te zoeken naar verwijzingen als erotic of gay interest of gewoon de merknamen. Voor sommige men- sen is de merkgekte een teken dat het kapitalisme de seks verovert en er geld mee verdient. Daarom keren ze zich tegen zulke fetisjistische seks. Het lijkt me een beetje overdreven bescheiden erotische genoe- gens op te geven vanwege de grote ongenoegens over de politiek, ook al omdat dat erotisch fetisjisme expliciet maakt wat de grote merken liever verbergen, namelijk dat koopwoede vaak stoelt op onvervulde seksuele verlangens. ú fetisjisme

Mieren

De liefde voor mieren heet formicofilie. Het geloop van mieren of andere insecten over gevoelige lichaamsdelen veroorzaakt de opwin- ding. Ga eens liggen naast een mierenhoop met een beetje suiker of stroop op de juiste plek en je wordt vanzelf een formicofiel.

Modder

Voor modderworstelen bouwt men disco’s om en voor modderseks organiseren seksclubs speciale avonden. Foto’s van de modderrijke goudmijnen in Brazilië geven een goed beeld van wat modderseks zo opwindend maakt: de vuiligheid, het zweet, de weinige kleren die tegen het lichaam plakken, het gladde en glimmende van de echte klei. Zoals anderen olie gebruiken om lekker te vrijen, zo gebruiken de liefhebbers van modderseks klei als de ideale substantie. Bovendien kun je ermee gooien, zodat het weer een graadje harder kan toegaan bij geworstel in de modder.

Mond

Mond-op-mondbeademing is een middel om mensen te redden en 154 | mieren

omdat het een techniek is die zo fysiek is, kan het geen verbazing wek- ken dat het voor sommige mensen een fetisj is geworden. Net weer iets anders dan tongzoenen. Je hoeft het vanzelfsprekend niet met een be- wusteloze partner te doen. Liever niet zelfs, want tegenwoordig gaat dat voor strafbare ontucht door.

Morfofilie

Een moeilijke algemene term voor de voorkeur voor fysieke discrepan- tie tussen partners is morfofilie. Het kan gaan om lang en kort, dik en dun, met en zonder haar. Want zoals sommige mensen vallen op hun evenbeeld (homoiofilie), zo vallen anderen op hun tegenbeeld. Allofi- lie is specifiek de seksuele interesse in iemand van een andere etnische achtergrond en valt niet onder de morfofilie, evenmin als heterosek- sualiteit, de liefde voor een partner van een andere sekse. Morfofilie is een rommelige, rare restcategorie.

Mummificatie

Een bijzondere vorm van bondage is het inbinden van de partner als een mummie. Het begrip komt uit het Perzisch en de techniek is van de Egyptenaren, die de farao’s na hun dood balsemden en in doeken wik- kelden. Op het strand spelen kinderen soms het spelletje dat een van hen helemaal in het zand wordt ingegraven, waarbij alleen het hoofd nog boven de grond uitsteekt. Dat is de kinderlijke versie van mummi- ficatie. sm’ers doen het inbinden van het lichaam met touwen of in ka- toen, en er bestaan latex, leren, rubberen, plastic en neopreen (kunst- rubber) pakken en dwangbuizen die strak om het lichaam sluiten en soms voorzien zijn van riemen en sloten die elke beweging onmogelijk maken. Het plezier is gelegen in de bewegingloosheid en bij sommige materialen naast de geur en het gevoel ook het zweet dat gaat stromen. Bij langdurige mummificatie komt er een overgang naar pisseks als de lauwe gouden douche niet langer opgehouden kan worden. Ook kan het menselijke pakje, mits degelijk ingebonden, opgehangen worden. De IJzeren Maagd is een ijzeren versie van de mummificatiepakken maar met ijzeren pinnen aan de binnenkant – een middeleeuws mar- telinstrument. Bij gebrek aan andere materialen kan ook gewoon een slaapzak of zelfs wc-papier dienstdoen. Een postzak versterkt het idee van een mens als pakketje dat als cadeautje verstuurd kan worden. Bij langdurige opsluiting kan verstijving van lichaamsdelen optreden. Opletten geblazen!

morfofilie | 155

Narcisme

N

Narcissus is de figuur uit de klassieke mythologie die verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld. Er zijn veel schilderijen gewijd aan de jongeman die aan de rand van een meertje de weerspiegeling van zijn gelaat bewondert. Het is een idylle die de coming-out van homo’s verbeeldt: de mooie jongen die voor het eerst de schoonheid in een andere jongen herkent. Als de bloem die naar hem is genoemd, zijn schoonheid moet weerspiegelen, kan Narcissus geen mooie jongen zijn geweest. Toch was het volgens de mythe de mooiste jongen aller tijden. Vandaag de dag staat narcisme voor overdreven liefde voor jezelf. Nichten zijn regelmatig beschuldigd van narcisme. Het komt vast doordat ze te veel in de spiegel kijken. Het komt waarschijnlijk meer nog doordat homomannen andere mannen liefhebben, hun gelijke, niet die vreemde ‘ander’, de vrouw. Dit bracht hetero’s ertoe om nichten ervan te beschuldigen dat ze niet in staat waren verder te kijken dan ‘hun eigen soort’ en alleen plezier te vinden in de sekse die het meest op henzelf leek. Gek genoeg is dit verwijt zelden aan lesbo’s gericht. Homo’s weten evenwel heel goed dat elke man een ‘ander’ is en dat ze naarmate ze harder zoeken naar een kopie van henzelf, juist iets vinden dat totaal verschillend is. Dat maakt de jacht op een kopie zo heerlijk. Beschuldigingen van narcisme tegen nichten kunnen alleen maar geuit worden door mensen die geen flauw benul van de liefde hebben en niet weten dat het andere vaak hetzelfde is, en hetzelfde iets heel anders. Wie kent niet sadisten en masochisten die sprekend op elkaar lijken maar in bed tegengestel- de, niet uitwisselbare rollen met elkaar spelen?

Narratofilie

Een voorkeur voor het vertellen van geile verhalen heet wel narra- tofilie. Voor een nettere versie, het erotisch preken, bestaat de term homilofilie en wanneer de verhalen erg smerig zijn, spreken we wel van koprolalie ofwel geklets over stront. Veel literatuur is een vorm van narratofilie, zoals het werk van Reve en Sade. Helaas gebeurt het

Narcisme

narcisme | 157

vertellen van geile verhalen vrijwel altijd in kleine kring, meestal tussen twee personen in bed. Wanneer richten bars nu eens naast hun donkere kamers een narratofiele spreekkamer in? Krijgen ze naast de video’s een pornokletshoek?

Natte kleren

Voor natte-klerenliefde heb je speciale avonden in disco’s. Natte kle- ren tonen de vormen van het lichaam zoveel beter omdat ze eraan vast plakken. Mensen met een voorkeur voor glimmende kleren ge- nieten ervan omdat de nattigheid de kleren extra glans geeft. Overi- gens zijn er spijkerbroeken met een wet look. In het julinummer van de Gay Krant van 1999 vertelde Ger van Hout over zijn voorkeur voor natte kleren en over een nieuwe wetclub die hij oprichtte, ‘Wacky- Wet’ ofwel op een gekke manier nat worden. Hij beklemtoonde ove- rigens dat hij doodnormaal en helemaal niet pervers is en zijn voor- keur voor natte kleren niks met seks of fetisjisme te maken heeft. Kijk op internet en je vindt vast partners die helemaal in zijn voor deze ‘aankomende rage’ en stukken minder kuis zijn. Bij het artikel stond overigens een appetijtelijke foto van de wetboy, die zichzelf omschrijft als leuk, slank, lichtgespierd en goodlooking. Bedenk zelf maar hoe je wackywetseks met hem zou kunnen hebben. ú un- dinisme

Necrofilie

Echt pervers is necrofilie ofwel lijkenseks. Vooral in kringen van priesters, soldaten en begrafenisondernemers schijnt het wel voor te komen. De beroemdste necrofiel was sergeant Bertrand, die in het revolutiejaar 1848 de begraafplaatsen van Parijs afschuimde op zoek naar de graven van pas gestorven meisjes. Zijn zaak veroorzaakte veel consternatie in het toch al onrustige Parijs. Psychiaters wier- pen zich op zijn geval. Het leidde tot het eerste moderne seksuolo- gische artikel van C.F. Michéa, waarin hij een indeling van perverse identiteiten voorstelde. Centraal stond de philopédie ofwel liefde voor knapen, een neologisme voor een verschijnsel dat vijftien jaar later uranisme en twintig jaar later homoseksualiteit ging heten. Het is bevreemdend dat een schandaal rond lijkenschennis tot de eerste theorievorming over homoseksualiteit leidde. Een goede ver- klaring had Michéa overigens niet voor de necrofiele voorkeur van

158 | natte kleren

Bertrand: de wegen van het verlangen zijn ondoorgrondelijk. De fi- lopedie verklaarde hij wel: zulke mannen waren mogelijk door de natuur opgescheept met een rudiment van een baarmoeder, waar- door ze vrouwelijke neigingen hadden zoals een voorkeur voor naai- werk en mannen.

Een onschuldige vorm van necrofilie was vast te stellen bij de Amsterdamse excentriekeling Jaap Sietsma, die een familiegraf had gekocht voor hem en zijn vriend op de begraafplaats van Sloterdijk. Zo nu en dan ging hij een uurtje zitten in zijn verwarmde grafkelder met een goed glas wijn en een mooie sigaar en peinsde hij over leven en dood. Intussen ligt hij er permanent – hij is overleden en in zijn grafkelder begraven. Sietsma werd bekend door zijn Joffertjesmu- seum, maar tevens door een valse-nichtenruzie met zijn buurman.

De echte necrofilie komt ook nog steeds voor, maar lijkt in de westerse wereld minder algemeen te zijn dan een eeuw geleden. De doden worden beter opgeborgen in koelcellen en crematoria, zodat het moeilijker valt er seks mee te hebben. De mensen sterven ouder en geïsoleerder en de dood is minder een onderdeel van het alledaagse leven zodat de kans op seks met een lijk kleiner is. Dok- ters die necrofielen onderzochten, vonden dat de meeste het vooral deden omdat ze moeite hadden een partner te vinden. En bij ande- ren vonden ze een lage zelfwaardering – die verklaring dragen ze voor alle perversies aan, omdat artsen altijd te veel ideeën hebben van wat al dan niet normaal is en te weinig oog voor het plezier van de seks. Onder necrofielen horen verder mensen die zo moeilijk af- scheid kunnen nemen van hun geliefdes dat ze intiem verkeren met hen nadat de dood is ingetreden. De negentiende-eeuwse Engelse kardinaal John Henry Newman wierp zich een nacht lang op zijn ge- liefde Ambrose St. John nadat hij was overleden en wilde naast hem begraven worden. Nu paus Benedictus xvi de kardinaal zalig wil verklaren, is het totaal vergane lijk van Newman in 2008 opgegra- ven met het oog op een herbegrafenis op een plek waar de gelovigen hem kunnen aanbidden – maar dit alles zonder zijn geliefde vriend. Volgens homoactivisten een liefdeloze daad van ongehoorde graf- schennis. Volgens de katholieke en homoseksuele historicus Alan Bray (2003) was het een lange traditie in de christelijke kerk dat man- nen die spiritueel en misschien seksueel van elkaar hielden hun liefde doorzetten tot in de dood en in een gezamenlijk graf verenigd

necrofilie | 159

bleven. Zodat necrofilie ook gezien kan worden als de hoogste vorm van liefde – een verhevenheid die door de paus met voeten getreden wordt. Net als bij andere perversies roept zulke necrofilie essentiële vragen op over dichotomieën waar we zo aan hechten, zoals in dit geval het onderscheid van dood en leven, van lichaam en geest (en bij sm over wilsvrijheid, bij pedofilie tussen onschuld en volwas- senheid, bij bestialiteit tussen mens en dier) (Downing 2003). ú as- sassinofilie en nosofilie

Necrosadisme

Nog perverser dan necrofilie is necrosadisme: necrofilie plus sadis- me. Het slaat op die lustmoordenaars die de lichamelijke integriteit van hun slachtoffers na hun dood niet respecteren en geslachtsde- len verminken, hoofden afhakken of zich overgeven aan kanniba- lisme. Jack the Ripper en Jeffrey Dahmer zijn voorbeelden van zulke necrosadistische monsters. De vooraanstaande seksuoloog Albert Moll schreef in zijn Handbuch der Sexualwissenschaften (1912) dat de verminkingen in de regel echter niet uit sadisme plaatsvinden, maar uit opwinding. Hij beschrijft necrofielen als zwakzinnigen voor wie het schenden van lijken een soort masturbatie is, zoals an- dere mannen die geen toegang tot vrouwen hebben in bestialiteit bevrediging zoeken.

Necrozoöfilie

Een zeer zeldzaam verschijnsel is necrozoöfilie of de voorkeur voor seks met dode beesten. Een man die in de vs seks had met een dood- gereden beest, kon niet veroordeeld worden wegens bestialiteit of dierenmishandeling omdat het dier dood was. Een gat in de wetge- ving dat helemaal niet gestopt hoeft te worden, omdat deze vorm van seks niemand en niks en ook het dode beest geen schade toe- brengt – hooguit schande voor de pleger. ú bestialiteit

Nepiofilie ú pedofilie

Neuzen

Sommige mensen hebben een sterke voorkeur voor neuzen. Dat heet neuzenliefde, neuzengekte ofwel in het internationale potjeslatijn van de perversies nasofilie. Neuzen komen in vele vormen, soorten

160 | necrosadisme

en maten: groot en klein, smal en breed, met grote en kleine gaten, recht of gebogen, plomp en elegant. De neus is een niet erg bekende fetisj en dat zal wel komen doordat het zo’n zichtbaar lichaamsdeel is. Je kunt ervan genieten zonder de bezitter te hoeven lastigvallen. Aanraken is een heel ander verhaal, want de neus is voor de meeste mensen een erg gevoelig deel waar anderen met hun vingers af moe- ten blijven. In homokringen hoor je wel eens dat de grootte van de neus een aanwijzing is voor de omvang van die andere neus een ver- dieping lager: allemaal gelul.

Nieuwsgierigheid

De meeste mensen denken over seks als de individuele uitdrukking van hun diepste verlangens. Hun zelfanalyse ging sinds Rousseau en Krafft-Ebing over hun innerlijke motieven. De blik was gericht op het zelf, niet op de ander. Omdat zoveel seks duoseks is, komt de vraag op hoe te komen van een individuele naar een gedeelde erva- ring. Het eenvoudigst is vanzelfsprekend wanneer twee mensen een interesse delen. Nieuwsgierigheid is de methode waarmee kinderen de wereld veroveren op een niet agressieve manier, terwijl ze niet vervallen in afweer of zich terugtrekken op het zelf waarvan in veel psychologische theorieën zoals freudiaanse sprake is. Het levert een goed basisprincipe voor erotische relaties. Ik adviseer mijn studen- ten altijd om eerst te bedenken wat hen in bed opwindt en daar dan met hun partners over te praten. Het is een praktisch advies omdat de meeste mensen relaties en huwelijken aangaan zonder ooit eroti- sche specialismes en voorkeuren te bespreken. Ze zijn te schuw om het te doen, weten soms niet eens wat ze lekker vinden in bed. Zij zullen meestal teleurgesteld worden in hun seksuele leven omdat verlangens specifiek zijn en zelden worden gedeeld door toevallige partners, hoe groot de liefde of passie ook mag zijn die ze inspire- ren. De beste manier om seksuele geheimen en pleziertjes te com- municeren en te delen is nieuwsgierig zijn naar de ander. Dit is het belangrijkste principe voor leren en het leven verkennen en dus ook voor seksueel genot en erotische vooruitgang. Het is het beginsel dat ons doet uitbreken uit privéfantasieën en soloseks naar gedeelde genoegens, of het nu in duoseks of een orgie is. Nieuwsgierigheid betekent dat je graag kennis wilt nemen van de ander, in verbale en fysieke communicatie, dat je duikt in zijn kleine pleziertjes en grote

nieuwsgierigheid | 161

interesses, en idealiter gebeurt het omgekeerde. Anders wegwezen! Vaak ontstaat interesse, een situatie van verleiding, soms van verve- ling. Misschien roept het aan elkaar snuffelen zelfs afkeer en wal- ging op. Wanneer het vuurtje van de nieuwsgierigheid is ontstoken, kunnen seksuele verhoudingen in vele richtingen gaan – net als met andere sociale relaties. Zoals de Amerikaanse schrijver Edmund White over homorelaties in de jaren zeventig zei: het begint met een nachtje van plezier, vaak blijft het bij dat genoegen van een moment, soms ontwikkelt zich een vriendschap, passie of liefde. Nieuwsgie- righeid is wat honden met elkaar doen, snuffelen en likken en kij- ken. Mensen kunnen behalve fysiek ook verbaal neuzen. Nieuwsgie- rig zijn is de basis van erotiek; het brengt liefde en seks op gang.

Normofilie

Normofilie is als woord volstrekt onbekend, als praktijk helaas zo normaal als voorstelbaar is. Het begrip staat voor seksueel confor- misme en in de ergste vorm voor statistisch standaardgedrag. Er zijn namelijk mensen die denken dat seksuele statistieken geen ge- middelden, maar normen opleveren. Die twee keer per week neuken omdat Kinsey constateerde dat de gemiddelde bewoner van de vs dat deed.

Nosofilie

Het lieve broertje van necrosadisme is nosofilie: de liefde voor men- sen die op sterven liggen. We kennen allemaal de verplegers die warme gevoelens koesteren voor heel oude dames met veel geld. In de vs verlengen hoeren hun carrière door zich op te dringen aan rijke alleenstaande heren op leeftijd die niet meer zijn opgewassen tegen hun verleidingstrucs. Er zijn vanzelfsprekend ook nosofielen met eerbaarder bedoelingen. Iedereen die wel eens in de omgeving van stervenden heeft verkeerd, kent het type van de gedienstige die opeens uit het niets opduikt en een vaste plaats aan het sterfbed ver- overt.

Nymfomaan

Een nymfofiel is een meisjesgek en een nymfomaan een vrouw die gek op seks is. Twee figuren die als een deksel op een pot bij elkaar passen, ware het niet dat promiscuïteit in zulke kringen niet zeld-

162 | normofilie

zaam is. Nymfomanie van mannen heet satyriasis naar de Griekse wezens die half beest half mens waren, over een geweldig groot ap- paraat beschikten en altijd zin in seks hadden. In mooi Nederlands noemen we zulke sterke seksuele aandriften bij heterovrouwen en nichten mannenmanie en de personen in kwestie heten mangek. Slet lijkt me een prima Nederlands alternatief voor nymfomane.

nymfomaan | 163

Orgie

O

Ogenliefde heet heel chique oculofilie. Het is nauwelijks een perver- sie want er is vrijwel geen mens die niet via blikken en ogen tot seks en liefde komt. Zelfs blinden kunnen de waarde van ogen op prijs stellen door die te betasten. Over de oogopslag is in verband met seks en liefde veel geschreven. Een brutale blik recht in je gezicht, een blik van verachting, ogen waaruit angst spreekt of nieuwsgie- righeid, een twinkellachje kunnen allemaal onuitsprekelijk opwin- dend zijn. Mijn geliefde valt als een baksteen voor een Silberblick − voor ogen die net niet scheel kijken. In sm-porno zie je wel eens mannen of vrouwen die stevig vastgebonden zijn en met een blik van nieuwsgierige en licht angstige afwachting opkijken naar hun meester. Ze proberen kennelijk te doorgronden wat hij met hen van plan is: een droomblik. Of de blik van meesters die vrolijk, bemoe- digend en een beetje trots op hun dappere slaaf neerkijken terwijl die door een partner in het sadisme stevig onder handen wordt ge- nomen.

In literatuur over porno is er vaak op gewezen dat vrouwen meest- al een afwachtende houding aannemen en hun ogen neerslaan. Ze bieden zich als het ware onderdanig aan de kijker aan. Bij mannen is het juist omgekeerd, die hebben vaak een uitdagende blik die de kij- ker in een onderdanige positie dwingt. Zelf heb ik eens meegemaakt hoe transseksuele hoeren de rollen van klant en hoer omdraaiden met hun brutale blikken en handelingen. Het gaf hun een voor- sprong bij seksuele transacties. Met hun oogopslag leggen veel men- sen een seksuele rolverdeling vast. In een tijd van toenemende ge- lijkheid tussen seksuele partners kunnen we helaas verwachten dat brutale en onderdanige blikken meer en meer plaatsmaken voor een afwachtende, neutrale en niet rechtstreekse oogopslag. Dat blikken van angstige verwachting en berustende overgave verloren gaan. ú kijklust en pornofilie

Ogen

ogen | 165

Oksels

Oksels kunnen eenzelfde rol vervullen als mond of reet. Als no- toire zweetplek kunnen ze aantrekkelijk zijn voor vuillikkers. In een warme zomer zie je wel mensen met grote zweetplekken in hun shirt rond hun oksels. Voor anderen mag dat er opwindend uit- zien, ik vind het eerder gênant. Soms is het wel charmant wanneer de inspanning die tot het gezweet leidt iets wanhopigs heeft. Heel wetenschappelijk noemen ze deze voorkeur aksillisme, een woord dat ongeil in nietszeggendheid is. Wie is er ooit een jongen of man tegengekomen die aksillist is? Vrijwel niemand, denk ik, en al hele- maal niemand zal zich zo noemen.

Olfactofilie

Olfactofilie klinkt beroerd. Het verwijst naar de liefde voor geuren.

Onanie ú zelfbevrediging.

Onderdanig

De onderdanige is binnen een sm-relatie de masochist of de submis- sive. Onderdanigheid wordt geassocieerd met bepaald gedrag zoals dienstbaarheid en slaafsheid. Dit is waar de onderdanige zijn of haar kick uit haalt, om ten dienste te staan van zijn of haar meester(es). Een verdergaande vorm van onderdanigheid is slavernij. Onderda- nigheid is een resultaat van dressuur. We hadden het eerder over een blik van angst en geilheid bij onderdanigen die in afwachting zijn van wat hun meester met hen gaat doen. Ze komen niet in opstand omdat ze zich bewust zijn van hun slaafse staat. Ze berusten in hun lot. Algehele overgave is niet gewenst, want dan komen ze er te mak- kelijk af.

Ondervragen

Opwindend is ondervragen. Je moet het niet met een echt slaafse persoon doen, omdat die gelijk opbiecht wat hij pas na enige aan- drang moet bekennen. Door zulk gedrag mis je de interessante fase van harde taal en brute klappen die je gevangene tot bekentenissen dwingen. De beste oplossing bij makke slaven is om hen niet te gelo- ven en van leugens te beschuldigen, waardoor je alsnog de kans hebt met vuile taal en harde hand hun de waarheid te ontlokken.

166 | oksels

Onderwerping

Zich overgeven aan een ander is onderwerping. De term komt uit de oorlogsvoering. In het verleden plunderden de overwinnaars de steden die ze overmeesterd hadden en onderwierpen ze de versla- gen soldaten en burgers; die waren deel van de buit. In veel oorlogen telde de materiële meer dan de menselijke buit. Onderwerping kon in allerlei vormen komen, van belasting en dwangarbeid tot slaver- nij en massamoord als menselijke waar geen waarde had. Een pijn- lijk recent voorbeeld van het laatste was Srebrenica, een moslimstad in voormalig Joegoslavië die de Serviërs veroverden op Nederlandse vn-soldaten. Het winnende leger spaarde de Nederlandse soldaten en scheidde de lokale mannen van vrouwen, kinderen en grijsaards. Enkele duizenden mannen in de leeftijd tussen zestien en vijftig jaar werden afgeslacht. De verantwoordelijken voor deze recente massamoord zijn nog steeds niet berecht.

Submission, het Engelse woord voor onderwerping (in dit geval aan religie), is de titel van een korte film uit 2004 van Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh, waarin ze het seksisme van moslims en de ver- nedering van vrouwen in de islam aan de kaak stellen. De film toont een naakte vrouw in een doorzichtige jurk. Op haar lichaam staan koranteksten geschreven die over de positie van vrouwen gaan. Een stem reciteert de wreedheden die in naam van de islam tegen vrou- wen zijn begaan. De documentaire veroorzaakte grote opschudding in Nederland en beide makers werden door radicale moslims met de dood bedreigd. Terrorist Mohammed B. vermoordde een half jaar later Van Gogh, hoewel hij liever het parlementslid voor de vvd Hirsi Ali had gedood. Deze politica van Somalische afkomst verzet- te zich eerder tegen vrouwen- en mannenbesnijdenis en tegen eer- wraak, kortom tegen alle uitwassen gericht tegen het seksuele leven van vrouwen en mannen in landen waar de Islam de richting wijst. Ze wilde indertijd een Submission II maken over homoseksualiteit in die landen en in de koran, maar dit project is in de ijskast verdwe- nen.

Onderwerping heeft ook een veel aardiger betekenis in de zin van liefde. Mensen geven zich over of onderwerpen zich aan hun gelief- de. Je leven en liefde maak je tot een gift aan de geliefde, je geeft je met lichaam en ziel aan hem of haar. In kinky kringen heeft onderwer- ping een hardere betekenis. Daar gaat het om onderwerping van een

onderwerping | 167

slaaf of overwonnene aan een meester die net als de overwinnaars in de oorlog kan beschikken over zijn prooi. De slaaf is de buit en zijn lot hangt af van de grillen van zijn meester, die hem seksueel kan misbruiken, mishandelen, dwangarbeid laten verrichten of verko- pen. In de kinky scene gebeurt meestal op afspraak welke seksuele en gewelddadige handelingen plaatsvinden en hoe de vernedering gaat. Van beschikken over leven en dood van de onderworpene kan geen sprake meer zijn – moord kan alleen nagespeeld worden. Zie op vele plaatsen in deze encyclopedie wat een sadist allemaal kan doen met de slaaf die zich aan hem heeft onderworpen. ú overgave

Ongelijkheid

Lang was ongelijkheid het principe van de lust. Verschil moest er zijn om tot seksuele opwinding te geraken. Het onderscheid kon zijn van man en vrouw, mannelijk en vrouwelijk, rijk en arm, jong en oud, meester en slaaf. Zo vielen nichten vroeger op tule, gewone he- terojongens die voor wat geld of een warm bed hun bezwaren tegen homoseks voor een nachtje opschortten. Rijke mannen deden het met arme meisjes die dienstmeisjes of sekswerkers waren. Oudere vrouwen wijdden hun buurjongens, neefjes en leerlingen seksu- eel in. Tegenwoordig is gelijkheid de seksuele norm. Alan Sinfield (2004) heeft zich afgevraagd of die gelijkheid ooit te realiseren is, omdat leven verschil maken is. In alle sociale en seksuele relaties spelen ongelijkheden in termen van geld, kracht en kleur of schoon- heid, bedrevenheid en trouw. Ik vraag me wel eens af of die egali- taire ideologie niet de dood in de pot betekent voor lust en plezier. Is een onderscheid niet spannender dan een afwezigheid van verschil? Zijn onderwerping en vernedering niet veel geiler dan rollen ruilen of, sterker nog, streven naar volledige gelijkheid of tegelijk klaarko- men? Zijn dwingende of slaafse blikken niet veel spannender dan neutrale? De idealen van seksuele democratie die pas sinds kort be- staan, zijn in de regel minder opwindend dan dromen van onder- werping, dwang en slavernij. Gelijkheid klinkt misschien goed in de politiek, voor de lust is het een afknapper.

Onmannelijk

Onmannelijk is heel iets anders dan vrouwelijk. Een onmannelijke nicht is een flikker die weigert man te zijn zonder gelijk voor een

168 | ongelijkheid

vrouwelijke positie te kiezen. Metroseksuelen waren een tijdje de heteroseksuele versies hiervan. Vrouwelijke mannen of mannen die vrouw willen worden bevestigen het verschil tussen de seksen, on- mannelijke mannen trekken zich er juist weinig van aan en hebben lak aan mannetjesputterij van bouwvakkers en leernichten en ook aan de vrouwelijke maniertjes van trutnichten. Ze bezetten een ge- bied tussen mannelijk en vrouwelijk ofwel treden buiten dat gebied met hun overschrijding van alledaagse seksenormen. Heterovrou- wen hebben vaak een voorkeur voor zulke mannen, zeker voor de liefde, omdat ze meelevender en zorgzamer zijn. Ze halen hun neus niet op voor huishoudelijke taken en laten zich niet leiden door sek- senormen maar door hun soevereine beginselen. Zulke onmanne- lijke types die doen en denken wat ze willen en gebaande paden links laten liggen zijn mijn droomprinsen. Eerder hadden we het over de mannengek, zullen we in vervolg daarop de liefhebber van onman- nelijke jongens en mannen onmannengek noemen (Hekma 2007)?

Ontmaagden

Ontmaagd worden klinkt nogal onmannelijk (zie vorige lemma) maar geldt in de wereld van onmannelijke mannen en onmannen- gekken als nonsens. Ontmaagden doe je met meisjes die geen seks hebben gehad. Meestal denkt men daarbij aan geslachtsgemeen- schap en geldt anale of orale seks en wederzijdse bevrediging niet als ontmaagding – alleen de coïtus is echte seks. Ook oud-president Clinton beweerde om zich uit de nesten te redden dat pijpen geen ware seks was. In de vs luisterden veel jongeren naar zijn kletsver- haal: ze hebben andere seks dan coïtale en denken dan dat ze geen seks hebben gehad en maagd zijn gebleven. Ze krijgen er geen kin- deren van, wel seksueel overdraagbare aandoeningen. Rara, hoe kan dat?

In de Arabische wereld kennen ze de ‘halve coïtus’. De jongens steken hun ding in de schede van de meisjes, maar slechts halverwe- ge, zodat het maagdenvlies niet zal scheuren. Dat vlies bestaat ove- rigens niet in de zin van een afsluiting, het is eerder een versmalling in de vagina. Het kan dus ook niet na een onbestaanbare scheuring hersteld worden door een operatie. Het is verbijsterend dat sommige artsen zulke fake-operaties uitvoeren.

Bij de eerste penetratie gaat de vagina in zo’n twintig procent ontmaagden | 169

van de gevallen bloeden. Volgens veel gelovige mensen is deze rode vloed het zekerste teken van maagdelijkheid. Voor hen zijn meisjes die in de eerste nacht van het huwelijk niet bloeden geen maagden maar ‘sletten’ – en dat moet dus tachtig procent zijn, zelfs van de meisjes die wel maagd waren. Geen jongen en zelfs geen arts kan goed vaststellen of bij een meisje sprake is geweest van penetratie en dus van ‘maagdelijkheid’ dan wel ‘ontmaagding’. Zodat meisjes zich vaak om niks zorgen maken bij de eerste coïtus en aan de andere kant veel meisjes bij de ‘ontmaagding’ niet bloeden, wat veel gedon- der kan geven. Het geeft aan wat een onzin en ongeluk er bestond en nog steeds bestaat rond voorstellingen over maagdelijkheid en ontmaagding. Al die ideeën horen thuis op de schroothoop van de geschiedenis. Bovendien is er niks mis met meisjes die hun eerste seks hebben buiten het huwelijk.

Door deze waanideeën zijn er allerlei obsessies ontstaan bij he- teromannen over maagden en ontmaagding. Aan de ene kant de absurde eis dat hun vriendinnen en vrouwen nooit seks met een an- dere man mogen hebben (gehad), een eis overigens die ze zelden aan zichzelf stellen. Aan de andere kant juist de wens om met maagden seks te hebben, met ‘onschuldige’ meisjes die liefst niks weten van seks. Voor ‘maagden’ betalen en betaalden klanten soms hoge prij- zen. Een andere nare aberratie is het idee dat zulke seks mannen af zou helpen van geslachtsziektes: absolute onzin. Zelfs in dit aids- tijdperk zijn maagdelijke jongens en meisjes verkracht door man- nen die dachten dat ze zo van een hiv-besmetting zouden genezen. Dat hun ‘therapie’ de arme kinderen in levensgevaar bracht, interes- seerde hen geen zier.

Ook sommige mannen in homokring doen niets liever dan jon- genskonten ontmaagden. Daarmee blijven ze vastzitten aan het seksegetrut dat mannen die meisjes of jongens van hun staat van seksuele onschuld beroven, pas echte kerels zijn, en de ontmaagde meisjes en jongens verandert in sletten die uit stomheid of geilheid hun broze eer hebben verloren. Allemaal onzin, die helaas bevorderd wordt door achterlijke programma’s over seksuele voorlichting van chastity till marriage (kuisheid tot het huwelijk) die de presidenten Clinton en Bush Junior opdrongen aan de vs en die de paus, evange- lische christenen en islamitische imams wereldwijd verspreiden.

170 | ontmaagden

Ontvoering

Bij een ontvoering gaat het vaak om een van tevoren geënsceneerde situatie. Veel vrouwen binnen de sm-wereld dromen van anonieme geslachtsgemeenschap, onmacht en pijn. Een ontvoeringsscène combineert die aspecten. De vrouw wordt op een (toch nog) on- verwacht moment gegrepen door meerdere mannen en in een auto meegenomen naar een bepaalde plek. Vaak is zij vastgebonden en geblinddoekt. Aangekomen op de plek kan het spel verdergaan. Het kan zijn dat hier de dominant van de vrouw op haar wacht met enke- le van zijn vrienden (die vaak onherkenbaar zijn omdat of de vrouw geblinddoekt is of de mannen gemaskerd), maar het kan ook zijn dat de dominant van tevoren de touwtjes geheel uit handen heeft gege- ven en alleen maar toekijkt. Het opwindende kan liggen in de ont- voering zelf of in de combinatie met een gespeelde verkrachting. Pas bij ontvoeringseks wel op dat je niet gezien wordt door omstanders; het zal niet de eerste keer zijn dat de politie gebeld wordt voor een ontvoering die in scène gezet is.

Onveilige seks

Sinds de ontdekking van de wijze waarop het hiv-virus wordt over- gedragen, bestaat er een onderscheid tussen veilige en onveilige seks. Riskante seks is alle seks waarbij overdracht van het virus mo- gelijk is door contact via bloed en sperma. Verreweg het gevaarlijkst is anale seks zonder condoom en coïtale seks is een goede tweede. Orale seks is lang niet zo riskant, zeker niet als er geen zaad wordt ingeslikt en er geen wondjes in de mond zijn. In homokringen ope- reren sommige kamikazepiloten die aan ‘barebacking’ doen, letter- lijk paardrijden zonder zadel, maar hier neuken zonder condoom. Ze doen het omdat ze liever zonder condoom seksen of omdat ze solidair zijn met aidspatiënten. Het is hoogst onverstandig, zeker als je hiv-negatief bent. Soms doen hiv-positieven het onveilig met elkaar, want ze menen zich geen zorgen te hoeven maken omdat ze al besmet zijn. Artsen raden aan om toch geen onveilige seks te hebben omdat er verschillende virussen in omloop zijn die elkaar niet uit- vlakken, maar elkaar kunnen versterken. De meeste seksuele spelle- tjes die in deze encyclopedie staan beschreven, zijn veilig omdat er geen anale of coïtale seks bij komt kijken. Zoek dus liever een veilige seksuele route.

ontvoering | 171

Openbare seks ú publiekeseks

Ophiodicisme

Een interessante maar gevaarlijke perversie is ophiodicisme, het inbrengen van een slang in vagina of aarsdarm. In Sade’s De 120 dagen van Sodom komt deze variatie al voor. De meeste mensen zul- len het als dierenmishandeling beschouwen, maar er zijn vast wel slangen die goed gedijen tussen vrijwel afgewerkte stront. Vanwege de kwetsbaarheid van de ingewanden en bij gebrek aan kennis van slangen raad ik niemand aan zulke experimenten uit te voeren en het ophiodicisme aan ophiologen over te laten. Je kunt het voorlo- pig beter houden op een slang die je over je lijf laat glijden. Kies een soort die niet te hard bijt en niet te giftig is.

Oren

Seksuele preferenties zitten tussen de oren en voor sommige men- sen ook in of rond de oren. Net als ogen en tanden voorwerp van lustbeleving zijn, geldt dat voor oren. Sommige mannen vallen voor kleine oortjes terwijl ze voor anderen niet groot genoeg kunnen zijn. Eens deelde ik het bed met een jongeman die subiet een stijve kreeg als je zijn oorlelletje aanraakte. Oren zijn niet alleen om te horen en daarmee een essentieel hulpmiddel voor de geluidseks (zie aldaar), maar vormen tevens een fetisj en een gevoelig punt dat bij aanra- king opwinding kan opwekken.

Orgie

De orgie is al aan de orde geweest bij groepsseks. Orgè betekent nei- ging of toorn, orgia staat voor Dionysische feesten waar het orgias- tisch toeging en orchis is teelbal. Het pleit voor de oude Grieken dat geilheid en woede voor hen zo dicht bij elkaar lagen. Onze woorden orgie en orgasme verwijzen naar de wellustige woeste feesten van de Grieken waar een orgie een voorwaarde was voor een echt orgas- me. In Nederland krijgen de meeste mensen geen orgasme van een orgie, hoewel sommige nichten juist geen orgasme krijgen zonder een orgie. In het Franse blad Project-X stond eens een pleidooi voor seksfeesten zonder de eeuwige housedreun omdat de beste muziek voor een orgie het gestamel, gesteun en gehijg van seksende mensen is met een ondertoon van zweepslagen en rammelende kettingen.

172 | openbare seks

Op naar de Church of Wasteland, want daar organiseren ze zulke or- giastische feesten die een lust voor oog en oor zijn.

Overgave

Wanneer we als kinderen met elkaar vochten dwong de winnaar de verliezer ‘genade’ te vragen of, extra gemeen onder jongens, ‘meis- jesgenade’. Dat betekende dat de verliezer zich overgaf en moest smeken om genade. Meestal gaf hij zich over, sprak hij de tover- formule uit en, in het geval van de tweede versie, degradeerde hij zich tot meisje. Het verzoek werd ingewilligd, wat het einde van de vechtpartij betekende. De rollen waren verdeeld tussen de winnaar die genade schonk en de verliezer die zijn verlies erkende. Voor de laatste was dit een vernedering en dat was de bedoeling. Door zo’n publieke schande duurde het nooit lang totdat het volgende gevecht uitbrak.

Liefde en seks houden overgave aan de ander in. Dat gebeurt in verschillende gradaties van heftigheid en van wederzijdsheid. Je aan een ander overgeven heeft pas zin als die ander dat op enigerlei wijze accepteert – anders wordt het stalken of erotomanie. Overgave betekent dat je de liefde of de seks ziet als de gift van jezelf aan een ander, niet, zoals we bij jaloezie zagen, als een bezit van de ander. Onze samenleving is zeer getekend door het sociaal contract van Rousseau en daarom vinden we het moeilijk die overgave of gift van onszelf niet aan allerlei condities te binden. We hechten aan afspra- ken, blijven te rationeel en kennen te weinig de emotie van liefde en onderwerping. Die overgave heeft ook weinig van doen met ideeën van vrije wil die het liberalisme sinds de achttiende eeuw predikt. De historicus John Noyes (1998) heeft naar voren gebracht dat de op- komst van het sadomasochisme als seksuele variatie in de negen- tiende eeuw sterk is gebonden aan de doorbraak van het liberalisme. In seks en liefde is de vrije wil secondair en gaat het meer om emotie en gevoel. Daarom gingen mensen die helemaal niet vrij wilden zijn in hun seksuele keuzes, zich als masochisten profileren.

De schrijver Sacher-Masoch probeerde zijn masochisme nog te redden voor het liberale systeem door zijn relaties af te dekken in een sociaal contract met zijn belle dame sans merci, waarin hij de con- dities van zijn tijdelijke lijfeigenschap vastlegde. Zodat zijn slaver- nij als een vrije keuze binnen het liberale systeem paste. sm’ers leg-

overgave | 173

gen nog steeds de nadruk op het vrijwillige en contractuele karakter van hun relaties en werken daarom met afspraken en codewoorden waarmee de onderdanige het ‘spel’ kan afbreken. Het geeft aan hoe het liberalisme geen raad wist en nog niet weet met seksuele emoties en gevoelens die niet gebaseerd zijn op rationele keuzes, een vrije wil of contractuele arrangementen. De enige vorm die liberalen daar- voor konden vinden was het monogame huwelijk – een contract dat seksuele relaties en nakomelingschap regelde. Als ‘ventielzede’ voor mannen organiseerden ze wat christenen openbare ontucht noem- den: een medisch en politioneel gecontroleerde prostitutie. Aan het einde van de negentiende eeuw gingen socialisten zich daartegen verzetten samen met orthodoxe christenen en feministes. Ze waren net als de liberalen voor het monogame huwelijk maar hun uitweg was de echtscheiding, niet het sekswerk. Een utopisch socialist als Fourier die opereerde ten tijde van de Romantiek koos niet voor het huwelijkscontract maar voor vrije liefde. Hij had meer oog voor de emotionele kanten van het samenleven. Voor hem waren seks en liefde een situationele overgave aan een ander. De emotie was bin- dend, niet het contract. Principes als overgave, het opgeven van de vrije wil en het aangaan van relaties die niet contractueel zijn pas- sen niet in liberalisme, socialisme of feminisme. In religies geef je je over aan het geloof en niet aan de seks. Daarom blijven de moderne samenlevingen zo puriteins.

Overgave als gift aan de ander is niet alleen een mooi godsdien- stig maar ook een schitterend seksueel principe. Het betekent niet dat je je met ziel en zaligheid overgeeft en dat het verstand wordt uitgeschakeld. Het gaat juist om de verbinding van emotie en rede, van passie en begrip. In de moderne samenlevingen worden liefde en seksualiteit gezien als zaken die buiten rede en kennis staan, ten- zij in hun zogenaamde natuurlijke functies die de biologie onder- zoekt en vastlegt, maar beide zijn net zo goed toegankelijk voor het denken als andere sociale fenomenen. Net als politiek of economie echter is het erotische leven nooit volledig toegankelijk voor het ver- stand en blijven er mysteries die seks en liefde spannender maken. Vanwege die raadsels hoeven we niet terug te vallen op religie of het verstand uit te schakelen – seks is voedsel voor het denken. Erotiek is een aansporing voor de wetenschap, die door de wending die het liberalisme heeft genomen daar niet klaar voor is omdat ze objectief

174 | overgave

wil zijn en het subjectieve ten onrechte uitsluit (behalve als object van onderzoek). Nu zien we seks als kern van de menselijke identi- teit. In de lijn van achttiende-eeuwse libertijnse schrijvers als Sade ligt het meer voor de hand het erotische en subjectieve als belang- rijke uitgangspunten van denken te zien. Het vereist op zijn beurt een overgave aan reflectie over leven en samenleven waartoe een tra- ditionele ‘objectieve’ wetenschap niet in staat is.

Overgave in de liefde heeft weinig met empathie als begrip voor de ander te maken. Dat duidt op afstand nemen en een houding van mededogen. Het impliceert een onderscheid tussen subject en ob- ject. Bij overgave gaat het niet om een versmelten van beide, maar om het relationele aspect. Subject en object zijn noch één noch twee en niet iets ertussenin; ze zijn meer dan twee door het relationele aspect. Ze zijn de één en de ander plus hun samenleving. Dat wat ik aan de ander geef, is geen verlies maar eerder winst voor mij en de ander. Seks en liefde zijn geen zero-sum spel, waar de winst van de één verlies is voor de ander, maar biedt meerwaarde voor beiden.

Bij kinky seks gaan ze een stapje verder en geven masochisten zich over aan een meester die zulke sekspartners wel als bezit of ei- gendom ziet. In de liefde betekent overgave dat je buiten je identiteit treedt. Het gaat niet om versmelting met de beminde, maar om de meerwaarde van de relatie. Bij kinky seks is de meerwaarde niet de gelijkheid die in de liefde regel is, maar de ongelijkheid. Overgave van een onderdanige is een teken van vertrouwen in de kwaliteiten van de dominant waaruit een bevredigende ontmoeting of relatie ontstaat. Al eerder kwamen de variaties in onderdanigheid aan de orde. Het is leuk wanneer de onderdanige zich een beetje verzet en zich niet totaal overgeeft, anders is de spanning weg. Volledige overgave is pas gewenst als de dominant de slaaf daartoe heeft ge- dwongen. In kinky seks moet werk worden verricht om overgave en onderdanigheid te bewerkstelligen. ú onderwerping

overgave | 175

Ponyseks

P

Mannen die zich onderwerpen aan een vrouw zijn pages. Hun per- versie heet pagisme. Voor vrouwen die zich onderwerpen aan een man bestaat geen woord omdat dit natuurlijk zou zijn. Voor de vrou- welijke en mannelijke personen die het doen voor geld, uit geilheid of uit onmacht, bestaan veel woorden: slavin, sletje, gevangene, hoe- renjong, meid, masochist. Maar nog nooit hoorde ik in dat verband het woord page. Het klinkt gewoon te tam en te saai. Het woord komt wel voor in lesbische kring, maar ook daar is het zeldzaam omdat er zoveel andere meer sexy termen voor het pagisme zijn.

Parfum

Als ik parfum ruik, ben ik weg. Op seksfeesten en leerbars is het te- recht verboden. Toch zijn er perverten wier blik omfloerst raakt en wier ding omhoog gaat staan als ze de juiste geuren ruiken. Voor sommigen zijn dat parfums of zoete zepen, voor kinky types zweet, vaginale vochten, sperma, stront, pis of kopkaas – het vuil dat zich achter de voorhuid ophoopt.

Passivisme

Passivisme staat voor onderdanigheid en ook wel voor de wens om in vagina, mond of aars gepenetreerd te worden. In Sade’s werk is een perfecte penetratie een soort verkrachting: het doorklieven van de bepaalde opening.

Pederastie

Pederastie is Grieks voor de eros (passie) van een volwassen man voor een pais (jongen) zo tussen de elf en achttien jaar. We noemen het ook wel knapenliefde, nepio- of pedofilie. In het tijdperk van de so- domie, zo tussen 1000 en 1800, was het ook een ander woord voor sodomie dat meestal anale seks tussen mannen betekende. Griek- se beginselen is nog een ander woord voor pederastie. In sommige landen, bijvoorbeeld Frankrijk en Polen, is het woord algemeen be-

Pages

pages | 177

kend, vooral in de afkorting pédé, wat homo of nicht betekent. Lees voor een knappe verhandeling over de pederastie het prachtige en doorwrochte proefschrift van Charles Hupperts, Eros dikaios (2000), waarin meer staat over pederastie dan de meeste mensen willen weten (zie voor korte versie Hupperts 2002). De oude Grieken wisten wel van wanten als het om jongens ging. Ze maakten zich weinig zorgen om de onschuld of de toekomst van de jongens met wie ze seks hadden. Die jongens waren zo onschuldig niet en de seksuele handelingen waar ze bij betrokken waren, geenszins traumatise- rend. Voor de jongens was het juist een hele eer een man als vriend en sekspartner te hebben. Die seks was geen misbruik, maar een normaal onderdeel van het jongensleven. Daarom was het nutteloos om zich over toekomstige negatieve gevolgen van de erotiek voor die jongens zorgen te maken. De pederastie was eerder een weg omhoog in samenleving en filosofie. In de moderne psychobabbel zouden de oude Grieken kinderverkrachters heten. Het heeft er meer van weg dat die psychobabbelaars zelf de verpesters van kinderlijk geluk zijn door hen de weg naar seksuele pleziertjes te versperren.

Pedofilie

De meest omstreden perversie is heden ten dage de pedofilie, de liefde voor een pais of jongen. Hoewel de letterlijke vertaling uit het Grieks ‘liefde voor een knaap’ is, valt de liefde voor meisjes er nu ook onder. Het heet pedoseksualiteit wanneer het tot seksuele handelin- gen komt. Sommige wetenschappers maken verder een onderscheid tussen pedofilie als de liefde voor kinderen die nog niet in de pu- berteit zitten en efebofilie, de liefde voor pubers. Hier gebruik ik de term in de brede betekenis, waarbij aangetekend moet worden dat de liefde voor pubers veel meer voorkomt dan die voor prepubers.

We hebben een korte periode gekend dat emancipatie van de pedo- fiele liefde zelfs binnen de politie aanhangers had, maar daaraan is na 1980 een einde gekomen. In december 1998 schreef een NRC-jour- nalist die ik altijd voor een redelijk verlichte geest had gehouden, dat hij vond dat het thema beter van de agenda afgevoerd kon worden. Het was naar aanleiding van een debat over de gevolgen van pedo- fiele contacten die vaak niet negatief zijn, zoals de meeste mensen denken. Waarom niet praten over handelingen die voor monsterlijk doorgaan maar die de betrokkenen niet als zodanig ervaren?

178 | pedofilie

Pedoseksuele contacten zijn met Oude Pekela in 1987 (Rossen 1989), Bolderkar, Betuwe, Emmerveen, Assen en Dutroux voorpa- ginanieuws geworden. In Oude Pekela zouden clowns kinderen in de middagpauze hebben ontvoerd naar een boerderij waar seks plaatsvond en pornofilms werden opgenomen. De politie vond geen spoor van bewijs voor de verhalen die ongetwijfeld aan een rijke kin- derfantasie waren ontsproten. Sindsdien is de maatschappelijke veroordeling van pedofiele contacten alleen maar toegenomen. In meer gevallen ging het om imaginaire aanklachten waarvoor geen splinter bewijsmateriaal is gevonden, maar er waren ook serieuze gevallen. Het grootste schandaal trof Wallonië. Bij Dutroux, die als pedofiele duivel werd afgeschilderd, ging het om een heteroseksuele huisvader die zich uit gemakzucht aan meisjes beneden de leeftijd had vergrepen. Er zijn pedoseksuele monsters onder ons, maar nie- mand veroordeelt hetero’s om de ouders die hun kinderen doden, de mannen die hun vrouwen vermoorden of andersom. De meeste pedo’s zijn brave zielen. Een deel van hun gewelddadig gedrag zal zelfs een verklaring vinden in het feit dat ze als duivels worden af- geschilderd. Zoals sociologen zeggen: een geloof creëert feiten. Zeg je dat pedofielen monsters en moordenaars zijn, dan worden ze dat ook. Dat gebeurde in het verleden met onanisten en homoseksuelen en gelukkig heeft op die terreinen het verstand het gewonnen van de emotie.

In het nieuws over pedofielen valt vaak op dat ze als een onderaf- deling van de homo’s worden gezien. Na de moorden van Dutroux kwamen de nieuwsrubrieken met aanklachten tegen Amsterdamse homoboekwinkels, Rotterdamse homobordelen, de Spartacus Gay Guide en de Utrechtse homostudies alsof deze duivel uit de homowe- reld afkomstig was. Volgens mij bestaat dit beeld omdat hetero’s via gezinenfamiliemogelijkhedenkrijgenvoorpedoseksuelecontacten met meisjes. Dan heet het incest. Het gezin kun je nauwelijks demo- niseren, terwijl knapenliefhebbers makkelijk zijn af te schilderen als gevaarlijke buitenstaanders die zonder aarzelen in de voetspo- ren van Dutroux treden. Omgekeerd hebben veel homomannen het gevoel dat die ‘vieze mannen’ uit hun jeugd een buitenkans waren. Voor menige jonge homo vertegenwoordigt de pedo geen gevaar, maar de plezierige mogelijkheden van een buitenwereld die niet zo exclusief hetero is als het gezin. Door het sociale stigma waar homo-

pedofilie | 179

mannen nog steeds onder lijden, tonen ze tevens meer begrip voor andere seksuele voorkeuren waar hetero’s hun neus voor ophalen. Het zijn vaak homomannen en soms lesbische vrouwen die het op- nemen niet alleen voor pedofilie maar ook voor sadomasochisme en andere ‘perversies’, of voor de personen die betrokken zijn bij zulk plezier.

In veel samenlevingen stonden seksuele contacten met kinderen in hoog aanzien. Griekse mannen wilden niets liever dan seksueel genieten van de fysieke schoonheid die ze aan jongens toeschreven. Papoea’s lieten zich door jongens pijpen of neukten die kereltjes om hen met hun zaad te vermannelijken. Die jongens waren soms niet ouder dan een jaar of zes. Niks gezeur over trauma’s, onschuld of een ongeschikte leeftijd voor dat soort ervaringen. Het gebeurde en het werd goed geacht. Ook hier creëerde een geloof bepaalde feiten. De profeet Mohammed trouwde met een zesjarig meisje en begon sek- suele relaties met haar toen ze negen was. Kinderhuwelijken kwa- men over de hele wereld voor en hoewel ze op de meeste plaatsen zijn uitgebannen, zijn er hier en daar nog resten van te vinden. Maar zijn die ouderen die met jongeren trouwen per se monsters? De mos- lims die boos worden op islamofoben vanwege beschuldigingen van kinderverkrachting aan het adres van hun profeet, zouden hem wat serieuzer moeten nemen. Ook klopt het beeld van een te groot ge- slachtsdeel in een te klein gat meestal niet. De liefde voor een kind uit zich niet in het gewelddadig misbruik ervan, net zomin als hete- roseksualiteit gelijkstaat met verkrachting van vrouwen door man- nen.

Het Griekse voorbeeld van de pederastie heeft een lang naleven gehad. In vijftiende-eeuws Florence hadden de meeste jongens sek- suele contacten met elkaar, die via een vast stramien verliepen. Jongvolwassenen die tussen de achttien en dertig jaar waren, deden het met pubers van twaalf tot achttien jaar oud. De rolverdeling was dat de ouderen de jongeren penetreerden of in ieder geval de zoge- naamd actieve rol hadden. Na deze pederastische periode trouwden de jongens en bewandelden keurig het heteropad. Slechts een enke- ling ging er tot op hoge leeftijd mee door. Dit gebeurde allemaal in een tijd dat sodomie door Kerk en Staat verdoemd werd (Rocke 1996). Historici nemen aan dat zulk homoseksueel gedrag in het Europa van die tijd nog wijdverbreid was. Japan en China kenden in die

180 | pedofilie

tijd eveneens zulke pedofiele gebruiken. Uit Afrika, waar volgens mensen als president Robert Mugabe van Zimbabwe homoseksua- liteit niet zou zijn voorgekomen, zijn verschillende voorbeelden be- kend. De Azande namen jongens mee op hun krijgstochten die alle functies van vrouwen vervulden – in de keuken en in bed (Evans- Pritchard 1970). De koning van Oeganda had toen de missionaris- sen er arriveerden tot hun schrik een harem met lustknapen. Zwarte mijnwerkers in Zuid-Afrika hielden jonge mannelijke echtgenotes, die ook weer diensten in keuken en bed verleenden (Epprecht 2004). Zulke relaties tussen adolescenten en (jonge) mannen zijn nog steeds schering en inslag in de islamitische wereld, van Marokko tot Indonesië. In de gouden Middeleeuwen kende de Arabische wereld een rijke cultuur van gedichten over wijn en knapen (Massad 2007). Ook in het Turks, Perzisch en Urdu werd zulke poëzie geschreven (El-Rouayheb 2005). Dergelijke teksten worden niet meer geschre- ven, maar het seksuele gebruik bestaat nog steeds op grote schaal. Soms gaat het om Koranscholen, die op vele plekken als broedplaat- sen van pederastie bekend staan (Serhane 2000). Bij de Oezbeken in Afghanistan kennen ze het ‘knapenspel’. In kroegen dansen de mooiste jongens voor de mannen en voor wat geld kun je van hun seksuele diensten gebruikmaken (Baldauf 1988). De Nederlandse soldaten in Uruzgan hebben opgegeven het lokale gebruik uit te roeien dat soldaten en agenten hun zorgen verlichten door seks met knapen te hebben. Gouverneur Jan Mohammed werd op verzoek van de Nederlandse regering afgezet omdat hij een notoire drugshande- laar en pederast zou zijn. Uit historische en antropologische studies dringt zich het beeld op dat in andere culturen en tijden pedofilie de meest algemene vorm van homoseksualiteit was en meer voorkwam dan mannen die het met andere mannen deden. Het was een alge- meen gebruik, zeker niet altijd moreel goedgekeurd maar meestal gedoogd door en voor de mannen die er baat bij hadden. Ideeën van seksueel misbruik speelden niet op.

Relaties tussen volwassenen en kinderen worden meestal toe- geschreven aan de volwassene die misbruik van zijn overmacht maakt. Maar het zijn vaak ook de jongere partners die het seksuele initiatief nemen. We hoeven niet zover van huis te gaan om jongens te vinden die plezier in seks hebben en er geen trauma van krijgen. Wie de levensverhalen leest van mensen als Hans van Maanen, Ed-

pedofilie | 181

mund White, David Wojnarowitsj en zoveel andere nichten, krijgt een beeld van jongetjes die soms ver onder de leeftijd zijn en zelf actief op seks uit zijn. Soms doen ze het met leeftijdgenoten, vaker nog zoeken ze oudere jongens en mannen uit die in allerlei opzich- ten wat meer te bieden hebben. Jan Hanlo en André Gide bezweken voor de verleidingskunsten van ventjes van elf jaar. Ik heb mannen geïnterviewd die op hun zesde begonnen met de mannenjacht en daar nooit een trauma aan over hebben gehouden of de indruk had- den dat ze er te vroeg bij waren. Ook aan de lesbische kant is het niet ongebruikelijk dat meisjes in zwijm vallen voor hun onderwijzeres of andere volwassen vrouwen. Marjan Sax en Sjuul Deckwitz wijd- den een heel boek aan relaties tussen meisjes en vrouwen onder de titel Op een oude fiets moet je het leren (1992). Het was vroeger ook een gebruik bij heterojongens die hun eerste stappen op seksueel gebied vaak zetten met een oudere vrouw, zoals een tante, lerares, buur- vrouw, prostituee of ander behulpzaam persoon.

Ik ken aan de andere kant veel mensen die het betreuren dat ze zo lang onschuldig zijn gehouden en juist geen kans kregen om hun verlangens na te jagen. Die wat graag een oudere heer of dame had- den ontmoet die ze liefdevol het leven had leren kennen. Voor de seks geldt zeker ‘jong geleerd, oud gedaan’. De Franse jurist René Guyon deed de uitspraak ‘Sex before eight or it’s too late’. Wanneer je de cij- fers van Kinsey leest, krijg je de indruk dat mensen de achterstand die ze in hun jeugd op seksueel gebied oplopen, nooit meer inhalen. Het is net als met taal, sport, muziek: als het talent niet vroeg op weg wordt geholpen, zal de top altijd uit zicht blijven.

Het filosofische werk van René Schérer (1974) en het empirische van Theo Sandfort (1986) leidt tot vergelijkbare conclusies: seks van jongeren met ouderen hoeft helemaal niet schadelijk te zijn, inte- gendeel, soms helpt het de jongeren juist seksueel en sociaal op weg. In de stroom van onderzoek naar verkrachting, seksueel geweld en ongewenste intimiteiten is helemaal uit het oog verloren dat sek- sualiteit niet alleen een destructieve, maar ook een opbouwende of helende werking heeft en in de regel plezier betekent.

De Amerikaanse onderzoekers Bruce Rind, Robert Bauserman en Philip Tromovitch (1998) hebben recent bevestigd wat we allang wis- ten: seksuele contacten van minderjarigen met volwassenen zijn in de regel onschadelijk. Schade treedt volgens hen vooral op wanneer

182 | pedofilie

het om incest of gedwongen seks gaat. Over die dwang zullen we het nog hebben wanneer vernedering aan de orde komt. Het onderzoek werd gepubliceerd in het prestigieuze Psychological Bulletin en riep de woede op van alle lokale gekken en moralisten. Zij kregen het gedaan dat het Amerikaanse congres unaniem een motie aannam met de strekking dat alle seks met kinderen misbruik was en dat al- leen vanuit deze achterlijke vooronderstelling objectief onderzoek mogelijk was. Het leek mij een reden om de Nederlandse ambassa- deur uit Washington terug te roepen, maar zelfs de Nederlandse kranten berichtten niet over zulke schennis van seksuele kinder- rechten en wetenschappelijke normen.

Gezien de geschiedenis en antropologie van seksuele contac- ten tussen volwassenen en kinderen, kunnen we vaststellen dat de schadelijke gevolgen van zulke contacten geheel afhankelijk zijn van de context. Helaas betekent het voor de huidige situatie met alle dwaze moeders en verbeten vaders dat kinderen ernstig lijden, niet van pedofiele contacten, maar van alle ophef en hysterie om zulke relaties. In een wereld waar liefdevolle of intieme aandacht voor kin- deren wordt gezien als gevaarlijk, komen ze emotioneel tekort. De groeiende cultuur van gesloten gezinnen sluit alle seksuele beelden uit hun leven uit, behalve die van het heteroseksuele huwelijk. Waar erotische afbeeldingen en handelingen gelden als een gevaar voor de onschuld en het welzijn van kinderen, leren ze de variaties van het seksuele handwerk nooit goed kennen, laat staan dat ze die leren beheersen. De angst voor pedofilie is uiteindelijk angst voor seks. In een samenleving en met media die door en door geseksualiseerd zijn, leidt zulke angst tot hysterie, hypocrisie en geweld. Seksuali- teit wordt voor kinderen van een licht problematische of spannende tot een traumatische handeling.

De negatieve houding ten opzichte van seksualiteit is met de sek- suele revolutie niet verdwenen. Zowel pedo’s als jongeren voelen daar de consequenties van. Politiek, onderwijs en gezinnen, kortom alle burgers samen, zouden het roer dienen om te gooien. In plaats van een demonisering van seksualiteit van kinderen, zouden we ons beter open kunnen stellen voor hun erotische dromen en belevenis- sen. In plaats van hen verre te houden van seksuele uitingen, zou- den we hen er beter vroeg mee kunnen confronteren. De stilte rond de seksuele dromen en daden van kinderen die overheid en burgers

pedofilie | 183

willen afdwingen, bevestigt heteronormen en produceert daarnaast spookbeelden over alle andere vormen van seksualiteit. Ontluiken- de homootjes en kinky heterootjes zijn daar allerminst mee gediend (Levine 2002).

Penetratie

Penetratie zelf hoort niet echt bij de perversies, of het nu om mond of kont gaat, en of het met een lul, dildo, vibrator, vinger of vuist gebeurt. De Romeinen kenden anale penetratie als straf voor laffe soldaten. In de gevangenissen van de vs is ongeveer eens per mi- nuut een mooie jongen, jongeman of nicht het slachtoffer van vaak gewelddadige verkrachting. Voor sommige masochistische homo- mannen mag het geil klinken, er zelf slachtoffer van zijn is iets heel anders. Het seksuele misbruik van punks en queens hoort bij de geile machtsspelletjes van gevangenen onderling, die de bewakers aan- moedigen omdat het hun taak wat lichter en leuker maakt. Daarmee bevorderen de autoriteiten gek genoeg gedrag dat algemeen straf- baar is. Logica op seksueel gebied is echter niet de sterkste kant van de autoriteiten in de vs. In vrouwengevangenissen is het van het- zelfde laken een pak, alleen zitten er veel minder vrouwen achter slot en grendel en gaat het er onder hen minder heftig en geweld- dadig aan toe – en ze penetreren elkaar zelden. Penetratie is vanwege de aspecten van verkrachting en vernedering een onderdeel van kinky dromen.

Petitisme

Het tegenovergestelde van grandisme of liefde voor ‘horsemen’ is petitisme, de liefde voor het kleine geslachtsdeel. Een sekswerkster in het Amsterdamse Wallengebied die een Fransman uit haar kamer gooide, deed dat omdat ze zijn geslachtsdeel veel te groot vond. Ze was echt een petitiste. Andere vrouwen stellen daarentegen een grote lul op prijs. Vanwege het idee dat vooral zwarte mannen daar- van zijn voorzien, reizen ze af naar de Bijlmer, Kenia, Senegal of de Caraïben, waar selectief zoekgedrag hun vooroordelen bevestigt. Uit prudentie schrijven ze helaas zelden over dit detail van hun sekstoerisme.

Veel homomannen stellen grootgeschapen zeer op prijs. Een ‘size queen’ houdt van stevige apparaten, maar voor de liefhebber van

184 | penetratie

klein bestaat in het Engels of Nederlands geen woord. Voor grandis- ten is het een vreemde verrassing dat de oude Grieken op hun vazen de geslachtsdelen zo klein afbeeldden. Daarvoor zijn allerlei rede- nen te bedenken. Maar de simpelste is toch wel dat de oude Grieken gewoon van kleine pikken hielden en petitisten waren. Misschien dachten ze ‘liever een kleine die steigert dan een grote die weigert’, of vonden ze als echte estheten klein mooier dan groot.

Pictofilie

De liefde voor plaatjes en films heet pictofilie. Pornofilie zou mis- schien een handiger woord zijn. Bij pornografie zullen we er straks op terugkomen.

Pis- of plasseks ú goudenregen

Podofilie ú voetseks

Politieseks

Ik krijg niet de indruk dat politieagenten een belangrijke fetisj voor hetero’s zijn, niet voor mannen en niet voor vrouwen. Leger en po- litie trekken heteromannen misschien aan als beroep waar ze hun mannelijkheid kunnen bewijzen (hoewel dat steeds minder mag) en daarmee vrouwen kunnen aantrekken, maar het is meer stoerheid of mooie uniformen waar ze prat op gaan. Hun beroep en kleding zijn een verleidingsmiddel, geen fetisj. In de mode is er wel kleding geïnspireerd door uniformen, maar dat is geen fetisjkleding. Aan de homoseksuele kant zien we dat lesbiennes relatief vaker politie of leger als beroep kiezen dan homomannen, maar dat lijkt vooral een gevolg van de meer mannelijke kanten van die vrouwen, waar- door ze zulke stoere beroepen kiezen. De klacht dat homomannen de plekken waar ze komen, seksualiseren, maakt het juist voor hen moeilijk zich staande te houden in een mannenwereld. Lesbische vrouwen gedijen daar juist en zij zullen, althans van hun manne- lijke collega’s, niet snel het verwijt krijgen dat ze de boel seksualise- ren. Heteromannen houden er aanzienlijk meer van wanneer vrou- wen dan wanneer mannen dat doen. Ook voor lesbische vrouwen lijken die uniformen geen fetisjen te zijn. Juist de homomannen die het meest de uitsluiting bij politie en leger ervaren, maken van die

pictofilie | 185

instellingen een fetisj. Wat niet mag, wordt vaak dubbel zo aantrek- kelijk.

Aan de homokant is de politie juist heel sterk een fetisj. Ik ken ho- momannen die boeien of uniformen bezitten van zo veel mogelijk korpsen ter wereld. Als homo’s eenmaal weten dat een soortgenoot agent is, stijgt de lust direct – het geeft niet wat voor type het ver- der is. Dat geldt echter niet voor iedereen. Het is een raadsel, maar agenten zeggen mij juist niets. Bij soldaten en slaven, bij voetballers en vechtsporters kan ik me veel voorstellen, maar bij politieagenten staken mijn lustgevoelens. Terwijl de stap van soldaat naar agent maar klein is. Zelfs bij de tussenstop van marechaussee en militaire politie begeven mijn lustvoelhoorns het. Amerikaanse agenten, bobbies, me’ers, de Franse oproerpolitie, de Belgische Rijkswacht, de Spaanse Guardia Civil, het zegt me allemaal niks. Doodseskaders in Latijns-Amerika stuiten me zelfs zeer tegen de borst.

Het is niet zo dat de agenten die in Amsterdam de straat bevol- ken me geen lekkere hapjes lijken. Hoewel hun regenpakken en gele jassen er verschrikkelijk uitzien, is er met hun gewone uniformen niet veel mis. Misschien is het simpelweg een gezonde afkeer van het knullige werk dat ze in de regel doen dat ze minder aantrekke- lijk maakt. Bekeuringen geven voor onnozele overtredingen, win- keldieven opbrengen, junks achternazitten, het roept weinig in me op. Hetzelfde kun je echter van andere uniformtypes als soldaten en voetballers zeggen. Wat zij doen is vaak nog nietszeggender en stompzinniger. Granaten afvuren op een vijand die ze niet zien, ach- ter een bal aan dribbelen en vooral veel niet scoren.

Uit mijn jeugd kan ik me alleen oude rancuneuze agenten herin- neren. De hoofdagent in mijn geboortedorp was dik en dom en pre- tentieus en wilde niets liever dan mij te grazen nemen. Eens hield hij mij aan omdat ik met mijn fiets rechts had ingehaald. In mijn herinnering zeurde hij een eeuwigheid om mij deze wereldschok- kende overtreding te laten bekennen. Later riep zijn opvolger mij op het matje omdat in een boerderij die de dorpsjongens als honk gebruikten, de alom gezochte misdadiger Weinreb geslapen zou hebben. Ik wist van niets en ook in dit geval was zijn gezeur en geze- ver onuitstaanbaar. Of misschien ben ik gewoon sikkeneurig omdat niet één me in de boeien heeft geslagen en opgebracht naar het bureau?

186 | politieseks

Want laten we wel wezen: het beroep van agent roept alles op wat sadisten en masochisten doet dromen. Cellen, boeien, wapenstok- ken, uniformen, gevangenen, macht en machtsmisbruik, stoer doen en streng zijn. Eens had ik het voorrecht een politiebureau te mogen bezoeken, een Amsterdamse wijkpost die alles in zich had voor een geil seksfeest. Er waren dagcellen en kale cellen voor on- rustige gekken en agressieve alcoholisten, er was een fotocabine voor misdadigersopnamen en een vingerafdrukmachine. Vrouwen en mannen hadden hun eigen wapenkamer. De agenten beschikten over paarden, fietsen, scooters, terreinwagens en gewone auto’s. En over volop handboeien. Maar helaas begaf ook hier mijn fanta- sie het, want het was allemaal wat te realistisch. De gevangenen in de cel waren zielige hoopjes menselijke ellende. De agent die ons op zijn krukken rondleidde was meer een welzijnswerker dan een echte kerel. Aan de balie stonden witte agenten zwarte mannen te woord over de meest deprimerende onderwerpen. Wat van buiten leuk leek, was van binnen troosteloos en naargeestig.

Laten we met Gerard Reve een laatste poging wagen om tot de geile kanten van het politiewezen door te dringen. Voor hem zijn fi- guren als agenten nodig om jongens te martelen en te misbruiken. Het revisme is een driehoeksverhouding met aan de ene kant een jongeman in uniform, met macht bekleed zoals een soldaat, veld- wachter of agent, en aan de andere kant een jongen die gestraft moet worden. Reve is de derde partner die de jongeman helpt de jongen te dresseren. Hij kiest voor een soldaat of een politieagent omdat die geil, hard en onberekenbaar zijn en een glorieus uniform aanheb- ben. Het maakt hem niet uit of ze zwart of blank of geel zijn, als ze maar hun fetisjkleren dragen en hun wapenstokken gebruiken.

Het is een variatie op het revisme die me een aanvaardbaar geil beeld van politieagenten geeft: wanneer ze in de rol van Reve zijn. Dienstbaar aan een sadistische militair die hun opdracht geeft jon- gens, gevangenen, boeven te bewaken of bestraffen. Als hulpje heb- ben ze wel wat, maar verder niet. Anders dan veel mensen heb ik he- lemaal niet het idee dat er te weinig blauw op straat is. Van mij mag er meer blauw op straat, of rood of groen of geel, zolang het maar geen uniformen zijn. Want waar zijn die agenten anders voor dan om onze vrijheid te beperken? Als ze tenminste klaarstonden om onze seksuele wensen te bevredigen, maar kom daar eens om bij een

politieseks | 187

agent. Dan krijg je een pak rammel met een wapenstok waar zelfs een geharde masochist niet van gediend is! Of stom gestamel van een nette agent die heeft geleerd dat hij niet lelijk mag zijn tegen homoseksuele medemensen, maar niet weet hoe hij aardigheid en duidelijkheid kan combineren.

Tegenwoordig schijnen er ook homoseksuele politieagenten te zijn. Ik heb er wel eens eentje ontmoet, een alleraardigste man. Het vervelende is dat die homo-agenten zich in niets onderscheiden van hun heterocollega’s. Ze zijn niet wijviger, niet onmannelijker en ook niet mannelijker. Ze hebben geen roze in plaats van witte strepen en balken, ze dragen geen naamplaatje met ‘homo’ erop. Ze mogen hun beroep niet seksueel exploiteren. Heel leuk dat ze er zijn, maar voor een perverteling hebben ze helaas weinig concrete lustwaarde. ú discipline en legerseks

Polyiterofilie

Polyiterofilie is een raar woord met een interessante betekenis. Sommige mensen vinden alleen een climax na een serie partners. De Franse schrijver André Gide kende dit probleem. Voor hem bete- kende bevrediging een serie van een half dozijn ejaculaties achter elkaar, liefst bij twee of drie jongens. Het ging hem niet om penetra- tie of wederzijdse masturbatie, voor hem was het voldoende om zijn hand op de schouders van de jongens te leggen. Hij verklaarde zijn bijzondere vorm van orgasme als volgt. In zijn jeugd was het hem verboden te masturberen. Hij ving dit probleem op door steeds een stijve te krijgen zonder klaar te komen. Als volwassene hield hij het ritme aan maar stopte niet meer voor de ejaculatie. Een bekendere vorm uit donkere kamers en sauna’s zijn de mannen die pas klaar- komen nadat ze een serie sekspartners met mond of kont hebben be- vredigd. Wat is een beter woord voor deze interesse, veelmannerij, polypartnerseks, plurivirisme?

Ponyseks

Een bijzondere vorm van bestialiteit is ponyseks, waarbij in de regel geen beest komt kijken. Er bestaan twee hoofdvormen, die overigens net zo goed beleefd kunnen worden in termen van ezels, paarden of kamelen. Het idee is dat mensen behandeld worden als pony’s en dat kan door ze voor een kar of rijtuig te spannen, ofwel ze worden bere-

188 | polyiterofilie

den zoals je met een pony of paard doet. In beide gevallen kan dat met het paardentuig van zadels, halsters, sporen, stijgbeugels, bitten en teugels en een rijzweep of springstok om het beest een beetje op te jagen. Er zijn mooie halsters van leer en metaal maar een grof stuk touw heeft zo ook zijn aanhangers. Barebacking (rijden zonder zadel) is in de regel ongewenst, want de opwinding zit vaak in het tuig dat de masochist tot dier maakt. Vanzelfsprekend zijn er vragen hoe de pony verder op te tuigen: met een lapje voor de geslachtsdelen, een leren minipak of gewoon naakt, met een pluim op de kop, met een paardenkleed om het lijf geslagen met de wapens van de baas erop. Als schoeisel zijn er blote pootjes maar ook laarzen die er als hoe- ven uitzien. Waarschijnlijk zijn er geen hoefsmeden die bij mens- pony’s hoeven aansmeden. Loopt het beest op twee of vier poten of kruipt het? De ruif waaruit gegeten en gedronken wordt is een ander bijzonder element, net als wat ze te eten krijgen: gras of een suiker- klontje? Andere variaties betreffen de kar, de verbinding tussen pony en wagen, het aantal pony’s dat ervoor wordt gespannen of de combinatie van een menspony naast een echt beest. Verhuur of ver- koop van paardjes en karren is een andere aardigheid. Hoe wordt op of aan het lijf van het dier aangegeven wie de baas is? Staan de pony’s ’s nachts in de wei, in een stal, in een kooi of mogen ze naast het bed van de meester liggen? Zijn er palen waaraan ze vastgezet worden en hoe gebeurt dat? De baas heeft ook weer zijn eigen kleren en attribu- ten, van rijlaarzen, rijbroeken, jassen en caps tot zwepen. Is de favo- riete stof leer, latex, rubber, corduroy of grof katoen? Een belang- rijke vraag betreft de dressuur van de dieren: het lopen, de teugels en alles wat daar verder bij komt kijken, zoals straffen. Paarden- en ponyraces met of zonder rijtuigen en dressuurwedstrijden klinken aantrekkelijk. Wordt het winnend paard verkocht en de verliezer ge- straft? Als een pervert hier eenmaal aan begint, zijn de mogelijk- heden eindeloos. Begin eens met kijken in een winkel op internet waar ze spullen voor de paardensport verkopen en je zult verbaasd staan wat verder nog allemaal bestaat om pony’s te knechten. Al die bitten, halsters, stijgbeugels en rijzwepen zijn heel opwindend, ook voor mensen die geen pony willen worden. Gezien de populariteit van de paardensport onder meisjes lijkt ponyseks me een ideale per- versie voor heteromannen die meestal geconfronteerd worden met een tekort aan vrouwen in hun tak van sekssport, of voor lesbien-

ponyseks | 189

nes voor wie er rond paarden en pony’s een vrouwenwereld openligt. (Gates 2000) ú bestialiteit

Poppenseks

Een gek woord is pediofilie ofwel poppenseks. Tegenwoordig zijn er levensechte poppen te koop met wie je het bed kunt delen en die openingen hebben voor seksueel contact. Psychologen gebruiken vergelijkbare ‘anatomisch correcte’ poppen om kinderen te helpen bij bekentenissen over seksueel misbruik. We horen nooit of de kin- deren door de poppen zin in seks krijgen. Volgens die psychologen kan dat niet, want voor hen zijn volwassenen daders en kinderen slachtoffers. Helaas steekt de wereld wat ingewikkelder in elkaar en zijn sommige kinderen seksueel actieve wezens.

Pornofilie, pornografie

In feministische kring in de vs bevindt zich een groep dames die zich opwerpt als hoeder van de moraal en fel tegen porno ageert. Robin Morgan bedacht de slagzin ‘pornografie is de theorie, verkrachting de praktijk’ en de zogenaamde radicale feministes Catherine Mac- Kinnon en Andrea Dworkin verspreidden deze boodschap. In een coalitie met de Amerikaanse Republikeinen maakten ze zich sterk voor een verbod op pornografie. Sociologen hadden juist volgehou- den dat vrije distributie van porno seksuele misdrijven voorkomt. De frustraties van mannen die geen toegang hebben tot seksplaat- jes vormen een groter gevaar dan de stimulansen die van porno uit gaan om seksuele handelingen te verrichten met onwillige perso- nen. De meeste pornografie dient de zelfbevrediging en biedt een veilige uitweg voor opgewonden mannen.

Beide opvattingen hebben iets simplistisch. De sociologen ont- kenden te gemakkelijk dat beelden kunnen bijdragen aan sociale vooroordelen en criminele handelingen. De feministes waren veel te eenkennig, want de relatie van oorzaak en gevolg die zij vaststelden tussen porno en seksueel geweld, was uiterst dubieus. Ook was hun sekseanalyse die zo feministisch klonk, te eenzijdig, want ze namen aan dat mannen porno produceerden en vrouwen verkrachtten ter- wijl er ook vrouwen zijn die porno produceren en consumeren. Er zijn zelfs vrouwen die verkrachten en uit lustgevoelens moorden (Spector 2006).

190 | poppenseks

Zo ongeveer elke generatie maakt zich druk om de ondergang van de wereld en het verlies van de moraal omdat porno de sociale cohesie en deugdzaamheid van de samenleving zou ondermijnen. Die zorg bestond met de opkomst van de fotografie en later weer met film en televisie. Recent vormen video en internet bronnen van zorg. Theater en uitgaansleven waren volgens conservatieve moralisten altijd al een gevaar voor de maatschappij. Elke nieuwe dansmode ondervond heftige kritiek, zoals het billendraaien van Elvis Presley in de jaren vijftig, het swingen uit de tijd van de seksuele revolutie en het schuren van Surinaamse meisjes nu.

Alle commotie om porno die steeds weer oplaait, is mijns inziens vooral een aanwijzing dat seksueel plezier nog steeds weinig aan- zien geniet. De ingebeeld negatieve gevolgen van porno op gedrag kunnen beter omgekeerd worden: de belabberde houding ten aan- zien van seksualiteit in de samenleving leidt tot zowel seksuele pro- blemen als beroerde porno. Het huidige type porno is een gevolg en niet een oorzaak van seksisme, waaruit ook antihomoseksualiteit, verkrachting en seksueel geweld voortvloeien. Het is tevens de achtergrond van de situatie dat de wereld van de porno nog steeds smoezelig is en de relatie tussen criminele wereld en seksindustrie zo nauw blijft. Het keurige Philips haalde bij de lancering van de video zijn neus op voor porno en daarom legde zijn superieure sys- teem het op de consumentenmarkt af tegen dat van minder kies- keurige producenten die wel pornovideo’s verkochten.

Het taboe op porno heeft vreemde consequenties. In Canada mocht geen porno worden gedraaid met blote geslachtsdelen, zodat je daar in homobars video’s ziet die stoppen waar de seks begint en verdergaan als de seks is afgelopen: een grappig surrealistische er- varing. Veel materiaal dat tijdens het regime van het verbod is ge- maakt, heeft vanwege die condities vaak iets smoezeligs en soms iets aandoenlijks. De onmogelijkheid om de ‘echte’ seks te tonen, maakte producenten inventief. Ze kwamen met halfproducten die soms heel geil waren omdat ze zoveel ruimte aan de fantasie overlie- ten.

De ruimte voor de fantasie maakt het moeilijk om te bepalen wat porno precies is. In mijn jeugd raakte ik opgewonden van voetbal- jongens, van zwarte Pieten die belhamels in een zak naar Spanje zouden meenemen, van oorlogje spelen, van dieren in kooien. Van

pornofilie, pornografie | 191

situaties, praatjes en plaatjes die helemaal niet bedoeld waren om seksuele opwinding op te wekken, maar mij in extase brachten. Ook zonder porno bieden straat en media genoeg beelden die geil maken. Er zijn bepaalde alledaagse woorden die me een brok in de keel be- zorgen. De strijd tegen porno is hulpeloos en hopeloos tegen geile geesten, omdat we alles pornografisch kunnen bekijken. Porno zit niet zozeer in de plaatjes maar in het oog van de kijker. Het maakt niet uit of de praatjes en plaatjes min of meer expliciet seksueel zijn. In pedobladen zie je tegenwoordig meer geklede dan naakte jon- gens, die ook vaker onschuldig dan uitdagend kijken. Het maakt de plaatjes meestal alleen maar geiler. De strijd tegen porno heeft mijns inziens een ander doel: de verdoeming van seksueel plezier, zoals de strijd tegen pedofilie als impliciet doel heeft de toegang tot seks voor kinderen te belemmeren.

De strijd tegen de porno laat de pornofiel niet onberoerd, maar hij zal er niet minder beelden en teksten om hebben. De schatkamers van verleden en heden bieden een dermate rijke voorraad erotica dat een geile grasduiner altijd voldoende interessant materiaal bij de hand zal hebben. Als gezegd hoeft hij niet slechts terug te vallen op ware porno, ook afbeeldingen en woorden die de meeste mensen niet seksueel zullen duiden, kunnen hem genoegen verschaffen. In perioden dat politie en justitie hard optraden tegen liefhebbers van erotica, konden zij eenvoudig uitwijken van meer naar minder expliciete porno. Oude kennissen van mij hielden erg van de onder- goedreclame uit de jaren vijftig; dat was toen hun porno. De laatste keer dat de politie in Amsterdam optrad tegen ‘gewone’ porno was tijdens een paasactie in 1996 tegen erotische ansichtkaarten op de stoep voor winkels. De voorbeeldige lulligheid van de toenmalige burgemeester Patijn en zijn politiemensen was daarbij volkomen duidelijk. Ze verboden op de ene hoek de afbeeldingen van wat een straat verder in levenden lijve was te aanschouwen.

De pornofiel haalt zijn geriefmiddelen waar hij die vinden kan. Hij knipt geile plaatjes uit kranten en bladen, hij schaft zich seri- euze en minder serieuze porno aan in sekswinkels en supermark- ten. Hij vindt op veilingen en in antiquariaten de boeken van oude leermeesters als Sade, Krafft-Ebing, Hirschfeld en Fuchs. Op inter- net speurt hij naar hedendaagse prikkelbeelden of hij gaat op zoek naar catalogi van zijn favoriete erotische kunstenaars. Bij de HEMA

192 | pornofilie, pornografie

en op rommelmarkten vindt hij zijn speelgoed. Reclames brengen hem op lustvolle gedachten. In de duistere krochten van archieven en bibliotheken duikt hij afbeeldingen op van de ondergang van Sodom, van sekstempels in India of van fallussymbolen uit Japan. Soms vertederen hem kiekjes uit familiealbums, soms beelden van voetbalrellen of huilende scholieren, soms troost hij zich met foto’s van Wilhelm von Gloeden, Carl van Vechten, George Platt Lynes, Larry Clark, Bruce Weber, David Armstrong, Nan Goldin, Inez van Lamsweerde, Rineke Dijkstra, Hans van Maanen of Erwin Olaf. Aan de sm-kant is Robert Mapplethorpe zeer geliefd. Opwinding zit in het oog van de beschouwer en dat kan overal zijn. ú kijklust

Publiek, privé

Een kamerlid van het cda stemde indertijd tegen openstelling van het huwelijk voor homoparen. Dezelfde man wordt regelmatig gesignaleerd op seksfeesten in Amsterdam, Parijs en wie weet waar nog meer. Wat bezielt een Kamerlid om overdag in dienst van het cda tegen het homohuwelijk te stemmen en ’s nachts zijn vermaak onder homomannen te zoeken? Het is als die belachelijke epigoon van Pim Fortuyn die in Eindhoven namens de lpf zo tegen het Va- gevuur ketterde dat deze seksclub besloot de zaak te sluiten. Terwijl Fortuyn publiekelijk duidelijk had gemaakt dat hij privé van de din- gen hield die daar gebeurden, en er vast wel eens geweest zal zijn om mee te doen met de kinky seks die daar werd beleefd. Hij zal zich in zijn graf hebben omgedraaid vanwege zulke puriteinse volgelin- gen.

Bij Fortuyn lagen privé en openbaar leven in elkaars verlengde. De opvattingen van hem en dat Kamerlid maken zonneklaar hoe moei- lijk het is privé en publiek te scheiden. Iedereen heeft recht op zijn privacy en zijn seksleven, maar voor dat seksleven moeten we wel op pad naar feesten en kroegen. Wie een partner zoekt, moet daar- voor de straat op, een café of park in, gaan surfen op internet. Of een geliefde vinden op zijn werk, sportclub of muziekvereniging. Part- ners zijn vrijwel uitsluitend te vinden op openbare plaatsen want ze komen niet op goed geluk thuis langs om seksuele of liefdesdiensten aan te bieden. Een privéleven heeft noodzakelijkerwijs een open- bare kant. Lang hebben homo’s het kastleven van hun soortgenoten gedoogd omdat ze wisten hoe gevaarlijk het was om uit de kast te

publiek, privé | 193

komen. Maar in de Tweede Kamer, het politieke lichaam in Neder- land met veel openlijke homo’s, lesbo’s en bi’s, moet je werkelijk een sukkel zijn dat je in een kast met een deur op een kier blijft zitten en tegen het homohuwelijk stemt. Zelfs het goede voorbeeld van die andere cda’er Joop Wijn (die uit de kast is, voor het homohuwelijk stemde en vervolgens trouwde met zijn vriend) durfde de half ver- borgen nicht niet te volgen.

Ik vind het aan hem te bewonderen dat hij zich ’s nachts onder mannen uitleeft. Treurig vind ik zijn rechtse keuzes met als won- derbaarlijk dieptepunt die stem tegen het homohuwelijk. Ik kan me voorstellen dat hij als promiscue homo weinig op heeft met het hu- welijk, maar geef dan een stemverklaring in die zin af. Dat deed de PvdA’er Apostolou (geen nicht, wel een Griek) ook. Hij is tegen het homohuwelijk omdat hij vindt dat de regering niks te maken heeft met het privéleven van burgers. Ook weer zo’n oliedom argument uit de wonderdoos van privé en openbaar waar werkelijk alles uit te toveren valt. Zou die Griek ook tegen verkeersregels, belasting, heterohuwelijk, roken in de kroeg, schoolplicht, persoonsregistra- tie, verbod op wapenbezit, politie en justitie, kortom tegen alles wat de staat bevordert en verbiedt omdat het allemaal een onaanvaard- bare inbreuk inhoudt op ons privéleven?

Het onderscheid tussen privé en publiek is onmogelijk. De open- bare overheid regelt soms terecht, soms overdreven het privéleven met tientallen wetten en voorschriften over echtelijke relaties, ou- derlijke macht, financiële transacties, arbeidsuren, huisinrichting, brandveiligheid en wat dies meer zij. De publieke media die zoveel aandacht aan het privéleven van individuen schenken, zijn een in- tieme partner van veel mensen geworden. Voor het ontwikkelen van een seksleven krijgen de meeste kinderen groepsvoorlichting op school of elders. Mensen moeten de straat op om geliefdes en sekspartners te vinden. Niet voor niets noemde men prostitutie wel openbare ontucht en sekswerksters publieke vrouwen. Het zijn al- lemaal voorbeelden van situaties waar de grenzen tussen privé en publiek vervagen.

Homo’s zitten in de onmogelijke situatie dat hun seksuele voor- keur een privézaak heet te zijn terwijl in het openbare leven een he- teronorm bestaat. Als je er wel voor uitkomt, wordt er gezeurd dat zulke privézaken er niet toe doen en voor je publieke functioneren

194 | publiek, privé

van geen belang zijn. Wanneer je er niet mee voor de draad komt, ver- wijten ze je dat je zaken die zo essentieel zijn in de sociale omgang, verbergt. Indien de naam van het cda-Kamerlid was genoemd, had de uitgever een proces aan zijn broek kunnen krijgen omdat hij de privacy van een homo zou hebben geschonden die er ’s nachts zelf mee te koop loopt. Om van onaangenamere situaties op deze grens maar niet te spreken. Het antwoord op de vraag waarom hetero’s er nooit voor uitkomen dat ze zó zijn is heel simpel: omdat het de open- bare norm is.

Wanneer we het over publieke seks hebben, denken de meeste mensen niet aan wetten, regels of gesprekken, maar aan daden. Aan concrete seksuele handelingen op meestal half openbare plaatsen zoals duistere hoekjes van parken, achterbanken van auto’s, in por- tieken of donkere kamers. Er zijn mensen die hun gordijnen openla- ten terwijl ze seksen, zodat de buren mee kunnen genieten. Zo’n tien jaar geleden spanden bewoners van een flatgebouw in Weesp een proces aan tegen twee medehuurders die door hun gehijg en gehuil alle buren lieten meegenieten van hun genot. Veel mensen vinden het opwindend om andermans seksleven te begluren (voyeuristen) of anderen van hun eigen lusten mee te laten genieten (exhibitionis- ten). Internet is een ideale, anonieme locatie voor zulk wederzijds gekoekeloer.

Hoewel veel mensen zulke publieke seks opwindend vinden, is het algemene gevoelen dat het verboden zou moeten worden. Mij lijkt het een onschuldig tijdverdrijf dat net zo goed past bij openbaar leven als autorijden, sporten, tuinieren of al die andere publieke vermaken waar maar een beperkt gedeelte van de bevolking inte- resse voor heeft en die wel publiek worden beleefd. Seks neemt ver- gelijkenderwijs relatief weinig ruimte in beslag en geeft minimale vervuiling. In een dierentuin rennen mensen eropaf wanneer ze beesten seks kunnen zien hebben (vooral bij de grotere, zoals olifan- ten en nijlpaarden), maar wanneer het mensen betreft, rennen ze de andere kant op of worden ze boos. In het oude Griekenland waren sportclubs de semipublieke plekken waar mannen en jongens hun atletische kennis op de seks beproefden. Zo kreeg de jeugd optima- le seksuele voorlichting, namelijk de concrete praktijkervaring die wij zo deerlijk missen bij seksuele voorlichting in Nederland (en bij technische vakken zo belangrijk vinden). Een terugtredende Staat

publiek, privé | 195

die de burger minder op de vingers kijkt, lijkt me geen slecht idee, zeker wanneer de vrije ruimte beschikbaar komt voor publieke seks.

Er bestaat een strafwetsartikel 239 tegen ‘openbare schennis der eerbaarheid’, dat in het verleden vaak is gebruikt tegen mensen, vooral homomannen, die op publieke plekken seks hadden. Het le- verde vanaf het begin in 1811 interessante vragen op of seks op een zaal in een ziekenhuis of kazerne, in een treinwagon, een afgesloten tuin of een park dat ’s nachts dicht was, onder het artikel viel. Is ie- mand die naakt zont op zijn balkon in een woonblok schuldig aan openbare schennis der eerbaarheid? Of personen die seks hebben in hun woning en vanaf de straat zichtbaar zijn omdat de gordijnen niet dicht zijn? In bijna alle gevallen besloten rechtbanken dat zulke zaken inderdaad openbaar waren. Om de procesgang te vereenvou- digen voegde de wetgever in 1886 aan het artikel de formule toe dat van zulke schennis ook sprake was wanneer anderen daar huns on- danks getuige van waren. Zodat wel heel veel strafbaar werd. Ook het verouderde taalgebruik verbaast. Wanneer Turken hun eer ver- dedigen en wraak nemen voor de schennis daarvan, is Nederland te klein voor zulke achterlijkheid. Maar wanneer de lokale politie mensen beboet voor openbare schennis van wat kennelijk de natio- nale eer is, vindt vrijwel niemand dat achterlijk.

Sinds 1970 gebruikt de politie het artikel vooral, maar met weinig succes, tegen exhibitionisten die ondanks strafdreiging in herha- ling vervallen. Van mij mogen ze het artikel gewoon afschaffen. De afkeer van het onschuldige gedrag van potloodventers en homo- seksuele groengebruikers is mijns inziens een van de beste bewijzen dat het seksuele liberalisme van de Nederlanders niet veel voorstelt. Oneerbaar zijn ze, en dat zet perverte geesten in beweging.

Publieke seks

In het Nederlandse verleden hadden en in arme en puriteinse landen hebben de meeste mensen geen toegang tot plekken voor buitenech- telijke seks. Ze hebben geen privéruimtes waar ze het met zichzelf of met partners kunnen of mogen doen, zodat ze aangewezen zijn op publieke locaties voor hun seksuele beleving. Voor mijn Ame- rikaanse studenten is de eerste keer meestal in een auto ergens op een stille plek – en vaak maken ze mee dat hun prille geluk wordt

196 | publieke seks

verstoord door de politie die beter weet waar liefdeslaantjes en -par- keerplaatsen zijn dan die jongeren zelf, zodat hun eerste pogingen vaak treurig aflopen. Hetzelfde geldt voor de massa arme jongeren overal op de wereld die afhankelijk zijn van stille plekken om aan hun gerief te komen: bosschages, parken, stranden, portieken, ruï- nes, een rustig hoekje in of bij een kerk, tempel of moskee, verlaten steegjes, laadruimtes van vrachtwagens en verlaten treinwagons, onder een brug. Ze hebben geen eigen bed en als ze dat wel hebben, zijn er vaak anderen zoals ouders, buren, verhuurders of vrienden die bezwaren maken tegen zulke seksuele opties. Daarnaast zijn er ook mensen die publieke seks hebben voor het bijzondere plezier of omdat ze het liever doen waar ze zijn dan dat ze helemaal naar huis gaan.

Vaak wordt er geklaagd over openbare ontmoetingsplaatsen voor homomannen en gesteld dat hetero’s niet zulke plekken hebben. Het lijkt me eerder zo dat beide groepen het in de publieke ruimte doen, alleen de homo’s meer geconcentreerd omdat ze een niet bijzon- der geliefde minderheid zijn en de hetero’s overal waar ze de kans krijgen. Er komen hetero’s naar homo-ontmoetingsplaatsen, maar veel meer doen het ergens in een auto, portiek, duinpan of op een verlaten industrie- of bouwterrein. Dronken jongens trekken hun broek naar beneden voor de lol, maar hebben vast minder lol met de meisjes dan de homomannen die hetzelfde doen op hun cruiseplek- ken met elkaar. Omdat de plekken van homo’s meer geconcentreerd zijn en hun publieke seks minder gewaardeerd wordt, ligt juist hun gedrag onder vuur en leidt dat vaker tot klachten. Maar wat is er nu helemaal mis met homo’s en hetero’s die het meestal uit het zicht of op stille plekken doen?

Er bestaat geen goed beeld van de publieke ruimtes voor hete- roseks, waarschijnlijk vooral omdat het vaak gebonden is aan een moment en situatie. Er moeten liefdeslaantjes in Nederland zijn geweest maar de politie vervolgde exhibitionisten en homoman- nen voor publieke seks, zelden hetero’s. Er zijn geen heterogidsen waarin hun publieke seksplekken staan vermeld. Van de openbare homowereld bestaat door homogidsen en archieven van rechtban- ken een veel beter beeld. De Nederlandse cruisingcultuur heeft de afgelopen decennia een grondige gedaantewisseling ondergaan, mede vanwege de toegenomen tolerantie die zich evenwel niet in de-

publieke seks | 197

zelfde mate uitstrekte tot de publieke seks. In de jaren vijftig waren pisbakken nog de belangrijkste attractie van openbaar homoleven, tegenwoordig zijn het parkeerplaatsen langs de autobaan. Parken zijn als homoseksuele ontmoetingsplekken een stabiele factor ge- bleven. Het cruisen heeft zich van een wandel- tot een autocultuur ontwikkeld.

De pisbakken die rond 1880 in het Amsterdamse straatbeeld ver- schenen en er nog steeds staan, zoals die bij het Homomonument, zijn ontworpen met het doel homoseksuele ontmoetingen tegen te gaan. De open onderkant en de gaatjes in het smeedijzer op oog- hoogte dienden als middel voor de politie om van buiten te zien wat er zich binnen afspeelde. Gescheiden plasplaatsen waren bedoeld om de fallische interesses van bepaalde mannen te bedwingen. Bij oudere modellen stonden mannen nog naast elkaar, zodat ze een kijkje in elkaars kruis konden werpen. Ondanks architectonische aanpassingen bleven homo’s de bakken gebruiken om contacten te leggen en lusten te bevredigen. Een verbod om langer dan vijf mi- nuten van een urinoir gebruik te maken dat de gemeente Amster- dam in 1955 invoerde, mocht niet helpen. Vanaf het eind van de jaren zestig is een afbraakpolitiek begonnen. De urinoirs zijn intussen schaars geworden en de laatste waar van homoseksueel bijgebruik sprake was, bevond zich aan de oostkant van het Centraal Station, maar is nu verdwenen met de reconstructie van dat gebied, waar nu de nieuwe Openbare Bibliotheek en het Conservatorium staan.

Vanaf 1980 begonnen flikkers zich te verzetten tegen het gemeen- telijke afbraakbeleid. Toenmalig gemeenteraadslid Bob van Schijn- del speelde hierbij een hoofdrol. Hij kreeg het gedaan dat een druk urinoir op de hoek van Keizersgracht en Nieuwe Spiegelstraat dat was weggehaald, werd teruggeplaatst. Helaas was de loop eruit. De redding van de pisbak bleek een achterhoedegevecht te zijn. De dis- cussie rond openbaar ruimtegebruik van homomannen had echter een ander positief resultaat. De houding van politiek en politie ver- anderde van negatief naar positief, van opruimen en opjagen naar beschermen. Zo begon de politie in de jaren tachtig, soms knarse- tandend, homo’s tegen potenrammers te beschermen.

Daarmee waren de homoplekken nog helemaal niet gered, want de afbraak van pisbakken ging door en parken waar homomannen cruiseten, kregen zonder dat de homobeweging erin werd gekend,

198 | publieke seks

een andere bestemming. Zo ruimden de homo’s bij het Amstelsta- tion het veld voor een woonwijk. Rijkswaterstaat is homomannen op parkeerplaatsen langs autowegen liever kwijt dan rijk en heeft op verschillende locaties het homoseksuele bijgebruik van die plek- ken door houtkap of hekken onmogelijk gemaakt. De Nieuwe Meer, Amsterdams drukste ontmoetingsplek, is ternauwernood gered voor cruisen door de actiegroep ‘Oeverlanden Homolanden’. De ge- meente had er liever een recreatiegebied van gemaakt; erkenning als cruiseterrein lag moeilijk.

Er staat grote druk op de openbare ruimte in Nederland en wan- neer de overheid verschillende belangen tegen elkaar afweegt, merkt ze die van de homo’s vaak niet eens op. Is dat wel het geval, dan zal ze er niet veel rekening mee houden. Homo’s houden toch meestal hun mond en het coc ligt nogal eens te slapen. Wanneer burgers protesteren tegen zulke plekken, zoals in Den Haag of in Rotterdam of in het geval van het Zwolse ‘homobos’, zijn overheden als de dood om homo’s voor het hoofd te stoten maar geven ze protesterende burgers meestal hun zin. Vaak moeten de cruisende homo’s wijken, soms verkassen.

De interessantste discussies speelden zich af in Eijsden en Zwol- le. In de Zuid-Limburgse plaats heeft zich langs de Maas een ont- moetingsplaats ontwikkeld die weliswaar aan de Nederlandse kant van de rivier ligt, maar juist een piepklein stukje verlaten Belgisch grondgebied is. De grens is hier vastgesteld toen de rivier nog kron- kelde, maar nu die is rechtgetrokken heeft dat geleid tot stukjes België aan Nederlandse en een partje Nederland aan Belgische kant. Klachten over de naakt lopende homomannen bereikten de politie wel, maar de Belgische agenten konden niet optreden tenzij ze met een bootje overvoeren, dat vanzelfsprekend al op grote afstand door de nichten werd gesignaleerd. Nederland en België spraken af om tot een landruil te komen zodat Nederlandse agenten de ‘overlast’ van de cruisende homo’s konden bestrijden en de Belgen een nieuwe sluis in de Maas bouwen.

De onrust rond het ‘homobos’ in Zwolle ontstond door klagende buurtbewoners die op honderd meter afstand wonen van de plek waar homo’s naakt zonnen en neuken. Ik zie vanuit mijn raam vaak hetero’s in de gracht pissen, hetgeen misschien een afstand van twintig meter is, maar veel interessants valt niet te zien zonder ver-

publieke seks | 199

rekijker. Die buurtbewoners lijken me vooral te lijden aan hun eigen homohaat. Het leek me veel drukte om niks, maar de buren lieten het er niet bij zitten en begonnen bomen om te kappen en mest te storten op de toegangspaden. Veel ongemak dat de homo’s veroorza- ken valt op te lossen door bijvoorbeeld vuilnisbakken neer te zetten of borden die de cruisende mannen oproepen rekening te houden met andere parkgebruikers. De gemeenteraad van Zwolle boog zich erover, wat is uitgelopen op een verhuizing van het homobos.

In Amsterdam belooft de politie intussen harder op te treden tegen naaktrecreatie en homoseks in het Vondelpark voor tien uur ’s avonds. Ze laat het regelmatig afweten als homo’s met klachten komen omdat ze uitgescholden of bedreigd worden vanwege hun seksuele voorkeur. Ze beboeten intussen wel homomannen die zich niet op de verharde paden bevinden, maar andere recreanten wor- den zelden of nooit voor zulke wereldschokkende overtredingen be- keurd. Ook voor andere problemen van niks zoals halfblote of sek- sende mannen rukken agenten uit. En wat is de reden: kinderen die voorbijlopen konden wel eens geconfronteerd worden met mannen die bloot zijn en elkaar benaderen. De meeste actie vindt evenwel ’s nachts plaats in de bosjes zodat alleen mensen die daar echt op uit zijn, gechoqueerd kunnen worden. In een multiculturele en multi- seksuele samenleving lijkt mij plaats te moeten zijn voor moskeeën en homobars, voor cruiseplekken en barbecuende Turken, voor hoofddoekjes en leren chaps. De openbare ruimte is vooral hetero- seksueel gedefinieerd met plassende heteromannen, tippelzones, vrijgezellenfeestjes en gezinnen met schreeuwende kinderen. Het lijkt mij daarom vanzelfsprekend dat delen van de publieke ruimte homoseksueel worden ingevuld als tegenwicht tegen een heterosek- suele monocultuur. Voor kinderen zijn seksende homomannen een leerzame ervaring. Het zijn de ouders die daar problemen mee heb- ben, omdat die mannen hun seksuele blikvernauwing doorbreken.

Homoseksueel ruimtegebruik zal in de toekomst steeds sterker onder druk komen te staan vanwege de algehele druk op de open- bare ruimte. De verpreutsing van overheden en bepaalde bevol- kingsgroepen speelt ook een rol, zoals met het eeuwige gezeur over de grachtenparade. De media vinden zulke hetzes heerlijk en mensen die reageren op websites kunnen lekker schelden op vuige homomannen. Tegen zulke druk zijn homo’s nauwelijks opgewas-

200 | publieke seks

sen omdat ze een cultuur hebben van inschikken en in de kast krui- pen. De agressieve manier waarop andere groepen ruimte opeisen, contrasteert sterk met het defensieve karakter van homo’s die zich vaak zelfs generen voor hun openbare seksplezier. Van de meeste brave homopolitici hoeven we niet te verwachten dat ze het homo- politieke roer omgooien. Tijd voor een nieuwe Bob van Schijndel? (Hekma 1989, Califia 1994 en Leap 1999) ú cruisen en urinoir

Pygofilie

Pygofilie is de liefde voor billen

Pyrofilie

Verander de g van pygofilie (billenliefde) in een r en je hebt pyrofi- lie, het omgekeerde van psychrocisme ofwel ijsseks, de liefde voor vuur. Soms gaat het om pyromanen die geil worden van branden. Een notoir voorbeeld was de Romeinse keizer Nero, die opgewonden raakte van de vuurdood van christenen. Soms passen mensen het op zichzelf toe en raken ze opgewonden van het schroeien van hun huid en haren. Brandmerken gaat weer een stapje verder. De normaalste vorm is de liefde voor het vuur van de passie, maar dat zal niemand pyrofilie noemen.

pygofilie | 201

Ring

Q•R

Queening betekent niet dat je iemand nicht maakt, wat overigens ook helemaal geen perversie maar winst zou zijn. Het betekent dat een vrouw (en dat is dan de queen) een man op het gezicht gaat zit- ten als een vorm van onderwerping. Met haar reet op zijn neus of haar kut op zijn mond. Volgens mijn bronnen zou het een Europese perversie zijn. Ik heb in Amsterdam nog nooit van iets dergelijks ge- hoord.

Rampen

Er zijn mensen die geil worden van rampen die henzelf maar vaker anderen overkomen. De hardnekkige volgelingen van deze perversie willen liever niet wachten tot zich onheil voor hun ogen afspeelt, ze helpen een handje bij het ontstaan van rampen. Het zijn de pyroma- nen onder de ramptoeristen. Ramptoeristen zijn de mensen die een bebloede kop of een arm in een mitella geiler vinden dan een iemand die kerngezond is. Andy Warhol gaf zijn rampenseksvoorkeur een artistieke draai door foto’s van ongelukken en elektrische stoelen in kunstwerken om te zetten.

Raptofilie ú verkrachting

Reislust

Hodofilie is een gangmaker voor homo- en heterofilie. Hodofilie staat voor de opwinding die door reizen ontstaat – hodos is Grieks voor weg of tocht. Voor veel mensen is niks zo sexy als seks ver weg, omdat het gras bij de buren altijd groener is en de seks vrijer. Het is een beetje gezichtsbedrog – zo denken veel buitenlanders dat Neder- land het liberaalste land is op het gebied van erotiek. Dat het elders geiler lijkt, komt vooral door het gevoel van vakantie en vrije tijd. De sociale controle van thuis valt weg en de reiziger merkt die van zijn vakantiebestemming vaak niet op en hoeft zich er ook weinig van aan te trekken. Het is uit het oog, uit het hart – maar dat oog is ook

Queening

queening | 203

het permanente toezicht van buren, kerken en agenten. Dat perma- nente gluren duurt hooguit een paar dagen en dan is de toerist weer foetsie.

Sekstoeristen reizen af naar de seksparadijzen van Thailand, de Filipijnen en Brazilië. Mannen en vrouwen gaan naar Cuba – goed- koop en mooie mensen. Heterovrouwen op leeftijd die weinig kans meer maken op de Nederlandse huwelijksmarkt trekken naar de plekken waar ze hun ideale man hopen te vinden. Dat is vaak een zwarte man, in West-, Oost- of Zuid-Afrika maar liever nog in de Ca- raïben waar liefde en seks goedkoop zijn. Die vrouwen dromen van de grootgeschapen jonge heren die daar ruimschoots beschikbaar zijn voor hun verlangens, zoals blanke heteromannen dromen van onderdanige Aziatische vrouwen die hen seksueel van dienst zijn. Veel Nederlanders halen hun neus op voor sekstoerisme, alsof het alleen maar uitbuiting is. Dat is het vaak wel, maar aan de andere kant van de wereld laten ze zich graag exploiteren. Het levert geld en soms ook nog plezier op. Werken in een naaiatelier of speelgoedfa- briek is financieel minder gunstig en biedt zeker geen seksuele be- vrediging. In Tunesië ontmoette ik eens een opgewonden jongen die voor een hotel stond te wachten en uitriep dat hij weg was van blan- ke vrouwen en dat hij er nu eens niet voor hoefde te betalen zoals bij Tunesische vrouwen, nee, hij kreeg zelfs geld toe. Het ideaal van de multiculturele samenleving is dat mensen mengen. Dat gaat beter en sneller met de seks dan met de liefde of de sport. Dus waarom ge- treuzeld?

Een andere vorm van sekstoerisme is de massale beweging naar de Mediterrane stranden. Jongeren reizen in de zomer in meutes af naar de Spaanse Costa’s, waar ze hun kalverliefdes beleven met soortgenoten uit alle hoeken van Europa. Een ideale plek voor een seksschool of veilig-vrijen-informatie. Het laatste wat ze daar doen is seks en liefde combineren, zoals sommige puriteinen graag zou- den zien. Gelijk hebben die jongeren. Grijp de kansen waar die lig- gen. Of ze trekken in een meute van backpackers door Zuidoost-Azië en Australië, waar het exotisme vooral bestaat uit de ontmoeting met trekkende en bijklussende soortgenoten. Vooral meisjes willen graag ‘goed doen’ in Afrika, wat in de regel betekent dat ze met een lokale niet zo hulpbehoevende geliefde de koffer in duiken.

Lesbiennes hebben een sterke voorkeur voor wandelen. Een jour- 204 | reislust

nalist van het mannelijk geslacht die voor Het Parool wandeltochten verslaat, merkte eens over het Pieterpad op dat driekwart van de tegenliggers bestond uit dameskoppels die misprijzend naar zijn vriendin keken. Duitse wouden, het Canarische eiland La Gomera, ga naar de geheide bestemmingen voor wandelvakanties en je zult lesbiennes tegenkomen. Maar sekstoerisme is er niet bij, alleen heel kleinschalig in de bakermat van de vrouwenliefde, het Griekse ei- land Lesbos, waar Sappho woonde, de klassieke dichteres van deze vorm van erotiek. Eiland en dichteres gaven hun naam aan deze sek- suele voorkeur.

Homofiele hodofielen reisden vroeger graag omdat ze in het bui- tenland geen last hadden van familie, vrienden en buren die niks van hun ‘seksuele inversie’ mochten weten. In Taormina, Tanger en Timboektoe kwamen ze volop aan hun geile trekken terwijl ze brie- ven naar huis stuurden over de fraaie landschappen die ze zagen. Ze werden uit lust ontdekkingsreizigers, kolonisatoren en soms antikolonialisten: Alexander von Humboldt, Cecil Rhodes, Roger Casement, Lawrence of Arabia, maarschalk Lyautey, André Gide, Wilfred Thesiger, Jean Genet en tutti quanti (Aldrich 1993). Tegen- woordig reizen homo’s net als hetero’s vooral uit verlangen naar erotische vrijheid en exotisme. Ze willen variatie en vinden die het makkelijkst op de grootste afstand van hun eigen bed. Andere nich- ten reizen alle kinky of white parties ter wereld af voor wat afleiding na een week hard werken. Arme sloebers kunnen hun reisgekte te- genwoordig gewoon in Amsterdam beleven vanwege alle toeristen die de stad bezoeken en die vanwege haar reputatie wel eens seks met een plaatselijk type willen beleven. Voor exotische lustbeleving kun je gewoon thuisblijven. Geile mannen uit de hele wereld komen graag naar het Sodom aan de Amstel voor seks, liefde en drugs. ‘Let me make you merry and marry you’, fluistert de Amsterdammer ge- interesseerd in exotica – er zijn meer jongens in de wereld die dro- men van een huwelijk met een Nederlandse nicht dan er nichten in Nederland zijn.

Maar erg pervers is hodofilie zelden en dat heeft te maken met taal- en cultuurproblemen. Het is al niet makkelijk je metalen seks- speeltjes de grens over te krijgen, laat staan om aan een Thais meisje of een Braziliaanse jongeman uit te leggen hoe je vastgebonden wilt worden en wat ze vervolgens moeten doen. Als je het omgekeerde

reislust | 205

zou vragen en ze zouden het begrijpen, is de kans groot dat ze gil- lend weglopen. ú allofilie en xenofilie

Rekken

Trekken, rekken, rukken – de seks is heel poëtisch. Het rekken van lichaam of lichaamsdelen was een nare straf in de Middeleeuwen en vaker een foltertechniek om bekentenissen af te dwingen. Beulen hadden er aparte apparaten voor. Zulke werktuigen zijn in geen leer- winkel, alleen op internet te vinden zodat rekken een zeldzame per- versie moet zijn. Vraag eerst medisch advies voor je ermee begint om te weten wat al dan niet kan. Een betrouwbare en kundige partner is gewenst, die weet waar de pijngrens begint en waar schade gaat op- treden. Het principe is dat de voeten of handen aan de ene kant van een tafel worden vastgezet en dan de handen of voeten via een roller of katrollen worden aangehaald tot het lichaam strak staat en het rekken begint. Het was een zware foltertechniek die tot breuk van lichaamsdelen kon leiden. Een extreme vorm is het vierendelen, in sommige landen een doodstraf voor koningsmoordenaars, die eruit bestond dat het slachtoffer uiteengerukt werd, met polsen en enkels gebonden aan vier paarden die ieder een andere kant opgedreven werden.

Een mildere vorm van oprekken gebeurt aan lul, ballen, tepels of tong door er zware voorwerpen aan te hangen. Hierbij is het doel vaak niet het rekken, maar de pijn. Het gemakkelijkst is om de voor- werpen te hangen aan piercings en ringen; in de pijnversie kan het gaan om riempjes die de ballen afbinden of om knijpers die op de tepels worden gezet. ú martelen

Retifisme

Rétif de la Bretonne geilde op damesschoenen. Naar hem heet schoenfetisjisme wel retifisme. Bij ‘schoenseks’ en ‘merken’ behan- delen we deze voorkeur die veel voorkomt en vooral uitgaat naar sportschoenen (Adidas, Nike). Maar er zijn ook mensen die kicken op hoge hakken, soldatenlaarzen of rubberen stevels.

Ringen

Er zijn veel plekken om een ring door te steken: lul, clitoris, oren, neus, lippen, tepels, tong, navel − om een paar van de bekendste

206 | rekken

plekken voor piercings en ringen te noemen. Sommige mensen hebben hun oorlel met gouden ringen of diamanten versierd voor het esthetische genoegen. Anderen dragen met ringen hun seksue- le leefstijl en voorkeur uit en gebruiken ze bij bondage. Naar ver- luidt had de Engelse prins Albert een ring (eigenlijk meer een dikke naald) precies achter de kop door zijn lul gehaald zodat hij die beter schoon kon houden. Echte kenners zeggen dat hij daardoor juist zijn seksuele plezier en dat van zijn partners verhoogde. In de Filipijnen gingen ze nog verder: daar deden ze een ring om de lul die met een soort spijker − dwars door de kop van het geslachtsdeel geboord − op z’n plaats werd gehouden. De ring was soms versierd met een serie knopjes. Antropologen vroegen zich af of deze ringen de lust verhinderden dan wel bevorderden. Voor de kinky specialist is dat geen vraag: mensen kunnen van alles geil worden en voor sommige mensen zullen zulke ringen ideale seks opleveren.

Roede

Een mooie Oudhollandse term voor geslachtsdeel is roede. Vanwege het archaïsche karakter stelde Reve het woord op prijs en gebruikte hij het vaak. Het is tegelijk een woord voor een twijg of een bosje twijgen, te gebruiken voor het ranselen van een masochistische beminde, ook al een favoriete bezigheid in Reve’s werk. We kennen allemaal de gelukkige uitdrukking dat je de geliefde de roede niet moet sparen: liefde gaat niet zonder pijn. Het is nog wel vanuit de sadist gedacht. We kunnen het omdraaien met een variatie op een bekende bijbelse spreuk: wie mij de roede niet spaart, bied ik m’n kont of mond aan voor die andere roede. Geen oog om oog of tand om tand, maar in plaats van de andere wang wordt een gat toegekeerd. Een roede plus een roede en nog een roede, droom van veel homoma- sochisten. ú fallus en zweep

Romeinse douche

Een zeldzaam specialisme is het Romeinse douchen ofwel braken over een partner. Kennelijk was het in de Romeinse oudheid een geliefde bezigheid. Gelukkig zijn de hedendaagse zuiplappen die zo dronken zijn dat ze moeten overgeven niet zo pervers dat ze hun smurrie over anderen uitstorten. Maar er zijn ongetwijfeld mensen die daar op kicken.

roede | 207

Royalty watching

Caesarofilie of royalty watching komt onder nichten veel voor. Som- mige van hen bekleden hun wanden met de Almanac van Gotha of de Nederlandse adelsboeken. Ze hebben een abonnement op Vorsten en zwijmelen evengoed bij de begrafenis van Diana als bij het huwe- lijk van Maurits en Marylene. Homokroegen hingen en hangen soms nog steeds vol met plaatjes van het koningshuis en Oranjeparaferna- lia. Veel homomannen zijn geheide orangisten hoewel nog nooit een vertegenwoordiger van het koningshuis een homo-evenement heeft bezocht. De koningin had eens zelfs de euvele moed om een verkla- ring af te geven dat haar zoon Johan Friso niet homoseksueel was en eronder leed dat de mensen het dachten. Ooit gehoord van een koninklijke verklaring van het omgekeerde? En dat was nadat het homohuwelijk was erkend. De homo’s mogen koningsgezind zijn, Beatrix en haar familie zijn niet bijster homogezind. Hoewel voor homo’s intellectueel en seksueel weinig aan de Oranjes te beleven mag zijn, houden de eersten wel erg veel van de laatsten. Sommigen houden het heel kuis: de ogen nat, het kruis droog. Niet Jos Verstee- gen, die zijn opwinding verdichtte over prins Willem Alexander op Prinsjesdag. De ogen nat, het televisiescherm besproeid. Prin- sengek is wellicht een mooier woord voor deze variatie. Het lijken me zware tijden voor de liefhebbers van ons hoogste soort mensen. Eerst waren er jongens die alleen voor hun puberteit op enige aan- trekkelijkheid en speelsheid konden bogen maar daarna zo saai als het hoofd van het koningshuis werden. In de volgende generatie pro- duceert de Oranjefamilie nu vooral prinsesjes die nog leuk moeten worden. De meeste erotische opwinding bieden de gemalinnen van de prinsen, zoals Máxima, voor wie mensen van alle seksen en sek- suele voorkeuren een zwak hebben.

Rubber

Een tamelijk recente toevoeging aan het spectrum van fetisjen is rubber. Dertig jaar geleden traden enkele zeldzame mannen die in hun jeugd in Zeeland de watersnoodramp hadden meegemaakt, naar buiten met hun voorkeur voor rubberlaarzen. Die fetisj hadden ze opgedaan in een omgeving waar stoere mannen in stevels kleine kereltjes uit het water redden. Tegenwoordig gaat het vooral om rub- berkleding die nauw op de huid aansluit: broeken, shirts, shorts,

208 | royalty watching

handschoenen, sokken, volledige pakken met en zonder laarzen. Daarnaast zijn er maskers in soorten en maten, met dildo’s op het voorhoofd, met slangen voor ruime pis- en beperkte luchttoevoer. Het gaat om het gevoel, de gladheid, de glans en de geur van het rubber en om het zweet en de warmte die eronder ontstaan. Want zoals liefhebbers van regen en natte kleren een voorkeur hebben voor water dat van buiten komt, zo zijn er anderen die het innerlijke vocht geiler vinden. Zweetgekken die dromen van de stromen die onder het rubber ontstaan. Liefhebbers van pisseks hebben soms rubberen lakens, zodat hun matras verschoond blijft van het gouden vocht. Opwindend voor masochisten zijn naast maskers en wapen- stokken de pakken die de nauwste cel voor het lichaam zijn, bondage op maat. In de Amsterdamse winkel Black Body, die gespecialiseerd is in rubber, kunnen ze je er alles over vertellen, over de kleding, het schoeisel, de speeltjes en het onderhoud van rubber, dat stevig maar kwetsbaar is. Behalve alle spullen en kleren hebben ze er ook het wat saaie en brave blad voor rubberfetisjisten, het Engelse Rubberband. Sinds tien jaar zijn er tijdens het Amsterdamse leerweekend ook feesten voor rubberseks.

rubber | 209

Ridder Leopold von Sacher-Masoch

Markies Donatien Alphonse François de Sade

S

Markies Donatien Alphonse François de Sade (1740-1814) is met Plato, Freud en Foucault een van de beroemdste filosofen van de seksuali- teit aller tijden. Richard von Krafft-Ebing, de man van de negentien- de-eeuwse psychopathia sexualis, heeft van zijn naam een seksuele perversie afgeleid terwijl het woord sadist al langer de ronde deed voor ‘gemene kerel’. De meeste mensen denken daarom dat Sade een monster was, maar wie zijn boeken en brieven heeft gelezen, weet wel beter.

De familie de Sade behoort tot de oude en voorname adel van de Provence, maar was ten tijde van zijn geboorte enigszins verarmd. Het familiekasteel is nog steeds te bewonderen in het toeristische minidorp La Coste. Door coalities te sluiten, bijvoorbeeld door huwelijken, konden de Sades het hoofd goed boven water houden. Zo werd de roemruchte markies zelf opgevoed in het Parijse paleis van de prinsen van Condé en trad hij in het huwelijk met Pélagie de Montreuil, wier vader, een invloedrijk rechter, tot de welgestelde nieuwe adel behoorde.

Zijn levendige seksuele interesses had Sade niet van vreemden. Zijn vader werd eens betrapt met een andere man in de Parijse Tui- lerieën, nog steeds een bekende homo-ontmoetingsplaats. Zijn oom, abt en vriend van Voltaire, was een notoir libertijn. Al rond zijn twintigste deed de jonge Sade zijn eerste liefdeskwaal op. Zijn huwelijk maakte geen eind aan de uitspattingen van de jonge losbol en al vier maanden erna maakte hij voor het eerst kennis met de ge- vangenis. Sade had een vrouw opgepikt die hem moest slaan en een crucifix bespuwen. Toen ze dit weigerde, dwong Sade haar tot het laatste. Gezien de goede connecties van zijn schoonfamilie kwam hij algauw weer vrij. Deze scène zou Sade nog enige malen in variaties herhalen. De schoonfamilie zou steeds minder behulpzaam worden en ten slotte zelfs tot de conclusie komen dat de schoonzoon maar beter achter de tralies kon blijven om verdere ergernis en opspraak te voorkomen.

De markies de Sade

de markies de sade | 211

De opmerkelijkste zaak speelde zich in 1772 in Marseille af. Sade had een viertal hoeren ingehuurd en die stimulerende middelen gegeven. Echt opgewonden raakte hij echter niet van deze dames; daarom liet hij zich slaan en sodomiseren door zijn knecht. De zaak kwam aan het rollen omdat de hoeren dachten dat ze vergiftigd waren. Heer en knecht werden ter dood veroordeeld wegens sodo- mie en poging tot vergiftiging. Beide verdachten waren evenwel ge- vlucht, zodat alleen hun portret op de brandstapel belandde. Gek ge- noeg heeft deze doodstraf van Sade niet de beroemdste sodomiet uit de geschiedenis gemaakt. Tijdens de radicaalste fase van de Franse Revolutie zou Sade in 1794 opnieuw wegens verraad ter dood worden veroordeeld. Hij ontsnapte aan de beul doordat de extremistische Jacobijnen de macht verloren. Zij gingen zelf voor de bijl.

Een derde deel van zijn leven zuchtte Sade in de gevangenissen van Ancien Régime, revolutie en restauratie. In de gevangenis ont- wikkelde hij zich tot de schrijver die de autoriteiten meer duchtten dan de libertijn. Onder Napoleon werd Sade opgesloten niet om wat hij deed maar om wat hij schreef. Hij ondervond aan den lijve dat de vooruitgang die de Franse Revolutie beloofde maar zeer betrekkelijk was.

Sade’s werk levert een typisch voorbeeld van libertijnse literatuur uit het tijdperk van de Verlichting. Het is een mengsel van litera- tuur, filosofie, pornografie en subversie. In zijn eerste grote roman, De 120 dagen van Sodom, pas een eeuw na zijn dood gepubliceerd, ver- tellen hoerenmadams geile verhalen die de libertijnse heren tot de daad aanzetten. De verhalen zijn fraai en gedetailleerd terwijl de be- schrijving van de seksuele actie summier is. Zijn de heren uitgeput door eten, drinken en seksen, dan beginnen de filosofische en poli- tieke discussies over seks. Die weer aanzetten tot een volgende serie opwindende handelingen (Lever 1991).

In zijn filosofie drijft Sade het denken van de Verlichting op de spits. De natuur is niet een bron van het goede tegenover een gecor- rumpeerde cultuur, maar een voorbeeld van verspilling, geweld en seksueel exces. Als de mens de richtlijnen van de natuur accepteert, kan er niets misdadigs zijn aan laster, diefstal, moord, incest, ver- krachting, prostitutie en sodomie. Hij verdedigt de prostitutie van allen voor allen, ongeacht het geslacht. Want een voorkeur voor de- zelfde sekse hoort helemaal bij de natuur.

212 | de markies de sade

Sade was een anarchist die streed voor seksuele ongebondenheid en tegen de inperkingen die godsdienst en staat oplegden aan in- dividuele vrijheid. Dat hij zover ging om ook verkrachting, moord en diefstal te verdedigen, heeft het voor de meeste sociale bewegin- gen moeilijk gemaakt om hem als voorloper te omarmen. Zelfs de sadianen die de vorige eeuw zijn opgestaan, onder wie Guillaume Apollinaire, Pierre Klossowski, Georges Bataille, hadden moeite de sadiaanse boodschap volledig te verwerken. Sade heeft ons een blik gegund in ons innerlijk en daar ligt heel wat rottigheid en smurrie (LeBrun 1986). Wel dient in het oog gehouden te worden dat zijn werk politieke en filosofische ideeën in literaire vorm behandelt. Dus om uit zijn teksten af te leiden hoe hij denkt, is een lastige opgave.

Het woord perversie had in Sade’s tijd nog niet de pathologische kleur die het een eeuw later kreeg. Voor Sade waren perversies een bron van plezier, geen vorm van ziekte. De 120 dagen van Sodom mag wel een catalogus heten van seksuele mogelijkheden. De gewone coïtus komt er bekaaid in af omdat Sade vooral in omkering is geïn- teresseerd. Daarom neemt sodomie een prominente plaats in – wat het meest zondig was voor de Kerk en het meest crimineel voor de Staat, had de voorkeur van Sade. Als ontmaagding is de coïtus mis- schien interessant, daarna mag de kut weer dichtgenaaid worden. Van voortplanting moet Sade niets hebben, hooguit vanwege de incestueuze mogelijkheden die het biedt. Kontlikken en strontseks krijgen veel aandacht, vuistneuken en pisseks weer weinig want ook perversies kennen modes.

Er zit een interessant aspect aan leven en werk van Sade dat de af- schuwelijkheid van zijn denken verlicht. Sade en zijn libertijnen zijn namelijk niet in de eerste plaats sadisten, maar vooral masochisten. Ze willen in de regel niks liever dan in de kont geneukt en op de bips geslagen worden. Ze worden zelf pas wreed op het moment dat ze op weigerachtigheid stuiten. Dit geldt helemaal voor kwezelachtige ge- lovige vrouwen, die hun woede en lust opwekken. Sade’s werk kent een duidelijke dichotomie van libertijnen en godsdienstige zielen. De laatsten geloven in het goede en zullen ten onder gaan aan het kwade. Zijn ze zo verstandig om het andere kamp te kiezen, dan geraken ze met de libertijnen voorbij goed en kwaad. Dan kan het slechte hen niet meer deren en hebben ze aan het goede geen boodschap meer.

Met geweld dwingen de atheïstische libertijnen de gelovige asek- de markies de sade | 213

suelen in hun kamp. Aan de ene kant staan brave zielen die een af- schuw hebben van de gruwelen en genoegens van het leven, aan de andere kant hedonisten die hun schaamte- en eergevoelens hebben opgegeven en genot vinden in vernedering en vuiligheid. Sade sug- gereert dat de grootste genoegens niet in schoonheid en gelijkheid liggen, maar in stront en schande. Mensen moeten een knop in hun hoofd omschakelen van goed en schoon naar kwaad en vuil. Dan zullen ze pas weten wat genot is. Sade en zijn libertijnen vernederen en kwellen hun slachtoffers niet alleen uit sadisme, maar ook om ze de harde les te leren dat pijn lust genereert.

Het werk van Sade is homo- en heteroseksueel. Zijn makkelijkst verteerbare roman, La philosophie dans le boudoir (1795), enigszins ongelukkig vertaald als De slaapkamerfilosofen (1968, een boudoir is geen slaapkamer maar een ruimte tussen publiek en privé, tussen straat en bed, en een filosofie is iets anders dan een filosoof) heeft een lesbisch motief – een adellijke dame die een jong meisje in het seksuele handwerk inwijdt en een homoseksuele hoofdpersoon – een nicht en een passieve sodomiet die wel wat van de auteur heeft. Voor Sade sluiten homoseksuele voorkeuren heteroseksuele niet uit en omgekeerd. De nicht sekst met vrouwen en de twee heteromannen die meedoen – een edelman en een knecht met een zeer omvangrijk geslachtsdeel − zijn niet vies van de herenliefde en een potje anale seks, van voren en van achteren, en al helemaal niet van nieuwsgie- rige meisjes. Hun maagdelijke pupil leert in een dag alles wat haar kwezelige katholieke moeder verboden heeft. Als haar verwekster aan het eind van de dag haar dochter komt ophalen, wordt ze ver- kracht en krijgt ze geslachtsziekte aangesmeerd, waarna haar eigen bloed vol enthousiasme moeders kut dichtnaait. Het boek verhaalt van vele standjes, maar De 120 dagen van Sodom biedt in dat opzicht aanzienlijk grotere variatie.

Sade stierf in 1814. Zijn werk was een baken voor perverten in de victoriaanse onderwereld. De filosofische en pornografische her- waardering van zijn werk komt in de twintigste eeuw. Recent is zijn werk in de prestigieuze serie van La Pléiade verschenen, de hel in de hemel van de Franse literatuur. Tientallen studies zijn gewijd aan zijn filosofische en literaire talent. Het wachten is nog op een poli- tiek manifest dat in zijn geest tot een nieuwe seksuele revolutie op- roept voor het nieuwe millennium.

214 | de markies de sade

Sadisme

Sadisme onder mannen is lang nauwelijks als een perversie be- schouwd, omdat van mannen verwacht mocht worden dat ze hun partners kleineerden en mishandelden. Sadisme was zogezegd de natuurlijke uitdrukking van mannelijkheid. Masochisme bij man- nen en sadisme bij vrouwen was wat volgens psychiaters verklaring behoefde. Alleen wanneer zulk gedrag het hoofddoel van de seks was en niet de geslachtsgemeenschap, zou er sprake van perversie zijn. De sadistische vrouwen kregen in de psychiatrische studies minder aandacht dan de masochistische mannen, maar als belles dames sans merci – mooie genadeloze dames − waren ze populair in de literatuur van het fin-de-siècle.

Het woord sadisme is afgeleid van de naam van de markies Do- natien Alphonse François de Sade (1740-1814) wiens leven en werken hiervoor zijn behandeld. Het bleek een misvatting te zijn om Sade een sadist te noemen, want zijn verlangens waren veeleer masochis- tisch. Al tijdens zijn leven was zijn naam synoniem met schurk en verkrachter omdat hij zich niet ontzag om vrouwen die hem niet wilden slaan, zelf met de zweep te bewerken. Daarom werd hij tot driemaal toe opgepakt. In de negentiende eeuw was een sadist een booswicht. Sade werd een evenknie van de mythische Blauwbaard die zijn zeven vrouwen omgebracht zou hebben, van Gilles de Rais die verdacht werd van hekserij, ketterij en verkrachting en moord van een honderdvijftigtal jongens en van Elizabeth Bathory, die iets dergelijks met haar dienstmeisjes gedaan zou hebben. Sade schaar- de zich in een berucht en overwegend homoseksueel gezelschap. Want behalve van klappen hield hij ervan om geneukt te worden. Voor Sade waren sadisme en sodomie zusjes van elkaar.

In 1890 veranderde psychiater Richard von Krafft-Ebing de beteke- nis van het woord sadist. Van een schurk werd hij een seksuele pervert die lust beleefde aan pijniging van zijn of haar partner(s). De sadis- ten die in het werk van Krafft-Ebing opduiken zijn van twee soorten. Aan de ene kant zijn er lustmoordenaars als Gilles de Rais, aan de an- dere kant de meer gewone sadisten die hun partners helemaal niet willen vermoorden, vaak zelfs geen pijn doen. Psychiaters ontdekten dat het bij sadisme helemaal niet om de fysieke toediening van pijn hoefde te gaan, vaker ging het om mentale spelletjes en verbale ver- nederingen. Het sadisme bleef in veel gevallen imaginair.

sadisme | 215

De verdedigers van sm volgen deze redenering graag. Ze zeggen ter verdediging van hun perversie, die ze vanzelfsprekend helemaal geen perversie vinden, dat er geen letsel en geen leed wordt toege- bracht. Ze maken geen misbruik van hun partners, want die hebben het zelf gewild. De relatie heeft altijd een vrijwillig karakter. Van tevoren hebben sadist en masochist afspraken gemaakt over wat ze gaan doen en hoever ze zullen gaan. De dwang is met andere woor- den illusie en geen werkelijkheid. Het sm-spel geschiedt met weder- zijdse instemming. De partners spreken een codewoord af dat de masochist zal gebruiken wanneer hij het spel niet meer aankan. Dat psychiaters sadomasochisten op één hoop gooien met lustmoor- denaars en verkrachters, is volgens hen niet terecht.

In dit tijdsgewricht, waarin de mensen hechten aan seksuele ge- lijkheid en democratische verhoudingen, klinken de argumenten van de verdedigers van sm bijna geloofwaardig. Het spel geschiedt uit vrije wil, kent bepaalde regels en stopt wanneer een van beide partners er genoeg van heeft. Van echt geweld is geen sprake; hoog- uit wordt het voor de opwinding een beetje gesimuleerd maar dat mag geen naam hebben.

Mijn bezwaar tegen deze redenering betreft het brave karakter ervan. Het haalt de angel uit de sm, die niet zo saai en democratisch hoeft te zijn en niet volgens vaste regels hoeft te verlopen. Volgens mij wordt het sm-spel er alleen maar geiler van wanneer de grenzen niet worden gerespecteerd, maar opgerekt. Het is juist opwindend om een stapje verder te gaan. En dat van die codewoorden, hoe moet je je dat voorstellen wanneer de masochist de mond is gesnoerd? Is het niet juist extra sadistisch en geil voor een homomasochist wan- neer zijn sadistische vriend hem juist door een vrouw laat slaan en vernederen en haar door hem laat likken? Het is vaker gezegd: juist wat je niet wilt en afkeer inboezemt, kan ongelooflijk geil zijn wan- neer het je wordt opgedrongen. Voor veel mensen is wat ze het mees- te verafschuwen het opwindendst. Dat geldt juist bij sm.

Het idee van seksuele gelijkheid is zeer recent. Voor 1900 waren nergens ter wereld gelijkheid en wederzijdse instemming de sek- suele norm. Mannen konden tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw doen wat ze wilden met hun vrouwen. Verkrachting in het hu- welijk is pas recent verboden, want het huwelijk gaf de man recht op seks met zijn vrouw. Eenzelfde ongelijkheid bestond in relaties van

216 | sadisme

mannen met hoeren en dienstmeisjes waren vaak niet veilig voor de zonen des huizes. Relaties van homomannen met loopjongens, soldaten, matrozen, knechten, van nichten met tule (heterojon- gens) waren ongelijk in termen van geld, schoonheid, kracht en van mannelijk en vrouwelijk. Jonge maar arme sloebers met spieren die er goed uitzagen, verdienden een zakcentje bij heren die niks van dat alles hadden en die het soms wel geil vonden wanneer die jongens hun heteroseksualiteit etaleerden door over vrouwen te snoeven.

Een zekere mate van sadisme was indertijd ingebouwd in de meeste seksuele homo- en heterorelaties. Het sadisme ontstond als perversie op het moment dat wreedheid en ongelijkheid in sek- suele relaties in een kwaad daglicht kwamen te staan. De nieuwe norm produceerde een nieuwe perversie, het liberale dogma kreeg als stiefkind de perverse sadist die nu weer uit alle macht legitiem wilde worden en mee ging kraaien in het koor van vrije wil en weder- zijdse instemming. Hij had misschien beter zulke ideeën kunnen relativeren, het geile belang van ongelijkheid benadrukken en wij- zen op sociale dwang die de ruimte voor een vrije wil sterk inperkt. Wel eens iemand bezwaar horen maken over de sterke druk die op jongens wordt uitgeoefend om hetero of een echte kerel te worden?

Omdat sadisme ingaat tegen het huidige geloof in gelijkheid en geweldloosheid en zo gemakkelijk wordt gelijkgesteld met lust- moord en verkrachting, doen de meeste novieten van sm er lang over voordat ze tot zaken komen. Veel mensen zullen hun verlan- gens in deze richting voor zichzelf en hun omgeving verbergen en er nooit aan toegeven. Of alleen in gematigde vorm beleven wanneer ze hun partners afblaffen, krabben of seksueel overweldigen. Zoals Friese potten het eens zeiden: vroeger speelden we voor de afwisse- ling met riempjes en zweepjes, wisten wij veel dat het sm heette? (Samois 1981, Weinberg & Levi Kamel 1983, Visser 1986, Thompson 1991, Thompson 1994, Neuner 1998, Sammoun 2004 en Kleinplatz & Moser 2006)

Salirofilie, saliromanie en salaxofilie

De exotische namen van de drie volgende perversies roepen verwar- ring op. Salirofilie betekent voorkeur voor zout, bijvoorbeeld zweet, en saliromanie voorkeur voor besmeuren. Sal is Latijn voor zout en salir Frans voor bevuilen en om het nog ingewikkelder te maken is

salirofilie, saliromanie en salaxofilie | 217

salax geil in het Latijn. Zou het niet makkelijker zijn om niet te spre- ken van salofilie, salirofilie en salaxofilie, maar wat Hollandser van zoutgek, vuilgek en geilgek? Bij zoutgek kan ik me echter weinig voorstellen, bij zweetgek iets meer. ú geilgek, vuilgek en zweet

Satanisme

Bij kinky seks spelen soms satanische elementen een rol. De kleur is het zwart van de nacht of het rood van bloed. Al naar gelang de voor- stelling die satanisten hebben van de duivel, kunnen spinnenweb- ben, offers, pijen, martelingen, het vagevuur en de hel, drietanden, onderaardse kerkers of juist bovenaardse kerken die ontheiligd wor- den, er een rol bij spelen. Sommige schilderijen van Jeroen Bosch bieden een goede indruk van wat je je onder satanisme voor kunt stellen. In de jaren zeventig was er in Amsterdam een satanskerk, een soort bordeel voor satanische seks met heilige hoeren die op een altaar werden geofferd aan de god van de eros. Een bijbedoeling van de eigenaar was belastingvrijstelling, want dat geven ze aan kerken maar niet aan bordelen. Justitie wees het verzoek af omdat ze geen god in de seks zagen. Omdat vrijwel niemand meer in de duivel ge- looft of een voorstelling van hem heeft, is het satanisme op zijn re- tour. Misschien biedt de ‘gothic scene’ kansen op een terugkeer van satanseks.

Satijn en satinisme

Satijn is geen speciale stof maar het resultaat van een weefmethode. Het kan worden gemaakt van katoen, zijde, wol, viscose. Door de be- werking ontstaat het gladde en glanzende oppervlak van de stof. Het moet al een oude weefmethode zijn, want op schilderijen uit de Gou- den Eeuw hebben vrouwen de mooiste satijnen jurken aan en man- nen zulke pakken. Sade beschrijft hoe opwindend jongens in satijnen kleren eruitzien. Tot op heden is satijn vooral een stof voor vrouwen die zich aantrekkelijk willen maken. Wanneer jongens zulke kleren aan hadden, kregen ze het vrouwelijke waar Sade zoveel genoegen aan ontleende. Overigens droegen ook mannen satijnen jassen op schilderijen van voor 1800. In die periode was ook de kleding van adel en rijke bourgeoisie exquise en opzichtig, zoals die daarna saai, uni- form en burgerlijk werd. Met het smakeloze grijze of zwarte pak of de krijtstreep van politici en handelsreizigers als moderne norm.

218 | satanisme

In mijn jeugd droegen ordinaire jongens voetbalbroekjes van sa- tijn. Een chique club als Ajax haalde er zijn neus voor op. In het pro- testantse milieu waarin ik opgroeide, gold alles wat glom en dus ook satijn als obsceen. Het maakte voor mij de jongens in hun glanzende broekjes alleen maar aantrekkelijker. Wijvig, onmannelijk, obsceen, ordinair, glad en glimmend, ze bezorgden mij koude rillingen van verlangen. Wat wilde ik graag die zacht glanzende broekjes betas- ten, maar daar kon geen sprake van zijn. Zowel hun schaamstreek als hun voetbalveld was verboden terrein voor mij. De tweede keuze was dit aantrekkelijke object voor mezelf te kopen. In het diepste geheim (want er zijn wel meer geheimen dan alleen homoseksuele) kocht ik een witsatijnen voetbalshort. Het was een openbaring. Het voelde niet alleen lekker, zacht als een perzikhuidje, het ‘reed’ ook heerlijk. Mijn geslacht laten glijden en rijden in het satijnen omhul- sel wond me vreselijk op. Ik bekeerde me tot het satinisme nog eer- der dan tot de homoseksualiteit. Van die satijnen broekjes zou ik er nog vele in alle kleuren van de regenboog kopen. Soms droom ik van een voetbalveld met daarop een stapel van alle satijnen sportkleding die daar ooit gedragen is. Ik wentel me erin rond en snuif er de geu- ren van op.

Homoseksuelen vind je met enige moeite in alle hoeken en gaten van het land. Maar satinisten zijn aanzienlijk dunner gezaaid zoals ik tot mijn teleurstelling ontdekte. Dus begaf ik me eerst op homo- pad en begon ik aan een jongensjacht, met de stille hoop dat ik in de homowereld satijnjongens zou tegenkomen. Maar satijn was vroe- ger geen mode voor mannen en dus bleef het satinisme een verbor- gen voorkeur. Pas toen aan het einde van de jaren zeventig satijnen broeken even in de mode kwamen, vond ik een jongeman die m’n verlangens deelde en satijnen kleren droeg. In de kelderruimtes van het hotel itc waar zondags pornofilms werden gedraaid en strip- shows gegeven en op de toiletten van Amsterdams grootste homo- dancing dok wreven en gleden we als twee gladde slangen om elkaar heen tot wederzijdse bevrediging. De twee keer dat we seks hadden, waren als kleine blikseminslagen, geilheid sans lendemain, zoals de Fransen zeggen.

In die tijd maakte het dragen van satijnen kleren je onmiddellijk tot een nicht of op z’n minst een verwijfd wezen. Heteroventjes had- den daar hun negatieve commentaar op, maar ook in de homoscene

satijn en satinisme | 219

genoot de onmannelijkheid van satijn niet veel aanzien. Echte man- nen waren in de mode, met de clone uit het tijdperk net voor aids: jongemannen met kort haar, strakke jeans, een T-shirt of misschien een houthakkershemd. Katoenboys waren het die op ruw en grof geilden, niet op zacht en glanzend. Leer en later army zetten de toon en satijnjongens konden hooguit hopen dat die andere mannen hun zwarte satijn voor leer zouden aanzien. Met het droeve resultaat van teleurstelling aan beide kanten: de leergek dat het geen leer was, de satinist dat die ander zijn boodschap niet kon beantwoorden. Satin boys konden zelf in leer gaan lopen maar helaas is de ene illusie de andere niet. Leer is glad en glimmend, niet soepel, wijvig en ob- sceen.

Rond 1995 kwam satijn weer in de mode, eerst voor dames en ver- volgens ook voor heren. Eerst moest de satinist zich behelpen met de grotere damesmaten, maar spoedig begonnen Mac&Maggie, Re- play, Diesel, Paul Smith en andere hippe merken satijnen herenkle- ren te maken. In die vroege jaren heb ik me suf gekocht omdat altijd de kans bestond dat een volgend seizoen satijn weer uit de mode zou verdwijnen. Het gebeurde helaas inderdaad na een paar jaar. In die korte periode en anders dan in de jaren zeventig hadden zelfs hete- rojongens even geen bezwaar meer tegen onmannelijke glimstof- fen. Eindelijk begrepen ze dat vrouwen jongemannen in satijn geil vonden, zoals ik herhaaldelijk ondervond wanneer heteromeisjes mijn satijnen broeken prezen of zelfs wilden betasten.

Toen ik een seksadvertentie van een andere satijngek in de krant zag staan, dacht ik dat de tijd rijp was voor een club van satinisten. Ik kwam van een koude kermis thuis. Op eigen advertenties kreeg ik tegen de twintig antwoorden, maar het betrof een heteroman die op damesondergoed viel, verschillende homo’s die een vaste vriend zochten of er al een hadden en hooguit een half uurtje na hun werk konden langskomen voor satijnseks of jongemannen die satijn wel geil vonden, maar daar niet mee voor de draad durfden komen, zelfs de moed niet hadden om naar een winkel te gaan en een satijnen broek te kopen. Mijn satinisme bleef helaas een uiterst individuele belevenis.

Misschien dat er nu een jonge vent opstaat, opnieuw begint met een club voor minnaars van satijn en wel succes heeft. Op Xtube zijn er heel wat jongemannen te bewonderen die zich aftrekken in satij-

220 | satijn en satinisme

nen shorts of glimmende sportbroeken. Het zal moeilijk zijn daar- uit een club te bakken, omdat zoveel verschillende kleersoorten en sekswensen met satijn kunnen worden verbonden. De een houdt van pakken, de ander van ondergoed, box- of voetbalshorts, pyjama’s, broeken of overhemden. De jongens op internet houden van de glad- heid en het rijgemak, goed voor geilheid en aftrekken. Het bevuilen van mooie kleren met een spermastoot speelt vast een rol. Die din- gen bevallen me prima en ook het hoerige, terwijl een ander juist het chique opwindt. Voor mij is het verbonden met allerlei perversies, voor anderen is het een uitdrukking van hun eigen broosheid en zachtaardige liefdesgevoelens. Helaas drijft hun geilheid mensen even vaak uit als naar elkaar!

Satyriasis

Priapisme of satyriasis is bij mannen wat nymfomanie bij vrouwen is: een overmatige zin in seks. Het tweede woord komt van satyr, het onverzadigbare halfmens-halfdier van de klassieke Grieken. Pria- pos, zoon van Dionysus, is de Griekse god van vruchtbaarheid en lust. Tegenwoordig gebruiken psychologen het nieuwe woord seks- verslaving. Hoewel satyriasis in de psychopathia sexualis voorkomt en seksverslaving als een stoornis wordt beschouwd, lijken ze mij geen perversie en ook geen ziekte. Heb je ooit gehoord dat ze iemand een autoverslaving aanpraten omdat die meer dan twee keer per dag in een auto gaat zitten? Wanneer je meer dan twee keer per dag de hand aan jezelf slaat, is dat volgens specialisten een seksverslaving. Wanneer je problemen hebt met te veel zin in seks, is er in de regel iets anders aan de hand: een slome partner, een slome opvatting over seks of een overmatig gebruik van eieren, chocola of andere opwek- kende middelen. Wat je het beste kunt doen is een nymfomane te vinden of een geilgek/kin die nooit genoeg krijgt van zaad slikken.

Scarring ú littekenlust

Scat en scatofilie ú strontseks

Schandknaap

Een stokoud en geil woord voor hoerenjongen, bisnisboy of prosti- tué is schandknaap. Het is noch een perversie noch een schande om

satyriasis | 221

met seks je geld te verdienen, dus het woord hoort hier niet thuis. Onder geldseks hebben we het perverse plezier om geld in seksuele betrekkingen behandeld. Bisnisboys verdienen hier vooral vermel- ding om de mogelijkheden die sommige bieden om perverse seks te beleven. Lang niet alle mannen en jongens die je in bars en clubs ontmoet, hebben interesse in alle variaties die hier de revue passe- ren. Wie niet eeuwig wil zoeken, kan het proberen via een zakelijke transactie. Maar let wel op dat je een jongen vindt die kan bieden wat jij zoekt en die met zijn diensten geen verkeerde bedoelingen nastreeft. Sommige schandjongens zijn meer bedreven in beroving dan bondage. (Friedman 2003) ú geldseks

Schandblok en -paal

Wanneer je een bisnisboy inhuurt om je aan een schandpaal te be- vredigen, sta je vrij letterlijk voor paal wanneer de jongen je besteelt zonder je klaar te maken. En je aan de paal te schande laat staan zodat het nog maar de vraag is of je er levend afkomt. Als je het lot niet wilt tarten (wat weer heel geil kan zijn), bouw dan veiligheidsmaatrege- len in voordat je aan de schandpaal gaat. Doe het met een bekende, op een plek of tijdens een feest waar andere mensen zijn zodat het extra schandelijk maar minder riskant is, zorg dat er iemand langs- komt − met een sleutel − tegen het einde van de scène wanneer het bij je thuis gebeurt.

Een schandpaal is een paal die stevig in de grond is gepoot op een openbare plaats en waaraan in vroeger tijden criminelen vast werden geketend of gebonden, tot hun schande blootgesteld aan de blikken van brave burgers. Zulke palen werden ook gebruikt voor de verkoop van slaven. De schandpaal als straf diende tot af- schrikking en soms tot vermaak, dat bestond uit het bekogelen van de boef met rotte eieren, tomaten, modder. Een variatie is een schandblok dat leerwinkels soms in de verkoop hebben. De bekend- ste vorm bestaat uit twee op elkaar gezette planken waartussen drie ronde gaten zijn uitgespaard voor nek en polsen van de misdadi- ger. Meestal staat het blok op een vaste plek, soms moeten de boe- ven in het schandblok geklonken ermee rondlopen. Ook de voeten kunnen in een blok vastgezet worden, als extra of als aparte straf. Probeer het een keer want zoals het spreekwoord zegt word je door schade en schande behalve geil ook wijs. Of de boeven van weleer

222 | schandblok en -paal

Schandpaal (en kooi)

ook geil werden van het schandblok behoort tot de mysteries van het verleden.

schandblok en -paal | 223

Scheren

Een van de vele manieren om rekruten, gevangenen, slaven en ma- sochisten sprekend op elkaar te laten lijken is door ze te scheren of kaal te knippen. Het gebeurde met zogenaamde moffenmeiden na de Tweede Wereldoorlog. De rekruten van het nieuwe Irakese leger verloren al hun hoofdhaar en voor hen was vooral het verlies van de baard een vernedering – geen goed idee van de Amerikaanse be- vrijders om dit hun hulptroepen gelijk al af te dwingen. Bovendien waren die soldaten daarmee een makkelijker doelwit voor hun te- genstanders. In veel culturen is een kale kop een teken van schande en vernedering, zoals voor boeven en lijfeigenen, of het duidt de overgang van de ene naar de andere status aan, zoals bij rekruten, monniken of de novieten van studentencorpora. Het vernederen van nieuwelingen versterkt daarop hun gevoel van erbij horen als ze deze initiatie met succes hebben doorstaan. Meestal scheren ze het haar af van het meest zichtbare deel van het lichaam, het hoofd, maar het gebeurt ook wel op andere plekken zoals in het kruis. Het sche- ren is een intieme handeling die niet alleen vernederend is maar ook erotische gevoelens oproept. Seks hebben na in het kruis geschoren te zijn is erg lekker omdat de huid dan gevoelig is en nogal prikkelt. Het brengt de gevoelens van plezier en pijn, van naaktheid en verne- dering bijeen. Het scheren kent vanzelfsprekend vele variaties: ruw en zacht, met zeep, een mes, schaar of scheerapparaat, door te trek- ken en/of te snijden, met een ontharingsmiddel. Ook neigt scheren tot bestialiteit, een van de vele manieren om mensen als beesten, in dit geval als schapen, te behandelen. ú haarseks en skinheads

Schoenen

Retifisme is het chique woord voor schoenseks. Rétif de la Breton- ne was een achttiende-eeuwse Franse auteur die in zijn romans en autobiografie ruimschoots aandacht besteedde aan zijn voorliefde voor damesschoenen. Hij was niet enige, want ook andere beroemd- heden als Goethe en Baudelaire hadden er een zwak voor. Goethe vroeg zijn vriendinnen hem hun schoenen op te sturen, zodat hij die tegen zijn borst kon drukken. William Rossi, auteur van een wat belegen standaardwerk over schoenseks, denkt dat Goethe nog wel andere dingen met die schoenen deed. Schoeisel is populair als fetisj. Vrouwen leggen enorme collecties aan, met als beroemdste

224 | scheren

geval Imelda Marcos, de echtgenote van een voormalige Filipijnse president. Mannen zouden naar Rossi’s vulgaire versie van Freud dromen van voeten die als geslachtsdelen in schoenen glijden, die op hun beurt de vagina zouden verbeelden. Moeilijk geklets, want een schoen is gewoon een praktisch object om je lid in te steken. Ik zag eens een jongen die zich eerst met een sportbroek om zijn lul op- wond en daarna beide in een sneaker stopte om zich helemaal klaar te rijden. Sportseks op z’n best en tegelijk satinisme en schoenseks. Het was een praktische oplossing voor een concreet verlangen waar- voor een freudiaanse verklaring overbodig is.

Wat doen mannen met schoenen? Ze kunnen die besnuiven en opgewonden raken van zweet- en/of leergeur. Ze kunnen erin klaar komen, ze kunnen hun geliefde vragen over hen heen te lopen of de schoen op nek of geslachtsdeel te plaatsen. Schoeisel komt in soorten en maten. De ene man houdt van grote, een ander van kleine voeten. Hoge hakken, muiltjes, laarzen, soldatenkistjes winden mensen op. Chinezen hebben eeuwen een voorkeur gehad voor ingebonden voeten, vooral van vrouwen maar ook van jongens. Het inbinden maakte de voetzolen zacht en krom en in de kromming bevredigden sommige mannen zich.

In de homowereld zijn sneakers een geliefde fetisj, een postmo- derne en populaire toevoeging aan de variëteit van retifismes. Er zijn clubs waar mannen aan elkaars sportschoenen snuffelen en snuiven, ze aflikken of zich erin bevredigen. Ze willen de sneakers in hun nek voelen, ermee geschopt en geslagen worden. Ze dromen dat er over hen heen gelopen wordt. Voorkeuren voor merken ver- schillen sterk per persoon en per periode. Soms is Adidas populair- der dan Nike maar zodra een bepaalde preferentie algemeen wordt, werpt de voorhoede van de sneakergekken zich op een volgend merk. Vooral in Engeland zijn ze dol op sneakers en sportkleding. In Ne- derland ontwikkelt dit fetisjisme zich langzaam sinds 2000. (Rossi 1977) ú merken-, sport- en voetseks

Schoonmaakseks

Echt weer een woord om bij weg te dromen: schoonmaakseks. Som- mige mensen zullen onmiddellijk denken aan douchescènes of het stevig inzepen van elkaars lichaam. Anderen stellen zich voor dat ze hun geliefde met gemene schoonmaakmiddelen als Andy, bleek-

schoonmaakseks | 225

middel of ontstopper (kan onherstelbare schade veroorzaken!) be- werken. Romantici dromen van een tong die hun tenen of tepels streelt. Luie flikkers denken aan jongens die hun huis voor niks schoonmaken en er gratis seks bij leveren.

Een grappige versie van schoonmaakseks liet een Franse vriend mij eens zien. Het was een reportage met plaatjes over de ex-vrouw van de extreemrechtse leider LePen van het Front National. Ze liet zien wat hij van haar verwachtte: allemaal huishoudelijke taken. Hij was een traditionele man die zijn vrouw het liefst in de keuken zag. Op de foto’s toonde ze wat ze voor hem deed, bijvoorbeeld de vloer boenen, koken, de was doen. De bijgeleverde foto’s toonden haar in korte rokjes en obscene poses, want naast het huishouden was er ook de verwachting van seks. De plaatjes straalden een vrolijke interesse in schoonmaakseks uit die je niet bij mevrouw Balkenende zult vin- den. Rechts en toch ondeugend, dat kan alleen in Frankrijk.

De schoonmaakdriften van nichten hebben mij altijd verbaasd. Het zal hun vrouwelijke inborst zijn die hen ertoe drijft hun huis tot in de puntjes te verzorgen. Liever kaal en leeg dan vol en vies, zo lij- ken veel nichten over hun woning te denken. Zelfs regelrechte ma- sochisten die in donkere kamers over de vloer kruipen en geil wor- den van het aflikken van strontlaarzen, kunnen hun moeder thuis zo van de vloer laten eten.

Misschien is het ook hun neiging tot discipline en controle die van sommige nichten zulke schoonmaakfreaks maakt. Ik heb er gekend die alleen met je naar bed wilden nadat je onder de douche grondig was schoongeschrobd, maar wel met een badmutsje op want de haren mochten niet nat worden. Die nerveus werden wan- neer de kopjes en glazen in hun kast niet stram in het gelid stonden. Die wanhopig werden wanneer ze bloemen kregen waarvan de kleu- ren niet pasten in hun verzorgde en doordachte interieur.

Toen een vriend van mij voor het eerst een schoonmaakjongen kreeg, dacht hij dat hij die met een wapenstok leiding moest geven. En naakt moest laten rondlopen en zijn voeten boeien zodat het hulpje niet voortijdig kon ontsnappen. Hij stopte bankbiljetten in zijn onderbroek, zodat de jongen hem moest uitkleden om het ver- diende geld te krijgen. De jongen vertelde mijn vriend dat hij een stomme flikker was en zijn geld kon houden, en maakte rechtsom- keert. Sindsdien probeert mijn vriend in het slavencircuit schoon-

226 | schoonmaakseks

maakhulp te vinden maar hij vindt de meeste aanbiedingen niet erg aantrekkelijk. Hij is stom, want hij stelt te hoge eisen.

Een andere kennis pakte het veel beter aan. Hij vroeg geen hulp voor de huishouding, maar plaatste een advertentie in een seksru- briek voor een schoonmaakslaaf. Hij was buitengewoon succesvol en kon een stroom kandidaten ontvangen. Ze wilden allemaal graag het huiswerk verrichten, liefst in kleren van een dienstmeisje of gevangene, soms stevig geboeid of in een vernederende houding. Sommigen wilden geslagen of geneukt worden. Deze kennis had er heel wat werk aan om zijn slavenserail aan het schoonmaakwerk te houden, want zijn slaven toonden zich meesters in ongehoorzaam- heid. Hij leerde dat hij beter klappen kon geven wanneer het werk goed gedaan was dan andersom, want straf was voor deze slaven een beloning. En een beloning geef je pas als het werk tot in de puntjes is afgemaakt.

Een biseksuele masochistische vriend deed weer iets anders. Hij begon als hulp in de huishouding (weinig variatie, altijd dezelfde bazen) en zette vervolgens een eigen schoonmaakbedrijf op. De volgende stap was dat hij schoonmaakadviseur werd. In die func- tie ging hij bij klanten langs om aanwijzingen te geven hoe ze hun huis zo konden inrichten dat een minimum aan schoonmaakin- spanningen noodzakelijk was. Het was financieel lucratief en sek- sueel opbeurend. Want terwijl hij het huis afsnoof op stofplekken en vette randjes en zocht naar contactpunten (hoe minder en kleiner hoe beter), had hij alle gelegenheid sensuele poses aan te nemen en seksueel getinte opmerkingen te maken. Niet zelden eindigde het advies met een seksspel in alle mogelijke rollen en standjes.

Toen weer een andere vriend een schoonmaakjongen kreeg droomde hij ervan om de rollen om te draaien. Hij zelf suffe meid, de ander wrede baas. Een dubbele prijs kon het hulpje krijgen wan- neer hij in plaats van schoon te maken mijn vriend zou dwingen te stoffen en te dweilen. Liefst een beetje ongemakkelijk in boeien en kettingen en in kapotte, obscene kleren. De nieuwe meester hoefde verder weinig te doen behalve bevelen uitdelen en zo nu en dan een trap verkopen of een schoen op nek of lul zetten. Voor mijn vriend was het een kwestie van een verlangen naar vernedering en mishan- deling. Het hulpje verdiende intussen meer geld voor minder werk.

Aan één baas had mijn vriend als meid te weinig plezier, dus hij schoonmaakseks | 227

droomde verder en vond dat de van boy tot meester gepromoveerde jongeman een uitzendbureau voor huishoudelijke hulp moest be- ginnen. Met een ruime aanbieding van jongens en mannen die voor sloof- en slaafwerk geschikt waren gemaakt. Eens in de week zou hij zijn levende have aanbieden bij hem thuis. Zijn klanten konden dan een keuze maken uit het aanbod en onderhandelen over slaafsheid, seksuele bereidwilligheid, kleding en tijdsduur van de gevraagde hulp. Zo kon de geliefde schoonmaakjongen als opzichter van een slavenstal nog meer bijverdienen, terwijl de masochistische meid als zijn handelswaar overal in de stad verschillende heren kon die- nen in het huishouden en bij de seks.

Het is fabelachtig op hoeveel manieren je een huishoudslavin kunt vernederen en misbruiken. Haar neuken terwijl zij met geboei- de handen de afwas doet. De vloer laten schoon likken. Haar overal betasten terwijl zij gestaag door moet werken. Haar juist in die be- wegingen beperken die je van haar vraagt, zoals zich in gebonden toestand uitkleden zodat zij alleen door moeizaam haar kleren van het lijf te scheuren in naakte staat geraakt. Je kunt je huis op vele manieren extra vies maken zodat de meid weinig lol beleeft aan het schoonmaken.

De openbare aanbieding van schoonmaakslaven is een andere si- tuatie om bij weg te dromen. In welke staat worden ze aangeboden (aan een paal, in een kooi, naakt, in een uniform zoals een overall, voetbalkloffie of kelnerinnenjurkje of in andere hoerige of bespot- telijke kleren, met een masker op en een mondknevel in), moeten ze alvast hun seks- en/of schoonmaakkunstjes vertonen, mogen ze al ter plekke misbruikt en mishandeld worden, hoe gaat de verhuur (voor een vaste prijs of bij opbod), hoe worden ze bij de koper afgele- verd of leveren ze zichzelf in alle onderdanigheid af?

Volgens mij wacht er nog een mooie en lucratieve carrière voor een huishoudhulp die zich opwerkt tot stalmeester van schoon- maak- en seksslaven. Misschien is het moeilijk masochisten te vin- den en hen ervan te overtuigen dat het allemaal veilig en leuk is. Aan de vraagkant lijkt me het enige probleem dat mensen die hun huis gewoon goed schoon willen hebben en die het niet om de seks gaat, ook op hun wenken worden bediend. Het is een kwestie van goede dressuur van de meiden. En voorbij het schoonmaken liggen er nog andere markten voor gedresseerde gedienstigen. Als kelnerin, be-

228 | schoonmaakseks

waakster, verpleegster, huisdier, hobbelpaard, handdoek of ander ding.

Schoonmaken is een obsessie voor heterovrouwen en nichten. Het kan zoveel leuker en geiler. Met een link naar centenseks verdubbelt bovendien de lucrativiteit in termen van geil en geld! ú vuilgek

Scopofilie ú kijklust

Siderodromofilie ú treinseks

Similiseksueel

Een ander woord voor homoseksueel is similiseksueel. Andere va- riaties in deze trant zijn intraseksueel en uniseksueel. Eigenlijk zijn het allemaal taalkundig beter geconstrueerde woorden dan het rare mengsel van Grieks en Latijn dat het woord homoseksueel is.

Sintenliefde

De voorkeur voor heiligen zoals de heilige Sebastiaan is sintenliefde. Maar er zijn meer sinten die als lekkere hapjes zijn afgebeeld, in de eerste plaats Jezus zelf. Dan is er Johannes, de apostel die Jezus lief- had. Sebastiaan is niet de enige heilige die de heidenen martelden, daar moeten er honderden van zijn met bijhorende af beeldingen. Zo zijn er de zwarte Oegandese jongens die weigerden de lustknapen van een plaatselijke koning te zijn. De Spaanse knaap Sint Pelagius vertikte het om de Andalusische moslimkoning Abdar Rahman II seksueel van dienst te zijn en werd daarom omgebracht. Alle beel- den en schilderijen van soms zeer schaars geklede heiligen moeten al eeuwenlang seksuele gevoelens bij gelovigen en ongelovigen heb- ben opgeroepen. De Japanse schrijver Yukio Mishima werd een ho- moseksuele masochist toen hij een afbeelding van Sint Sebastiaan zag. Aan vrouwelijke heiligen en martelaressen is geen gebrek en er zijn heel wat larmoyante gevallen met namen als Agatha, Ceci- lia, Paraskeva, Apollonia en Julia, maar geen bereikte de status van een Sint Sebastiaan. In de katholieke Kerk spelen vrouwen een rol op de achtergrond als moeder of beschermvrouwe en gedragen ze zich kuis. Dat biedt maar beperkte mogelijkheden voor pervertelin- gen om zich mee te identificeren, tenzij ze in navolging van Sade in woedende lust ontsteken vanwege zulke heilige boontjes. Of zoals

scopofilie | 229

Reve opgewonden raken van Maria, waarbij het pervertste was dat hij zich voor haar beeld in een kerk aftrok: heiligschennis, maar is dat een perversie? ú hiërofilie

Sinterklaas

Voor Sinterklaas, morele arbiter van de jeugd, zijn kinderen braaf of stout. De deugdzamen krijgen presentjes, de ondeugenden straf. Elk jaar op 6 december is de scheiding zichtbaar tussen hen die de roede verdienen en de anderen die de nacht tevoren zijn overladen met cadeautjes omdat ze een jaar lang lief en braaf zijn geweest. Net als alle andere kinderen was ik braaf en kreeg ik presentjes. Ik kan me niet herinneren ooit van een kind te hebben gehoord dat geen cadeaus van Sinterklaas kreeg omdat het stout was. Hij is inderdaad een goed en heilig man die alle kinderlijke ondeugd door de vingers ziet. Maar in mijn tijd was hij ook een beetje een lelijkerd, die niet alle kinderen even mooie en dure geschenken gaf. Hij was een echte kapitalistenknecht die rijke kinderen ruim voorzag en arme kinde- ren kort hield. Niet voor niks kwam hij uit het Spanje van generalis- simo Franco.

Al was ik een braaf kind, ik vond de straf die op ondeugd stond, helemaal zo onaantrekkelijk niet. Het leek me eerder een hoofd- prijs. Stoute kinderen gingen in de zak van Zwarte Piet en moesten op 6 december mee naar Spanje om daar aan onnoembare straffen blootgesteld te worden. Geen enkel sinterklaasliedje dat we in mijn jeugd zongen, verschafte enige duidelijkheid over de straffen die de belhamels in Spanje ondergingen. Dat maakte die straf extra beang- stigend en opwindend.

De straffen die wel bekend waren, leken mij juist prettig. Naar Spanje gaan op 6 december, uit het koude en ijzige noorden naar het zuidelijke en zonnige Spanje, dat was eerder een gunst dan een straf. Niet voor niets trekken volksstammen Nederlanders voor een over- wintering naar de Costa del Sol. Zij gaan erheen per vliegtuig of bus, maar deugnieten gingen in een zak op een schip. Tussen matrozen en Zwarte Pieten gevangen gehouden worden op een echt zeeschip, het was voor mij eerder een jongensdroom dan een zware straf. Even begeerlijk was die zak waarin je als ondeugende rakker zat met ande- re brutale snotapen − want meisjes waren nooit ondeugend. Het was een schip met alleen andere boefjes, Zwarte Pieten en matrozen.

230 | sinterklaas

Achteraf stel ik me de straf in Spanje voor als een harde kost- of tuchtschool. Het moet iets geweest zijn als een gevangenis voor jeugdige criminelen. Streng regime, hard leren, veel sporten, strak tijdschema, met alleen maar vlegels en Zwarte Pieten die op ons moesten passen, helemaal in de stijl van Franco. Het bleef allemaal even aantrekkelijk klinken.

Voor mij waren vooral het verre land en de zak met bengels opwin- dend. Ik herinner me vaag erotische dromen over oudere jongens die mij met enkele klasgenootjes in een zak hadden gestopt − dromen waarin geen Zwarte Pieten voorkwamen, maar wel gemene jongens die ons om niks straften. Zulke dromen bezorgen me nog steeds koude rillingen. Het blijft een raadsel waarom ik me niet verblijdde over de Zwarte Pieten. Die zeiden me toen minder dan ze vandaag de dag doen. Vanzelfsprekend waren de Zwarte Pieten in het witte dorp waar ik vandaan kom, helemaal niet zwart maar blank en met schoenpoets ingesmeerd. Maar het onaantrekkelijkste vond ik dat de Pieten helemaal geen jongens, maar meisjes waren die zonder succes deden alsof ze jongens waren. Voor die meisjes was het een buitenkans om een dag lang drag king te spelen. Jongemannen deden niet mee als Zwarte Piet, omdat ze zulke verkleedpartijen te kinder- achtig vonden.

De essentie van de opwinding over Zwarte Pieten, hun zak vol stouteriken, hun roedes en de reis naar een strafkamp in Spanje lag in de onnoembaarheid van de straffen. Onnoembaar, zo noem- den ze vroeger toch vooral homoseksualiteit? Ik denk dat ik toen al vermoedde dat Spanje geen strafkamp was voor stoute snotapen, maar een homoseksueel paradijs voor aanhangers van de markies de Sade!

Sitofilie

Een seksuele voorkeur voor voedsel wordt sitofilie of ook wel botu- linonie genoemd. Sommige mensen worden geil van copieuze di- ners terwijl anderen etenswaren zoals komkommers en bananen gebruiken voor de seks. Kotsen, bekotst worden en kots eten horen allemaal bij de masochistische variaties. Een andere mogelijkheid is het gebruik van het blote lijf als dienblad of bord. Het aantal aar- dige variaties is oneindig, bijvoorbeeld de huid insmeren met zoe- tigheid als chocola en honing, waarbij de geslachtsdelen bijzondere

sitofilie | 231

aandacht verdienen. De mens als bijzondere lekkernij, soms voor andere soortgenoten, soms voor beesten als mieren of honden.

Skinheads

Eind jaren zestig waren de skinheads een afsplitsing van de Engelse mods: jongens uit de arbeidersklasse die zich een wat ruwer imago wilden aanmeten. Hun uniform bestond uit een kale kop, een Lons- dale shirt met een spijkerbroek en spijkerjas (dat zou later een bom- berjack worden) en Dr. Martens hoge schoenen met witte veters. In die begintijd waren de skinheads nog niet extreemrechts; dat zou pas onder premier Thatcher na 1978 zo worden. Ook begaven homo’s zich nog zonder probleem onder hen, hetgeen na de rechtse wending lastiger werd omdat het homovijandige National Front de thuisha- ven voor de skinheads werd. Eind jaren tachtig ontstonden er ho- mogroepen die de harde mannelijkheid van de skinhead als fetisj oppikten. Het was een specialisme van de leerwereld, maar dan met de uniforms van de skinheads in plaats van het leer. Deze groepen verspreidden zich over Europa, vooral naar Duitsland, Frankrijk en de Benelux. Eind jaren negentig bereikten ze hun hoogtepunt met eigen feesten, bars en internetsites. Daar beleefden ze hun man- nelijkheid met die kleren en de harde seks die daarbij hoort, zoals pisseks en vernedering. De homoskinheads distantieerden zich van hun rechtse soortgenoten, zeker naar de homowereld toe, maar dat gold niet voor iedereen. De witte veters bleven en ook op hun jacks hadden ze soms de vlag van hun land genaaid. De homoseksuele skinheads die tot 1990 onzichtbaar bleven in de massa rechtse he- teroseksuele soortgenoten, verdrongen tien jaar later in sommige landen de rechtse arbeidersversie terwijl ze zich in Duitsland en Nederland blijven onderscheiden door de plaatsen die ze bezoeken: binnenstad versus platteland. Naast de discussies of een linkse homo wel een skinhead kan zijn, ontstond vervolgens een debat over echte skinheads en de pseudo’s die voor de geiligheid deelnamen. Op beide vragen is vanzelfsprekend geen definitief antwoord te geven, want er zijn inderdaad rechtse homoskinheads en sommige nichten die er voor de geiligheid aan begonnen, zijn echter dan echt geworden. De skinheads hebben het afgelopen decennium aan po- pulariteit ingeboet in de homowereld, zodat vooral de diehards zijn overgebleven. (van Lieshout 1999) ú haarseks en kaal

232 | skinheads

Slaapseks

Somnofilie of slaapseks betekent een voorkeur voor slapende part- ners. Lang heeft er onduidelijkheid bestaan of een seksuele hande- ling met een slapende persoon een strafbaar feit opleverde. Tegen- woordig zien de rechtbanken het als een vorm van verkrachting. Maar als die slapende persoon nu eens je geregelde partner is? De rust van een schone slaper en zijn regelmatige ademhaling kunnen hem tot een uiterst opwindende persoon maken, dus ik kan me de somnofielen wel voorstellen die daarop kicken. En van de andere kant kan ik me indenken dat slapende schoonheden geen behoefte hebben om in hun rust seksueel gestoord te worden door derden. Het lijkt me meer een seksuele variatie dan een perversie.

Slavernij

Slavernij was tot halverwege de negentiende eeuw de gewoonste zaak van de wereld en nog tot op heden zou er op afgelegen plekken sprake van zijn. In de jaren vijftig van de vorige eeuw trok de katho- lieke Kerk haar morele goedkeuring van de slavernij in. Ze was daar- mee erg vlot, nog geen honderd jaar nadat alle westerse landen het hadden afgeschaft. Misschien dat de kerk in 2095 haar goedkeuring hecht aan het homohuwelijk!

Slavernij staat voor de particuliere eigendom van mensen door mensen. Slaven hadden geen zeggenschap over hun eigen leven en werkzaamheden maar waren in onderscheiden mate afhankelijk van hun eigenaren. In de regel vormden ze handelswaar die gekocht en verkocht werd. Vaak waren leven en dood van slaven de zaak van hun bezitters, die met hen konden doen wat ze wilden.

Slaven waren er in soorten en maten. Rusland kende nog tot 1861 lijfeigenen die het land bewerkten voor de eigenaar en alleen met het land verkocht werden. Er waren krijgsgevangenen die dwangar- beid moesten verrichten, galeislaven, huisslaven, plantageslaven, gladiatoren die tot vermaak van het Romeinse volk elkaar mochten doodslaan. Vaders verkochten hun kinderen, die zo iets opbrachten in plaats van geld kostten. Mannen verkochten hun vrouwen als ze er zat van waren. Krijgers die de strijd verloren hadden, kwamen als oorlogsbuit in de verkoop op de markt terecht. Dorpen in Afrika en elders werden leeggeroofd en de bewoners in slavernij weggevoerd. Vrije mensen die hun schulden niet konden betalen, moesten boe-

slaapseks | 233

ten met de verkoop van hun lichaam. Moderne slavernij gebeurt meestal in de vorm van wurgcontracten die een salaris van niks bie- den voor een vorm van dwangarbeid. Soms lopen mensen in de val van handelaren die gouden bergen beloven maar onderbetaald werk achter gesloten deuren bieden.

In China, in het Ottomaanse rijk, in de Arabische wereld en elders waren mooie jongetjes kostbare waar die met harde hand tot een be- staan als schandknaap werd opgeleid. Soms werden ze gecastreerd, zodat ze veilig de harem van hun bazen konden bewaken of extra mooi zingen. Waren ze goed in dit werk, dan konden ze hun bezig- heden als eunuchen in hun volwassenheid voortzetten. Hadden ze geluk, dan vonden ze een rijke beschermheer die hen vrijkocht en in de gelegenheid stelde een carrière op een ander terrein te maken. Maar voor de meeste hoerenslaven zal een leven van misbruik in de goot of met de dood geëindigd zijn. Eenzelfde lot trof een veel groter aantal meisjes en vrouwen. In het zuiden van de vs namen slaven- houders de mooiste meisjes als bijzit. Het gruwelijke was dat de kin- deren van deze concubines ook weer slaven werden, die meer geld opbrachten omdat ze mooier gevonden werden dan volledig zwarte vrouwen. Elders kwamen slavinnen in harems en bordelen terecht. Meestal was het lot van de vrouwen die in het huishouden werden opgenomen wat beter dan voor hen die niet dat geluk hadden en op plantages of in fabrieken tewerk werden gesteld. De verkoop van slavinnen op Arabische markten was een geliefd onderwerp van schilderijen met een exotisch thema in de negentiende eeuw in de landen waar ze net de slavernij hadden afgeschaft – ze riepen bij de Europeanen een mengsel op van afschuw over zulke ‘barbaarse’ gebruiken en erotische opwinding die door die afbeeldingen juist werd gestimuleerd. Die ambivalentie herhaalde zich met het schan- daal van de Abu Ghraib-gevangenis, waar Irakese gevangenen sek- sueel vernederd werden door Amerikaanse bewakers die ook nog de euvele moed hadden hun wangedrag op de gevoelige plaat vast te leggen.

Het was een harde en gruwelijke wereld, waarin de slavernij ge- dijde. Maar juist die wreedheid heeft een geile kant, die de fantasie van heel wat mensen in vuur en vlam heeft gezet. In de tijd van de slavernij, toen de bezittende klasse seksueel misbruik kon maken van slaven, en in de tijd dat er geen slaven meer waren en masochis-

234 | slavernij

ten begonnen te dromen van bezeten en misbruikt worden door een wrede meester.

De symbolen van slavernij, zoals zweep, boeien, kooi, klem, knij- per, ketting, brandmerk, blok, stang en martelpaal, zijn veranderd van afschuwelijke begrippen van dwang tot opwindende woorden die thuishoren in de sfeer van kinky seks. Termen als verkoop, verne- dering, onderdanigheid, misbruik, foltering, kwelling, opsluiting, bondage brengen tegenwoordig evenzeer wellust als afschuw op gang.

Het seksuele ideaal van slavernij heeft iets van het op de spits drij- ven van de liefde als volledige overgave aan de beminde. Het geven van zijn ziel en zaligheid en lichaam aan de geliefde die daar naar eigen inzicht over kan beschikken. De overgave aan een ander als de gift van jezelf. Waarna de beminde je meester wordt en met je kan doen en laten wat hij wil. Het zijn mooie dromen, waarvan ik een floers voor mijn ogen krijg.

Het gebeurt evenwel ook wat praktischer. In de leerwereld zijn slavenverkopen georganiseerd. Soms gebeurde dat voor een goed doel en stelde de slavernij niet meer voor dan dat de koper het recht kreeg een pilsje te drinken en een dansje te maken met de gekochte waar. In de vs heeft de politie wel eens invallen gedaan in gelegenhe- den waar zulke veilingen werden gehouden, zodat de koopwaar van vrije slaaf in onvrije arrestant veranderde, voor de meesten onder hen geen pleziertje maar een dure grap.

In Nederland organiseerden sm-gelegenheden als het Vagevuur in Eindhoven en de Schouw in Apeldoorn slavenmarkten waar de kopers voor een bepaalde, maar beperkte tijd van zo’n twee uur ge- bruik mochten maken van de koopwaar binnen de grenzen die de slaven vooraf hadden aangegeven. Beide clubs zijn opgedoekt. In de context van privéfeesten en sm-weekenden is de tijdsduur van de slavernij enigszins verlengd en de vrijheid van de slaven verder ingeperkt. Op de ‘Sklavenhof’, een sm-seksclub in Oostenrijk, kun je ervaren wat dwangarbeid aan den lijve betekent voor wisselende periodes.

Moderne slaven kunnen heel wat noten op hun zang hebben, zodat de rollen van S en M soms omgekeerd lijken. Het moet wel een masochist zijn die als sadist alle bijzondere en ingewikkelde wensen van een slaaf uitvoert. Het zijn niet langer de slaven die hard moeten

slavernij | 235

werken, maar de meesters. Bij ‘schoonmaakseks’ zijn vormen van moderne seksslavernij voorgesteld die nog enigszins lucratief zijn voor een sadist: weinig werk verrichten en toch geld verdienen door het verhuren van schoonmaak- en seksslaven aan derden. Het werk zit voor hem vooral in de werving, training en verkoop van slaven.

De moderne seksuele slavernij gaat terug op de schrijver Leopold von Sacher-Masoch (zie masochisme) die zich contractueel uitlever- de aan belles dames sans merci. Zijn vrijwillige seksuele overgave aan een wrede vrouw kwam op een moment dat de westerse wereld bezig was de onvrijwillige slavernij af te schaffen. De officiële afschaffing van misbruik en slavernij aan de vooravond van de moderne tijd schiep kennelijk de ruimte voor een seksuele identiteit die was ge- inspireerd door het oude gebruik van de mens als koopwaar, maar zich daarvan onderscheidde door een element van vrijwilligheid waar sm’ers nog steeds de nadruk op leggen. Misschien brengt het postmoderne kapitalisme mensen die koopwaar willen zijn uitein- delijk de vrijheid om hun vrije wil en autonomie op te geven en zich uit te leveren aan een beestenmarkt van mensen. Zodat de idee van de vrije markt na het neoliberale bankroet van 2008 een onverwacht geile invulling krijgt. En er een nieuw systeem kan ontstaan dat meer draait om plezier dan om arbeid, meer om erotische overgave dan economische groei. (Welzl 1929) ú discipline, masochisme en vernedering

Sling

De sling is een vierkant leren matje opgehangen bij de vier hoeken aan vier palen, het plafond of een ander stevig steunpunt. Je kunt er al dan niet vastgebonden in liggen. Vooral in gebruik als een handig hulpmiddel bij het neuken, in het bijzonder vuistneuken. Het voor- deel van een sling boven een stoel of bed is dat een sling meegeeft met de bewegingen van de seks en dat hij op de juiste hoogte kan worden aangebracht. Het biedt bovendien een beter uitzicht voor derden op de seksuele activiteiten die eromheen plaatsvinden.

Snot

Een voorkeur voor snot of speeksel zegt mij helemaal niks. Vaak wanneer ik naar een jongen kijk van wie ik denk dat hij misschien wel leuk is, bederft hij m’n plezier door op de grond te spuwen. Niet

236 | sling

omdat hij mij ziet, maar omdat Hollandse jongens dat nu eenmaal voortdurend doen. Viezeriken zijn het! M’n eigen snot eten vind ik stom, hoewel ik het soms niet kan laten. Maar om het bij een ander te doen? Het verzoek is mij nooit gedaan en het plezier ervan heb ik nooit gezocht.

Sodomie

Sodomie verwijst naar de bijbelse stad Sodom, waar nooit een splin- ter of scherf van gevonden is. Lange tijd hebben theologen het doen voorkomen of deze mythische stad was vernietigd om de homosek- suele zonden van de inwoners, maar tegenwoordig nemen ze aan dat het ging niet om homoseksualiteit maar om het negeren van de wetten van de gastvrijheid. De inwoners van Sodom zouden aan Lot, de enige gelovige man in die stad, hebben gevraagd zijn gasten, twee engelen die door God gestuurd waren, aan hen uit te leveren om hen te ‘kennen’ (met hen seks te hebben). Deze brutale vraag was de druppel die de emmer van goddelijk geduld over ongelovigheid deed overlopen. God besloot de stad in vlammen te doen opgaan en vervolgens te laten bedelven door het water van de Dode Zee. Volgens mijn geleerde vriend René Schérer is dit een wat vreemde kijk op de zaak, want in de culturen van die woestijnregio was het in die tijd juist gewoonte om je huisgenoten uit gastvrijheid aan te bieden aan gasten die langskwamen (en niet om je gasten daartoe te dwingen) – net als dat de gewoonte was met voedsel en drinken. Helaas heeft een nieuwe, misschien wat minder puriteinse versie van het verhaal doorgezet en hebben theologen de kans gemist juist de gastvriend- schappelijke seks als een navolgenswaardig voorbeeld te stellen.

Ongeveer vanaf het jaar 1000 verwees het woord sodomie in de christelijke traditie naar seks die niet de voortplanting ten doel had of niet binnen het huwelijk plaatsvond (de andere monotheïstische religies delen deze visie grosso modo). Deze ‘zonde’ kende gradaties. Het ergst was de sodomie tegen de natuur, waarbij het ging om anale seks en bestialiteit. Sodomie ofwel tegennatuurlijke ontucht was een begrip dat voor het seksueel verbodene stond. Het was daarmee een voorloper van het negentiende-eeuwse woord perversie. Hoewel de meeste mensen tegenwoordig anale seks niet als een kwaad of perversie beschouwen, was het volgens de christelijke leer de zonde bij uitstek. Andere seksuele handelingen die niet reproductief of

sodomie | 237

huwelijks waren golden ook als – weliswaar minder ernstige – zon- den (Gerard & Hekma 1989; Hallam 1993; Jordan 1997).

De sodomie was in de periode 1000-1800 streng verboden, voor de christelijke Kerk een zonde en voor de Staat een halsmisdrijf. Een so- domiet die deze ‘gruwelijke’ zonde voor de rechtbank bekende of op heterdaad betrapt was, liep de kans verbrand, gewurgd, opgehangen of verdronken te worden. Zoals Dirk Jaap Noordam (1995), Theo van der Meer (1995) en Leo Boon (1997) hebben uitgezocht, zijn in Neder- land waarschijnlijk een paar honderd sodomieten ter dood gebracht, vooral in de achttiende eeuw. Het ging vooral om mannen die anale seks met mannen hadden, de bestiale en heteroseksuele versies van sodomie zijn althans in Nederland aanzienlijk minder vervolgd. In een land als Zweden gebeurde dat juist weer wel met jongens die het hadden gedaan met de beesten die ze hoedden. Die koeienjongens en schaapherders werden om zulke onnozele feiten regelmatig terecht- gesteld. In die tijd kenden ze het woord ‘veilige seks’ nog niet, want een bekentenis van seksueel gedrag die niet anale seks betrof, leidde tot aanzienlijk lichtere straffen. Dat wisten de meeste sodomieten helaas niet. Vaak wisten ze niet eens dat sodomie een halsmisdrijf was. Men noemde het ook wel een ‘onnoembare’ of ‘stomme zonde’ omdat er niet over gesproken hoorde te worden. Dat leidde tot aller- lei misvattingen over wat sodomie precies was. Zo dachten jongens die elkaar in het Utrechtse weeshuis neukten dat sodomie sloeg op het afsnijden van pikken.

Het verbod op sodomie hield de mensen niet af van anale seks. In vijftiende-eeuws Florence hield de politie een archief over sodomie bij, waarin de helft van de mannelijke bevolking stond genoteerd. In een gehucht als het Groningse Faan hadden mannen tamelijk onbekommerd seks met elkaar, totdat daar een heksenjacht begon onder leiding van de dorpsrechter Rudolf de Mepsche. Twee dozijn mannen lieten het leven op de brandstapel die hij oprichtte voor de Faanse flikkers, ook de keurig getrouwde mannen en minderjarige jongens onder hen.

Toen homo’s en dokters het in de negentiende eeuw in bedekte termen begonnen op te nemen voor homo-emancipatie, maakten ze een scherp onderscheid tussen homoseksualiteit en anale seks. Zo schreef een Nederlandse homoseksuele arts in 1870: ‘Ik ben een Urning, geen Päderast [...]. Ik had voor Paed[erastie] de grootste af-

238 | sodomie

schuw en zeker van de 200 Urningen 199 met mij.’ Paederastie staat hier voor anale seks en urning voor homoseksueel. Volgens deze arts kwam anale seks onder homo’s net zo weinig voor als onder hetero’s. Homo’s probeerden respectabiliteit te verwerven door een scherp onderscheid te maken tussen sodomie als perverse anale seks en homoseksualiteit als een identiteit waarbij het vooral om liefde en omarmingen en misschien om wederzijdse masturbatie ging. Zulke ‘edelurningen’ keerden zich in 1895 scherp tegen Oscar Wilde, die zich had verweerd tegen de ‘belediging’ dat hij een ‘somdomi- te’ (de spelfout stamt van de vader van zijn liefje Alfred Douglas die hem hiervoor uitmaakte) was, maar desondanks wel degelijk met krantenjongens had gesekst.

De voorzichtige emancipatiestrategie waarbij het belang van anale seks in homoseksuele verhoudingen werd ontkend of gerelati- veerd, heeft de homobeweging lang volgehouden. Een onbeschaam- de verheerlijking van anale seks valt pas te vinden in Het homosek- suele verlangen (1972) van Guy Hocquenghem. Met de opkomst van aids na 1981 werd duidelijk hoezeer anale seks een alledaags bestand- deel was van homoseksuele praktijken. Nauwelijks was sodomie erkend als een opwindend seksstandje of ze kreeg alweer een nega- tief stempel als vorm van onveilige seks die tot aids en daarmee, op- nieuw, tot de dood kon leiden. Het verleidde Leo Bersani (1987) tot de retorische vraag ‘Is de anus een graf?’

In zijn boek Van achteren bezien (1995) bespreekt Marty van Kerk- hof anale seks in het aidstijdperk. De anus is volgens hem geen graf, omdat veilige anale seks met een condoom mogelijk is, maar veel homomannen vinden dit helemaal niet zo leuk: die willen lijfelijk contact voelen zonder beschermingsmembraan. Van Kerkhof vat de onderhandelingen samen die mannen met elkaar voeren over anale seks en condooms en bespreekt alle uitvluchten die ze zoeken om toch onbeschermde seks te hebben. De duidelijke boodschappen van de aidscampagnes worden zo verdraaid dat onveilige seks min- der riskant lijkt. Een monogame relatie biedt misschien zekerheid, maar niet na drie weken. Een aankomend homootje als partner ver- mindert het risico voor de oudere partner, maar dat geldt andersom allerminst. Voor het zingen de kerk uit is nog niet per se veilig alleen maar omdat het veiliger is dan anale overdracht van zaad.

Van Kerkhof heeft in zijn boek veel oog voor de betekenissen die sodomie | 239

homomannen aan anale seks toekennen. Volgens sommigen is al- leen anale seks echte homoseks. Anderen willen vooral geneukt worden omdat ze dat lekker vinden, soms omdat ze het gevoel wil- len hebben vernederd te worden. De een kan alleen maar neuken, de ander heeft een voorkeur voor geneukt worden terwijl een derde groep het bij voorkeur om en om doet en de partners penetreren en gepenetreerd worden afwisselen. Sommige homomannen heb- ben liever een grote lul in hun kont en andere hebben een voorkeur voor een kleine omdat ze een nauwe ingang zouden hebben. Er zijn mannen die alleen willen neuken nadat de anus is schoongespoeld, omdat ze als de dood zijn voor stront en stank terwijl anderen daar juist weer gek op zijn. Mannen die van anale seks houden, kunnen daar op duizend manieren vorm aan geven.

Anale seks tussen man en vrouw kwam zelden voor de rech- ter in de tijd dat sodomie een halsmisdrijf was. Deden mannen en vrouwen het minder omdat ze zelden verder keken dan de coïtus en deden mannen het wel met elkaar juist omdat het de meest getrou- we kopie was van het gewone neuken? In sommige culturen deden heterokoppels dit weer wel met elkaar als een probaat anticoncep- tiemiddel. Franse libertijnen gaven er in de achttiende eeuw soms de voorkeur aan, omdat de kutten van de hoeren te veel uitgezakt zouden zijn en te ruim voor een doorsnee penis. Ook deed het argu- ment van geslachtsziekten opgeld. Besmet van voren bood nog altijd de kans van onbesmet van achteren. Hoewel het volgens de Kerk niet hoorde en voor de Staat verboden was, kreeg heteroseksuele sodomie evenwel niet die aandacht die de homoversie opriep. Het miste het dwarse karakter omdat de elementen van vernedering en onmanne- lijkheid ontbraken die aan de homokant juist heel sterk speelden en nog steeds spelen.

Sinds het begin van de twintigste eeuw zijn zowel orale als anale seks aan heterokant aan een opmars bezig. Pijpen geldt steeds vaker als voor- of zelfs hoofdspel en anale seks groeit mee. Steeds meer he- tero’s geven hun vooroordelen op en tijdschriften schrijven erover. In de porno en op internet is anale seks steeds makkelijker te vin- den, met alle aanwijzingen die erbij horen.

Voor de meeste mensen houdt geneukt worden een vernedering en vervrouwelijking van de gepenetreerde partij in. Deze eeuwen- oude voorstelling, die bij de oude Grieken en Romeinen al leefde, is

240 | sodomie

nog steeds springlevend. Om die reden was voor Romeinse mannen geneukt worden een zware straf die de eer van de aldus gestrafte man voor eeuwig schond. Hoewel de moderne mens niet veel meer geeft om begrippen van mannelijke eer, komen zulke stokoude beelden toch bovendrijven bij anale seks. Voor de markies de Sade was het geslagen en geneukt worden een vernedering die niet alleen ideeën van christelijke deugd en mannelijke eer om zeep hielp, maar ook toegang gaf tot ultieme lustbeleving. Een man die niet van achteren was genomen, wist volgens hem niet wat seksueel plezier was. Sade lijkt te suggereren dat seksuele lustbevrijding pas mogelijk is wan- neer alle mannen het onterende genoegen van anale seks hebben leren smaken. Wanneer we bij vernedering komen, zullen we daar nader op ingaan. ú penetratie

Soutanes

Onder hoeveel soutanes zouden onnoembare en zondige handelin- gen hebben plaatsgevonden? Hoe vaak zouden priesters zichzelf hebben beroerd terwijl ze in een spiegel hun mooie jurk bewonder- den? Hoe vaak zouden ze hun biechtelingen in hun eigen hokje heb- ben geroepen en hun soutane een beetje hebben opgelicht, zodat de zondaar nog eens zondigen kon voordat hij absolutie kreeg? Hoeveel mannen en vrouwen zullen in de biechtstoel opzettelijk obscene be- kentenissen hebben gedaan om het geheime pakketje onder die sou- tane in beweging te krijgen? Het moeten ontelbaar veel onnoembare handelingen zijn geweest.

Spermatofagen of zaadeters ú geilgekenmelkseks

Spiegels

Omdat ze zulke narcisten zijn, houden homomannen van spiegels (hoewel heterovrouwen er ook wat van kunnen). Ze gebruiken ze voor soloseks, zodat ze alle details van het plezier kunnen bewonde- ren, of plaatsen ze rond of boven hun bed om seksuele handelingen als met een Drostebusje te vermenigvuldigen. Het exemplaar dat bij mijn ouders op de overloop stond, heb ik vanaf mijn jonge jaren veelvuldig gebruikt voor zelfreflectie en zelfbevrediging. Indertijd was het extra spannend vanwege de mogelijkheid van ontdekking. Soloseks is wel beschouwd als een homoseksuele handeling, de man

soutanes | 241

met zijn eigen jongeheer, de vrouw met haar kittelaar, en homosek- sualiteit als een vorm van masturbatie, de homo met zijn gelijke. De spiegel is vaak gebruikt als een metafoor voor het narcisme en de zelfgenoegzaamheid van nichten. Maar waarom zouden we ons over zulk droog getheoretiseer druk maken wanneer spiegels alleen maar bijdragen aan het seksuele plezier door een vollediger beeld te geven van de seksuele daad, of het nu met jezelf alleen is of met een ander? Met de spiegel kun je de tweelingliefde in je eentje be- leven als je geen tweelingbroer hebt en met twee spiegels heb je een prachtig uitzicht op je achterkant en je kont waarvan je anders geen weet hebt. Zelfs de voorkant, die je nooit van top tot teen ziet, valt in een spiegel ten voeten uit te bewonderen. Stevig vastgebonden sla- ven verdienen het om hun vernedering in een spiegel gereflecteerd te zien of dat die op een foto vastgelegd wordt – dubbele bondage. Het beeld laat hen zien wat ze zijn: nietswaardige, machteloze ob- jecten van de grillen van hun meester. Goed vastgesnoerd aan een rek of trap, met een spiegel voor de neus van de masochist, wie kent dat droomplaatje niet? En omdat je met spiegels zoveel leuke dingen kunt doen, zijn ze zeker niet alleen geschikt voor nichten en narcis- ten, maar voor iedereen die de verdubbeling van het plezier dat ze bieden, op prijs stelt. ú narcisme

Spietsen

Een uiterst wrede en schandelijke manier van straffen is spietsen. Het slachtoffer wordt met zijn aarsgat op een paal geplaatst, zodat hij langzaam van achteren doorboord wordt en sterft aan interne bloedingen. De dikte, scherpte en gladheid van de punt bepalen de duur van het lijden. De straf is schandelijk omdat anale penetratie dat is volgens de meeste mensen. Het is een perversie waaraan ma- sochisten alleen in hun stoutste dromen durven denken. Het uitvoe- ren is levensgevaarlijk. Vrijwel hetzelfde geldt voor spijkerbedden. Een fakir kan er misschien lekker op liggen, maar voor masochisten vereist het de nodige oefening om van de pijn van spijkers te kunnen genieten.

Een andere betekenis van spietsen is het rijgen van een lichaam aan een lans of ander steekwapen. Dit is een ideaal van de Neder- landse schrijver Willem Melchior, die in verscheidene romans en vehalen zijn fascinatie voor masochisme en in het bijzonder voor

242 | spietsen

een dolk in zijn strakke buik beschrijft. In verschillende versies ver- telt hij zijn verlangen naar het wapen van een mooie en aanbeden tegenstander die hem doodt door hem aan zijn lans te spietsen. Het klinkt zoals die andere vorm van penetratie, maar de stoot gaat nog een graadje dieper en is wreder.

Spiritueel

Spirituele seks betreft relaties tussen mensen en geesten, engelen of goden. Het betreft de transcendente vormen van liefde waarvan vooral in de Middeleeuwen fraaie getuigenissen zijn afgelegd. Hil- degard von Bingen, Teresa van Avila en Johannes Ruusbroec hebben in de meest gepassioneerde toonaarden hun spirituele liefde bezon- gen. Het vereist de nodige onthouding en zelfopoffering om tot die hoogten te stijgen. Daar is de moderne mens niet meer toe in staat.

Sportseks

Volgens de meeste sportbonden en -mensen hebben seks en sport niks met elkaar te maken. De schandaaltjes die nu en dan opduiken over trainers die zich aan hun pupillen vergrijpen, zouden uitzon- deringen zijn. Afgezien daarvan zou de sport een wereld vrij van seks zijn. De Gay Games gaan mee in die waan: ze verklaren hun succes steeds vanuit het uitgangspunt dat het accent meer ligt op de vriendschap dan op de seks. Het is een gemiste kans dat de homo- en lesbosport in plaats van een brug te slaan tussen seksualiteit en sport die juist uit de weg gaat.

Een paar jaar geleden vroegen de omroepen zich af hoe ze voet- bal op de buis aantrekkelijker konden maken voor de vrouwen van de mannen die ernaar kijken. Een van de suggesties was het bieden van een blik in de kleedkamer tijdens de pauze of na de wedstrijd. De voetbalhelden weigerden echter pertinent de rol van softporno- modellen. Vrouwen mogen hen bewonderen, maar dan wel zwetend met hun voetbalkloffie aan op het veld en niet naakt onder de dou- che na een verloren wedstrijd.

Vrouwen en homomannen die wel naar sport kijken, doen dat vaak met een pornoblik. Ze bewonderen de wonderboys van de sport om hun mooie benen of hun leuke snuiten en soms om hun sportie- ve prestaties. Het mag geen wonder heten dat de sportjongens seks- symbolen zijn geworden, omdat zij de mannen zijn die het verst uit

spiritueel | 243

de kleren gaan voor een opgewonden publiek, verder dan popidolen, die weer sexy beelden gebruiken om het publiek te verleiden. Hete- romannen en lesbische vrouwen van hun kant kijken met erotische interesse naar de vrouwensport – zwemmen, schaatsen, hockey, volleybal, tennis. Door de luchtige en soms strakke kleding en de blote delen levert sport lekkere plaatjes voor iedereen. Maar expli- ciet geseksualiseerd mag het niet worden van de sportkoepels en de sterren zelf.

Zelf sporten roept in nichten twee tegengestelde reacties op: gil- lend wegrennen vanwege de overdaad aan machogedrag of juist om dezelfde reden erin duiken. Het hangt er maar vanaf wat voor soort homo je bent en welke sport je bedrijft met wat voor jongens of man- nen. In het voetbal of bij vechtsporten heeft een verklaarde nicht weinig kans om te overleven onder hetero’s. Tegelijk is het hart- stikke aantrekkelijk om te verkeren onder beulende en zwetende jongens en mannen van wie de geiligheid afdruipt. De mogelijkheid om één onder gelijken te zijn in een teamsport is sexy. De betrekke- lijke anonimiteit van mannen onder elkaar, net als in het leger bena- drukt door uniforme kleding, en hun fysieke en soms naakte nabij- heid roepen heel wat dromen op. Helaas is het meestal achteraf dat homo’s zich dat realiseren. Zolang ze erin zitten, haten ze de dom- heid en vooroordelen, wanneer ze eruit zijn, betreuren ze de kansen die ze lieten liggen. Zo is het met het leger, zo gaat het met de sport.

De Olympische Spelen in het klassieke Griekenland waren een naakt spel van geilheid en prestatie onder jongens en mannen. De organisatoren voelden zich gedwongen maatregelen te nemen om te voorkomen dat het homoseksuele element de overhand kreeg op de wedijver. Bij het begin van de Olympische Spelen in Europa was daar geen sprake meer van. Aan het eind van de negentiende eeuw hoor- den sporters geen seks met elkaar of zichzelf te hebben. De voor- stelling dat een voetballer of verspringer homoseksuele of sowieso seksuele aanvechtingen zou kunnen hebben, wierp de sportwereld ver van zich. De ideologie was en is gebleven dat seks en sport niks met elkaar te maken hebben. Sterker nog: veel mensen dachten dat sporten goed was tegen de seks. Op Engelse kostscholen hoopten ze dat de jongens hun energie kwijtraakten op het sportveld, zodat ze daarna geen zin meer in solo-, duo- of trioseks hadden. Veel trainers verboden hun pupillen voor een wedstrijd seks te hebben, omdat ze

244 | sportseks

dan te weinig pit voor de match zouden overhouden. Sport was een middel tegen de seks als onderdeel van de sociale disciplinering van jongeren. De roes van het sportieve spel werd uitgespeeld tegen de roes van het seksuele spel. Vergeleken met de Griekse oudheid was het homoseksuele plezier de grote verliezer. Door een tegenstelling te creëren tussen sport en seks werden het erotische van de sport en het sportieve van de seks ontkend. Het seksuele werd uit de sport ge- bannen, maar bij sommige sporten werd het relationele aspect in de ‘derde helft’ gestimuleerd, zoals bij hockey en tennis. De liefdes en relaties die daaruit ontstonden waren vanzelfsprekend vooral hete- roseksueel, zeker bij korfbal, dat juist daarom in gereformeerde en socialistische kring werd bevorderd. Voetbal blijft nog steeds door en door homosociaal en heteroseksueel en kan die mannelijke tra- ditie continueren omdat het een echte machosport is waar aan de mannenkant geen ruimte wordt gelaten voor homo’s of zelfs maar homoseks.

De homopers heeft herhaaldelijk de blik gericht op de geilheid van sporters en daar zijn fraaie plaatjes van geschoten. Helaas heb- ben de meeste fotografen weinig oog voor het seksuele moment en volgen ze slaafs de voorstelling dat sport en seks niks met elkaar te maken hebben. Voetbalbonden hebben hun spelers regelmatig ver- boden te expliciet intiem te zijn na een doelpunt – geen gekus en de bloesjes moesten aan blijven. Ook zijn er wel rechtszaken geweest waarin beslist werd dat homoseksuele interpretaties van sport on- rechtmatig zijn. Het belachelijkst maakte een Italiaanse rechter zich die oordeelde dat een voetballer geen mietje genoemd mocht worden. Zijn argument was dat voetballers gewoon niet homosek- sueel konden zijn!

Voetballers geen homo? Laten we nog eens een beroemd citaat van Marco van Basten uit de kast halen over de vreugde na een doelpunt: ‘Je wordt niet alleen gezoend en op de schouders geslagen, maar ook verder helemaal betast en aangeraakt. Dat is nu eenmaal de manier van voetballers om hun gevoelens te tonen. Italianen zijn er goed in, maar de beste is Van ‘t Schip. Die pakte me [...] na een doelpunt bij mijn ballen, terwijl hij me aflebberde en zei dat-ie van me hield.’ Deze onverbloemde homoscène speelde zich af in het modderbad van Zaragoza met z’n Ajax-vriendje Johnnie, de jongen met de mooie billen. Twintig jaar later zijn ze nog steeds samen, weer bij Ajax.

sportseks | 245

Het is een geil spel je voor te stellen hoe sport geseksualiseerd kan worden. Boksen en worstelen zijn typische vechtsporten waarvan met weinig verbeelding is te bedenken hoe spel in seks overgaat. Over kleedkamers is heel wat afgefantaseerd en porno gemaakt. Wat zou sporters beletten om de opwinding van de wedstrijd in de kleed- kamer seksueel met elkaar af te reageren? Heel wat ware en verzon- nen verhalen zijn de wereld ingestuurd over de orgieën die zich daar afspelen.

Vroeger hoorden we altijd het verhaal dat sporters voor een be- langrijke wedstrijd geen seks mochten hebben omdat ze daardoor aan fysieke kracht zouden inboeten. Waarschijnlijk geloofden veel sporters ook nog in deze baarlijke onzin. En leefden ze hun ‘opge- spaarde’ lusten na de wedstrijd des te gretiger uit. Het zal niet heb- ben uitgemaakt of ze verloren dan wel wonnen, want zowel neder- laag als overwinning kan geilheid opwekken. Als toeschouwer vind ik vooral verslagen verliezers sexy.

Sommige liefhebbers zien sporters liever in hun sportkloffie dan bloot. Zoals anderen dromen van leger- en politie-uniformen, fanta- seren zij over sportkleding: lycra fietsbroeken, judopakken, Adidas shorts en shirts. In Engeland geilen zowel hetero- als homomannen op de voetbalkleren van hun favoriete club. Eens stierf een parle- mentslid onverwacht tijdens seksuele handelingen in vol voetbalor- naat. Zelf houd ik erg van voetbalshirts en -shorts als ze maar door felle kleuren en glimmende stoffen iets obsceens hebben. Ze roepen jeugddromen in me wakker.

Het sporten zelf kan ook tot een seksspel worden omgetoverd. Bij bestialiteit is al op de mogelijkheid gewezen van paardenraces waarbij jongens als paardjes en meisjes als pony’s voor de kar wor- den gespannen. Een andere variatie is dat de overwinnaars van een wedstrijd na hun overwinning niet alleen met de eer strijken, maar ook de lichamen van de verliezers mogen gebruiken. Dat het spel een wat hogere inzet heeft, namelijk het lichaam van de verliezers. Zodat er voor winnaars ten minste echt iets te vieren valt en verlie- zers aan den lijve hun verlies ervaren. Bij de Azteken gingen ze nog een stap verder bij hun balspel ulama: daar werden de verliezers aan de goden geofferd.

Een ander spel dat zich goed leent voor seksualisering, is de mensenjacht met paintball. Ook hier kan de inzet van het spel het

246 | sportseks

lichaam van de verliezer zijn. De seksuele toe-eigening van de over- winning zou op het speelveld zelf kunnen plaatsvinden, zodat ook toeschouwers hun voyeurisme kunnen uitleven of van de winnaars het recht op gebruik van verliezende lichamen kunnen kopen. Al deze variaties op het gewone sporten lijken me interessante demon- stratiesporten voor de volgende Olympische Spelen of Gay Games.

Ik zou zeggen: ga eens kijken bij het sporten en verzin hoe al die oefeningen niet alleen het sportieve maar ook seksuele plezier kun- nen dienen. Zodat we misschien bij de volgende spelen met sport- seks een sekssport hebben.

Stangen

Stangen zullen tot de verbeelding van de meeste bondagisten spre- ken. Ze zijn er in allerlei fascinerende vormen. De bekendste is de spreidstang, waarmee de voeten een meter uit elkaar worden vast- gezet. Bind de handen op de rug en takel daarna die handen in de lucht en het lichaam van de masochist is van alle kanten optimaal bereikbaar. Door de spreidstang staat het kontgat mooi open en aan de andere kant is de mond op genitale werkhoogte. Sommige spreidstangen hebben extra sloten voor polsen, zodat de gevangene een soort pakje wordt. Een nekstang wordt horizontaal om de nek en over de schouders gedragen en heeft metalen of leren polsboeien. Gebruik de stang en de dwanghouding van je slachtoffer om hem in allerlei ongemakkelijke posities te brengen. Andere stangen zijn er die de nek van verschillende slaven verbinden of die achter de rug dan wel voor de buik langs gaan en sluitingen hebben voor nek, en- kels en polsen, misschien ook voor het middel. Het aardige van een stang is dat die bepaalde houdingen vastlegt en de gevangene totaal overlevert aan de meester/es.

Stalking

Het vasthoudend achtervolgen en soms lastigvallen en bedreigen van een persoon heet stalking. Het kan fysiek gebeuren, maar ook via de telefoon of het internet. Het gebeurt vooral door afgewezen partners of erotomanen die een onmogelijke liefde najagen. Van stal- king heb ik in kinky verband nog nooit gehoord, maar het moet wel voorkomen. Daar gaat het vaak andersom dat voormalige partners hun geliefden lastigvallen, en erger, hun de omgang met hun kinde-

stangen | 247

ren willen ontzeggen omdat sm’ers een slecht voorbeeld zouden zijn en geen goede ouders. Maar dat is geen stalking meer. Zelf bedreef ik in mijn jeugd een nette versie door rond de huizen van geliefden te sluipen of naar plekken te gaan waar zij vaak kwamen om een glimp van hen op te vangen. Maar dat deed ik uiterst discreet, zodat mijn slachtoffers het niet merkten. Ik posteerde me niet met een camper voor hun deur, bespiedde hun bewegingen niet met verrekijkers en viel hen ook niet lastig met praatjes of handtastelijkheden wan- neer ze naar buiten kwamen. Ik was een brave jonge nicht en kan me nauwelijks voorstellen dat andere perverten, discreet als ze zijn, tot stalkers verworden. Vanzelfsprekend valt het tot een seksspel om te bouwen, maar ik weet niet of het de tijdsinvestering waard is voor het genot dat het oplevert. ú erotomanie

Stercoraires

Stercoraires is een Frans, uit het Latijn afgeleid woord voor mensen die een voorkeur hebben voor drek ofwel stront. Stercoraires heten ook die mannen die bij een toilet zitten en opwinding ontlenen aan het enkele feit dat ze dames het toilet op zien gaan of ervanaf zien komen. ú strontseks

Stigma

Mensen die een stigmatofiele voorkeur hebben, laten stigmata zoals tatoes en piercings op hun lichaam aanbrengen. Alleen heiligen krijgen de oorspronkelijke stigmata, de spijkerwonden van een aan het kruis genagelde Christus, door meditatie. De meeste stigmato- fielen zullen die met fysieke hulpmiddelen moeten aanbrengen. In de zeer katholieke Filipijnen hebben ze er de meeste ervaring mee. Het is niet raadzaam ermee te beginnen, gezien de gevaren die het oplevert vanwege de gebrekkige hygiënische omstandigheden. ú littekenseks

Strandseks

Strandseks is precies wat het woord zegt. Sommige mensen willen niets liever dan seks hebben in een omgeving van zon, zand en zout water. In een duinpan, op een bunker. Zandvoort aan Zee biedt er alle gelegenheid toe in een mooie zomer. Maar de stranden van de Caraïben, de Stille Oceaan of Zuidoost-Azië zijn ook heel geschikt

248 | stercoraires

met hun palmen en koraalriffen, want daar is de warmte gegaran- deerd. IJsgekken zoeken liever de randen van bevroren bergmeren en gletsjers op.

Strippen

Op veel manieren kun je strippen. Sommige mensen worden strip- per in een disco, andere treden op een feestje thuis tussen de kamer- deuren op en gaan daar uit de kleren. Een bekende manier is strip- poker. Wie het spelletje verliest, moet een kledingstuk uittrekken. Let erop dat iedereen evenveel kleren aan heeft, of jij zelf de meeste (of de minste als je snel uit de kleren wilt zijn). Bedenk wel een nieuw leuk spel om aan het eind te doen wanneer de kleren uit zijn, want anders zit je op het eind in zo’n lullig gezelschap van blote en half ontklede mensen en kun je alleen nog in gedeelde verveling dronken worden. ú exhibitionisme

strippen | 249

Transgender – soldaten in dameskleding

T

Bij een vriend van mij hangt een takel in de kamer. Hij herkent takel- fielen onmiddellijk omdat ze subiet verlekkerd naar die takel gaan kijken. Takelen kan op vele manieren: aan de handen, op de kop aan de voeten, aan handen en voeten tegelijk, in een kooi of als pakketje vastgesnoerd. Het is altijd oppassen geblazen, want de meeste men- sen zijn zo zwaar dat ze niet zonder schade aan enkels of polsen op- gehangen kunnen worden. Zelfs met leren boeien en met zachte lap- pen om de druk op de geboeide lichaamsdelen te verminderen, blijft het riskant. Iets veiliger is het om de takelgek half op te hangen: met z’n tenen, bips of schouders nog op de vloer.

Tanden

Odontofilie staat voor tandenseks. Sommige mensen houden ervan de afdruk van de tanden van hun geliefde in hun vel te krijgen of door hem in hun lul gebeten te worden. Een variatie op het likken van schoenen is het weglikken van het vuil tussen kiezen en tanden. Weer andere mensen vinden het geil dat een ander hun tanden trekt of dat ze zelf kiezen trekken. Tanden zijn schaars, dus een liefheb- ber van het trekken van tanden zal regelmatig van minnaar moeten veranderen − met achterlating van een heleboel mummelmondjes. Voor hen zijn er gelukkig weer de fetisjisten die niks liever doen dan hun lul in tandeloze monden steken. De rudimenten van de ene vorm van liefde leiden zo tot nieuwe vormen van seks, een nader be- wijs voor de onuitputtelijkheid van het fetisjisme.

Tatoeage

Vroeger hadden vooral zeelui en boeven tatoeages. Voor een nicht was het geweldig geil om met een zeeman seks te hebben die op z’n arm een heterotekst had getatoeëerd in de trant van ‘Greet, mijn ware en enige liefde’. Homomannen die op zulke ‘echte mannen’ vielen, iden-

Tafefilie ú begraafseks

Takel

tafefilie | 251

tificeerden zich soms zozeer met het object van hun verlangen, dat ze zich ook lieten tatoeëren. Samuel Steward, docent Engels en porno- graaf (pseudoniem Phil Andros), ging nog een stap verder en werd zelf een beroemd tatoeëerder. Wat vroeger een privilege van een marginale minderheid was, is nu een mode van de massa geworden. Nu het ver- band tussen tatoeages en stoere mannen is verbroken en elk doetje ze heeft, soms zelfs opplakt, is veel van de geilheid ervan verdwenen. Wat tatoeages nog opwindend kan maken, zijn obscene teksten of symbolen die verwijzen naar seksuele voorkeuren. Een slaaf kan een afbeelding van zijn slaafsheid, zoals boeien of zwepen, een portret of de naam van zijn meester, in zijn lichaam laten inschrijven.

Telefoon

In de tijd voor internet bestond er zoiets als telefoonseks. Het begon ermee dat mannen op goed geluk een nummer belden en als ze ie- mand van hun gading te pakken hadden die de lijn niet verbrak, geile praatjes gingen verkopen. Van vrienden herinner ik me dat ze uren aan de telefoon hingen. Met een goede verteller van geile verhalen hoefde het niet zo lang te duren, dan was het handwerk snel gedaan. Later kwamen er sekslijnen, die nog steeds een publiek trekken dat kennelijk auditief gestimuleerd wil worden. Maar tegenwoordig hebben we internetseks, waarbij het om geschreven teksten en op- windende plaatjes gaat. Hoe lang zou telefoonseks nog een specia- lisme blijven binnen het genre van seks op afstand?

Tepels

De meeste mensen hebben wel wat met tepels, maar er is ook een groep die niets liever heeft dan tepelseks. Bij wie de tepels net zo ge- voelig zijn als de voorhuid of de sluitspieren. Je hebt zachte eitjes die opgewonden raken van een liefdevolle behandeling van hun tepels en er zijn harde mannen die zich tepelseks niet kunnen voorstellen zonder knijpers, piercings, ringen en gewichten die aan knijpers of ringen worden gehangen. En zoals er bondagisten zijn die van bon- dage hun seksuele specialisme hebben gemaakt, zo zijn er mensen die zich op tepelwerk hebben toegelegd. Die alles weten van tepels kneden en oprekken, van ringen, knijpers en spelden. Die van twee tepelknijpers plus een verbindende ketting een tuigje weten te maken waarmee ze hun geliefde dresseren.

252 | telefoon

Toilet

Wanneer je een hond of kat krijgt, moet je die een toilettraining geven. Sommige masochisten willen niks liever dan een hond te zijn die zo’n training krijgt: behoeften ophouden tot hun meester hen toestaat het te doen onder condities die hij vaststelt. Heb je je wel eens afgevraagd waarom vrienden van je geen katten hebben, maar wel een kattenbak? Omdat ze hopen ooit een kattenmensje te krijgen dat keurig moet leren poepen op die bak.

Toucheurisme

Als je opwinding ervaart door aanraking, ben je een toucheurist. De bekendste vorm ervan is frotteren: het tegen anderen oprijden, zoals in een overvolle trein. Subtieler is het aanraken van de verschil- lende gevoelige plekjes die mensen hebben, zoals geslachtsdelen, borsten, tepels, aars, lippen, tong, oorlellen, neus, hals, voetzolen. De meeste mensen hebben hun speciale plekjes die zeer gevoelig en opwindend zijn. Sommige mensen vinden vooral bevrediging door betasting van hun gevoeligste delen en dat hoeven helemaal geen geslachtsdelen te zijn. Aftasten kan met vingers, tenen, een steke- lige baard, haar, tong, neus en ook met een zweepje of plumeau.

Transgender

Transgenders zijn die personen die niet volledig man of vrouw (wil- len) zijn. Het gaat om allerlei tussenvormen tussen beide seksen, zoals androgynen, meisjesjongens en jongensmeisjes, transseksu- elen, travestieten, drag kings en drag queens en ook nichten en pot- ten zouden eronder kunnen vallen als onmannelijke mannen en on- vrouwelijke vrouwen. Vanzelfsprekend schuilt er een vrouw in een ieder van ons, in mannen en vrouwen, en omgekeerd ook een man in vrouwen en mannen. We zijn eigenlijk allemaal transgenders. Een volgende vraag luidt vervolgens waar en hoe die vrouw zich in mannen schuilhoudt, en waar de man in vrouwen. Hoe dat gaat, ver- schilt per cultuur, per periode, per lichaam, per individu. Thomas Laqueur stelt in zijn Making Sex (1990) dat wij in de westerse cultu- ren sinds de achttiende eeuw leven met een systeem van twee duide- lijk onderscheiden biologische seksen: mannen en vrouwen. Zelfs de zeldzame hermafrodieten of interseksuelen werden aan de ene of de andere sekse toegewezen. Tweeslachtige wezens konden niet

toilet | 253

op erkenning rekenen, omdat ze biologische monsters zouden zijn. Ze waren geen hermafrodieten meer, maar pseudohermafrodieten. Intussen is de biologie het antwoord nog steeds schuldig gebleven op de vraag wat het exacte verschil is tussen de man en de vrouw. De verschillende medisch-biologische disciplines wijzen het op verschillende plekken aan, zoals in de genen, de hormonen of de li- chaamsbouw. In alle perspectieven zitten evenwel tussenvormen, zoals naast xx en xy de variaties xxy en x0, en zijn er vrouwen met baarden en smalle bekkens.

Ondanks het ontbreken van een antwoord op deze cruciale vraag van het sekseverschil zijn we blijven geloven in een duidelijk onder- scheid en schrijft de burgerlijke stand in geboorteaktes de sekse van de pasgeborene bij. We weten allemaal waarop de kleuren roze en blauw duiden. Tegelijk weten we donders goed dat de simpele toe- wijzing van een sekse geen garantie biedt dat het jongetje zich tot een man of het meisje zich tot een vrouw ontwikkelt. Transseksue- len en transgenders zijn een goed voorbeeld van een heel andere ont- wikkeling.

Het is een geweldige vooruitgang geweest dat transseksuele ope- raties mogelijk zijn geworden. In 1959 was de eerste in Nederland in Arnhem en nu biedt het genderteam aan de Vrije Universiteit deze kans. Met deze operaties is de strikte tweedeling van man en vrouw doorbroken. Er bleken biologische mannen te zijn die in diepere zin vrouw waren, en biologische vrouwen die man waren. Maar niet slechts transseksuelen zitten niet goed in hun geslachtelijke vel, want naast transseksuelen zijn er travestieten, drag queens en drag kings, jongensmeisjes en transgenders. Er blijkt een heel spectrum te bestaan van sekseposities naast die van man en vrouw. En hoe- wel we onmogelijk kunnen zeggen dat de samenleving ervoor open- staat, lopen ze rond en ontwikkelen ze hun eigen organisaties en emancipaties.

Het is overigens helemaal de vraag of mannen die hun mannetje staan en vrouwen die volledig vrouw zijn, wel goed in het vel van hun sekse zitten. Ik vrees van niet, want een seksepositie houdt compe- titie in. Mannen en vrouwen moeten hun mannelijkheid respectie- velijk vrouwelijkheid steeds opnieuw bewijzen tegenover anderen. Veel mannen en vrouwen geven die strijd al snel op, mannen omdat ze niet groot en sterk genoeg zijn, vrouwen omdat ze niet mooi en

254 | transgender

volgzaam genoeg zijn − om eens een paar seksestereotypen te noe- men. Ze kunnen zich nog altijd vastklampen aan minder grootse be- wijzen van hun sekse met baarden en make-up, met snelle auto’s en lieve kinderen. Bij zowel winnaars als verliezers van de competitie is het in de regel niet ongevaarlijk om grapjes over hun sekse-identiteit te maken. Het is een gevoelig onderwerp. We kennen allemaal de ex- cuuscultuur die zich bijvoorbeeld in het voetbal heeft ontwikkeld bij slechte prestaties. Mannen en vrouwen vinden hun sekseposi- tie niet vanzelfsprekend, zoals sommige auteurs die over sekse of transseksualiteit schrijven, wel beweren. Vooral mannen zullen zich in de regel maximaal inspannen om niet als vrouwelijk of on- mannelijk te worden gezien. Ze lopen op eieren vanwege de subtiele verschillen die er bestaan tussen mannelijk en onmannelijk, vrou- welijk en truttig, en ze zijn als de dood om voor verwijfd te worden uitgemaakt.

Vaak heb ik gemerkt dat satijnen kleding mannen onzeker maakt. Hoewel het een korte poos in de mode was, zijn de meeste mannen toch beducht voor zulke kleren omdat satijn voor een sensuele en vrouwelijke stof doorgaat. Het kopen en dragen van zulke kleding is een ervaring die slechts gradueel verschilt van die van mannen die vrouwenkleren kopen. Alleen bestaat er voor satijnjongens en -mannen geen club van gelijkgezinden die hen op het spoor helpt bij hun genderdisforische zoektocht. Uit angst om voor mietje te wor- den uitgemaakt zullen ze niet voor satijn, maar voor blauwe spijker- stof kiezen. Een ander voorbeeld van de vele onnozele handicaps die het seksesysteem met zich meebrengt, is de stemhoogte. Nichten worden vaak herkend en belachelijk gemaakt vanwege hun hogere stemgeluid, maar een logopediste vertelde me eens dat er geen ver- schil in timbre is tussen homo- en heteromannen. Het verschil is dat de laatsten de hogere regionen niet gebruiken en nichten juist wel. Dit is een mooi voorbeeld dat mannelijkheid niet natuurlijk is, maar juist een afgedwongen inperking van mogelijkheden inhoudt, zoals hier het hogere stemgeluid. Luister eens naar soefimuziek en merk hoe die zangers het hele spectrum van klanken gebruiken – en hoe vreemd westerse mannen dat vinden, net als countertenoren of falsetstemmen.

Transseksuele operaties vormden een mijlpaal in het doorbreken van de absolute seksetegenstelling. De mogelijkheid om de sekse-

transgender | 255

aanduiding op de geboorteakte te wijzigen na een geslaagde operatie was een volgende essentiële stap. Een transseksueel kan nu, indien voldaan is aan een aantal voorwaarden, ingeschreven worden onder de sekse van zijn of haar voorkeur. Deze juridische erkenning be- paalt sindsdien de vorm en inhoud van de operatie. In het verleden mocht er geen sprake van een huwelijk zijn om te voorkomen dat het homohuwelijk via deze zijweg erkenning zou krijgen, maar sinds dat is ingevoerd is echtscheiding geen vereiste meer. Nog steeds moeten de teeldelen geheel zijn verwijderd om te voorkomen dat een man een kind zou kunnen baren. De kandidaten moeten een be- paald sociaalpsychologisch traject doorlopen willen ze in aanmer- king komen voor de operatie. Er is met deze juridische erkenning een begin gemaakt met een zekere openheid voor genderdiversiteit.

Het genderteam en allen die met hen samenwerken hebben een eerste stap gezet naar een meer pluriforme samenleving op het gebied van sekse. Welke andere maatregelen kunnen we ons ver- der voorstellen? Gezien de groeiende kritiek op het dwingende en normatieve karakter van de seksedichotomie ligt het voor de hand om haar af te schaffen, zeker op bureaucratisch niveau, zoals Oro- bio de Castro in haar boek over gender en transseksualiteit Made to Order (1993) heeft voorgesteld. Het zou veel problemen kunnen voorkomen. Interseksen en genderdisforie worden van abnormaal normaal, transseksuelen hoeven niet meer een strakke regie voor een operatie te volgen, transgenders kunnen een halve of driekwart operatie ondergaan, mannen en vrouwen kunnen samen sporten. We kunnen ons vervolgens zorgen gaan maken om mannen die als man een kind willen baren of vrouwen die omgebouwd willen wor- den zodat ze staande kunnen plassen. Voor genderwerkers en -acti- visten komt er meer in plaats van minder werk.

De grote vraag is hoe we de ingewortelde voorstellingen die men- sen hebben over wat een man of een vrouw hoort te zijn, uit de wereld kunnen bannen en daarvoor in de plaats een multigender-samenle- ving creëren waarin transen en travo’s, interseksen en transgenders geen freaks meer zijn. Het is een kwestie van opvoeding en scholing en vooral ook een zaak voor alle mensen die niet in het sekseschema passen, om hun rechten en genoegens op te eisen. Daarbij is het de vraag of de verworven juridische status en financiële ondersteu- ning uit het ziekenfonds door een bredere definiëring van de thema-

256 | transgender

tiek niet in gevaar komen voor transseksuelen.

Er doemen nog twee andere problemen aan de horizon op wan-

neer we het systeem van twee seksen opheffen. Ten eerste maakt een dergelijk beleid de nog steeds bestaande achterstelling van vrouwen onzichtbaar. Discriminatie van vrouwen is niet meer waarneembaar of meetbaar wanneer de categorie vrouw uit allerlei bevolkings- en beroepsregisters is verwijderd. Ten tweede dreigt het gevaar dat mannen en misschien ook vrouwen zich gaan uitsloven om een niet meer vanzelfsprekende mannelijkheid te bewijzen.

In Nederland is altijd een kernvraag wat de kosten zijn en wie er voor opdraait. Afschaffing van het seksesysteem levert op vele pun- ten een besparing op. Vooral op toiletten kan aanzienlijk worden bespaard. Het lijkt me dat de kosten van transgender-ingrepen niet uit het ziekenfonds hoeven te worden betaald. Want ook verstokte travestieten of fetisjisten krijgen geen tegemoetkoming voor hun uitgaven, evenmin als mensen die een piercing of een andere vorm van lichaamsmanipulatie willen. Wel zal er een vorm van toezicht of een keurmerk komen voor zulke lichamelijke ingrepen.

Mijn conclusie is simpel, maar de uitwerking zal dat niet zijn: laat duizend seksen bloeien, naast transseksuelen ook interseksen, transgenders en alle andere tussenstapjes.

De seksualiteit van de transgenders is een volgende interessante vraag. Franse collega’s van me doen er als eersten onderzoek naar, dus daarop is het wachten. Ik wil alvast enkele aanduidingen geven van wat kenners me vertelden. In de eerste plaats houden volgens Louis Gooren (gepensioneerd hoogleraar van het Genderteam aan de Vrije Universiteit) preoperatieve transen niet erg van soloseks, omdat zulke handelingen hen herinneren aan het lichaam dat ze juist verafschuwen. Het lijkt me waarschijnlijk dat dit ook voor he- tero- en homoseks geldt. Een ander thema betreft de seksuele inte- resses van transen. Velen van hen experimenteerden met sm voordat ze voor een operatie kozen. Het was voor de mannen onder hen ken- nelijk onduidelijk of hetgeen ze wilden nu fysiek vrouw worden was of als vrouw behandeld willen worden in een sm-relatie. Het porno- blad Forced womanhood speelt op die voorkeur in – mannen die met pillen en hormonen onder dwang van boeien, riemen en zwepen tot vrouw worden gemaakt, waarbij de penis zo wordt ingebonden dat de man nooit meer kan klaarkomen. De dwangvrouw wordt zelf het

transgender | 257

object van seksueel plezier van mannen en vrouwen, althans in dat blad, en is verder alleen geschikt als huisslavin. Veel transseksuelen houden na de operatie sm-interesses of ontwikkelen die. Betty Paerl werd een meesteres in haar nieuwe leven. Pat Califia schreef over fe- minisme, sm en gender en werd Patrick. Net als bij homomannen geldt dat wanneer eenmaal een moeilijke stap is gezet op sekse- en seksgebied andere stappen gemakkelijker volgen. Ook in de homo- wereld zijn ze explicieter met alle perversies uit dit boek.

Het is niet zo vreemd dat alle aandacht van de media en de men- sen zich richt op de mannen en vrouwen die hun sekse veranderen of aanpassen. In Nederland zijn al heel wat (auto)biografieën van transen en travo’s verschenen. Maar hun partners zijn altijd in de schaduw gebleven en hebben niet eens een eigen term gekregen. Bij andromimetofilie heb ik daarvoor enkele voorstellen gedaan, zoals travobravo en drag lover. Deze transgenderfielen verdienen meer aandacht voor hun bijzondere voorkeuren, die overigens niet per se kinky zijn. (Laqueur 1990, Butler 1990 en Orobio de Castro 1993 over making gender, Mak 1997, Dreger 1998 en Meyerowitz 2002 over ge- schiedenis van transgender/transseksualiteit, Herdt 1994 en Kulick 1998 voor antropologische voorbeelden, Rotsteeg 1996 over travestie en De Jong 1999 over niet-gangbare sekses)

Travestie

Travestie betreft mannen die zich als vrouwen kleden en vrouwen die zich als mannen kleden. Dat zouden meer mensen moeten doen; het is echter geen seksuele perversie.

Treinseks

Siderodromofilie is een buitengewoon ingewikkeld woord voor treinseks. Vooral vroeger, toen elke treincoupé een eigen deur naar buiten had en de conducteur alleen via de treeplank van de ene naar de andere coupé kon komen, was een niet zo volle trein een ide- ale plek om seks te hebben. Het gedreun van de wielen op de rails biedt een prettig ritme op de achtergrond, het gevoel van beweging draagt bij aan het erotisch genot en de suggestie dat mensen langs de kant misschien iets kunnen zien, verhoogt het exhibitionisti- sche plezier. In de huidige treinen zijn toiletten een aardige plek om te seksen, vooral de reuzegrote in de Duitse IC-treinen gemaakt voor

258 | travestie

invaliden. Daarin kun je een orgie met tien personen organiseren, maar er zijn ook moslims die er gebruik van maken om te bidden. Ik hoorde eens van een exhibitionist die in elke plaats met een station in Nederland z’n lul uit de broek wilde laten hangen. Zo zijn er ook mensen die streven naar seks op elke plek, niet alleen in de trein, maar ook in vliegtuig, bus, tram, opera, stadhuis, lift, park, kazer- ne, gevangenis, klooster, kerk, school, fabriek en ga zo maar door. Dat zijn geen siderodromofielen meer, maar pluri-loci-libido-fielen.

Triangulatie

Triangulatie is vooral een bezigheid van heteromannen die niet met elkaar naar bed durven, maar dat juist doen met elkaars vriendin. Ze neuken hun vriend via de vagina van zijn vriendin of vrouw. Kutzwagers heet dat in helder Nederlands. Zo ging de Duitse to- neelschrijver Bertold Brecht naar bed met de vriendinnen van zijn beste vriend. In haar boek Between Men (1985) beschrijft Eve Kosofsky Sedgwick de homosociale triangulatie van mannen die het taboe ervaren dat ze niet met elkaar kunnen neuken en die een uitlaat vin- den door het bed te delen met de beste vriendin of de vrouw van hun geliefde vriend. Waarbij ze de intermediaire vrouw vanzelfspre- kend uithoren over de prestaties van hun makker. Het lijkt me een seksuele variatie die bij vrouwen niet veel voorkomt. Wat de gewone soldaten die de oorlogsbordelen met hun compagnie bezochten over het achter elkaar seksen met dezelfde vrouw dachten, daar heb ik nooit iets over gelezen. Er moeten militairen zijn geweest die deze pluriangulatie opwindend vonden of zelfs alleen tot een orgasme konden komen door te fantaseren over hun voorganger, van wie ze de geur soms nog konden ruiken en de resten zien. Engelse hooli- gans doen hetzelfde op de Amsterdamse Wallen, maar daar gebrui- ken ze tegenwoordig altijd condooms zodat die mannen niet meer in elkaars sperma liggen te wippen.

Trichofilie ú haarseks

Trioseks

Seks kun je doen in je eentje, met z’n tweeën en in een groep. Bij nog meer mensen gaat het op een orgie lijken. Trioseks of troilisme is seks met z’n drieën en een kwartetje maak je met z’n vieren. Het is

triangulatie | 259

eerder een seksuele variatie dan een perversie. Hetzelfde geldt voor triseksualiteit waaronder vrijwel alle biseksuelen vallen. Dit woord slaat op de combinatie van homo-, hetero- en monoseksualiteit. Triseksuelen zijn mensen die van zowel het eigen als het andere ge- slacht houden en bovendien met plezier de hand aan zichzelf slaan. Maar hoe noemen we nu de homo of hetero die daarnaast aan mono- seksualiteit verslaafd is?

Twijg

Voor goedkope sm’ers biedt de natuur leuke speeltjes die niks kos- ten. Je kunt je slaafje of slavinnetje met hennep aan een boom vast- binden en met twijgen slaan of met brandnetels strelen. Op veel plekken worden de knotwilgen niet meer goed bijgehouden, zodat je

260 | twijg

gratis een zweep kunt maken van wilgentwijgen. Die zijn zo stevig en toch buigzaam dat niet alleen straatvegers er veel plezier van heb- ben maar ook elke rechtgeaarde sadomasochist. ú zweep

twijg | 261

Uranisme

U

Seks kan in badkuip, zwembad of zee. Dan heet het undinisme. Op de website van Score FC stond ooit een plaatje van een stevig geboei- de man in een bad en ondergedompeld in het water, een vorm van undinistisch masochisme met een vleugje hypoxyfilie (zucht naar zuurstofgebrek). Sommige mannen komen klaar van zwemmen en de meeste mannen hebben wel eens geprobeerd hoe het is om je onder water af te trekken. Volgens mij duurt het langer, maar dat zal wel komen omdat ik niet erg undinistisch ben aangelegd. Bij homo- zwemclub Gay Swim hebben ze volgens mij minder seks in het water dan aan de waterkant en daarmee is het niet de ideale club voor een homoseksuele undinist. ú natte kleren

Uniseksueel

Een ander woord voor uranist of homoseksueel is uniseksueel. Het begrip is vooral bekend geworden door de studie Uranisme et unis- exualité (1895) van de dichter Marc-André Raffalovich.

Uranist

Homoseksueel. De woorden uranist, urning en uranisme dateren van 1864 en stammen van Karl Heinrich Ulrichs, recent ‘de eerste flikker uit de wereldgeschiedenis’ genoemd. Deze jurist en latinist bedacht meer nieuwe termen, zoals urningin voor lesbienne, dio- ning voor heteroseksueel, uranodionäisme voor biseksualiteit en urianaster voor noodhomoseksueel. Ulrichs ontleende het begrip met afleidingen aan de Venus Urania, de ‘hemelse’ beschermgodin van de knapenliefde. Dioning en dionisme zijn ontleend aan de ‘aardse’ Venus, beschermster van de ‘gewone’ erotiek, en verwijzen naar heteroseksualiteit. Een noodhomoseksueel is een hetero die het bij gebrek aan ‘beter’ (vrouwen) met mannen doet. Er bestaat geen vergelijkbare term voor heteroseksuele vrouwen die de vrou- wenliefde bedrijven als er geen mannen in de buurt zijn.

Undinisme

undinisme | 263

Urofilie

Een van de vele moeilijke woorden voor pisseks is urofilie. We be- handelden het thema onder gouden regen of gele douche (golden shower). Andere termen zijn urolagnie en renifleuren (rénifler is Frans voor snuiven, in dit geval van pis).

Urinoir

Voor sommige mannen is urinoirseks een vorm van pisseks, omdat ze opgewonden raken van de stank van pisbakken. Voor de meeste pisbakkenlopers was het evenwel een snelle manier om aan hun gerief te komen, ongeveer zoals mannen tegenwoordig een don- kere kamer bezoeken. Daar zie je het eerst wat je elders het laatst ziet, zoals een pisbakkenloper eens opmerkte. Kortom, een heel ef- ficiënte vorm van lustbeleving en het omgekeerde van wat de slow sex-beweging voorstelt. Niet iedereen heeft evenveel tijd voor of zin in langzame erotiek. Het is met de liefde voor urinoirs zoals met veel seksuele variaties. Voor veel mensen was het een leuke en makke- lijke plek om snel seks te hebben (en dat kan nu bijna nergens meer

264 |

Urinoir – ontwerp uit 1880 om homoseks te voorkomen

overdag in binnensteden), voor anderen was het de hoofdmoot en was de pisbak hun fetisj. Helaas voor de mannen die geilen op uri- noirs, zijn niet alleen de meeste verdwenen, maar hebben de reste- rende ook nog eens het homoseksuele bijgebruik verloren. Wat eens een levendige sekscultuur was, bestaat niet meer. Van de ongeveer vijftig homo-actieve urinoirs die er een halve eeuw geleden in Am- sterdam stonden, is de laatste begin deze eeuw verdwenen. Op veel plaatsen bestaat een dergelijke cultuur waar homomannen geen andere cruisegelegenheden of seksplekken hebben, zoals donkere kamers, sauna’s, bioscopen of slaapkamers. Voor de echte urinoir- fetisjisten is een onvervangbaar cultuurgoed verdwenen. Ze moe- ten naar een ver buitenland om hun voorkeuren te beleven. (Duyves 1992) ú cruisen en publieke seks

Urticatie

Urticatie is een moeilijk woord voor brandnetelseks. Met brand- netels slaan veroorzaakt een aangename pijn en valt daarom onder sm.

urticatie | 265

Voyeurisme

V

Het Vagevuur in Eindhoven was ongetwijfeld de bekendste en beste publieke plek voor kinky homoseks in Nederland. Pas in 2008 kreeg homohoofdstad Amsterdam een dergelijke instelling, de Church, en daar is het beter op zijn plaats, hoewel deze sekskerk zich niet kan meten met het Vagevuur op het punt van de voorzieningen en de va- riatie die de Eindhovense club bood. Zelfs de op een na bekendste seksplek voor leermannen, De Schouw, bevond zich niet in Amster- dam maar in Apeldoorn. Wie Het Vagevuur niet heeft gekend, heeft misschien wel eens het aardige drietalige blad Itch gezien dat ze uit- gaven. De Schouw is een paar jaar geleden gesloten toen de eigenaar overleed en Het Vagevuur in 2008 na een haatzaaicampagne van de EO en de LPF. Een lokale volgeling van Pim Fortuyn die kennelijk niet wist dat zijn leider zulke plaatsen zeer op prijs stelde, heeft met zijn gekuip de belangrijkste plek voor kinky leermannen in Neder- land de das omgedaan.

Lang geleden, begin jaren tachtig, was er een radicale homo- groep in Eindhoven, de Roze Driehoek, die zich vanuit kraakpan- den toelegde op ludieke acties en sexy feesten. De actiegroep deelde leuke boekjes uit op schoolpleinen voor jongens waarin ze duidelijk maakte dat de lul in duizend vormen bestaat: klein en groot, dik en dun. Ze ageerde tegen de katholieke Kerk en voerde eens met groot succes een vrolijke demonstratie rond het homohuwelijk, ver voor- dat de Gay Krant dat onderwerp ontdekte. Omdat er bij die actie veel sympathisanten aanwezig waren, schrok het stadsbestuur zich een hoedje van de massa radicale flikkers in Eindhoven. Een verzoek om een gesubsidieerd homocentrum voor de Roze Driehoek werd spoe- dig ingewilligd en opeens beschikte de actiegroep, die juist het bijl- tje erbij neer wilde leggen, over een heus pand aan de straat met de opmerkelijke naam ‘Hemelrijken’.

De Roze Driehoek accepteerde het gemeentelijke aanbod en noemde het pand heel toepasselijk Vagevuur. In dat pand werden eerst gezellige avonden georganiseerd, zoals rond de markies de

Vagevuur

vagevuur | 267

Sade, en de club ontwikkelde zich langzaam van roze en rood naar zwart en kinky. Er kwamen avonden voor verschillende perversies: sm, gouden regen, stront, modder, rubber, uniform, slavernij, span- king, sport. Deze seksfeesten waren een doorslaand internationaal succes. De homo’s openden hun deuren ook voor hetero’s. Met het succes groeide de weerstand in de arbeiderswijk waar Het Vagevuur gelegen was: tegen al die duistere heren en tegen de parkeeroverlast die ze veroorzaakten. We weten hoe het gaat in Nederland. Dreigen er ernstige problemen tussen twee partijen, dan is de oplossing niet het eeuwige geparlevink van het poldermodel, maar moet een van beide partijen het veld ruimen. Het Vagevuur kreeg een beter ge- bouw op een industrieterrein aan de Kanaaldijk-Noord 11, waar geen buren waren die verzonnen last te hebben van leernichten. Daar werden twintig jaar seksfeesten georganiseerd.

Het Vagevuur heeft een mooi fotoboek uitgebracht met plaatjes van de perversies die er werden beleefd (Vlemmix 2001). Helaas zijn het geen actiefoto’s van hun feesten, maar nogal gestileerde opna- mes van mannen die de verlangens uitbeelden waarvan ze houden. Dat levert soms leuke en soms saaie plaatjes op. De aardigste vond ik die van John Drenth. Veel fotografen hebben leentjebuur gespeeld bij Robert Mapplethorpe wiens kunst ze vanzelfsprekend zelfs niet benaderen. Bij perversies passen huisbakken kiekjes beter dan gladde kunst, omdat ze in hun echtheid geiler zijn. Het nogal vage overkoepelende thema van het fotoboek is ‘tegenstelling’, soms uit- gewerkt als oppositie van dagelijks leven (pakken) en nachtleven (fetisjkleren). De inleiding bestaat uit twee bijbelteksten die een verband tussen christendom en kinky seks suggereren. Ik had lie- ver een goed exposé gezien over heden en verleden van Het Vagevuur en de verlangens die er worden beleefd. Laten we hopen dat ze nog eens met een boek vol kiekjes van hun feesten komen waarbij de af- beeldingen niet in een context van bijbelse, maar van geile teksten staan.

Vaginaalmasturbatie

Vaginaalmasturbant is een grappig woord voor een man die met vrouwen neukt maar niet op die vrouwen of die vorm van seks geilt. Hij raakt opgewonden van seksuele dromen die niks van doen heb- ben met de vrouw met wie hij gemeenschap heeft. Het kan gaan om

268 | vaginaalmasturbatie

homomannen die een vrouw trouwen, maar meestal zijn het hetero- heren die zich verplicht voelen om te neuken maar liever een andere vrouw hadden of de voorkeur zouden geven aan andere handelin- gen. Het zou me niet verwonderen wanneer eens zou blijken dat de meeste coïtale handelingen van mannen eigenlijk vaginaalmastur- batie zijn. Voor vrouwen moet het een dubbel vervelende ervaring zijn, omdat ze in de eerste plaats niet gewaardeerd worden om wie ze zijn en in de tweede plaats seksueel gepenetreerd worden op een plaats die hun geen optimaal orgasme biedt. Naast de vaginaalmas- turbanten zijn er natuurlijk ook anaalmasturbanten die hetzelfde doen als hun vaginaal onanerende collega’s. Het is een kwestie van gebruiken van de partner, hetgeen vrouwen niet zo kunnen en ook

Vaginaalmasturbatie – patentaanvraag voor de eerste vibrator (1911)

niet nodig hebben. Zij zouden hun partners kunnen dwingen hen te vingeren, waarmee ze eenzelfde resultaat kunnen bereiken – opge- wonden raken van een partner maar intussen aan een ander of iets anders denken. Moeilijk om voor zoiets zeldzaams een mooi woord

vaginaalmasturbatie | 269

te bedenken, omdat de termen voor vingeren steeds al naar soloseks verwijzen.

Vampirisme

Bloedzuigerij of vampirisme geldt vaak als een symbool voor seks. Sommige mensen geven zich aan een ander over, andere roven liefde en seks. Het bloedzuigen van vampiers is een overdrachtelijke vorm van gedwongen seks. Veel vampiers uit de literaire geschiedenis, bijvoorbeeld graaf Dracula, hebben een homoseksuele of lesbische connotatie. Twee vliegen in één klap voor homo- en lesbohaters: vampirisme stond voor homogedrag en voorzag het tegelijk van een negatieve betekenis. Om het nog een graad erger te maken hadden deze vampiers het bovendien vaak voorzien op jongens en meisjes. Het stapelen van wreedheid op lust dat vroeger aan vampiers werd toegeschreven, is vandaag de dag overgegaan op pedofielen. De bloedzuigers van de Middeleeuwen zijn getransformeerd tot de pe- dofielen van de moderne tijd. De kelders van Dutroux zijn een mo- derne variatie op de burchten van Dracula, Blauwbaard en Gilles de Rais. ú lustmoord

Varkens

In sommige Spaanse landen noemen ze flikkers cochon. Voor Ara- bieren is er geen ergere belediging dan zeggen dat mensen minder zijn dan honden of varkens. Soms zeggen ze dat van homo’s. Linkse rakkers noemden politieagenten in de jaren zestig en zeventig vaak pigs ofwel zwijnen. Veel masochisten dromen van cellen, gevange- nissen en opsluiting. Ze kunnen nog een stapje verder gaan en hun gevangenis inruilen voor een varkensstal. Gezien de perverse wet ‘hoe smeriger hoe geiler’ biedt een varkensstal die voor de meeste mensen het toppunt van vuiligheid is, voor perverten een sum- mum van lust. Sommige homo’s dromen ervan een varken te zijn of als zodanig behandeld te worden. In leerwinkels kun je varkens- en hondenmaskers kopen waarmee slaven er een beetje meer uitzien als zulke beesten. Het wachten is op een kinky disco die is ingericht als een stal waar varkens op hok staan, zodat verschillende vormen van sm naast bestialiteit beleefd kunnen worden. Een varkensstal annex disco is een ideale plek voor vuillikkerij, schoonmaakseks en beestenhandel in mensdieren. Mannen die zijn verslaafd aan

270 | vampirisme

vieze geuren en smerige geluiden kunnen er hun hart ophalen. ú bestialiteit

Veiling

Van varkensstal naar veiling en verkoop is maar een kleine stap. Stel je voor dat je als slaaf vernederd en verkocht wilt worden, dan is het toch extra opwindend wanneer op de markt geen onderscheid wordt gemaakt tussen slaven en beesten, wanneer de verkoop in een stal plaatsvindt. Waar het geblèr van schapen en geknor van varkens, de aanblik van boerenkinkels, de warme walm van stieren, stro en stront zich verenigt met geluiden van bieden en geuren van zaad. Zie slavernij. ú slavernij en vernedering

Verkrachting

Verkrachting is terecht een misdrijf. Maar wat verboden is, windt vaak extra op. Verkrachten mag niet, maar spelen alsof kan weer wel. Liefhebbers van zulke pseudoverkrachting heten ook wel bas- tiofielen. Veel blind dates hebben de structuur van een pseudover- krachting: een onbekende meneer of mevrouw dringt binnen in het huis waar de bewoner klaarligt om gemaltraiteerd te worden op een wijze die hem of haar bevalt. Of dringt als een dief binnen, die van de bewoonster geweldig op zijn kop krijgt en op allerlei manieren vernederd wordt. In het lemma gevangenis staat het verhaal van de pacifist Donald Tucker, die het (on)geluk had slachtoffer te worden van een groepsverkrachting, protesteerde en er toch de smaak van te pakken kreeg. In Nederland verkrachten veroordeelde boeven el- kaar zelden, niet omdat ze zo keurig zijn maar omdat de discipline anders werkt. Seksueel misbruik is schering en inslag in oude en overvolle gevangenissen waar de boeven in groepen zitten opgeslo- ten zoals in de vs, Rusland of Latijns-Amerika. Daar is de homoseks een middel voor bewakers om criminelen in toom te houden. Jonge kerels en nichten zijn daar de prooi voor macho’s en de autoriteiten staan dat misbruik toe, omdat bevredigde gevangenen zich orde- lijker gedragen dan onbevredigde. Verkrachting is de ventielzede van een misdadig regime. Zo erg is het in Nederland niet. Hier zal nooit gebeuren waarvoor Abu Ghraib berucht is geworden, de sa- distische verkrachting van Irakese gevangenen door Amerikaanse bewakers – zowel mannen als vrouwen. De plaatjes die de bewakers

veiling | 271

ervan schoten waren misschien niet eens pornografisch bedoeld en de gevoelens van het publiek dat ze bekeek zullen niet altijd seksu- eel gestimuleerd zijn omdat ze te realistisch en gemeen waren. Het ging de bewakers om de vernedering van (vermeende) vijanden en ze waren te stom om daarvan het seksuele in te zien – anders hadden ze er nooit foto’s van genomen (zie ook volgende lemma).

Onder hetero’s heeft verkrachting zich tot een spel ontwikkeld waarbij meestal vrouwen en soms mannen hun wensen laten bevre- digen door personen die daar trek in hebben. Die zullen er veel zijn, maar weinig mannen is het gegeven om een verkrachting na te spe- len. En weinig vrouwen die erover fantaseren zullen zin hebben om het te doen met onbekende mannen. Ze zijn terecht bang dat die meer op hun eigen bevrediging uit zijn dan die van het veronderstelde slachtoffer. De psychologisering van seksualiteit heeft geleid tot een excessief seksueel egoïsme en een gebrek aan respect voor partners. Daarom is het moeilijk de beleving van verkrachtingsfantasieën in de heterowereld te realiseren. Toch zijn sommige vrouwen erin geslaagd geschikte partners te vinden daarvoor, niet alleen voor een-op-eensi- tuaties maar ook voor een groepsgewijze beleving met meer mannen die één vrouw pseudoverkrachten. Het naspelen van een verkrachting van een heteroman door vrouwen zal zeer zelden gebeuren gewoon omdat er te veel mannen zijn die dat willen en te weinig vrouwen die zich daarvoor lenen. De heren moeten daarvoor naar de hoeren.

Vernedering

Wat vuil en vies is, heeft vaak iets geils voor de ware pervert. Wat hij het minst wenst, kan het meest opwindend zijn. De keurige men- sen die thuis alles piekfijn op orde hebben, zijn soms de smerigste viezeriken met seks. De fetisjist onderhoudt zijn geliefde objecten zoals geile kleren, schoenen of speeltjes tot in de puntjes en is als de dood voor het minste smetje. Toch zal hij het soms superopwindend vinden wanneer zijn partner zijn fetisjkleren verscheurt, poept in geliefde schoenen of zijn speeltjes door het slijk haalt. Geil is niet alleen het veroveren van een geliefde, maar soms juist om door haar of hem vernederd te worden. Gerard Reve hield misschien wel zoveel van Matroos Vos omdat die hem publiekelijk voor gek zette.

Bij seks en liefde denken de meeste mensen aan dingen en perso- nen die mooi, goed en leuk zijn. Een geile jongen of een leuke vrouw

272 | vernedering

verbindt voor hen de drie elementen van schoonheid, deugdzaam- heid en gezelligheid en is bovendien goed in bed. Opwindende seks is de fusie van twee lichamen die genoemde kwaliteiten hebben en eendrachtig hun seksuele geluk vinden in een prikkelend standje waarmee beiden instemmen. Het is de markies de Sade geweest die schaterlachte om deze dwaze voorstelling. Wat geil is, had volgens hem weinig te maken met algemeen aanvaarde voorstellingen van mooi en goed, met wederzijdse instemming of gedeeld plezier. Voor hem was lust vooral gebonden aan ongelijke, vaak gedwongen seks tussen mensen die vooral niet deugdzaam en aardig moesten zijn en wier schoonheid een obstakel werd als ze meenden daaraan privile- ges te kunnen ontlenen. Het geweld dat volgens Sade helemaal bij de seks hoort, keert zich niet per se tegen de ander. Veel liever wilde hij misbruikt en mishandeld worden. Hij zocht, net als Reve, vernede- ring.

Sade’s argumentatie heeft de volgende opbouw. Mensen die gelo- ven in het goede en de deugd, kennen maar de helft van de wereld, die ook wordt gekenmerkt door kwaad en ondeugd. Ze verwerpen de seks die aan hen wordt opgedrongen en willen dat ook niet een ander aandoen. Maar hun afwijzende houding ten aanzien van intimitei- ten maakt hen blind voor de geilheid die daarin juist te vinden is. Ze zien niet de deugd in ondeugd, de vrijheid in dwang, de schoonheid in lelijkheid of de lust in onlust en omgekeerd. Door hun eenzijdi- ge geloof in de eerste positie missen ze de helft van de wereld en de helft van het plezier en daarom weten ze niet wat leven en lust zijn. Deugdzame mensen zijn wereldvreemd, slecht in bed en vervelend in de omgang. Ze zijn conformisten, slaven van de heersende mo- raal. Voor hen is deugd een lesje dat ze hebben geleerd en dat ze het beste zo snel mogelijk kunnen vergeten.

Sade biedt een simpele oplossing voor dit probleem van deugdsla- vernij. Zulke slaven mishandel, misbruik en verneder je. De sadiaan onderwerpt hen aan zijn deugdelijke ondeugd. Met zijn daden en zijn filosofie leert hij hen de dubbelzinnigheid van morele catego- rieën, zoals in La philosophie dans le boudoir (1795). Hij doet zijn best zulke brave zielen verslaafd te maken aan lust, pijn, ondeugd en we- reldse genoegens. Hij toont hun de vrijheid van ondeugd en lust en het smaak- en kraakloze van sociale conventies. Vernedering is de gulden weg naar volledige lustbeleving. Deugdslaven maakt hij tot

vernedering | 273

lustslaven die plezier in hun slavernij krijgen. In de alledaagse prak- tijk van Sade pakte dit evenwel anders uit en hij zat lange perioden tegen zijn wil en met weinig plezier in de gevangenis, onder meer vanwege mishandeling, sodomie en godslastering.

Vernedering heeft vele gezichten. Het is tegenwoordig meestal iets dat je jezelf aan laat doen en niet een ander onvrijwillig op- dringt. Sommige mensen zien hun heil in baby- of kinderkleren zoals luiers of matrozenpakjes. Mannen hebben soms een voorkeur voor vrouwenkleren. Het blad Forced Womanhood is gewijd aan een combinatie van transgenderisme en masochisme ofwel men trans- formed in female slaves. Stalen kuisheidsgordels en peniskokers hou- den hen van de seks af en een gedwongen hormoonbehandeling met fantasiemerken als feminique en mammary resulteert in fraaie borsten. De meeste masochisten denken bij vernedering niet aan ge- dwongen vrouw-zijn, maar aan kettingen, kooien, boeien, galeien, aan slavernij en krijgsgevangenschap, aan bondage, billenkoek en martelen. Aan knielen en laarzen likken of het gebruik van modder, stront en pis voor vernedering. Aan een training als hond, paard of melkkoe. Anderen geilen op de ‘schande’ geneukt of gepijpt te wor- den of dromen ervan dat hun partner met een ander sekst terwijl zij, al dan niet in boeien, moeten toekijken. Zoals steeds met perversies is het aan de vrouwenkant minder uitgekristalliseerd in sekseter- men, maar er zijn vrouwen die optreden als meester, slaven drillen en opdrijven, als onderwijzeres leerlingen straffen, als madame klanten afrossen, als verpleegster mannen prikken of op operatieta- fels leggen. Heteromannen met masochistische voorkeuren hebben helaas te maken met een groot gebrek aan dames zonder genade die aan hun wensen kunnen voldoen.

Voor deugdslaven is plezier in vernedering en onderdanigheid onbegrijpelijk. Zij begrijpen die omkering niet. Postmodernisten daarentegen hebben een voorkeur voor het doorbreken van patstel- lingen zoals homo en hetero en het omkeren van hiërarchieën zoals man en vrouw. Sade heeft lang geleden het wonderwoord gevon- den dat zulke idealen in zich borg: vernedering. De masomannen die niks liever willen dan gedresseerd worden tot vrouwelijke sla- ven, doorbreken het dwangsysteem van man en vrouw, van hetero en homo. Van geprivilegieerde heteromannen worden ze lesbische slavinnen. Een uiterste ‘verlaging’ vervult voor hen een droomwens

274 | vernedering

waarbij geilheid culmineert in een verbod op seks. Zij verlangen naar een seksuele dwangbuis die lust transformeert in een staat van eeuwige opwinding zonder bevrediging. Ze zijn geen dwazen die terugverlangen naar een verleden van misbruik en slavernij, maar eerder herauten van nieuwe tijden waarin seksueel plezier wat min- der rechtlijnig is.

Plezier scheppen in vernedering kan een effectief antwoord zijn op het ongeluk dat alle mensen ooit overkomt. Gekrenkte trots en vernedering zijn gebeurtenissen die niemand bespaard blijven. Het antwoord van de macho is in de regel woede en geweld die zich tegen anderen keren, een dandy kan met onverschilligheid reageren en een masoman verlekkert zich in verfijnde kunsten van vernede- ring. Er wordt wel beweerd dat masochisten vaak hoge posities in de samenleving hebben. Ze zouden de spanningen van hun dage- lijks leven in seksuele knechting afreageren. Misschien is het eerder andersom dat hun lust in vernedering hen beter voorbereidt op de krenkingen van hun werk. Lust in vernedering is dan geen bevreem- dende dwaasheid, maar een goede voorbereiding op de harde werke- lijkheid van het leven.

Vingeren

Vingeren is het frunniken met een vinger in mond, anus of vagina. Je kunt het bij jezelf doen of bij een ander. Hoewel sommige dom- merdjes denken dat deze techniek vooral is voorbehouden aan les- biennes, is het ook in homo- en heteroseksueel verband een opwin- dende variatie.

Vlechtsnijder

Eerder behandelden we de variaties op haarseks of trichofilie, waar ook de vlechtensnijder onder viel.

Vluchten

De lust in vluchten om je te verbergen heet fygefilie. Een spannend verhaal in verband hiermee stamt van Reve die in Melancholia (1951) een razzia van de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog be- schrijft. De hoofdpersoon houdt zich verborgen in een kast, wordt geiler naarmate de Duitsers naderbij komen en krijgt ten slotte een orgasme. Het blijft een individuele ervaring, want de Duitsers ont-

vingeren | 275

dekken de hoofdpersoon niet. Deze probeert de ervaring in grote opwinding maar zonder succes te herhalen terwijl de soldaten af- druipen.

Als kinderen speelden we verstoppertje. Zouden veel mensen daar erotische herinneringen aan bewaren? Er zijn allemaal sm- variaties op te verzinnen, zoals dat de laatste persoon die ontdekt wordt de eerste mag misbruiken. Of dat de overgebleven spelers de jager mogen pakken die is afgetikt. Of dat alle ontdekte kinderen aan een boom worden vastgebonden zodat ze de voortgang van het spel niet kunnen verpesten. Geen infantilisme maar een poging om kinderspelletjes zoveel leuker te maken! In het lemma jacht is een andere variatie op vluchtseks behandeld.

Voetseks

Wie de voeten seksueel koestert, is geen pedo- maar podofiel. Tegen- woordig is het populairder om van schoenen (Nike!) dan van voeten te houden. Voetseks komt in vele vormen. De beroemdste is de liefde voor kleine voeten bij de Chinezen, die de voetjes van hun dochters inbonden zodat die niet groter werden dan een tien centimeter. Op sommige plekken was een vrouw met een normale schoenmaat geen geschikte huwelijkskandidaat – dubbel geluk, zou ik zeggen, geen man en geen pedofiele martelingen. In 1911 is het gebruik afge- schaft, maar hier en daar stierf de traditie langzaam. Misschien dat er nog ergens een stokoud besje woont dat zulke voetjes heeft, maar de tijden dat zulke praktijken werden geaccepteerd liggen alweer ver achter ons.

Tegenwoordig denken we bij de voetenliefde aan heel andere din- gen en hoewel het Chinese gebruik een vorm van lichaamsmanipu- latie is, hebben de liefhebbers daarvan het bij mijn weten nog niet opgepikt. Er zijn andere gewoontes voor in de plaats gekomen. Som- mige mensen willen voeten kussen of vuil tussen tenen weglikken, andere willen worden bevredigd met de voet van de geliefde op hun lul of met hun lul tussen diens voeten en weer anderen willen een al dan niet gelaarsde voet in hun nek voelen. Voeten hebben tenen en die kun je weer in allerlei gaten stoppen. De liefde voor voeten biedt onuitputtelijke mogelijkheden. ú schoenen

276 | voetseks

Voyeurisme

Kijklust of voyeurisme is het omgekeerde van exhibitionisme of het verlangen om te tonen. In elke mens schuilt een voyeur, want wie kijkt er niet graag naar leuke jongens, mooie vrouwen, sekswerkers in hun ramen of een orgie? De voyeur was vroeger een vieze man die gluurde in het donker, maar tegenwoordig biedt het stadsleven zoveel erotische beelden dat je wel blind moet zijn om geen voyeur te worden. Het voyeurisme heeft met het gekoekeloer op terrassen en in disco’s aantrekkelijke moderne vormen gekregen, zoals het ouderwetse potloodventen zich ontwikkelde tot het hoogmoderne exhibitionisme van leernichten en modegekken dat het straatbeeld opfleurt. Seksfeesten zijn ideale plekken voor beide erotische voor- keuren. Wanneer politici over verloedering spreken, denken ze he- laas niet alleen aan kauwgom, afval of gepis op straat, maar ook aan travestieten, leermannen met blote konten, aan exorbitant geklede vrouwen en nichten of mensen die de straat als versiertuin gebrui- ken. Aan de echte verloedering van blue jeans, saaie mannenpak- ken, stomme sportpakken en ingestort of overbodig straatmeubi- lair doen ze meestal niets. Ze zouden de straten beter zo kunnen inrichten dat burgers er met plezier vertoeven, zich weer mooi gaan maken voor openbare ontmoetingen en de kans krijgen om aan el- kaar te snuffelen. Als de mensen de straat terugkrijgen voor hun exhibitionistische en voyeuristische interesses, wordt het er zoveel veiliger en prettiger. Dan is er juist minder blauw nodig. Het spel van kijken en bekeken worden is een plezierige vorm van entertain- ment en dat weet iedereen die wel eens meewandelde in de parades over stedelijke boulevards in mediterrane landen. Daar kan voor elk seksueel specialisme een hoekje komen, zodat niet alleen de digitale draadjes van internet intieme ontmoetingskansen bieden maar ook de fysieke ruimte van de stad. ú kijklust en ogen

Vuilgek

De liefde voor vuiligheid heet met een moeilijk woord mysofilie (Gr. liefde voor vuil) of saliromanie (Fr. manie om te bevuilen, zie al- daar). Huismoeders en nichten zijn vaak heel nette mensen, maar bij de lust is de seksuele voorkeur vaak omgekeerd aan de sociale voor- keur. In bed veranderen keurige dames en de netste nichten soms in de smerigste mysofielen. Wat we in het alledaagse leven verafschu-

voyeurisme | 277

wen, begeren we soms het meest in bed. Zo kan een vieze lelijke kerel of een syfilitische hoer opeens de mens van je dromen worden en een smerige stal je favoriete seksplek, en wil je niets liever dan met stront besmeurde schoenen schoonlikken. Vroeger noemden dok- ters homoseksualiteit seksuele inversie, en de kardinaal van Utrecht deed het nog toen hij bisschop van Groningen werd. Eigenlijk heb- ben zij heel goed begrepen waar het bij veel lust om gaat: een omke- ring of transgressie van het alledaagse en allernormaalste. Helaas tonen ze toch weer zo weinig begrip dat ze zulke lust opwekkende middelen streng afwijzen. Mysofilie komt niet alleen onder nette dames en homo’s voor. Er zijn ook veel andere mannen en vrouwen die om heel verschillende redenen trek in viezigheid hebben, bij mannen vaak omdat die viezigheid zo stoer is en bij heterovrouwen omdat ze stalgeuren van stront en zweet met echte mannen en geile binken associëren. Viezigheid is het parfum van de kinky seks.

Bij schoonmaakseks behandelden we de variaties op het verlangen dat wat vuil is schoon te maken. Je zou derhalve een schoonmaak- gek ook wel met het omgekeerde begrip vuilgek kunnen aanduiden, want wat de opwinding veroorzaakt is het vuil dat het dienstertje moet opruimen. Schoonmaken kan op vele manieren, met stofzui- gers, dweilen of zwabbers, maar de meeste geileriken houden het op de tong als schoonmaakinstrument. Zij zijn vuillikkers die kic- ken op korstjes tussen de tenen, modder op laarzen of stront op een stenen stalvloer. Voor de meeste vuilgekken is hun voorkeur voor viezigheid een vorm van masochisme en hebben ze wat gespeelde dwang van een partner nodig om tot hun geile werkzaamheden over te gaan. Het dienstertje is vuilgek en slavin tegelijk.

Vuistneuken

Een seksueel gebruik dat een stormachtige ontwikkeling heeft door- gemaakt in de laatste drie decennia is vuistneuken (beter bekend als fistfucking). Vingeren in de anus was voor 1970 niet uitzonderlijk, maar zelfs in het werk van de Sade, dat zoveel seksuele variaties ui- tentreuren behandelt, komt het neuken met een vuist hoogstzelden voor. Het is vooral de homoseksuele leerwereld die het vuistneuken populair heeft gemaakt en daarvoor de sling als ideaal hulpmid- del heeft ingezet. Deze seksuele techniek vereist een grote mate van voorzichtigheid. Het beste leer je het van iemand die er al bedreven

278 | vuistneuken

in is. Wonden of scherpe nagels waren voor het aidstijdperk al on- gewenst, nu gebruiken vuistneukers latex handschoenen met glij- middel om hiv-infectie te voorkomen. Vuistneuken is vanuit een sekseperspectief interessant omdat vuist en anus niet erg geslachts- specifiek zijn. Het maakt weinig uit of je het met een man of vrouw doet, omdat konten en vuisten van beide seksen niet zo verschillend zijn. Een homo- of heteroseksuele voorkeur doet er daarom weinig toe. In de leerwereld van San Francisco was het vuistneuken een sek- suele techniek waarbij potten en nichten de betrekkelijkheid van verschillen in seksuele voorkeur en sekse ontdekten. De aantrek- kelijkheid van deze variatie zijn gevoelens als ultieme intimiteit en overgave, want hoe kun je dieper in je sekspartner komen dan met deze techniek en wat is een betere manier om jezelf te geven (en dat geldt voor beide rollen)?

vuistneuken | 279

Worstelen (en wurgseks)

W

Wat is een agent zonder wapenstok? Maar over welke stok hebben we het nu? Zijn slagwapen of zijn vleeskanon? Agenten zijn zo geseksu- aliseerd dat de verschillende onderdelen van hun uitrusting op zich fetisjen zijn, zoals uniform, pet, koppelriem, laarzen, pistool en de wapenstok. Vroeger hadden ze van die rare paardrijbroeken aan die veel ruimte lieten op het kruis en de heupen. Als kind dacht ik altijd dat ze daar hun wapenstok in verborgen. Ik wist niet hoezeer ik ge- lijk had.

Web

Het web is een hulpmiddel voor seksuele ontmoetingen en geen zelf- standige perversie. Tenzij mensen verslaafd raken aan de trage beel- den en de zich langzaam voortslepende conversaties van internet. Aan de onhandige bewegingen om de webscan op de juiste plaats te richten. Aan de verzoeken van webbers om de camera een beetje naar beneden of naar het kontgat te richten. Dan zouden we van webseks kunnen spreken wanneer opwinding alleen maar mogelijk is via het schermpje van je computer. Langs de weg van het web vinden per- verten tegenwoordig het gemakkelijkst partners voor alle seksuele specialisaties die in dit boek zijn benoemd.

Winden

De lust aan winden laten waaien heet heel deftig ook wel flatufilie of eproktofilie ( flatis is wind in Latijn). Vroeger had je ‘petomanen’ die het winden laten tot kunst hadden verheven en er een muziekstuk uit componeerden. Ik krijg de indruk dat de windenlust het in de moderne wereld van perversies heeft afgelegd tegen gouden regen en strontseks. Ondanks die achteruitgang heeft het toch wel iets om als liefhebber je neus in het aarsgat van een ander te steken en die bedwelmende parfum te genieten waarvan de geur vanzelfspre- kend varieert naar de aard van het genoten voedsel. In de vuistdikke Kakafonie. Encyclopedie van de stront (2006) van Gerrit Komrij is een

Wapenstok

wapenstok | 281

heel hoofdstuk gewijd aan het laten waaien van winden, maar het maakt geen actuele indruk. Niet de seksuele, maar de artistieke kant van het winden laten komt uitvoerig aan de orde. Hierin staat dat soja- en bruine bonen de meeste gassen produceren. De ware lief- hebbers die zo veel mogelijk winden willen genieten, zetten hun geliefde op een dieet van zulke bonen, zodat die hele series stank- stoten kan afgeven voordat zij hun neus steken in het aarsgat van de beminde. Strijk er geen lucifer bij af, want winden branden net zo goed als een gasfornuis en het vuur kan naar binnen slaan.

Worstelen

Worstelaars staan bekend als homo-onvriendelijk. Dat komt door- dat de mannen die zo intiem met elkaar vechten vanzelfsprekend voor geen goud voor homo willen doorgaan. Omdat het worstelen zo homo-erotisch is, hebben homo’s er van hun kant wel trek in. De ho- moseksuele sportclub Tijgertje biedt worstellessen en op de kampi- oenschappen Turks olieworstelen komt altijd veel homopubliek af. Vrouwenworstelen is helemaal iets voor heteromannen en het zou me niet verwonderen wanneer het een act is in sekstheaters. Worste- len is intiem en gewelddadig en daarom hebben sommige perverten er een voorkeur voor als een vorm van seksplezier. Het gekronkel van het worstelen is voor hen een onmisbaar voorspel. Soms voor een be- zweet nummertje, in een enkel geval voor een sm-relatie waarbij de verliezer van de vechtpartij zich overgeeft aan de winnaar.

Wurgseks

‘Probeer de auto-erotische handelingen die in dit boek zijn beschre- ven niet uit. Ze zijn gevaarlijk en kunnen tot de dood leiden. Er is geen reden te geloven dat ze plezierig zijn voor de modale mens en er is alle reden aan te nemen dat ze fataal kunnen zijn.’ Een boek dat zo begint, prikkelt de nieuwsgierigheid. In Autoerotic Fatalities, een handboek voor de forensische arts door Robert R. Hazelwood, Park Elliott Dietz en Ann W. Burgess (1983), worden de auto-erotische handelingen die zo gevaarlijk zijn in detail besproken. Het zijn geen dansen op de rand van de vulkaan, maar op het puntje van je tenen. In de meeste gevallen gaat het namelijk om seksuele zelfstimulatie door ophanging. Door de keel af te knijpen wordt de zuurstoftoe- voer via het bloed naar de hersenen afgesneden, hetgeen zowel tot

282 | worstelen

seksuele opwinding als tot de dood door verstikking kan leiden. Het worgen gebeurt meestal door ophanging, waarbij de persoon in kwestie er bijzondere zorg voor draagt dat hij de knoop of het touw bijtijds los kan krijgen. Door complicaties, zoals een onvaste ondergrond of haren die in de knoop verstrikt raken, of doordat be- wusteloosheid optreedt als eerste fase van de verstikking, leiden deze auto-erotische handelingen relatief vaak tot de dood: minstens tweehonderd gevallen per jaar in de vs en minstens twintig in Ne-

derland.

Strangulatie hoeft niet door ophanging bewerkstelligd te wor-

den. Andere middelen als manuele worging of een touw om de nek plus een trekmechanisme hebben eenzelfde resultaat. Verhinde- ring van zuurstoftoevoer kan bovendien plaatsvinden door in een plastic zak in en uit te ademen of zuurstof te vervangen door andere gassen, zoals bij poppers gebeurt. De auteurs van het boek maken duidelijk dat met de eenvoudigste middelen de opmerkelijkste re- sultaten kunnen worden behaald. Hoe snel een gebruiksvoorwerp een seksueel hulpstuk kan worden, bleek in het geval van de plastic zak, die pal na introductie voor seksuele stimulatie werd gebruikt.

De verklaring die de auteurs geven voor de optredende seksue- le opwinding, die overigens ook bij executies wordt gesignaleerd, graaft niet erg diep in de menselijke fysiologie. Ze zijn artsen en je zou van hen verwachten dat ze hun uiterste best doen een klinische verklaring voor het seksuele effect op te hoesten. Maar deze keer stellen ze zonder blikken of blozen vast dat de verklaring niet in bi- ologische, maar in andere omstandigheden moet worden gezocht. De manieren waarop bevrediging wordt opgewekt, zijn te gescha- keerd voor één bepaalde fysiologische duiding. Zo krijgen sommige seksuele zelfpraktikanten een ejaculatie tijdens de strangulatie en andere juist daarna. De mechanische en fetisjistische middelen waarmee de slachtoffers het gezochte effect trachten te bereiken, verschillen sterk en wijzen al evenmin op een onmiddellijk fysio- logisch doel. De meeste slachtoffers passen tevens allerlei vormen van zelfbondage toe of worden in travestie of met erotica of seksuele hulpstukken zoals leren maskers, mondknevels, zwepen en dildo’s aangetroffen. De voortschrijdende perfectionering van de seksuele situatie betekent meestal ook een toename van de risico’s, zoals de man die de sleuteltjes van zijn handboeien verloor en daarmee zijn

wurgseks | 283

greep op de situatie. Maar ook in eenvoudiger situaties doen zich ongelukken voor. Jongens die het buiten onder een boom op een helling deden, gleden soms uit waardoor het seksuele experiment fataal afliep. Omdat bij het klaarkomen de spieren samentrekken, raken de liefhebbers wel eens met de tenen van de grond, waardoor het spel werkelijkheid wordt.

Hoe ontdekken mensen een bizarre gewoonte als wurgseks, waarover kranten vrijwel niet schrijven en buren nooit praten? De schrijvers kunnen er niet veel over zeggen omdat ze pas na het over- lijden van het slachtoffer op het toneel verschijnen. Uit de literatuur en uit reconstructies nemen ze aan dat de meeste praktikanten van verstikkingsseks bij toeval op deze mogelijkheid stuiten en een minderheid het van anderen leert. In één geval werd een poging tot zelfmoord een seksueel spel. De perversie bleek een oplossing voor menselijk lijden.

Voor artsen is het een raadsel waarom seksuele opwinding door worging optreedt, maar een psychologische of sociologische verkla- ring ligt evenmin voor de hand. De klinische blik van de dokters laat ook weinig ruimte voor andere interpretaties, want hun rapportage is nogal eenzijdig gericht op technische vragen. Hun taak is om uit te zoeken of het een moord, doodslag, zelfmoord of auto-erotisch ongeluk is. Bovendien hebben ze alleen te maken met dode, en niet met levende mensen. De simpele vraag waarom zulke gewoontes altijd auto-erotisch lijken te zijn, valt moeilijk te beantwoorden. Schaamte voor het bijzondere soort seks speelt vast een grote rol terwijl het met partners veel veiliger zou zijn. Omdat andere vor- men van auto-erotisch sadomasochisme minder vaak tot de dood leiden, dringen zulke gebruiken niet door tot de forensische litera- tuur. Waarschijnlijk worden ongelukken bij seksuele spelletjes die leiden tot medische behandelingen niet apart geboekt, vooral ook om de slachtoffers te beschermen. Het moet vaker voorkomen, zoals objecten die in de anus verzeild raken, boeien die niet los willen of andere verwondingen ontstaan bij bondage of foltering. We zien het minuscule topje sterfgevallen door riskante erotische genoegens waarbij hulpstukken worden ingezet, maar over de aard en omvang van praktijken en ongevallen weten we niets. Grootschalig sekson- derzoek gaat in ongepaste stilte voorbij aan zulke gewoontes, die toch regelmatig voorkomen en risico’s opleveren.

284 | wurgseks

In zo’n forensische studie zouden de dokters zich slechte seks- deskundigen betonen wanneer ze niet weer nieuwe classificaties invoerden en de modernste variaties onderscheidden. In de eerste plaats de verstikkingsseks, die zij hypoxifilie (Grieks voor liefde voor gebrek aan zuurstof) of ook Kotzwarraïsme noemen. Francis Kotzwarra was een Praagse componist die in 1791 in een Londens bordeel stierf na op zijn verzoek door een prostituee te zijn opge- hangen. Tevoren zou de vrouw geweigerd hebben zijn geslacht af te snijden. De tweede variatie die wordt benoemd, is seksuele bondage ofwel ligottisme of cordofilie (vastbind- of touwenliefde). Deze pa- rafilie dient volgens de dokters scherp van het masochisme te wor- den onderscheiden.

Het heeft er veel van weg dat deze medische classificatiewaan aan het geheel een wetenschappelijk tintje moet geven. Het recherche- onderzoek van de artsen moet zo nodig in de universitaire hemel worden opgenomen, zonder dat een wetenschappelijke verklaring een stap dichterbij komt of zulke levensgevaarlijke praktijken wat minder risico opleveren. Want dood willen de slachtoffers, meestal jonge mannen, allerminst: de hypoxifilie is hun hypoxyfatum.

wurgseks | 285

Zweep

X•Z

De woorden xenofilie en allofilie staan voor seks met vreemden. Bij allofilie gaat het vooral om een raciaal verschil in de trant van wit met zwart, bij xenofilie om een voorkeur voor ontmoetingen met onbekenden. In de homowereld verkeren veel xenofielen die liever seks met een vreemde hebben die ze nooit meer zien dan met hun geliefde. Gelijk hebben ze, want seks met een onbekende biedt mo- gelijkheden die de eigen minnaar vaak niet in huis heeft. Voor veel mensen is de beste seks xenoseks. Het zou een remedie kunnen zijn voor xenofobie en racisme.

Zaad

Zaad is als meest zichtbare resultaat van seksuele opwinding en bevrediging een fetisj voor sommige mensen. Met zaad kun je van alles doen: wedstrijden wie het verst kan spuiten, oplikken, uitsme- ren over het lichaam, als glijmiddel gebruiken bij anale seks. Gerard Reve stuurde filmdoosjes met zijn kwakje op naar jongemannen als materieel bewijs van zijn liefde. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die het gebruiken als kruid bij een maaltijd of als basis voor een drankje. Je ziet soms mannen met opgedroogde spermaresten op hun broek of lichaam. Afhankelijk van je stemming kan het er heel vies of juist erg geil uitzien. Mooi zijn glimmend verse zaadslierten op een naakte huid. Er zijn mensen die kicken op een spermagolf over hun gezicht of juist omgekeerd dat ze de partner ermee be- sproeien.

Artsen maken zich met enige regelmaat druk om de kwaliteit van het mannelijke zaad. Het zou wateriger en minder vruchtbaar worden om redenen waarnaar ze gissen. Het aantal spermatozoa per zaadlozing zou in de loop van de tijd zijn afgenomen. Daar be- staat een simpele verklaring voor: omdat mannen tegenwoordig vaker seks hebben dan vroeger, wordt de hoeveelheid aangemaakte zaadcellen verdeeld over meer kwakjes, waardoor de kwantiteit per keer misschien kleiner is, maar de algehele spermaproductie alles

Xenofilie

xenofilie | 287

bijeengenomen waarschijnlijk gelijk blijft, ook in kwaliteit. De hoe- veelheid geproduceerd (voor)vocht is weer afhankelijk van de geil- heid en de persoon, want daarbij bestaan grote situationele en indi- viduele verschillen. ú geilgek

Zelfbevrediging

In de moderne samenleving is zelfbevrediging waarschijnlijk de meest voorkomende seksuele handeling. Volgens mij gaat indivi- dualisering samen met onanisering. Hoe meer mensen op zichzelf teruggeworpen zijn en hoe meer ruimte ze voor zichzelf hebben, des te meer kans dat ze zichzelf bevredigen. Kinderen hebben hun eigen slaapkamer en soms computer gekregen, zodat ze alle gelegenheid hebben voor een nummertje in hun eentje. De algemeenheid van een verschijnsel leidt tot een rijkdom aan woorden: naast masturbatie, manustrupatie, onanie, zelfbevrediging, zelfbevlekking, soloseks, auto- of monoseksueel zijn er meer populaire vooral voor mannen, zoals (af)rukken, aftrekken, afslaan, uitschudden, klaarmaken en het met of door de vuist doen en voor vrouwen vingeren en opwrij- ven. Nette omschrijvingen zijn talrijk: het met jezelf doen, jezelf plezieren, eenzaam genoegen. Termen als klaarkomen en klaar- maken zijn vaag, zodat vaak niet duidelijk wordt of het genoegen in eenzaamheid dan wel gemeenzaamheid heeft plaatsgevonden.

In de achttiende eeuw verschenen hele verhandelingen over het onanisme en de gevaren daarvan. De verlichte Zwitserse dokter S.A.D. Tissot wijdde er in 1758 een geleerd betoog in het Latijn aan dat in 1760 in het Frans werd vertaald en daarna in tientallen druk- ken en vertalingen verscheen. Zijn theorie was simpel en duidelijk. Zaad was een belangrijke bouwstof voor het lichaam, zeker in de jonge jaren van een man. Verlies van zaad door manuele manipulatie was levensbedreigend, want zonder zaad geen zenuwen en hersens. Jongens die zichzelf te veel bevredigden, sloopten hun gestel, kre- gen ruggenmergtering en zouden uiteindelijk sterven of zelfmoord plegen. Al voor Tissots studie was er in 1710 een Engels boek over dit onderwerp verschenen, maar hij maakte het van een moreel een se- rieus medisch thema. Daarmee initieerde hij een traditie en na zijn eerste stap verschenen er nog honderden boeken over het onanisme. Tissot richtte zich vooral op jonge mannen en dat bleef in deze litera- tuur de belangrijkste groep van zorg. Later wijdde J.D.T. de Bienville

288 | zelfbevrediging

een hele studie aan de zelfbevlekking bij het vrouwelijke deel van de schepping onder de titel La Nymphomanie ou Traité de la fureur utérine (Amsterdam 1772), maar de zorg om meisjes bleef op dit punt achter bij die om hun broertjes. Slechte meisjes waren sletjes, kwajongens onanisten.

De oorzaken van zelfbevrediging lagen volgens Tissot en de zij- nen in de cultuur. Jongens leerden masturberen van andere jongens, van slechte opvoeders en van verkeerde literatuur. Het kon zijn dat ze in te warme bedden sliepen, op hun buik en niet op hun rug lagen, heet en gekruid voedsel of rood vlees aten, koffie, thee of alcohol dronken, tijdens het urineren de genoegens van de lichamelijke aan- raking ontdekten. Paardrijden of over trapleuningen naar beneden roetsjen waren riskant voor beide geslachten en later naaimachines en fietsen vooral voor meisjes. De trapbewegingen veroorzaakten wrijving tussen de dijen, wat kon leiden tot soloseks. Sommige op- voeders waarschuwden zelfs tegen het lezen van de bijbel, omdat het lustgevoelens kon opwekken. Van de weeromstuit eiste Tissot van ouders en opvoeders dat zij het hele leven van hun kinderen contro- leerden om zo het kwaad van de zelfstimulatie te keren. Historici hebben wel gezegd dat de strijd tegen onanie minder effect heeft gehad op het ruktempo van jongens dan op hun opvoeding. De op- voedkunde bouwde voort op de strijd die Tissot inzette tegen de onanie. Duitse pedagogen, de zogenaamde filantropijnen, ontwier- pen in diezelfde tijd scholen waar het verbod op seks het onderwijs zou bevorderen. Sade verdedigde daarentegen juist de opvatting dat het seksuele plezier de kennis bevordert. Hij heeft volgens mij gelijk, maar de antiseks-versie besliste het pleit in haar voordeel en dicteert nog steeds het onderwijs – eerder een geval van misantropie dan filantropie.

Het boek van Tissot vond veel navolging. Veel kwakzalvers waar- schuwden voor de gevaren van onanie, maar boden tegelijk een re- medie aan, een drankje dat alleen bij hen gekocht kon worden tegen exorbitante prijzen. Iedereen heeft wel eens een plaatje gezien van mechanische middelen om zelfbevrediging te voorkomen. Som- mige masochisten hebben zulke apparaten in huis omdat ze niet alleen lust voorkomen, maar ook produceren. Pedagogen schreven tegen de zelfbevlekking en richtten hun scholen zo in dat het kwaad in de kiem gesmoord kon worden. Een opvoedkundige wijdde een

zelfbevrediging | 289

heel boek aan het thema van broek en rok. Van hem moesten alle jon- gens hun te strakke broeken, waar bovendien gevaarlijke zakken in zaten, inruilen voor rokken zoals de Schotten die hadden (ú broeken en broekzakken).

Tissots theorie van de onanie was baarlijke onzin, maar bleef des- alniettemin in de pedagogie en geneeskunde tot in de jaren zestig van de twintigste eeuw gemeengoed. Vele generaties zijn met zulke flauwekul grootgebracht. Gelukkig hebben de meeste jongens zich er in de praktijk niet veel van aangetrokken. Helaas zullen velen er zich wel schuldig om hebben gevoeld, zoals een jongen die in 1879 medisch advies over zijn overmatig geruk inwon. Hij wilde van zijn ballen bevrijd worden, maar zijn dokter zei dat het met de nadelige gevolgen van de onanie wel meeviel en dat hij zijn tedere delen ‘die den eigenlijken man vormen’ beter kon bewaren, kennelijk met het oog op huwelijk en voortplanting. De jongen was er erger aan toe dan de arts vermoedde en deed eigenmachtig een poging zijn ballen met een mes te verwijderen. Bij één lukte het en voordat hij ook de andere kon verwijderen, was hij genoodzaakt de medicus opnieuw te bezoeken voor bijstand. De schrijver Lodewijk van Deyssel (1980) had een klusjesman die een apparaat voor hem maakte dat de zelf- bevrediging onmogelijk moest maken. Met velen was hij slachtof- fer van de onaniehysterie. Hij schreef honderden pagina’s over zijn bijna dagelijkse strijd tegen masturbatorische lusten.

In de loop van de afgelopen twee eeuwen zijn er af en toe stem- men opgegaan die zich tegen de demonisering van zelfbevrediging keerden. Freud ging er helemaal in mee, maar A. Morvincit (de liefde overwint, pseudoniem van P.J. Smink) in Nederland en Max Hodann in Duitsland schreven dat het gebruik niet de ramp was die artsen ervan maakten. Smink was met zijn Schadelijk of onschadelijk? Nieuwe inzichten omtrent een oud erotisch vraagstuk (1925) een dapper strijder voor de genoegens van het handwerk. Buiten de wereld van medici en pedagogen bleef de onanie een stomme zonde waar zelfs niet over gesproken werd.

Tegenwoordig waarschuwen dokters alleen nog tegen overmatig masturberen. Toch voelen veel mensen zich niet helemaal lekker wanneer ze het plezier bij zichzelf zoeken. Het geldt nog altijd als moreel verantwoorder en sociaal acceptabeler wanneer je het met een ander doet dan alleen met jezelf. Voor veel mensen is zelfbevre-

290 | zelfbevrediging

diging geen echte seks. Het neemt niet weg dat geen seksuele han- deling zoveel voorkomt als zelfbevrediging. De coïtus geniet meer aanzien, maar komt waarschijnlijk niet verder dan een magere twee- deplaats.Erbestaanzoveelminderbezwarentegenzelfbevrediging dat in 1992 Vrijen met jezelf van Jos Lammers kon verschijnen, ‘een boekje voor kinderen die meer over zelfbevrediging willen weten’.

Een bezwaar tegen de onanie dat dokters lang gekoesterd hebben, was het gemak ervan. Voor andere seks heb je een partner nodig en die is niet altijd bij de hand zoals je eigen ding. Een ander bezwaar vanuit hun heteroseksuele optiek zal ongetwijfeld de gelijkenis met een homoseksuele handeling zijn geweest. Een man die vertrouwd is geraakt met eigen lichaam en lul, zal minder bezwaar hebben tegen die van andere mannen. De relatie van zijn hand met zijn geslacht kan net zo goed mono- als homoseksueel heten. Een homoseksueel valt op ‘gelijkheid’ en wat is er meer gelijk aan hemzelf dan zijn eigen lichaam? Misschien is de autoseksuele wel de homoseksuele hande- ling bij uitstek.

Een ander bezwaar richt zich tegen de monotonie van het mo- noseksuele. Het zou alleen maar meer van hetzelfde zijn. Het is een bezwaar van mensen die de fantasie missen om de eenzame hande- ling te variëren. In de eerste plaats zijn er allerlei manieren om het te doen: met de hand, door te rijden, en sommige mensen zijn zo lenig dat ze zichzelf kunnen likken en pijpen. Het valt liggend, staand en zittend te doen, onder dekens of douche, in bos, bus en lift, in de warmte en bij vrieskou. Een video of blaadje kan de zaak op gang hel- pen. Sommige mannen binden zichzelf vast, hangen zich op of trek- ken kleren aan die hen in staat van opwinding brengen. Want het be- langrijkste instrument is de fantasie. Een mooie droom is begin- en hoogtepunt van veel handwerk. Illusies kennen meer variatie dan de harde werkelijkheid. In de fantasie kunnen dingen gebeuren die je niet eens in het echt zou willen meemaken, zoals moord, misbruik, mishandeling, slavernij. De masturbatie is allerminst monotoon, tenzij je het als een mechanische en niet als een hedonistische han- deling ziet.

De belangrijkste literatuur over monoseksualiteit is historisch en gaat niet over het genoegen van zelfbevrediging, maar over de treurige geschiedenis van het geloof dat onanie de ergst denkbare gevolgen had. Tegenwoordig is het thema vooral dat het helemaal

zelfbevrediging | 291

geen ongezonde of zondige gewoonte is. Volgens sommige sekspeda- gogen is het een leerzame ervaring die voorbereidt op tweerelaties. Maar waarom zou het met z’n tweeën leuker en lekkerder zijn dan in je eentje? De zelfbevrediging is meer dan twee eeuwen vervloekt en verketterd. Alle pogingen om het kwaad ten goede te keren hebben er niet toe geleid dat eenzaam genot voor vol wordt aangezien. Voor veel perverten die moeilijk gelijkgezinde partners vinden voor sek- suele specialisaties, is het een hele uitkomst. In het computertijd- perk is het een logisch gevolg van het gekijk naar opwindende plaat- jes op internet. De onanie heeft een zwart verleden, de soloseks een gouden toekomst. (Cornog 2003 is een handboek, Laqueur 2003 een geschiedenis en Schouten 1992 een literaire bloemlezing) ú broeken en broekzakken

Zelofilie

Het gekke woord zelofilie staat voor de opwinding die ontstaat door jaloezie. Wanneer je een vriend hebt die een waas voor ogen krijgt wanneer jij jaloerse scènes maakt, verzeker je er dan van dat het geen zelofiel is. Want dan kun je ervan op aan dat zulke uitbarstingen om de haverklap zullen voorkomen, want je geliefde heeft die nodig voor z’n geilheid. Zelofilie veroorzaakt een onmogelijke situatie. Zo- lang het niet duidelijk is dat je geliefde van jaloerse scènes geniet, vergallen die jouw plezier. Zodra je het door krijgt, houden de ru- zies op en ben je je geliefde kwijt, die juist niet zonder zulke conflic- ten lief kan hebben. Zelofilie lijkt me alleen een mogelijkheid voor mensen die goed toneel kunnen spelen en doen alsof. Zodat mensen die geil worden van jaloezie en daarmee goed uit de voeten kunnen waarschijnlijk dun zijn gezaaid. Helaas zijn er mensen die steeds van partner wisselen en die ongelukkig maken om zo hun zelofilie te kunnen blijven beleven. Nu zijn de mensen die zich door zelofiele geliefden laten verleiden tot jaloerse scènes ook wel een beetje dom- merdjes die denken dat liefde en bezit uitwisselbare begrippen zijn. ú jaloezie

Zijde

Net als satijn is zijde een bekende fetisj. Vrouwen en mannen hou- den van deze stof omdat ze koel is in de zomer en warm in de winter, omdat ze soepel, glimmend en glad is en omdat ze kostbaar is. Vooral

292 | zelofilie

vrouwen koesteren sterke liefde voor zijde. De beroemde Franse arts Gaëtan Gatian de Clérambault was zelf een zijdegek, die ook mensen behandelde met dezelfde voorkeur. In 1908 en 1910 publiceerde hij twee artikelen ‘Passion érotique des étoffes chez la femme’ in de Ar- chives d’anthropologie criminelle. Hij beschreef vier vrouwen die opge- wonden raakten van zijde en dat ontvreemdden uit warenhuizen. In één geval kwam een dievegge klaar van het stelen en het opwrijven van haar genitale zone met de zijde. Ze werd gearresteerd met vocht- vlekken op haar jurk. Nog steeds ervaren mensen erotische gevoe- lens bij zijde omdat het glimmend en zacht is als satijn (Shera 2009). ú fetisjisme en satinisme.

Zintuigen

Zintuigseks gebeurt door zowel het in- als uitschakelen van de zin- nen. De variaties zijn op verschillende plekken reeds behandeld, zoals bij blinde en dove seks, bondage, ijs- en geluidseks en wat dies meer zij.

Zoöfilie

Zoöfilie is liefde voor dieren en is onder bestialiteit behandeld. Zo- omimetofilie is het moeilijke woord voor de wens om als beest be- handeld te worden, zoals een hond, paard of koe. Daar horen stallen, kooien, honden- en kattenbakken en dito brokken bij.

Zwanger

Zwangere seks is de lust voor zwangere of barende vrouwen. Wan- neer het kinky wordt, dienen de alarmbellen te gaan rinkelen. Een kind ter wereld brengen is op zichzelf al een seksuele en zeker ma- sochistische handeling waar de liefhebber van zwangere vrouwen beter niet een schepje bovenop kan doen. Bij de markies de Sade wek- ten dames die in blijde verwachting waren hooguit de wens op om hen met geweld te aborteren, zozeer haatte hij coïtus en zwanger- schap. Het lijkt me geen voorbeeld om te volgen. Wat onschuldiger is de liefde voor jonge moeders van jonge kinderen. Het gaat hierbij om een tamelijk softe versie van seksueel plezier die geen perversie is en hier nauwelijks thuishoort.

zintuigen | 293

Zweep

Zwepen zijn er in soorten en maten. Meestal zijn ze van (namaak) leer gemaakt, maar er bestaan ook rubberen en plastic versies. Er zijn korte rijzwepen uit een stuk die niet alleen in de paardensport maar ook voor sm worden gebruikt. Daarnaast zijn er zwepen die bestaan uit een handvat met daaraan veters, riemen of repen leer, zoals de ‘kat met de negen staarten’. De politie gebruikt voor het zwaardere werk de bullepees, de gedroogde penis van een stier. Ara- bische zwepen zijn van gevlochten leren stroken gemaakt en kun- nen wel twee meter lang zijn. Die lengte maakt het moeilijk om bij het slaan goed te richten, wat met kleinere versies, zoals bullepees en rijzweep, juist goed mogelijk is. Gemeen zijn zwepen waarin ijze- ren voorwerpen zoals spijkers zijn verwerkt. Handig zijn broekrie- men – altijd bij de hand en lekker soepel voor fikse slagen. Let wel op dat je met het leren en niet met het ijzeren uiteinde slaat. Een paddle is een soort cricketbat waarmee stevig gemept kan worden. Rond 1990 vond ik eens een kleine zweep in een Parijse kruidenierswin- kel. Toen ik de mevrouw van de winkel vroeg waarvoor die diende, raakte ze een beetje in verlegenheid. Een klant dacht dat hij bedoeld was om stoute kinderen mee te slaan, maar dat gebeurde toch niet meer in het keurige Parijs? De winkelierster hield het erop dat die voor honden was, een winkeldochter die misschien al twintig jaar lag te verstoffen. Ik kocht deze martinet direct om me kind en dier te kunnen voelen. Niet alleen met zwepen kan er geslagen worden, ook met stokken, touwen, rietjes, twijgen, brandnetels of gewoon met de hand.

Zweet

De zweetgek is al even vermeld bij salirofilie ofwel de liefde voor lichaamszouten. Het zien, ruiken of likken van bezwete lichamen of kledingstukken is het ideaal van de zweetgek. Vanzelfsprekend kan daarbij een voorkeur bestaan voor allerlei geheime en minder geheime plekjes zoals voorhoofd, achter oren of ballen, de bilnaad, de oksels, voeten. De geur van zweet kan ook opgesnoven worden aan ondergoed, sokken, sportkleding, schoenen. Sommige men- sen stelen op sportscholen en elders kleren en schoenen om van de zweetgeuren te kunnen genieten. Ik heb een vriend die donkere kamers en disco’s afschuimt op zoek naar achtergelaten of verloren

294 | zweep

shirts en shorts die vies en bezweet zijn. ú natte kleren, undinisme en vuilgek

Zwemmen

De zwemgek is ongeveer het tegenovergestelde van de zweetgek. Hij houdt eerder van lichamen en zwembroeken die naar chloor of zeewater ruiken dan naar zweet. Hoewel zwem- en zweetgek beiden weer dol kunnen worden van vochtig glimmende lichamen of kle- ren die nat zijn van water ofwel zweet. Je zou kunnen zeggen dat de- zelfde aanblik beiden geil maakt, maar dat de geur het verschil op- levert. Wanneer je denkt een undinist te zijn, bedenk dan wel voor welke richting je hier kiest!

zwemmen | 295

1,2,3

24/7

Soms zijn winkels 24 uur per dag, 7 dagen per week open. Sommige overtuigde masochisten dromen ervan om net zo intensief slaaf te zijn: zonder onderbreking. In de moderne samenleving kan dat niet meer, maar soms vinden ze een partner met wie ze het zo goed als mogelijk kunnen realiseren. Alles hangt af van financiën en oude contacten zoals met familie en vrienden. Als de slaaf naar 24/7 streeft, is er voor het laatste geen ruimte meer. Er zijn steeds meer Luftmenschen die kind noch kraai hebben op deze wereld en er zijn steeds meer rijkaards die zulke slavernij financieel kunnen dragen. De kans is dus groot dat er weer een markt voor zulke slaven komt. In de roman 24/7 (2004) van Willem Melchior is de hoofdpersoon op zoek naar een man die hem zo’n slavenbestaan kan bieden. Er zijn mensen die vrijwel volledig als slaaf leven en daarin bevrediging vinden omdat ze geen zin in vrijheid en verantwoordelijkheid heb- ben en zich liever overgeven aan een meester(es) die hun leven leidt.

24/7 | 297

Bibliografie

Christina Abernathy, Miss Abernathy’s Concise Slave Training’s Manual, San Francisco: Greenery Press, 1996.

Joe Ackerley, My Father and Myself, London: Bodley Head, 1968.

Robert Aldrich, The Seduction of the Mediterranean. Writing, Art and Homosexual Fantasy,

London/New York: Routledge, 1993.

Marie-Christine Anest, Zoophilie, homosexualité. Rites de passage et initiation masculine

dans la Grèce contemporaine, Paris: Harmattan, 1994.

Ingeborg Baldauf, Die Knabenliebe in Mittelasien: Bacˇabozlik, Berlin: Das Arabische Buch,

1988.

David Barton-Jay, The Enema as an Erotic Art and its History, New York: privately publis-

hed, 1982.

Georges Bataille, L’érotisme, Paris: Minuit, 1957.

Andrea M. Beetz & Anthony L. Podberscek (eds.), Bestiality and Zoophilia. Sexual relations

with animals, West Lafayette: Purdue University Press, 2005.

Leo Bersani, ‘Is the rectum a grave?’, in: October 43 (1987), pp. 197-222.

Alfred Binet, Le fétichisme dans l’amour, Paris: Octave Doin, 1888; Paris: Payot, 2001.

Leo J. Boon, ‘Dien godlosen hoop van menschen’. Vervolging van homoseksuelen in de Republiek

in de jaren dertig van de achttiende eeuw, Amsterdam: De Bataafsche Leeuw,1997. Alan Bray, The Friend, Chicago: University of Chicago Press, 2003.

Marcel Bullinga, Het leger maakt een man van je, Amsterdam: SUA,1984.

Judith Butler, Gender Trouble, New York: Routledge, 1990.

Pat Califia, Public Sex. The Culture of Radical Sex, Pittsburgh: Cleis Press, 1994.

Martha Cornog, The Big Book of Masturbation. From Angst to Zeal, San Francisco: Down

There Press, 2003.

Rineke van Daalen, ‘Aantekeningen over kindermishandeling en incest. De medische

definitie, de feministische definitie en hun onderlinge relatie’, in: Amsterdams Socio-

logisch Tijdschrift 17:2 (1990), pp. 151-168.

Dangerous Bedfellows, Policing Public Sex. Queer Politics and the Future of Aids Activism,

Boston: South End Press, 1996.

Midas Dekkers, Lief dier. Over bestialiteit, Amsterdam: Contact, 1992.

Gilles Deleuze, Présentation de Sacher-Masoch, Paris: Minuit, 1967.

Lodewijk van Deyssel, ‘Tegen de hitte en den schrijfkramp in’, bezorging Harry G.M.

Prick, in: Maatstaf 28: 8/9 (1980), pp. 1-28. 298 | bibliografie

Edward R. Dickinson, ‘Policing Sex in Germany, 1882-1982’, Journal of the History of Sexua- lity 16:2 (May 2007), pp. 204-250.

Nicholas Dobelbouwer, ‘Les chevaliers de la guirlande. Cellmates in Restoration France’, in: Journal of Homosexuality 41:3/4 (2001), pp. 131-148.

Lisa Downing, Desiring the Dead. Necrophilia and Nineteenth-Century Literature, Oxford: Legenda, 2003.

Alice D. Dreger, Hermaphrodites and the Medical Invention of Sex. Cambridge Ma, London: Harvard University Press, 1998.

Vincent Dumas, De kannibaal van Rotenburg, Soesterberg: Contour, 2004.

Mattias Duyves, ‘In de ban van de bak. Openbaar ruimtegebruik naar homoseksuele voorkeur in Amsterdam’, in: Jack Burgers (red.), De uitstad. Over stedelijk vermaak,

Utrecht: Van Arkel, 1992, pp. 73-98.

Khaled El-Rouayheb, Before Homosexuality in the Arab-Islamic World, 1500-1800, Chicago:

University of Chicago Press, 2005.

Marc Epprecht, Hungochani. The History of a Dissident Sexuality in Southern Africa, Montre-

al & Kingston: McGill-Queen’s University Press, 2004.

E.E. Evans-Pritchard, ‘Sexual Inversion Among the Azande’, in: American Anthropologist

72 (1970), pp. 1428-1434.

Lisbeth Exner, Leopold von Sacher Masoch, Reinbek bei Hamburg: Rowohlt, 2003. Katharina Gates, Deviant Desires, New York: Juno Books, 2000.

Paul van Gelder, Leren kleren. Mannelijkheid en de voorliefde voor leer, Amsterdam: Saltes,

1987.

Frank van Gemert, ‘Fatale seks. Oorzaak en aanleiding van moorden met homoseksuele

slachtoffers’, in: Amsterdams Sociologisch Tijdschrift 17:2 (1990), pp. 169-192.

Mack Friedman, Strapped for Cash. A History of American Hustler Culture, Los Angeles:

Alyson, 2003.

Ken Gerard & Gert Hekma (eds.), The Pursuit of Sodomy. Male Homosexuality in Renaissance

and Enlightenment Europe, New York: Haworth Press, 1989.

Ian Gibson, The English Vice. Beating, Sex, and Shame in Victorian England and After, Lon-

don: Duckworth, 1978.

Peter Gorsen, ‘Henri Nouveau und die Ästhetik der perversen Sexualität’, in: Thomas

Ziehe & Eberhard Knödler-Bunte (Hrsg.), Der sexuelle Körper. Ausgeträumt?, Berlin:

Ästhetik und Kommunikation, 1984, pp. 157-166.

Ronald Grassberger, Die Unzucht mit Tieren, Wien & New York: Springer, 1968.

Germaine Greer, De jongen, Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Paul Hallam, The Book of Sodom, Londen: Verso, 1993.

Robert R. Hazelwood, Park E. Dietz & Ann W. Burgess, Autoerotic Fatalities, Lexington:

Lexington Books, 1983.

Karl-Günther Heimsoth, Hetero- und Homophilie, Rostock: dissertatie, 1925.

Gert Hekma, ‘De medische fundering van een luchtkasteel’, in: Homojaarboek 1, Amster-

dam: Van Gennep, 1981, pp. 49-74.

—, ‘“Bewaar mij voor den waanzin van het recht”. De jurisprudentie met betrekking tot ho-

moseksueel gedrag in Nederland, 1811-1911’, in: Hollandse Studieën, Hilversum: Verloren

Themaat, 1989, pp. 115-124. —,‘HomosexualBehaviorintheNineteenth-CenturyDutchArmy’,in:JournaloftheHistory

of Sexuality 2:2 (sept. 1991), pp. 266-288.

bibliografie | 299

—, ‘Het erotische gelijkheidsideaal. Seksueel verlangen en sociaal onderscheid’, in: Christine Brinkgreve & Rineke van Daalen (red.), Over gelijkheid en verschil, Amster- dam: Het Spinhuis, 2006, pp. 73-82.

—, ‘De benen wijd, de stem naar beneden. Houdingen tegenover “nichterigheid” bij ho- moseksuele mannen’, in: Sociologie 3:1 (2007), pp. 81-94.

Jean-Luc Hennig, Brève historie des fesses, Cadeilhan: Zulma, 1995.

Gilbert Herdt (ed.), Ritualized Homosexuality in Melanesia, Berkeley: University of Cali-

fornia Press, 1984.

—, (ed.), Third Sex, Third Gender. Beyond Sexual Dimorphism, New York: Zone Books, 1994. Monika Hingst e.a. (Hrsg.), Hundert Jahre Schwulenbewegung. Berlin: Rosa Winkel, 1997. Magnus Hirschfeld, Berlins Dritte Geschlecht, Berlin: Seeman, 1904.

Guy Hocquenghem, Le désir homosexuel, Paris: Editions universitaires, 1972.

Charles Hupperts, De macht van Eros. Lust, liefde en moraal in Athene, Amsterdam: Van

Oorschot, 2002.

Tim de Jong (red.), Man of vrouw, min of meer. Gesprekken over niet-gangbare sekse, Amster-

dam: Schorer, 1999.

Mark Jordan, The Invention of Sodomy, Chicago: University of Chicago Press, 1997.

Gary Kates, Monsieur d’Eon is a Woman, Baltimore: John Hopkins University Press, 2001. Karl Maria Kertbeny, (1869) Schriften zur Homosexualitätsforschung, Berlin: Rosa Winkel,

2000.

James R. Kincaid, Erotic Innocence. The Culture of Child Molesting, Durham: Duke Univer-

sity Press, 1998.

Alfred Kinsey e.a., Sexual Behavior in the Human Male, Philadelphia: Saunders, 1948.

—, Sexual Behavior in the Human Female, Philadelphia: Saunders, 1953.

Peggy Kleinplatz & Charles Moser (eds.), Sadomasochism. Powerful Pleasures, Bingham-

ton NY: Harrington Park Press, 2006.

Stephen Koch, Stargazer. Andy Warhol’s World and His Films, New York: Praeger, 1973. Gerrit Komrij. Kakofonie. Encyclopedie van de stront, Amsterdam: De Bezige Bij, 2006. Richard von Krafft-Ebing, Psychopathia sexualis, mit besonderer Berücksichtigung der con-

trären Sexualempfindung, Stuttgart: Enke, 1886.

Don Kulick, Travesti. Sex, Gender and Culture among Brazilian Transgendered Prostitutes,

Chicago: University of Chicago Press, 1998.

—, ‘Porn’, in: Don Kulick & Ann Meneley (eds.), Fat. The Anthropology of an Obsession, New

York: Penguin, 2005.

Regina Kunzel, Criminal Intimacy. Prison and the Uneven History of Modern American Sexu-

ality, Chicago: University of Chicago Press, 2008.

Thomas W. Laqueur, Making Sex. Body and Gender from the Greeks to Freud, Cambridge Ma:

Harvard UP, 1990.

—, Solitary Sex. A Cultural History of Masturbation, New York: Zone Books, 2003.

Niklaus Largier, Lob der Peitsche. Eine Kulturgeschichte der Erregung, München: Beck, 2001. William Leap (ed.), Public Sex, Gay Space, New York: Columbia University Press, 1999. Annie LeBrun, Soudain un bloc d’abîme, Sade, Parijs: Pauvert, 1986 (Sade. A Sudden Abyss,

San Francisco: City Lights, 1991).

Maurice Lever, Donatien Alphonse François, Marquis de Sade, Paris: Fayard, 1991 (Marquis de

Sade. A Biography, London: Harper Collins, 1993). 300 | bibliografie

Judith Levine, Harmful to Minors. The Perils of Protecting Children from Sex, Minneapolis: University of Minnesota Press, 2002.

Hoag Levins, American Sex Machines, Holbrook MA: Adams Media Cooperation, 1996. Maurice van Lieshout, ‘Harder, gladder, mannelijker. De opkomst van de gay skinhead’,

in: Gay 2000, Amsterdam: Vassallucci, 1999, pp. 286-301.

Brenda Love, Encyclopedia of Unusual Sex Practices, Fort Lee NJ: Barricade Books, 1992. E.L. McCallum, Object Lessons. How to do Things with Fetishism, New York: State University

of New York Press, 1999.

Geertje Mak, Mannelijke vrouwen. Een studie naar de veranderende grenzen van sekse in Eu-

ropa in de negentiende eeuw, Amsterdam: Boom, 1997.

Joseph A. Massad, Desiring Arabs, Chicago: University of Chicago Press, 2007.

Mark Matthews, The Horseman. Obsessions of a Zoophile, Amherst: Prometheus, 1995. Theo van der Meer, Sodoms zaad in Nederland. Het ontstaan van homoseksualiteit in de vroeg-

moderne tijd. Nijmegen: SUN, 1995.

Joanne Meyerowitz, How Sex Changed. A History of Transsexuality in the United States, Cam-

bridge MA: Harvard University Press, 2002.

John Money, Lovemaps, Buffalo NY: Prometheus, 1988.

—, Gordon Wainwright & David Hingsburger, The Breathless Orgasm. A Lovemap Biograp-

hy of Asphyxiophilia, Buffalo NY: Prometheus, 1991.

H.-P. Neuner, sm. Die schwule Lederszene und das Phänomen sm, Berlin: Querverlag, 1998. Dirk Jaap Noordam, Riskante relaties. Vijf eeuwen homoseksualiteit in Nederland, 1233-1733.

Hilversum: Verloren, 1995.

John K. Noyes, The Mastery of Submission. Inventions of Masochism, Ithaca & London: Cor-

nell University Press, 1998.

Harry Oosterhuis, Stepchildren of Nature. Krafft-Ebing, Psychiatry, and the Making of Sexual

Identity, Chicago: The University of Chicago Press, 2000.

Ines Orobio de Castro, Made to Order. Sex/Gender in a Transsexual Perspective, Amsterdam:

Spinhuis, 1993.

Anita Phillips, A Defence of Masochism, London: Faber and Faber, 1998.

Mario Praz, (1933) The Romantic Agony, Oxford: Oxford University Press, 1970.

Bruno Proth, Lieux de drague. Scènes et coulisses d’une sexualité masculine, Toulouse: Octa-

rès, 2002.

Bruce Rind, P.Tromovitch & R.Bauserman, ‘A Meta-Analytic Examination of Assumed

Properties of Child Sexual Abuse Using College Samples’, in: Psychological Bulletin,

Vol 124:1 (1998), pp 22-53.

Michael Rocke, Forbidden Friendships. Homosexuality and Male Culture in Renaissance Flo-

rence, Oxford/New York: Oxford University Press, 1996.

Benjamin Rossen, Zedenangst: het verhaal van Oude Pekela, Lisse: Swets en Zeitlinger,

1989.

William A. Rossi, The Sex Life of the Foot & Shoe, London: Routledge & Kegan Paul,

1977/1989.

Marjolein Rotsteeg, Cherchez la femme. Travestie als fenomeen, Amsterdam: Vassallucci,

1996.

Jens Rydström, Sinners and Citizens. Bestiality and Homosexuality in Sweden, 1880-1950,

Chicago: University of Chicago Press, 2003.

bibliografie | 301

Leopold van Sacher-Masoch, Das Vermächtniss Kains. Novellen, Stuttgart: Cotta, 1870 (waarin Venus im Pelz).

—, Martelaar voor een dagdroom. Twee verhalen van Leopold von Sacher-Masoch en een studie, door Alfred Kossmann, Antwerpen/Rotterdam: Ad. Donker, 1962.

Donatien A.F. de Sade, (1795) De slaapkamerfilosofen (vert. Gemma Pappot), Den Haag: Bert Bakker/Daamen, 1968.

—, (ca. 1790), De 120 dagen van Sodom (vert. Hans Warren), Den Haag: Bert Bakker/ Daamen, 1969.

Mona Sammoun, Tendance sm. Essai sur la représentation sadomasochiste, Paris: La Mu- sardine, 2004.

Samois, Coming to Power. Writings and Graphics on Lesbian S/M, Boston: Alyson, 1981. Theo Sandfort, Jongens over vriendschap en seks met mannen, Amsterdam: SUA, 1986. Marjan Sax & Jules Deckwitz (red), Op een oude fiets moet je het leren. Erotische en seksuele

relaties tussen vrouwen en jonge meisjes en jongens, Amsterdam: Schorer, 1992. Anthony M. Scacco (ed.), Male Rape, New York: AMS Press, 1982.

René Schérer, Emile perverti ou des rapports entre l’éducation et la sexualité, Paris: Laffont,

1974.

Rob Schouten (samenstelling), Met de hand. Bevredigende gedichten, Amsterdam: Arbei-

derspers, 1992.

Laurence Senelick, The Prestige of Evil. The Murderer as Romantic Hero from Sade to Lace-

naire, New York: Garland, 1987.

Abdelhak Serhane, L’amour circoncis, Casablanca/Paris: Méditerranée, 2000.

Peta Allen Shera, ‘Selfish Passion and Artificial Desire: Rereading Clérambault’s Study

of “Silk Erotomania”’, in: Journal of the History of Sexuality 18:1 (2009), pp. 158-179. Volkmar Sigusch, Karl Heinrich Ulrichs. Der erste Schwule der Weltgeschichte, Berlin: Rosa

Winkel, 2000.

Volkmar Sigusch, Geschichte der Sexualwissenschaft, Frankfurt: Campus, 2008.

Alan Sinfield, On Sexuality and Power, New York: Columbia University Press, 2004.

D. de Snoo, ‘Drie gevallen van aangeboren “Conträre Sexual-Empfindung” onderling

vergeleken’, in: Psychiatrische Bladen XII (1894), pp. 186-199 & 288-300.

Jessica Specter (ed.), Prostitution and Pornography, Philosophical Debate about the Sex Indu-

stry, Stanford: Stanford University Press, 2006.

Charles Sprawson, Haunts of the Black Masseur. The Swimmer as Hero, London: Penguin,

1994.

Judith Squires (ed.), Perversity. Special issue of New Formations 19, London: Lawrence &

Wishart, 1993.

Valerie Steele, Fetish. Fashion, Sex & Power, New York: Oxford University Press, 1996. Wilhelm Stekel, Der Fetischismus, Wenen: Urban und Schwarzenberg, 1923.

Jean Streff, Traité du fétichisme, Paris: Denoël, 2005.

Richard Tithecott, Of Men and Monsters. Jeffrey Dahmer and the Construction of the Serial

Killer, Madison/London: University of Wisconsin Press, 1997.

Bill Thompson, Sadomasochism. Painful Perversion or Pleasurable Play?, London: Cassell,

1994.

Mark Thompson (ed.), Leatherfolk. Radical Sex, People, Politics and Practice, Boston: Aly-

son, 1991.

302 | bibliografie

Patrick Vandermeersch, La chair de la passion. Une histoire de foi: la flagellation, Paris: Cerf, 2002.

Joost Veerkamp, Het verkennen van jongens, Amsterdam: Gerard Timmer, 1988.

Dick Visser, Met genoegen minder nemen. Aspecten van sado-masochisme, z.p.: Anthos,

1986.

Harry Vlemmix (red.), St. Matthew 19:10-12 / Ephesians 4:7-9, Eindhoven: Het Vagevuur,

2001.

Ben van Weelden, Pronken met jezelf, Amsterdam: Candide, 1993.

Peter Weibel (ed.), Phantom of Desire. Visions of Masochism. Essays and Texts, Graz: Neue

Galerie, 2003.

Thomas Weinberg & G.W. Levi Kamel (eds.), S and M. Studies in Sadomasochism, New York:

Prometheus, 1983.

Joachim Welzl, Das Weib als Sklavin, Wien/Leipzig: Verlag für Kulturforschung, 1929. Les Wright (ed.), The Bear Book, I en II, New York: Harrington Park Press, 1997 en 2001. Wayne S. Wooden & Jay Parker, Men Behind Bars: Sexual Exploitation in Prison, New York:

Plenum Press, 1982.

Kenneth J. Zucker (ed.), ‘Pedophilia: Concepts and Controversy’, in: Archives of Sexual

Behavior 31:6 (2002), pp. 465-510.

bibliografie | 303

Dankwoord

Studenten, vrienden en collega’s wil ik zeer bedanken voor hun aanmoedigingen, adviezen, kennis en voor de inspiratie die ze me gaven, vooral Edo Albers, Thijs Bartels, Laurens Buijs, Pieter Claeys, Gerard van Emmerik, Ruud Gudden, Hans Hafkamp, Ingvild Har- kes, Sylvia Holla, Max Hollman, Caspar Itz, Randy Lemaire, Don Mader, Saira Mohammad, Harry Oosterhuis, Lester van der Pluijm, M. Gordon Ramsay, Cathalijne Speelberg, Martijn Uittenboogaard en Jos Versteegen, maar het meest van allen mijn geliefde Mattias Duyves voor zijn voortdurende steun.

Copyright © 2009 Gert Hekma